മഹാരാജ്യം

മഹാരാജ്യം
.............................
ചുറ്റുമിരുളുമ്പോൾ
രാത്രി തന്നെ
മഹാരാജ്യം
താരകങ്ങളുടെ
രാജധാനി
വെളിച്ചം വീണുപോയ ഒരാൾ
രാജാവിനെ മുഖം കാണിക്കാൻ
വരികയാണ്
ആരാണ് രാജാവ്?
സിംഹാസനത്തിൽ
ഏതു താരകമായാലും
ഇത്തിരി വെളിച്ചം തരൂ,
തരൂ.

-മുനീർ അഗ്രഗാമി

പാട്ട് ഒരു പറവയാണ്

പാട്ട് ഒരു പറവയാണ്
.................................................
കിളികൾക്കെല്ലാം
എന്റെ ചിറകുകൾ
പറന്നു തീരാത്ത രാത്രികൾ,
പകലുകൾ

തൂവലുകളെല്ലാം
എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ
ഓരോ ദേശാടനവും
അനുഭവിക്കുന്നവ .
മുള്ളുകളുള്ള
ഒരു മരക്കൊമ്പിൽ
ചിറകു കുടുങ്ങിപ്പോയ
കിളി
പാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു,
വീട്ടിൽ നിന്ന്
അല്ല ഷോപ്പിൽ നിന്ന്
അല്ല അടുക്കളയിൽ നിന്ന്
ഒരാൾ പാട്ടു മൂളുമ്പോലെ
ഇനിയും പാടൂ
എന്ന് മരം പറയുന്നു
ഋതുക്കൾ പറയുന്നു
ഇപ്പോൾ
പാട്ട് ഒരു പറവയാണ്
ആഗ്രഹത്തിന്റെ ചിറകുകളാണ് അതിന്
പാട്ടിൽ
രണ്ടാമത്തെ വരിയിൽ
ഈണം ശരിയാവാത്ത ഒരു വാക്കുണ്ട്,
അതാരാണ് ?
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

കാട്ടിലെത്തുവാൻ

കാട്ടിലെത്തുവാൻ
.......................................
കാട്ടുപൂവിൻ്റെ
പേരു ചോദിച്ചു
അതു പറഞ്ഞില്ല
ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു
അതുമതി
വീണ്ടും കാട്ടിലെത്തുവാൻ.

_ മുനീർ അഗ്രഗാമി

കൊളാഷ്

കൊളാഷ്
.....................
രക്തസാക്ഷികളുടെ ചിത്രങ്ങൾ
ഒട്ടിച്ചു ചേർത്തുണ്ടാക്കിയ
ഭൂപടത്തിൽ
ചോരയുണങ്ങിയിട്ടില്ല;
കുട്ടികൾക്കതറിയില്ല

കൊല്ലപ്പെട്ടവർ
മനുഷ്യരായതിനാൽ
കുട്ടികൾ
ചിത്രങ്ങൾ ശേഖരിച്ച്
ഒട്ടിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു
അവരുടെ സ്നേഹവിരലുകളിൽ
രക്തം പുരളരുത്.
ജാതി
മതം
പാർട്ടി
വർഗ്ഗം
എന്നതൊന്നും നോക്കാതെ
കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ
ഓർമ്മകളിൽ
ചുംബിക്കുന്നവരാണവർ
മരിച്ചവരുടെ
അമ്മയെ ഓർത്ത് വിതുമ്പുന്നവരാണവർ
ചിത്രങ്ങൾ കൊണ്ട്
മാതൃരാജ്യമുണ്ടാക്കാനാണ്
കുട്ടികളോടു പറഞ്ഞത്
വേദനകൾ വെട്ടിയെടുത്ത്
അവർ കൊളാഷ് തീർത്തിരിക്കുന്നു
ഒട്ടിച്ച ഓരോ കഷണത്തിനിടയിലും
രക്തമുണ്ട്
ഉടലാകെ മുറിഞ്ഞ രാജ്യം പോലെ
ഭൂപടം കിടന്നു പിടഞ്ഞു .
കുട്ടികളത് കാണരുതേ എന്ന്
അധ്യാപിക പ്രാർത്ഥിച്ചു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മനുഷ്യാ എന്നൊരു വിളി

മനുഷ്യാ എന്നൊരു വിളി
.....................................................
കീഴാളനെന്ന്
എന്നെ വിളിച്ച്
എത്ര എളുപ്പമാണ്
നീ മേലാളനായത്!

സമത്വസുന്ദരമായ
നവലോകം
ഒരൊറ്റ വിളിയാൽ
എത്രയെളുപ്പമാണ്
നീ തകർത്തത് !
എനിക്ക്
പാരമ്പര്യമില്ലെന്നാണ്
നിൻ്റെ എന്നത്തേയും പരാതി
പൈതൃകത്തിൻ്റെ തെളിവായി
ഒരു വരിക്കപ്ലാവും
നാലു പീറ്റത്തെങ്ങുകളും
ഞാൻ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു
ജീവനുള്ള അവയൊന്നും
നിനക്കു ബോധിച്ചില്ല.
ജീവനില്ലാത്ത
താളിയോലകൾ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച്
നിലവറകളുടെ ഓർമ്മകളിൽ
സർവ്വകലാശാലയുടെ പീഠത്തിൽ
നീ
ധ്യാനത്തിലിരുന്നു
നീ കണ്ണു തുറന്നില്ല
അയ്യങ്കാളിയെയോ
സഹോദരനെയോ
അംബേദ്കറേയോ
കണ്ണുണ്ടായിട്ടും നീ കണ്ടില്ല
കണ്ണു തുറന്ന്
കാതോർക്കൂ
ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന്
മനുഷ്യാ എന്നൊരു വിളി കേൾക്കാം.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആദ്യത്തെ ഇല

ആദ്യത്തെ ഇല
..................
ഒരാൽമരത്തിന്
അതിൽ നിന്ന്
ആദ്യമായി കൊഴിഞ്ഞ
ഇലയെ കാണാൻ
ആഗ്രഹം

ചുവട്ടിൽവന്ന വരോടും
തണലിൽ നിന്നവരോടും
ചോദിച്ചു
അവരത് തിരഞ്ഞു പോയി
ആദ്യത്തെ ഇല
ആദ്യത്തെ ആനന്ദം
ആദ്യത്തെ ഇല
ആദ്യത്തെ ഓർമ്മ
ആദ്യത്തെ ഇല
ആദ്യത്തെ അനുഭവം
ആദ്യത്തെ ഇല
ആദ്യത്തെ ബന്ധം
അന്വേഷിച്ച്
അവരുടെ ആയുസ്സു തീർന്നു
മണ്ണിനുളളിൽ വെച്ച്
ആദ്യത്തെ ഇലയുടെ
ഒരോർമ്മ കിട്ടി
അതെങ്ങനെ
ആൽമരത്തിനു കൊടുക്കും ?
വേരുകളിലൂടെ
മാത്രമേ അതിനു വഴിയുള്ളൂ
പുതിയ ഇലയിൽ
ആ ഓർമ്മ കൊണ്ടു വെക്കുകയേ
നിവൃത്തിയുള്ളൂ
ഓരോരുത്തരും
അവർക്കു കിട്ടിയ
ഓർമകളുമായി
ജലത്തിലൂടെ,
വേരുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച്
ഇലകളിലെത്തി
അപ്പോഴേക്കും
കാലം മാറിയിരുന്നു
വെടിയുണ്ടകളും ടൈംബോംബുകളും
വേരിനുളളിൽ
സൂക്ഷിച്ച നിലയിൽ
മരവും മാറിയിരുന്നു
ആൽമരത്തണലിൽ
കലാപത്തിൻ്റെ
കരിഞ്ഞ നിലവിളികൾ മാത്രം
ആൽമരം കരഞ്ഞു
കാലമേ എൻ്റെ കണ്ണു പൊത്തുക
അതിൻ്റെ ആദ്യത്തെ ഇലയുടെ ഓർമ്മകൾ
ഓരോ ഇലയിൽ നിന്നും
തണുത്ത് ഇറ്റി വീണു
ആ തണുപ്പിലാണ്
ബാക്കിയായവർ കിടക്കുന്നത്
അവരുടെ മുൻതലമുറ
ഓരോ ഇലകളിലുമുണ്ടായിരുന്നു
പല ജാതിയും
പല മതവും
പല വർണ്ണവും അവരിലുണ്ടായിരുന്നു
ഇപ്പോൾ
എല്ലാർക്കുമൊരേ നിറം
ഇലപ്പച്ച.
തൊട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന
അനാഥയായ കുഞ്ഞിനെ
അവരൊന്നിച്ച്
ജീവവായുവായി
പുണർന്നു
ആൽമരം കണ്ണീർ തുടച്ച്
ഒരമ്മയായി
അന്നേരം ചിരിച്ചു,
ഇതാ
എൻ്റെ ആദ്യത്തെ
ഇലയുടെ ചിരി
എൻ്റെ ശിഖരത്തിലെ തൊട്ടിലിൽ
ഊഞ്ഞാലാടുന്നു
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ശൂന്യത

