കവിത

 

കവിത

.............

എട്ടുദിശകളുള്ള ഒരു വാക്കിന്

ഒമ്പതാമത്തെ ദിശ കൊടുക്കാനാണ്

ഞാനീ കവിതയിൽ എടുത്ത് വെച്ചത്

അതെന്റെ ഞാറ്റുവേലയിലെ

തിരിയിടലാണ്

പത്താമത്തെ ദിശയിലിരിക്കുന്ന

ഒരാൾ ഇതു വായിക്കും

ഒമ്പതു ദിശകളുമറിഞ്ഞ്

അയാളതു വായിക്കുമ്പോൾ

ഈ വാക്ക് ഭൂഗോളമാകുന്നു

ഗോളത്തിന്റെ ദിശ അനന്തമായി

ഉരുണ്ടു കളിക്കുമ്പോൾ

അയാൾ അയാളുടെ ദിശ കണ്ടെത്തും

ദേശാടനക്കിളികളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും

അയാൾക്ക്

ഒരു സൂര്യനെ വീണു കിട്ടും

അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ

ഈ കവിത മനസ്സിലാവും

നഗരത്തിന്റെ ചുവന്ന തെരുവിൽ

സ്വന്തം ബാല്യത്തിൽ കാലിട്ടടിച്ചു കരയുന്ന

പെൺകുട്ടി

എല്ലാ ദിശകളും നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്

അയാൾ കണ്ടെത്തും

അവൾക്ക് ഒരു ദിശ കൊടുക്കാൻ

അയാൾ ഈ വാക്ക് കൊണ്ടു പോകും

അപ്പോൾ

ഈ കവിത

അയാളായിത്തീരും

- മുനീർ അഗ്രഗാമി