ശൂന്യത
...................
തൊട്ടടുത്ത്,
നീയില്ലാത്ത ശൂന്യത
എന്നെ നോക്കി വിതുമ്പുന്നു
അഭാവത്തിന്
ഇത്രയും ഭാവങ്ങളോ എന്ന്
കണ്ണീർത്തുള്ളി പോലും
അത്ഭുതപ്പെടുന്നു
മനസ്സിലിപ്പോൾ മഴക്കാലമാണ്
ഒരു പ്രതീക്ഷയുടെ വിത്ത്
മുളപൊട്ടുന്നു.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ജീവിതത്തിൻ്റെ പൂവാണ് കവിത

ജീവിതത്തിൻ്റെ
പൂവാണ് കവിത
......................................
നിശ്ശബ്ദമായിരിക്കുമ്പോൾ
നിശ്ശബ്ദതയുടെ
നിറമാണ് പൂക്കൾക്ക്;
പൂക്കൾ
സംസാരിക്കുമ്പോൾ
പൂക്കളുടെ നിറവും.

പൂക്കൾ ഇപ്പോഴും
സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്
എല്ലാവരുമതു കേൾക്കില്ല;
കേട്ടവർ
പൂക്കളിലെത്തിച്ചേരും;

ഭാഷയാണതിൻ വഴി
ഇതളുകളില്ലാഞ്ഞിട്ടും
നമ്മൾ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുമ്പോൾ
പൂക്കാലമുണ്ടാകുന്നു
ജീവിതത്തിൻ്റെ
പൂവാണ് കവിത.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മണ്ണിൻ്റെ ധ്യാനം

മണ്ണിൻ്റെധ്യാനം
......................................
മണ്ണിൻ്റെധ്യാനം രാത്രി.
ഒഴുകുന്നു,
നേർത്ത മന്ത്രധ്വനികൾ;
രാപ്പാടികൾ
രാത്രിഞ്ചരർ.

രാവിൻ പ്രശാന്തമാം പൂക്കൾ
താരകങ്ങൾ.
മഴ ,നിലാവ്.
മന്ത്രത്തിനിടയിലെ
സ്വരാക്ഷരമായ്
ഞാൻ
ഉണർന്നിരിക്കുന്നു.
_ മുനീർ അഗ്രഗാമി

പ്രകാശിച്ചു.

പ്രകാശിച്ചു.
............................
എല്ലാ വെളിച്ചവും
അണഞ്ഞു
വാക്കുകളും അണഞ്ഞു ;
നിന്റെ ഓർമ്മ മാത്രം
പ്രകാശിച്ചു.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

സൈക്കിൾ സവാരി

സൈക്കിൾ സവാരി
...................................
കലികയറുമ്പോലെ
പെട്രോളിനു വിലകയറുമ്പോൾ
കാറും ഞാനും
പിണങ്ങുമ്പോൾ
എനിക്കു കയറിച്ചെല്ലാനുള്ളത്

ചക്രങ്ങൾ രണ്ടുള്ളത്
കാലചക്രം പോലെ
മുന്നോട്ട് കുതിക്കാൻ മാത്രം
ഉരുളുന്നത്
ഹെർക്കുലീസ്,
കരുത്തൻ.
അച്ഛനെനിക്ക് വാങ്ങിത്തന്നവൻ
നഗരത്തിൻ്റെ ഞരമ്പിലൂടെ
എന്നെ ചുമലിലിരുത്തി
രക്താണു പോലെ
പോകുന്നവൻ.
കൂട്ടുകാരൻ.
ഞാൻ തന്നെയാണ്
അവൻ്റെ
ബെല്ലും ബ്രൈക്കും.
അവനെൻ്റെ വേഗം.
എൻ്റെ കുതിപ്പ് .
ജീവിതം പോലെ
രണ്ടായ ഞാനുമവനും
ഒന്നാകുന്ന
അദ്വൈതമാണ്
ഓരോ സൈക്കിൾ യാത്രയും.
അവൻ എന്നെ
സ്ത്രീയായി തന്നെയാണ്
കാണുന്നത്
ഞാനവൻ്റെ രണ്ടു കൈകളും
മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വേട്ടക്കാരൻ

വേട്ടക്കാരൻ
............................

വേട്ടക്കാരൻ
അകത്തായാലും
പുറത്തായാലും
വേട്ടക്കാരൻ തന്നെ.

ഇര ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന
മാളം തകർത്ത്
പുതിയ തന്ത്രങ്ങളിലൂടെ
അയാൾ വേട്ടതുടരും
മാളത്തിൽ നിന്നും
പുറത്തുചാടിച്ച്
ഇരയെ പിന്തുടരുകയാണ്
അവസാനത്തെ അടവ്
വേട്ടക്കാർക്ക്
വേട്ടക്കാരുണ്ട് കൂട്ട്
ഇരയ്ക്കാരുണ്ട് ?
ഇരന്നു വാങ്ങിയ
സ്വന്തം ജീവനല്ലാതെ.
വേട്ടയോളം പ്രാകൃതമായ
മറ്റൊരു മുന്നേറ്റമില്ല
ഇരയുടെ അതിജീവനത്തോളം
പ്രാചീനമായ മറ്റൊരു
ജീവനവുമില്ല
കണ്ണുകളിൽ
മാനുകൾ മേയുന്നവരെ തേടി,
കണ്ണുകളിൽ ഒളിച്ചിരുന്ന സിംഹം
പുറത്തുചാടിയിട്ടുണ്ട്.
ഇരകൾക്ക് സമൂഹമില്ല
ഒറ്റയായ അസ്ഥിത്വം
മാത്രമേയുള്ളൂ
അതുകൊണ്ട്
വേട്ട ഒരു സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തനമാണ്
വേട്ടക്കാരുടെ
സമൂഹത്തിൽ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

തുറന്നെഴുത്ത്
**************
I
അവളെഴുതുമ്പോൾ
....................................
അവൾ
കവിയായപ്പോൾ
സ്വന്തം നഗ്നതകൊണ്ട്
ലോകത്തിൻ്റെ അവയവങ്ങളിൽ
അവൾ
കാഴ്ച എന്നെഴുതി

പ്രപഞ്ചം നഗ്നമാണ്
ലോകം നഗ്നമാണ്
എൻ്റെ കവിതയും നഗ്നമാണ്
അവൾ പറഞ്ഞു.
നഗ്നമായ കണ്ണുകൾ
നഗ്നതയോളം
മറ്റൊന്നും കണ്ടില്ല
അവൾ
അവളെ തന്നെ എഴുതി
എഴുത്ത് എല്ലാം തുറന്നു വെച്ചു
ഒരു വാക്കിൻ്റെ മറവിലെങ്കിലും
ഇരിക്കാനവൾ കൊതിച്ചില്ല
അയ്യേ എന്ന വാക്ക്
അവളെ സംരക്ഷിക്കാൻ വന്നു
പോ പോ എന്നാട്ടി
അവളെഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
കാഴ്ച എന്ന വാക്കിൻ്റെ
തുടർച്ചയായ്
അവൾ വരികളായ് പടർന്നു
ആരൊക്കെയോ
അതിനു മുകളിലൂടെ
കുളമ്പടിച്ചു പോയി.
ആരൊക്കെയെന്ന്
അവളോട് ചോദിക്കരുത്
സ്വന്തം നഗ്നതയല്ലാതെ
മറ്റൊന്നുമവൾ കാണുന്നില്ല
II
അവനെഴുതുമ്പോൾ
......................................
അവനെഴുതുമ്പോൾ
അവളെഴുതുമ്പോലെയല്ല
അവൻ
നഗ്നതയിൽ
ജലമെഴുതുമ്പോലെ
എഴുതുമ്പോൾ
നഗ്നത ഒഴുക്കുടുക്കുന്നു
അവൻ
നഗ്നതയിൽ
കുളിരെഴുതുമ്പോലെ
എഴുതുമ്പോൾ
നഗ്നത കുളിരുടുക്കുന്നു
അവൻ്റെ വരികളിൽ
നഗ്നത
ഇരുളും വെളിച്ചവുമടുത്ത്
ദിവസങ്ങൾ നെയ്യന്നു
പ്രണയ ഋതുക്കൾ തീർക്കുന്നു
കാലം
അവൻ്റെ വരികളിൽ
യൗവനമുടുത്ത്
നഗ്നത മറച്ച്
അവനെയുമവളെയും
ജീവിപ്പിക്കുന്നു
അവനെഴുതുമ്പോൾ
എല്ലാം തുറന്നു വരുന്നുണ്ട്
പക്ഷേ
അവൾക്കു മുന്നിലെന്നു മാത്രം;
അവളാരെന്ന്
അവനോട്‌ ചോദിക്കരുത്
അതവൾക്കേ അറിയൂ.
ഇപ്പോൾ
പ്രപഞ്ചം നഗ്നമല്ല
അവൻ്റെ വരികളുടുത്തിരിക്കുന്നു
അവൻ്റെ ഒരക്ഷരമാണ്
പൂമ്പാറ്റ .


-മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു മഹാസമുദ്രമുണ്ടാക്കുന്നു

ഒരു മഹാസമുദ്രമുണ്ടാക്കുന്നു
..............................................................
നിൻ്റെ വാക്കുകൾ
അലകളാകുന്ന
സായന്തനത്തിൽ
എല്ലാം ചേർത്ത് വെച്ച്
ഒരു മഹാസമുദ്രമുണ്ടാക്കുന്നു

ഞാനതിൻ തീരത്തിരിക്കുന്നു
എൻ്റെ കണ്ണു ചുവക്കുന്നു
നീയെന്നെ നോക്കി നിൽക്കെ
തിരയടിക്കുന്നു
നിന്നാഴമറിയാതെ
ഞാനെരിഞ്ഞു ജ്വലിക്കുന്നു
പെട്ടെന്ന്
സൂര്യനായി ഞാൻ മാറുന്നു
നിൻ്റെ ജലകണികകളിൽ
ചുംബിക്കുന്നു
നിൻ്റെ കവിളുകൾ
ചുവന്ന്
എൻ്റെ രശ്മികൾക്ക്
വന്നിരിക്കാൻ
ഇതളുകളാകുന്നു
നോക്കുമ്പോൾ
റോസാപ്പൂക്കളിൽ
സ്വർണ്ണമൊഴിച്ച്
കുടിക്കുകയാണ്
നാം സന്ധിച്ച സന്ധ്യ
തിരകൾ കുതിരകളാകുന്നു
എന്നിൽ തളിർത്ത
നവവസന്തത്തിലൂടെ
അവകുതിക്കുന്നു
കുതിരപ്പുറത്ത്
എൻ്റെ ചൂടാറിയ രശ്മികൾ.
-മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഗാന്ധി

ഗാന്ധി
..................
ഗാന്ധിയെന്ന്
എഴുതുകയായിരുന്നു
വെടിയുണ്ട കൊണ്ട്
പലരും പലവട്ടം
ഫുൾസ്റ്റോപ്പിടാൻ നോക്കി.
മഷി തീർന്നു
പേനകൾ മാറി,
പക്ഷേ
എഴുത്ത്
തീർന്നതേയില്ല.

-മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരിക്കൽ ചുംബിച്ചതിൻ്റ മുദ്രകൾ

 ഒരിക്കൽ ചുംബിച്ചതിൻ്റ മുദ്രകൾ
 ....................................................................................
കടലിൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ
കിടന്ന്
പൊള്ളിയുരുകുന്ന
കാമുകിയാണ്
മരുഭൂമി

ഒരിക്കൽ
ചുംബിച്ചതിൻ്റ മുദ്രകൾ
ഉരുകിപ്പോകാതെ
അവളുടെ
ഓരോ മണൽത്തരിയിലുമുണ്ട്
ഓരോ കോശത്തിലുമെന്നപോലെ
അവളിൽ
മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിൽ
അവ തീവ്രമായ
ഓർമ്മകളല്ലാതെ
മറ്റൊന്നുമല്ല
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

എല്ലാ യാത്രകളും

ഒടുവിൽ
അവനവനിൽ തന്നെ
എത്തിച്ചേരുന്നു,
എല്ലാ യാത്രകളും
നിന്നിൽ നിന്നാണ്
തുടങ്ങിയതെങ്കിലും

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

എല്ലാ മതിലിനും മുകളിലൂടെ

മതിൽക്കെട്ടിനകത്തുനിന്ന്
നായകളും പൂച്ചകളുമിറങ്ങി വന്നു
ചെമ്പോത്ത്
പുറത്തു നിന്നും പറന്ന്
മതിലിലിരുന്നു

ഒരോന്ത്
പടിയിലൂടെ അകത്തേക്ക്
കയറിപ്പോയി
ചിത്രലഭങ്ങൾ
അകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും
പറന്നു കളിക്കുന്നു
ഞങ്ങൾക്കു മാത്രം
അങ്ങോട്ടു കയറിക്കൂടാ
അകത്ത് ദൈവമുണ്ടെന്ന്
ആളുകൾ പറയുന്നു
ഞങ്ങളതു കണ്ടിട്ടില്ല
മതിൽക്കെട്ടിനു പുറത്ത്
' രാമലീല 'യുടെ പോസ്റ്റർ കണ്ടു
കുറേ നേരം
അതു നോക്കി നിന്നു
കൈകൂപ്പി
മതിലില്ലാത്ത വീട്ടിലേക്കു നടന്നു
കക്കൂസുണ്ടാക്കാൻ കിട്ടിയ സഹായം
അരിക്കലത്തിൽ വെച്ചു
കുറച്ചു നേരം കിടന്നു
അവരല്ലേ മതിലുണ്ടാക്കിയത്
അതിനകത്ത് അവർ തന്നെയിരിക്കട്ടെ!
അടുത്ത ജന്മത്തിൽ
ഒരു പറവയാവണം
സിനിമയിലഭിനയിക്കണം
പറക്കണം
എല്ലാ മതിലിനും മുകളിലൂടെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഉള്ളി

ഉള്ളി
..........
അകത്തല്ല,
പുറത്തു തന്നെ
സത്യം.

കാണുന്നത്
കണ്ണുനീറ്റുന്നത്
ചവർക്കുന്നത്
രസിക്കുന്നത്
പൊളിച്ച്
ചെന്നു നോക്കുമ്പോൾ
അപാരമായ ശൂന്യത
ആ ശൂന്യതയിലെത്താൻ
എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടു!
അല്ലേ?
.............
മുനീർ അഗ്രഗാമി

കണ്ണീർ ബുദ്ധൻ

കണ്ണീർ ബുദ്ധൻ
................................
ഞാൻ അഭയാർത്ഥി
നീയെന്നെ തിരിച്ചറിയില്ല
ഏറ്റ പീഡയാൽ
രൂപം മാറിയിരിക്കുന്നു

ബുദ്ധനെന്ന്
പേര് പറഞ്ഞാലറിയും
പക്ഷേ ആ പേര്
അപഹരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
ബൂട്ടിട്ട കാലുകൊണ്ട്
ചവിട്ടിക്കുഴച്ച മണ്ണു കൊണ്ട്
ഉണ്ടാക്കിയ പ്രതിമയ്ക്ക്
ആ പേരിട്ടിരിക്കുന്നു
ഉളി കൊണ്ടു മുറിവേൽപ്പിച്ച ശിലയ്ക്ക്
ആ പേരിട്ടിരിക്കുന്നു
എൻ്റെ രൂപവും ഭാവവും
കവർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
നോക്കൂ
കയ്യിൽ തോക്കുള്ളവന് എൻ്റെ മുഖം
കരളിൽ പകയുള്ളവന്
എൻ്റെ ഭാവം
കൊട്ടാരമുപേക്ഷിക്കാത്തവരുടെ
ചുണ്ടിലും കോമ്പല്ലുകളിലും
മുറിവേറ്റു പിടയുന്ന
എൻ്റെ മൊഴി .
ഭിക്ഷ യാചിച്ചു നടന്നു തളർന്നു
ആരുമൊന്നും തന്നില്ല
കല്ലേറു കൊണ്ടു
കാറ്റിലും മഴയിലും കടലു കടന്നു
ബോധി വൃക്ഷങ്ങൾ വെട്ടിമാറ്റിയ
ഈ കര ആരുടേതാണ് ?
നമ്മുടേതല്ല,
ആട്ടിൻകുട്ടി പറഞ്ഞു
തുടച്ചു മാറ്റിയ കണ്ണീരെല്ലാം
തിരിച്ചു വന്നു വിതുമ്പുന്നു
നീയെങ്കിലും എന്നെ
തിരിച്ചറിഞ്ഞല്ലോ ! ഭാഗ്യം.
ബുദ്ധൻ ആട്ടിൻകുട്ടിയെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

"സർ, നഗരത്തിൻ്റെ നഖത്തിനിടയിലാണ്"

ഇവിടെ
ഇലതളിർക്കുന്ന ഋതുവാണ്
വരൂ ,
ഗുരുവിളിച്ചു

"സർ,
നഗരത്തിൻ്റെ
നഖത്തിനിടയിലാണ്"
ഞാനതിൻ്റെ ചിറകുകളിലെ
തൂവലുകൾ
കാണുന്നു,
പുകച്ചുരുകളായി ഇളകുന്നു,
ഗുരു പറഞ്ഞു
"സർ ,
ചോര പൊടിയാത്ത
ഒരിടവുമില്ല,
അങ്ങയുടെ വാക്കുകൾ പതിഞ്ഞ
ഇടമല്ലാതെ ."
-മുനീർ അഗ്രഗാമി

കുരുക്ഷേത്രം

കുരുക്ഷേത്രം
.....................
ജി എസ് ടി യും
മറ്റു രാജാക്കൻമാരും
ഒരു ഭാഗത്ത്
സാധാരണക്കാരും
നൂറ്റൊന്നു നേതാക്കളും
മറുഭാഗത്ത്
യുദ്ധം തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു
മറ്റൊന്നും കാണുന്നില്ല.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വന്നത്

പുഴുവായിരുന്ന
എനിക്ക്
ചിറകുകൾ തരാനാണ്
നീ വന്നത്.

പൂക്കൾ വിളിച്ചു
നാം ഒരുമിച്ചു നടന്നു
നിനയ്ക്കാത്ത ഒരു ദിനം
വസന്തം
പൂവുകൾ കൊഴിഞ്ഞ്
കിളവിയായി
പക്ഷേ
എനിക്കു ചിറകുണ്ടല്ലോ
ചിറകിൽ വാടാത്ത
വസന്തമുണ്ടല്ലോ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആകെ തണുപ്പിക്കുന്ന

അജ്ഞാതമായ
ഏതോ ദു:ഖങ്ങളാൽ
ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പ്രാണനെ
ആകെ തണുപ്പിക്കുന്ന
ചില ചുംബനങ്ങളുണ്ട്

വിടരുന്ന പൂവ്
കാറ്റിനതു കൊടുക്കുന്നു
അസ്തമയ സൂര്യൻ
കടലിൻ്റെ കവിളിലതു വെയ്ക്കുന്നു
രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടു വിരലകളിൽ
താരകങ്ങൾ അവയെഴുതുന്നു
കാല്പനികമായ ഒരു തുള്ളിയായി
അവ പ്രാണനിൽ
ഇറ്റുന്നു
ഒറ്റത്തുള്ളി
ഒരു സമുദമായി പരക്കുന്നു
നമ്മുടെ ചുണ്ടുകൾക്കത്
തരാനാകില്ല ;
പ്രണയത്താൽ
ഇതളായും ജലമായും
മഴയായും മഞ്ഞായും
മാറാനാവാതെ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ചിരി, ഒരു കുഞ്ഞു സൂര്യനാണ്

ചിരി,
ഒരു കുഞ്ഞു സൂര്യനാണ്
ഒരാളുടെ വെളിച്ചം മുഴുവൻ
കാണിച്ചു തരുമത്.

ഇരുളു കടന്നു
വന്നവരുടെ
പുലരികളാണ്
ഓരോ ഉദയവും
അവരുടെ പകലിൽ
നിൽക്കാനൊരു
ഭാഗ്യം വേണം
ഇരുളു തകർത്തു
തെളിഞ്ഞവരുടെ
ഭാഗ്യം.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആറാം ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടിയായ്

മക്കളായാൽ
മഴ,
ചെരിഞ്ഞു പെയ്യുന്ന
ഓർമ്മകളാണ്.

തെങ്ങിൻ തോപ്പിൽ
ഇടവഴിയിൽ
വയൽ വരമ്പിൽ
ഇടവപ്പാതിയായ്
നാല്പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിനൊപ്പം
മഴ നടക്കുന്നു
മഴ ഓടുന്നു
നടക്കുമ്പോൾ
ആറാം ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടിയായ്
ഇടംവലം നിന്ന്
കളിക്കല്ലേ കാറ്റേ എന്ന്
ഗുസ്തി പിടിക്കുന്നു
ഓടുമ്പോൾ
ആരാദ്യം വീടെത്തുമെന്ന മത്സരം
മഴയുടെ ശബ്ദത്തിനൊപ്പം
ഞാൻ ഞാനെന്ന് വാശിയോടെ
നീന്തുന്നു.
മക്കളിലേക്ക്
ചെരിഞ്ഞു പെയ്യുവാൻ കൊതിക്കുന്ന
വാക്കുകളുടെ മേഘം
നെഞ്ചകത്തെ ആകാശത്തിലുണ്ട്
വാത്സല്യത്തിൻ്റെ
ആദ്യത്തെ സംഗീതം
കുരുവികളായ്
വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന
അതേ ആകാശത്ത് .
നിങ്ങളെത്ര പറഞ്ഞാലും
മക്കളേ മഴ കൊള്ളല്ലേ
എന്നു പറയുവാൻ
ധൈര്യമില്ല;
തോരാതെ പെയ്യുന്ന
ചെരിവിലെ
പ്രായമായ മന്ദാരത്തിൻ്റെ
തൊലിയിൽ
പണ്ടൊരു മഴ കൊത്തി വച്ച
തുള്ളികളുടെ ചിത്രമുണ്ട്.
അതു കാണുവാൻ
മക്കൾക്കൊപ്പം നടക്കണം
മഴ കൊളളുവാനവർക്കു
പ്രായമായാൽ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ബന്ധനം
...............
നീ തോരാതെ
പെയ്തു നിറയുന്ന
അണക്കെട്ടാണ് ഞാൻ;

ഏതു നിമിഷവും
പൊട്ടാൻ സാദ്ധ്യതയുള്ള
ഹൃദയത്തിൽ.
ഏതു ജലബിന്ദുവും
മധുരിക്കുന്ന
ജല ബന്ധനം;
എല്ലാ ഒഴുക്കുകളും
തടഞ്ഞ്
തടഞ്ഞ്...
പെയ്ത്
പെയ്ത്...
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മൃഗം മനുഷ്യനായി

മന:പരിവർത്തനം നടത്തി
മൃഗം മനുഷ്യനായി
പല്ലും നഖവും ഊരിവെച്ച്
നദിയിലിറങ്ങി.
കുളിച്ചു കയറിയിട്ട്
മൂർച്ച കുറച്ച്
മാറ്റിപ്പണിയാമെന്നു കരുതിയതാണ്

മുങ്ങി നിവർന്നപ്പോൾ
കരയ്ക്കു വെച്ചതൊന്നും
കാണുന്നില്ല
നദീതീരം പറഞ്ഞു,
മൃഗമല്ലാത്ത ആരോ
അവ എടുത്തിട്ടുണ്ട്
ഇനിയും മനുഷ്യനാവാത്ത
ആരൊക്കെയോ
അവ കൊണ്ടു പോയിട്ടുണ്ട്
നദിയിലൂടെ
പുണ്യമാണോ
പാപമാണോ ഒഴുകുന്നതെന്ന്
അതിനറിയില്ല
ആ മനുഷ്യൻ
നഷ്ടപ്പെട്ടവ അന്വേഷിച്ച്
നദിക്കരയിലൂടെ നടന്നു
ഒരു പരിവർത്തനവും നടത്താത്ത
കുറെ മരങ്ങൾ
നിവർന്നു നിൽക്കുന്ന കാട്ടിലെത്തി,
അവയോടു ചോദിച്ചു.
പൊത്തിൽ നിന്നൊരു നത്ത്
ഉത്തരം പറഞ്ഞു,
ഇനിയൊരിക്കലും കണ്ടെത്തില്ല
ആരൊക്കെയോ
പല്ലും നഖവും
അവരുടെ ഉള്ളിലെടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്
ആരും കാണാതെ മാത്രമേ
അവരതു
പുറത്തെടുക്കൂ .
ആളുകളുടെ ഒരു ജാഥ
ആ വഴി
കടന്നു പോയി
അതിനുള്ളിൽ
അയാൾ കുടുങ്ങിപ്പോയി.
ജാഥ അയാളെയും കൊണ്ട്
നടന്നു പോയി
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വഴികൾ

വഴികൾ
.................
ഏതു വഴിയിലൂടെ പോയാലും
പൂക്കളിലെത്തിച്ചേരുന്ന
ഗ്രാമമാണു ഞാൻ.

തെച്ചി
മുക്കുറ്റി
തുമ്പ
അരിപ്പൂ
എന്നിങ്ങനെ
ആദിമമായ പേരുകളുള്ള
അവയവങ്ങൾ
മഴച്ചാറ്റലനുഭവിക്കുന്ന പകൽ
ഏതോ വഴിയിലൂടെ
പോയി
നീയെന്നെ
ഇറുത്തെടുത്തു
മെട്രോ വന്നു
നിന്നെ കൊണ്ടുപോയി
ഞാൻ നിന്നെ കാത്തു നിന്നു
നീയിറങ്ങുന്ന
സ്റ്റോപ്പെനിക്കറിയില്ല
ഞാനും വഴി മറന്നിരിക്കുന്നു
നിന്നെ കണ്ടുമുട്ടാതെ
ഞാനെങ്ങനെ
എന്നിലെത്തും ?
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒറ്റയ്ക്കാകുമ്പോൾ

ഒറ്റയ്ക്കാകുമ്പോൾ
...................................
വെറുതെ നിൽക്കുമ്പോളൊരു
പഴങ്കഥ വന്നു
കുത്തിയാലെന്തു ചെയ്യും?

അമ്മേയെന്നൊരു വിളി
കാറ്റു പോലെയന്നേരം
വന്നതിനെ കുറ്റിയിൽ
പിടിച്ചുകെട്ടുമോ ?
പുളളിപ്പയ്യേ,
കുട്ടനോടെന്തിനാ കുറുമ്പെന്നൊരു
വാത്സല്യമതിനെ തലോടുമോ ?
പുല്ലു കെട്ടുമായ്
മിനിച്ചേച്ചി വന്നതിൻ്റെ
കുറുമ്പൊക്കെയും തീർക്കുമോ ?
ഒറ്റയാവില്ല നീയെന്നു ചൊല്ലുവാൻ
വെള്ളക്കൊക്കുകൾ
അടുത്തു വന്നു നിൽക്കുമോ ?
ഒറ്റയ്ക്കാകുമ്പോളൊരു പഴങ്കഥ
പിന്നിൽ വന്നു നിന്നു
കുത്തിയാലെന്തു ചെയ്യും ?
മുന്നിലേക്കായാതെയേതോ
വിഭ്രമത്താൽ മെല്ലെ
പിന്നിലേക്കതിൽ വീണു ലയിക്കുമോ ?
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

എൻ്റെയും നിൻ്റെയും ആത്മകഥ

എൻ്റെയും നിൻ്റെയും
ആത്മകഥ
..................................
സ്വപ്നങ്ങൾ കൊണ്ട്
മുറിവേറ്റു.
തേങ്ങലുകൾ കൊണ്ട്
അതുണക്കാൻ ശ്രമിച്ചു
പക്ഷേ
മുറിവുകളുടെ
ആഴത്തിലൂടെ
ഒഴുകിപ്പോയി.

അരുവിയുടെ
പൊട്ടിച്ചിരികൾ കേട്ടു
ജല നൃത്തങ്ങൾ കണ്ടു
ജലജീവികൾ വന്നു
കരജീവികൾ വന്നു
കൗതുകത്തോടെ
നോക്കി നിന്നു
ഉണങ്ങാത്ത മുറിവ്
ആരും കണ്ടില്ല
മുറിവിൽ നിറഞ്ഞ ചിരി
പകലുകളായി
പകലു മൂടിയ ഇരുട്ട്
രാത്രിയായി
കാഴ്ച മറച്ചു
ഇരുട്ടിനൊപ്പം നടന്നു
നേർത്ത കാറ്റായി വിതുമ്പി
ഒരു നക്ഷത്രവും തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു വിളംബരം

ഒരു വിളംബരം
............................
ഗുരുവിൻ്റെ ഓർമ്മ
ഒട്ടിച്ചു വെച്ച കലണ്ടർ

ചോരയൊലിക്കുന്ന
അക്കങ്ങൾ
ജീവനില്ലാതെ കിടക്കുന്ന
പകൽ.
ശ്വാസം കിട്ടാൻ
വല്യച്ഛൻ്റെ മുറിയിൽ കടന്നു
ജീവനുണ്ടായിരുന്ന
പകലുകളുടെ
ചിത്രം പതിഞ്ഞ
പഴയ ബുക്കു കിട്ടി
പ്രബുദ്ധ കേരളം
ലക്കം - 1
അതിൻ്റെ ഹൃദയത്തിലെ തിയ്യതി കണ്ടു
1091 ഇടവം 15
ഇപ്പോഴുമതിൻ്റെ മിടിപ്പു വറ്റിയിരുന്നില്ല
അതിൻ്റെ നിറം ചുവപ്പായിരുന്നില്ല
മഞ്ഞയായിരുന്നില്ല
മങ്ങി മങ്ങി
മനുഷ്യൻ്റെ നിറത്തിൽ
ഇപ്പോഴുമത്
വല്യച്ഛൻ്റെ മുറിയിൽ
എന്നെ കാത്തിരുന്നല്ലോ!
വല്യച്ഛനില്ലെങ്കിലും .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ജൈവജാതകം

ജൈവജാതകം
..............................
തളിരിലകൾ
ആരോടും സംസാരിക്കാറില്ല
പച്ചിലകൾ
നിശ്ശബ്ദമായി ചിലപ്പോൾ
കാറ്റിനോടു മിണ്ടും

എന്നാൽ കരിയിലകൾ
ആരോടും സംസാരിക്കും,
വീഴുമ്പോൾ മണ്ണിനോട്
സലാം പറയും
ചവിട്ടുന്നവനെ ചീത്തപറയും
ഒരുമിച്ചിരുന്ന്
സങ്കടങ്ങൾ പങ്കുവെക്കും
കൈവിട്ട മരത്തെ ഓർത്ത്
കരയും
ജീവിതം പഠിപ്പിച്ച
ഭാഷയാണത്
അതിന് വ്യാകരണമില്ല
അനുഭവമേയുള്ളൂ
വറ്റിപ്പോയ ഞരമ്പുകളിൽ
കാലത്തിൻ്റെ രക്തം
കട്ടപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്
ഒഴുക്കു നിലച്ച ഒരരുവിയുടെ
ആത്മകഥയാണ്
ഓരോ കരിയിലയും
മരം വരച്ച കുട്ടി
പച്ച
ഇളം പച്ച
നീല
മഞ്ഞ
എന്നിങ്ങനെ
നൃത്തം ചെയ്യന്ന നിറങ്ങളെടുത്ത്
ഇലകൾ വരച്ചു
കലരിയിലകൾ
അവൾ വരച്ചില്ല
അവൾക്ക് കരിയിലകളെ അറിയില്ല
അതിൻ്റെ ഭാഷ അറിയില്ല
തളിരില പോലെ ചിരിക്കുമ്പോൾ
അവളോട്
ചിത്രത്തിലെ മരം ചോദിച്ചു:
കുട്ടീ, നീയേതു വൃക്ഷത്തിലേതാണ് ?
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

അദ്വൈതം

അദ്വൈതം
...................
രണ്ടും ഒന്നു തന്നെ;
കടൽ.

നീ കടലിലെ ജലം
ഞാനതിലെ നീല.
നീ തിരയടിക്കുമ്പോൾ
ചിലപ്പോൾ
കുറച്ചു നേരത്തേക്ക്
ഞാൻ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു
അത്ര മാത്രം .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

http://www.universityofcalicut.info/

നീലത്തിമിംഗിലം

തുറന്നു വെച്ച
നീലവെളിച്ചത്തിൻ്റെ
കടലിലൂടെ
നീലത്തിമിംഗിലം
വീട്ടിൽ വന്നു
വെളിച്ചം മുഴുവൻ തിന്നു
അവനെ വിഴുങ്ങി
ഇരുട്ടിലായ
ആ വീടിനി
എന്തു ചെയ്യും?

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

 http://lbscentre.info/set/index.asp

ആനന്ദത്തിൻ്റെ വേരുകൾ

ആനന്ദത്തിൻ്റെ വേരുകൾ
............................................
അമ്മയിലാണ്
ആനന്ദത്തിൻ്റെ വേരുകൾ

തൊട്ടിലിൽ
ആഹ്ലാദത്തിൻ്റെ
ഇലകളാടുമ്പോൾ
ആനന്ദത്തിൻ്റെ വേരുകൾ
ഹൃദയത്തിലെത്തി
ജലം ശേഖരിക്കുന്നു
പാലൂട്ടുമ്പോൾ
മനസ്സിലൂടെ
അവയുലാത്തുന്നു
കവിളിൽ പുഞ്ചിരിയുടെ
ഒരിതൾ വീഴുന്നു
വസന്തകാലം
അമ്മയിലെത്തി കുയിലിനെ പോലെ
കുറച്ചു നേരമിരിക്കുന്നു
താരാട്ടു പാടുന്നു
ഒരു കുഞ്ഞരിപ്പൂവ്
കമഴ്ന്നു വീഴുന്നു
ഒരു കുഞ്ഞു ശലഭം
മുട്ടിലിഴയുന്നു
ഒരു കുഞ്ഞരുവി
തുമ്പച്ചിരിയുമായ്
ഓടിപ്പോകുന്നു
ഒരു കുഞ്ഞുമഴത്തുള്ളി
വള്ളിപ്പടർപ്പിൽ
ഊഞ്ഞാലാടുന്നു
അമ്മയിലാണ്
വസന്തത്തിൻ്റെ വേരുകൾ
പൂക്കൾക്കു വേണ്ടി
അവസഞ്ചരിക്കാത്ത
ആഴങ്ങളില്ല
അവ നനയാത്ത
ആർദ്രതകളില്ല
കരിഞ്ഞുണങ്ങുമ്പോഴും
ആ വസന്തത്തിലൂടെ
കടന്നു വന്ന ഏതിലയും
അതിനു സാക്ഷി പറയും.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിൻ്റെ വേരുകൾക്ക് ജീവിക്കാൻ

നിൻ്റെ ചാരം
ചിതാഭസ്മമായ്
എന്നിലെത്തുമ്പോൾ
നിലവിളിച്ചോടുന്ന
കാറ്റാണു ഞാൻ
നീ വെന്ത തീയിൽ
സത്യമായും
ഞാനുണ്ടായിരുന്നില്ല
മറ്റേതോ
കാറ്റാണ് അതിനെ
ആളിക്കത്തിച്ചത്
ഞാനല്ല
സത്യമായും ഞാനല്ല.
.................................

നീയൊഴുകിയെത്തുമ്പോൾ
എൻ്റെ തീക്കനൽ
ഹിമക്കട്ടകളാകുന്നു
ചുടുമണലിൽ
മഞ്ഞു തുള്ളികൾ വീഴുന്നു
ഏതു വേനലിലും
നിൻ്റെ വേരുകൾക്ക്
ജീവിക്കാൻ
അത് ആർദ്രമാകുന്നു
.................................

മുനീർ അഗ്രഗാമി

http://www.lbskerala.com

ഇമ ചിമ്മാതെ

നീ പോകുമ്പോഴെപ്പൊഴും
സൂര്യനസ്തമിക്കുന്നു
നീയകലുമ്പോഴെൻ്റെ
നിലാവു മസ്തമിക്കന്നു

ഇരുട്ടിലേകാന്തമായ്
നിന്നിലെത്തുമെൻ മനസ്സ്
ഇമ ചിമ്മാതെ നിന്നെ
യോർത്തു കിടക്കുന്നു
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഴ... മഴ... ഴ

ഴ... മഴ... ഴ
..............................
മഴ തൻ മിഴിയിൽ
മിഴി കോർത്തു നിന്നൂ,
നിറയുമോർമ്മതൻ
ഇറയത്തു നിന്നൂ.
പ്രണയം പെയ്യുന്നു
പ്രാണൻ തുടിക്കുന്നു,
മഴനൂലിൽ മധു -
വൊഴുകുന്ന നാദം
ജനിയിൽ , മൃതിയിൽ
ജനസഞ്ചയത്തിൽ,
ഏകാന്തതയുടെ
ഒറ്റയായവിത്തിൽ
പെയ്തു നിറയുന്ന
പുതു നിർവൃതിയായ്,
ചുംബിച്ചു നില്ക്കായ്
ഇമ്പമേറും മഴ.
അനുരാഗ നദി
നനുത്തു നിറഞ്ഞൂ,
തോരാമഴ,
നീയെന്നിലെന്നപോൽ
സ്നേഹാർദ്രം.
പഴങ്കഥയായ് നീ
ഒഴുകിയെങ്കിലും,
നീയായ് വീണ്ടുമെത്തി
പെയ്തു വിതുമ്പീ -
മണ്ണിലും മനസ്സിൻ
കണ്ണീർപ്പാടത്തു മീ-
മഴയേതോ സ്വപ്ന-
മിഴ കോർത്ത പോലെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വാക്കുകളുടെ കടൽ

വാക്കുകളുടെ കടൽ
...................................
വാക്കുകളുടെ കടൽ
തിരകളുടെ തഴുകൽ
ആഴത്തിൻ്റെ നൃത്തം

തീരത്തിരുന്നു,
നിറഞ്ഞ നീല
സായന്തനസ്വർണ്ണം
നിലാവെള്ളി
രാക്കറുപ്പ്
ആനന്ദത്തിൻ്റെ
മഴവില്ല്
നിറങ്ങൾ
വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
തീരത്തിരുന്നു കൊണ്ട്
കേൾവിക്കാരനായി
വെളിച്ചത്തിൽ കാഴ്ചയായും
ഇരുട്ടിൽ സംഗീതമായും
വാക്കുകൾ മാറിക്കഴിഞ്ഞു
ആഴമറിയുന്നവർക്ക്
കടൽ മറ്റൊരു ലോകമാണ്;
ദ്വീപുകളിലെത്തുന്നവർക്കും
എനിക്ക് കടലിൻ്റെ ആഴമറിയില്ല
വാക്കുകളുടെ നഗ്നതയിൽ
നിലാവ് പച്ചകുത്തുന്ന
മീനുകളുടെ
പേരറിയാം.
അവയ്ക്കൊപ്പം നീന്തി നടന്നു
കുളിരറിഞ്ഞു
അതു കൊണ്ട്,
പറയുക,
സംസാരിക്കുക
തിരയടിക്കട്ടെ
കാറ്റും കോളുമേറട്ടെ
പുതു കടലുകൾ പിറക്കട്ടെ!
വായനയുടേയും
കേൾവിയുടേയും
കടലുകൾ പിറക്കട്ടെ!
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നീയും ദൈവവും

ഒരറ്റത്ത് ദൈവം.
ഒരറ്റത്ത് നീ
നടുക്ക് അനന്തമായ
മരുഭൂമി

നീയും ദൈവവും
മുഖാമുഖം നോക്കി നിൽക്കുന്ന
മരുഭൂമിയിലൂടെ
ഒരു മഴയായി
നടക്കണം
ദൈവത്തിലേക്ക്
വളരുന്ന പുല്ലുകളുടെ
ഇലഞരമ്പിലെ
ആർദ്രതയാവണം
നിന്നിലേക്ക് വിടുന്ന
പൂക്കളിൽ
തേനായിരിക്കണം
മേഘങ്ങളേ
അങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു പോകൂ
കാറ്റുകളേ
അവിടെയെത്തിക്കൂ
തപിച്ചു പൊളളിയും
നീരാവിയായി അലഞ്ഞു.
ആകാശത്തും മണ്ണിലും
ചൂടിലും തണുപ്പിലും കിടന്നു
ഗുരു പറഞ്ഞു ,
അതിമോഹം വേണ്ട
മരുഭൂമിയുടെ വിശാലത
നിനക്കറിയില്ല
അത് നിന്നെ
കുടിച്ചു വറ്റിക്കും
ആഗ്രഹം കുറച്ചു
ഗുരുവിനൊപ്പം നടന്നു
മനസ്സു പറഞ്ഞു
എനിക്ക് പെരുമഴയാവേണ്ട
എങ്കിലും
ഒറ്റത്തുള്ളി മഴയാവണം
നിൻ്റെ നോട്ടവും
ദൈവത്തിൻ്റെ നോട്ടവും
കൂട്ടിമുട്ടുന്ന ബിന്ദുവിൽ
ഒരൊറ്റ ത്തുള്ളിയായി
ഇറ്റി വീഴണം
വറ്റിത്തീർന്നാലും
പുകഞ്ഞു തീർന്നാലും
ദൈവത്തിൻ്റെ മുന്നിലല്ലേ
നിൻ്റെ മുന്നിലല്ലേ !
ഈ പാവം
പച്ചപ്പുകൾക്ക്
അതറിയില്ലല്ലോ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

കയറാനാകുന്നില്ല

വിലക്കയറ്റത്തിനൊപ്പം
കയറാനാകുന്നില്ല
കൈ പിടിച്ചു കയറ്റേണ്ടവർ
തൊട്ടടുത്തില്ല
അത്യുന്നതങ്ങളിൽ
വിമാനത്തിലാണ്

പിടുത്തം വിട്ട്
മണ്ണിൽ വീണു
വെറും മണ്ണിൽ കിടന്നു
മണ്ണ് നിർവ്വികാരയായിരുന്നു
അതിനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള ശേഷി
നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
വില പിടിച്ചിറക്കാൻ ശ്രമിക്കണമെന്നുണ്ട്,
കൈ പൊങ്ങുന്നില്ല
അത്യുന്നതങ്ങളിൽ നിന്ന്
ഒരു പക്ഷിത്തൂവൽ പോലും
വീണില്ല
അന്നേരം ഒരു കരിക്കട്ട പറഞ്ഞു
വാനലോകം നമ്മൾക്കുള്ളതല്ല
ഇനി നമുക്ക് വല്ല കഴിവുമുണ്ടെങ്കിൽ
കർണ്ണൻ്റെ കവച കുണ്ഡലങ്ങൾ
കവർന്ന പോലെ
അതു മവർ കൊണ്ടു പോകും
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഗസൽ

ഗസൽ
...............
നീ കേൾക്കുമ്പോൾ
ഗസലായിത്തീരുന്ന
മഴയാണു ഞാൻ

പകലുകളിൽ
പെയ്യുവാനാകാതെ
വിങ്ങി നിൽക്കുന്ന
രണ്ടു മേഘങ്ങൾ
രാത്രികളിൽ
ആരാദ്യം തോരു മെന്നറിയാതെ
പെയ്തു കൊണ്ടിരിരിക്കുന്ന
രണ്ടു മഴകൾ
അടുത്തിരിക്കുമ്പോൾ
ആനന്ദത്തിൻ്റെയും
ദുഃഖത്തിൻ്റെ യും
ഇലത്തുമ്പുകളിലൂടെ
ഒരേ മണ്ണിലേക്ക്
ഇറ്റി വീഴുന്ന ജീവിതം
ചിരപരിചിതമായ വാക്കുകളിലൂടെ
പരിചിതമായ ഈണത്തിൽ
നീ എന്നെ കേൾക്കുന്നു
ഗസലാവുക എളുപ്പമല്ല
നിൻ്റെ കേൾവിയുടെ ധ്യാനത്തിലൂടെ
ആനന്ദത്തിലേക്ക്
പതിയെയുളള നടത്തമാണത്
നീ കേൾക്കുമ്പോൾ മാത്രം
ഗസലായിത്തീരുന്ന
മഴയാണു ഞാൻ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഇന്നലത്തെ മഴ
...........................
അഗ്നിയും നീ തന്നെ
ജലവും നീ തന്നെ
ആളലും നീ തന്നെ
ശമനവും നീ തന്നെ

ഞാനാളുമ്പോൾ
നിൻ്റെ ജ്വാലകൾ
ഞാനാഴുമ്പോൾ
നിൻ്റെ ചുഴികൾ
ഇന്നലെ പെയ്ത മഴ
രാത്രിയെ നന്നായി കഴുകി
നിനക്കു തന്നു
കത്തിച്ചു വെച്ച മെഴുകു തിരിനാളം
എനിക്കൊപ്പം ആ മഴ കാണുമ്പോൾ
ഹൃദയം കഴുകുമ്പോലെയുള്ള
ആ കഴുകൽ കണാൻ
ഞാനും നീയും അടുത്തിരുന്നു
മഴയുടെ ശബ്ദത്തിൽ
മെഴുകുതിരിയുടെ
മഞ്ഞ വെളിച്ചം
കറുത്ത തടാകത്തിൽ
വിരിഞ്ഞ ആമ്പലായി
കാറ്റിലിളകുമ്പോൾ
അതിൻ്റെ ശോഭ
ഞാനും നീയമിറുത്തു വെച്ചു
അതൊരിക്കലും വാടില്ല
കൊടുംവേനലിൽ
നീയാളുമ്പോൾ
ഞാനുരുകുമ്പോൾ
ഒരോർമ്മയ്ക്കൊപ്പം
നമുക്കതെടുത്തു നോക്കണം
ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൻ്റെ
കണ്ണിലേക്കു നോക്കണം
ആരുടെ കണ്ണിൽ നിന്നാണന്നേരം
ആദ്യം മഴ പെയ്യുക?
ഇന്നലത്തെ മഴ പോലെ .
-മുനീർ അഗ്രഗാമി

വാസ്തവം

വാസ്തവം
 ***********
പ്രണയത്തിനോട്
അവൾ പറഞ്ഞു ,
ഇതെൻ്റെ
പുനർജന്മമാണ്.

പക്ഷേ
അവൻ വീണ്ടും
അവളുടെ
ശവക്കുഴി
മാന്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഭ്രാന്ത് ഒരു രഹസ്യമാണ്

ഭ്രാന്ത്
ഒരു രഹസ്യമാണ്
എനിക്കും നിനക്കുമിടയ്ക്ക്
കാട്ടിലെന്ന പോലെ
അതൊളിച്ചിരിക്കുന്നു

പിണക്കം ഒന്നു കുലുക്കുമ്പോൾ
അകലം നമ്മെ എടുത്തെറിയുമ്പോൾ
അതു പുറത്തുചാടിയേക്കും

ഏകാന്തതയിൽ വെച്ച്
അത് നമ്മെ പിടികൂടിയേക്കും

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഹൃദയത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ
ചുംബനമുള്ളവരോട്
..................................................
നീയറിയാതെ
രാത്രി നിന്നെ
നീ മുങ്ങിക്കിടന്ന
വിഷാദത്തിൽ നിന്നും
ഒഴുക്കുകയാണ്.
ഇരുട്ടും നക്ഷത്രങ്ങളും
അതിനു കൂട്ടുനിൽക്കുന്നു

മനസ്സിൻ്റെ മുറിച്ചു മാറ്റിയ
ശിഖരങ്ങൾ തേടി
ഒഴുകുവാൻ നീ ആഗ്രഹിച്ചത്
രാത്രിക്കേ അറിയൂ
ആനന്ദത്തിൻ്റേയും
ആഗ്രഹങ്ങളുടേയും ഇലകൾ
ആ കൊമ്പിലായിരുന്നു
സന്തോഷത്തിൻ്റെ മുറിവിന്
അവയായിരുന്നു
പച്ചമരുന്ന്
നീയും രാത്രിയും
ഒരുമിച്ചു പെയ്യുമ്പോൾ
ഒഴുകിയ സങ്കടങ്ങൾ
നിർമ്മിച്ച രാത്രികളിൽ നിന്ന്
നീ ഒഴുകുകയാണ്
പേടിക്കേണ്ട
കടലുപോലെ പുലരിയുണ്ട്
ഒഴുകിയെത്താനുള്ള
വെളിച്ചമുണ്ട്
നിനക്കു മുന്നേ ഒഴുകിയെത്തിയെന്ന
ഒറ്റക്കാരണത്താൽ
ഒരിലത്തുമ്പിൽ
ഞാനുണ്ട്,
വെളിച്ചത്തിൻ്റെ കാമുകൻ .
നിൻ്റെ നഷടപ്പെട്ട ശിഖരങ്ങൾ
വെളിച്ചം കുടിച്ച്
മരങ്ങളായിരിക്കുന്നു
പച്ച നിറമാണ്
അതിൻ്റെ സന്തോഷം
കറുപ്പല്ല
അതിനാൽ
രാത്രി നിന്നെ പുറം തള്ളട്ടെ
പുലരി നിന്നെ സ്വീകരിക്കട്ടെ
നിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ
ചുംബനമുണ്ട്
പുതിയ സൂര്യപ്രകാശമാണത്
പുതിയ പകലും
ഇരുട്ടു പോലും
പെയ്തു തോരുന്ന പുലരിയിൽ
നീയും പെയ്തു തോരുക
തോർച്ചയുടെ
ആനന്ദമാഘോഷിക്കുക
പൂക്കൾ ചെയ്യുമ്പോലെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

..........മാധവം
_________________________
രാധേ
നീലക്കടമ്പില്ല
യമുനാ പുളിനങ്ങളില്ല
വള്ളിക്കുടിലില്ല

ഇവിടെയി നഗരവൃത്തത്തിൽ
ഒരു ചതുരം മാത്രം
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുവാൻ
വിരിച്ചിട്ട പുല്ലുകൾ മാത്രം
രാധേ
വേണുവൂതുവാൻവയ്യ
അപരന്നു ശല്യമാകുന്നു
നിനക്കൊപ്പമിരിക്കുവാൻ വയ്യ
സദാചാരപ്പോലീസായ്
കാളിയൻ മാരെന്നെ
മർദ്ദിക്കുവാൻ വരുന്നു
ചുറ്റും കറുത്തൊഴുകുന്ന
കാളിന്ദി മാത്രം
വാഹനങ്ങളതിൽ
ഓളങ്ങളായൊഴുകുന്നു.
രാധേ
നിനക്കു വരാനുളള വഴിയെല്ലാം
അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു
നീയെന്നിലെത്തില്ലയെങ്കിലും
നിന്നിലെത്തുന്നു
നിത്യവും ഞാനീ
നഗര മുറ്റത്തെ
വൃന്ദാവനമെന്നു പേരിട്ട
ഈയിടത്തിലിരുന്ന് .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി
2067

നദിയുടെ ജീവചരിത്രം

നദിയുടെ ജീവചരിത്രം
.......................................
ഉറങ്ങിക്കിടന്ന നദി
സ്കൂളിലേക്കെന്ന പോലെ
ഉണർന്ന്
ഇടവത്തി (നരികി)ലൂടെ
ഓടിപ്പോയി
മിഥുനത്തി (നിടയി)ലൂടെ
ഒഴുകിപ്പോയി

വിളിച്ചുണർത്തിയവരാരും
ഇപ്പോഴില്ല
ഒറ്റയ്ക്ക് ഒഴുകി
വളർന്നു വലുതായി
നദി നിറയുന്നതു നോക്കി
കർക്കടകം
നടന്നു.
കര കവിഞ്ഞു
നദീ തീരത്ത്
തുമ്പക്കാട്ടിൽ
ചിങ്ങം വന്നിരുന്നു
വിതുമ്പിയും വിങ്ങിയും
ഓണത്തിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ
തല ചായ്ച്ചു
കന്നി വന്നു
കുടം നിറച്ച്
തിരിച്ചു പോയി
നദി ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു
കിതച്ചും ചുമച്ചും
ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു
ഒരു കരയിൽനിന്ന മരങ്ങൾ
തളിരിലകളെ വിളിച്ച്
നദിയുടെ ഓട്ടം കാണിച്ചുകൊടുത്തു
മറുകരയിൽ നിന്ന്
നാട്ടുപൂക്കളെ വിളിച്ച്
ചെടികൾ പുഴ കാണിച്ചു കൊടുത്തു
കുംഭത്തിലേക്കാണാ നദി
പോകുന്നത്
നിറഞ്ഞിരുന്നാലും
പെളളി വറ്റുമത്.
പോകല്ലേ പോകല്ലേ
ജീവിതമേ എന്ന്
ജലമനസ്സ്
വിളിച്ചു
ജലകോശങ്ങൾ വിളിച്ചു
ഓർമ്മകൾ പോലെ
സമയയത്തിൻ്റെ
കൊഴിഞ്ഞ ഇലകളും ഇതളുകളും കൊണ്ട്
നദിയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
പഴയ പോലെ
അത്ര വേഗത്തിലല്ലാതെ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ചിനുങ്ങിക്കരയുമ്പോൾ

ചിനുങ്ങിക്കരയുമ്പോൾ
ഓർമ്മകൾക്കേകാനായി,
പൂത്താലമൊരുക്കുന്നു
ചിങ്ങവും പൊന്നോണവും.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി