നിൻ്റെ വേരുകൾക്ക് ജീവിക്കാൻ

നിൻ്റെ ചാരം
ചിതാഭസ്മമായ്
എന്നിലെത്തുമ്പോൾ
നിലവിളിച്ചോടുന്ന
കാറ്റാണു ഞാൻ
നീ വെന്ത തീയിൽ
സത്യമായും
ഞാനുണ്ടായിരുന്നില്ല
മറ്റേതോ
കാറ്റാണ് അതിനെ
ആളിക്കത്തിച്ചത്
ഞാനല്ല
സത്യമായും ഞാനല്ല.
.................................

നീയൊഴുകിയെത്തുമ്പോൾ
എൻ്റെ തീക്കനൽ
ഹിമക്കട്ടകളാകുന്നു
ചുടുമണലിൽ
മഞ്ഞു തുള്ളികൾ വീഴുന്നു
ഏതു വേനലിലും
നിൻ്റെ വേരുകൾക്ക്
ജീവിക്കാൻ
അത് ആർദ്രമാകുന്നു
.................................

മുനീർ അഗ്രഗാമി

http://www.lbskerala.com

ഇമ ചിമ്മാതെ

നീ പോകുമ്പോഴെപ്പൊഴും
സൂര്യനസ്തമിക്കുന്നു
നീയകലുമ്പോഴെൻ്റെ
നിലാവു മസ്തമിക്കന്നു

ഇരുട്ടിലേകാന്തമായ്
നിന്നിലെത്തുമെൻ മനസ്സ്
ഇമ ചിമ്മാതെ നിന്നെ
യോർത്തു കിടക്കുന്നു
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഴ... മഴ... ഴ

ഴ... മഴ... ഴ
..............................
മഴ തൻ മിഴിയിൽ
മിഴി കോർത്തു നിന്നൂ,
നിറയുമോർമ്മതൻ
ഇറയത്തു നിന്നൂ.
പ്രണയം പെയ്യുന്നു
പ്രാണൻ തുടിക്കുന്നു,
മഴനൂലിൽ മധു -
വൊഴുകുന്ന നാദം
ജനിയിൽ , മൃതിയിൽ
ജനസഞ്ചയത്തിൽ,
ഏകാന്തതയുടെ
ഒറ്റയായവിത്തിൽ
പെയ്തു നിറയുന്ന
പുതു നിർവൃതിയായ്,
ചുംബിച്ചു നില്ക്കായ്
ഇമ്പമേറും മഴ.
അനുരാഗ നദി
നനുത്തു നിറഞ്ഞൂ,
തോരാമഴ,
നീയെന്നിലെന്നപോൽ
സ്നേഹാർദ്രം.
പഴങ്കഥയായ് നീ
ഒഴുകിയെങ്കിലും,
നീയായ് വീണ്ടുമെത്തി
പെയ്തു വിതുമ്പീ -
മണ്ണിലും മനസ്സിൻ
കണ്ണീർപ്പാടത്തു മീ-
മഴയേതോ സ്വപ്ന-
മിഴ കോർത്ത പോലെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വാക്കുകളുടെ കടൽ

വാക്കുകളുടെ കടൽ
...................................
വാക്കുകളുടെ കടൽ
തിരകളുടെ തഴുകൽ
ആഴത്തിൻ്റെ നൃത്തം

തീരത്തിരുന്നു,
നിറഞ്ഞ നീല
സായന്തനസ്വർണ്ണം
നിലാവെള്ളി
രാക്കറുപ്പ്
ആനന്ദത്തിൻ്റെ
മഴവില്ല്
നിറങ്ങൾ
വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
തീരത്തിരുന്നു കൊണ്ട്
കേൾവിക്കാരനായി
വെളിച്ചത്തിൽ കാഴ്ചയായും
ഇരുട്ടിൽ സംഗീതമായും
വാക്കുകൾ മാറിക്കഴിഞ്ഞു
ആഴമറിയുന്നവർക്ക്
കടൽ മറ്റൊരു ലോകമാണ്;
ദ്വീപുകളിലെത്തുന്നവർക്കും
എനിക്ക് കടലിൻ്റെ ആഴമറിയില്ല
വാക്കുകളുടെ നഗ്നതയിൽ
നിലാവ് പച്ചകുത്തുന്ന
മീനുകളുടെ
പേരറിയാം.
അവയ്ക്കൊപ്പം നീന്തി നടന്നു
കുളിരറിഞ്ഞു
അതു കൊണ്ട്,
പറയുക,
സംസാരിക്കുക
തിരയടിക്കട്ടെ
കാറ്റും കോളുമേറട്ടെ
പുതു കടലുകൾ പിറക്കട്ടെ!
വായനയുടേയും
കേൾവിയുടേയും
കടലുകൾ പിറക്കട്ടെ!
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നീയും ദൈവവും

ഒരറ്റത്ത് ദൈവം.
ഒരറ്റത്ത് നീ
നടുക്ക് അനന്തമായ
മരുഭൂമി

നീയും ദൈവവും
മുഖാമുഖം നോക്കി നിൽക്കുന്ന
മരുഭൂമിയിലൂടെ
ഒരു മഴയായി
നടക്കണം
ദൈവത്തിലേക്ക്
വളരുന്ന പുല്ലുകളുടെ
ഇലഞരമ്പിലെ
ആർദ്രതയാവണം
നിന്നിലേക്ക് വിടുന്ന
പൂക്കളിൽ
തേനായിരിക്കണം
മേഘങ്ങളേ
അങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു പോകൂ
കാറ്റുകളേ
അവിടെയെത്തിക്കൂ
തപിച്ചു പൊളളിയും
നീരാവിയായി അലഞ്ഞു.
ആകാശത്തും മണ്ണിലും
ചൂടിലും തണുപ്പിലും കിടന്നു
ഗുരു പറഞ്ഞു ,
അതിമോഹം വേണ്ട
മരുഭൂമിയുടെ വിശാലത
നിനക്കറിയില്ല
അത് നിന്നെ
കുടിച്ചു വറ്റിക്കും
ആഗ്രഹം കുറച്ചു
ഗുരുവിനൊപ്പം നടന്നു
മനസ്സു പറഞ്ഞു
എനിക്ക് പെരുമഴയാവേണ്ട
എങ്കിലും
ഒറ്റത്തുള്ളി മഴയാവണം
നിൻ്റെ നോട്ടവും
ദൈവത്തിൻ്റെ നോട്ടവും
കൂട്ടിമുട്ടുന്ന ബിന്ദുവിൽ
ഒരൊറ്റ ത്തുള്ളിയായി
ഇറ്റി വീഴണം
വറ്റിത്തീർന്നാലും
പുകഞ്ഞു തീർന്നാലും
ദൈവത്തിൻ്റെ മുന്നിലല്ലേ
നിൻ്റെ മുന്നിലല്ലേ !
ഈ പാവം
പച്ചപ്പുകൾക്ക്
അതറിയില്ലല്ലോ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

കയറാനാകുന്നില്ല

വിലക്കയറ്റത്തിനൊപ്പം
കയറാനാകുന്നില്ല
കൈ പിടിച്ചു കയറ്റേണ്ടവർ
തൊട്ടടുത്തില്ല
അത്യുന്നതങ്ങളിൽ
വിമാനത്തിലാണ്

പിടുത്തം വിട്ട്
മണ്ണിൽ വീണു
വെറും മണ്ണിൽ കിടന്നു
മണ്ണ് നിർവ്വികാരയായിരുന്നു
അതിനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള ശേഷി
നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
വില പിടിച്ചിറക്കാൻ ശ്രമിക്കണമെന്നുണ്ട്,
കൈ പൊങ്ങുന്നില്ല
അത്യുന്നതങ്ങളിൽ നിന്ന്
ഒരു പക്ഷിത്തൂവൽ പോലും
വീണില്ല
അന്നേരം ഒരു കരിക്കട്ട പറഞ്ഞു
വാനലോകം നമ്മൾക്കുള്ളതല്ല
ഇനി നമുക്ക് വല്ല കഴിവുമുണ്ടെങ്കിൽ
കർണ്ണൻ്റെ കവച കുണ്ഡലങ്ങൾ
കവർന്ന പോലെ
അതു മവർ കൊണ്ടു പോകും
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഗസൽ

ഗസൽ
...............
നീ കേൾക്കുമ്പോൾ
ഗസലായിത്തീരുന്ന
മഴയാണു ഞാൻ

പകലുകളിൽ
പെയ്യുവാനാകാതെ
വിങ്ങി നിൽക്കുന്ന
രണ്ടു മേഘങ്ങൾ
രാത്രികളിൽ
ആരാദ്യം തോരു മെന്നറിയാതെ
പെയ്തു കൊണ്ടിരിരിക്കുന്ന
രണ്ടു മഴകൾ
അടുത്തിരിക്കുമ്പോൾ
ആനന്ദത്തിൻ്റെയും
ദുഃഖത്തിൻ്റെ യും
ഇലത്തുമ്പുകളിലൂടെ
ഒരേ മണ്ണിലേക്ക്
ഇറ്റി വീഴുന്ന ജീവിതം
ചിരപരിചിതമായ വാക്കുകളിലൂടെ
പരിചിതമായ ഈണത്തിൽ
നീ എന്നെ കേൾക്കുന്നു
ഗസലാവുക എളുപ്പമല്ല
നിൻ്റെ കേൾവിയുടെ ധ്യാനത്തിലൂടെ
ആനന്ദത്തിലേക്ക്
പതിയെയുളള നടത്തമാണത്
നീ കേൾക്കുമ്പോൾ മാത്രം
ഗസലായിത്തീരുന്ന
മഴയാണു ഞാൻ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഇന്നലത്തെ മഴ
...........................
അഗ്നിയും നീ തന്നെ
ജലവും നീ തന്നെ
ആളലും നീ തന്നെ
ശമനവും നീ തന്നെ

ഞാനാളുമ്പോൾ
നിൻ്റെ ജ്വാലകൾ
ഞാനാഴുമ്പോൾ
നിൻ്റെ ചുഴികൾ
ഇന്നലെ പെയ്ത മഴ
രാത്രിയെ നന്നായി കഴുകി
നിനക്കു തന്നു
കത്തിച്ചു വെച്ച മെഴുകു തിരിനാളം
എനിക്കൊപ്പം ആ മഴ കാണുമ്പോൾ
ഹൃദയം കഴുകുമ്പോലെയുള്ള
ആ കഴുകൽ കണാൻ
ഞാനും നീയും അടുത്തിരുന്നു
മഴയുടെ ശബ്ദത്തിൽ
മെഴുകുതിരിയുടെ
മഞ്ഞ വെളിച്ചം
കറുത്ത തടാകത്തിൽ
വിരിഞ്ഞ ആമ്പലായി
കാറ്റിലിളകുമ്പോൾ
അതിൻ്റെ ശോഭ
ഞാനും നീയമിറുത്തു വെച്ചു
അതൊരിക്കലും വാടില്ല
കൊടുംവേനലിൽ
നീയാളുമ്പോൾ
ഞാനുരുകുമ്പോൾ
ഒരോർമ്മയ്ക്കൊപ്പം
നമുക്കതെടുത്തു നോക്കണം
ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൻ്റെ
കണ്ണിലേക്കു നോക്കണം
ആരുടെ കണ്ണിൽ നിന്നാണന്നേരം
ആദ്യം മഴ പെയ്യുക?
ഇന്നലത്തെ മഴ പോലെ .
-മുനീർ അഗ്രഗാമി

വാസ്തവം

വാസ്തവം
 ***********
പ്രണയത്തിനോട്
അവൾ പറഞ്ഞു ,
ഇതെൻ്റെ
പുനർജന്മമാണ്.

പക്ഷേ
അവൻ വീണ്ടും
അവളുടെ
ശവക്കുഴി
മാന്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഭ്രാന്ത് ഒരു രഹസ്യമാണ്

ഭ്രാന്ത്
ഒരു രഹസ്യമാണ്
എനിക്കും നിനക്കുമിടയ്ക്ക്
കാട്ടിലെന്ന പോലെ
അതൊളിച്ചിരിക്കുന്നു

പിണക്കം ഒന്നു കുലുക്കുമ്പോൾ
അകലം നമ്മെ എടുത്തെറിയുമ്പോൾ
അതു പുറത്തുചാടിയേക്കും

ഏകാന്തതയിൽ വെച്ച്
അത് നമ്മെ പിടികൂടിയേക്കും

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഹൃദയത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ
ചുംബനമുള്ളവരോട്
..................................................
നീയറിയാതെ
രാത്രി നിന്നെ
നീ മുങ്ങിക്കിടന്ന
വിഷാദത്തിൽ നിന്നും
ഒഴുക്കുകയാണ്.
ഇരുട്ടും നക്ഷത്രങ്ങളും
അതിനു കൂട്ടുനിൽക്കുന്നു

മനസ്സിൻ്റെ മുറിച്ചു മാറ്റിയ
ശിഖരങ്ങൾ തേടി
ഒഴുകുവാൻ നീ ആഗ്രഹിച്ചത്
രാത്രിക്കേ അറിയൂ
ആനന്ദത്തിൻ്റേയും
ആഗ്രഹങ്ങളുടേയും ഇലകൾ
ആ കൊമ്പിലായിരുന്നു
സന്തോഷത്തിൻ്റെ മുറിവിന്
അവയായിരുന്നു
പച്ചമരുന്ന്
നീയും രാത്രിയും
ഒരുമിച്ചു പെയ്യുമ്പോൾ
ഒഴുകിയ സങ്കടങ്ങൾ
നിർമ്മിച്ച രാത്രികളിൽ നിന്ന്
നീ ഒഴുകുകയാണ്
പേടിക്കേണ്ട
കടലുപോലെ പുലരിയുണ്ട്
ഒഴുകിയെത്താനുള്ള
വെളിച്ചമുണ്ട്
നിനക്കു മുന്നേ ഒഴുകിയെത്തിയെന്ന
ഒറ്റക്കാരണത്താൽ
ഒരിലത്തുമ്പിൽ
ഞാനുണ്ട്,
വെളിച്ചത്തിൻ്റെ കാമുകൻ .
നിൻ്റെ നഷടപ്പെട്ട ശിഖരങ്ങൾ
വെളിച്ചം കുടിച്ച്
മരങ്ങളായിരിക്കുന്നു
പച്ച നിറമാണ്
അതിൻ്റെ സന്തോഷം
കറുപ്പല്ല
അതിനാൽ
രാത്രി നിന്നെ പുറം തള്ളട്ടെ
പുലരി നിന്നെ സ്വീകരിക്കട്ടെ
നിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ
ചുംബനമുണ്ട്
പുതിയ സൂര്യപ്രകാശമാണത്
പുതിയ പകലും
ഇരുട്ടു പോലും
പെയ്തു തോരുന്ന പുലരിയിൽ
നീയും പെയ്തു തോരുക
തോർച്ചയുടെ
ആനന്ദമാഘോഷിക്കുക
പൂക്കൾ ചെയ്യുമ്പോലെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

..........മാധവം
_________________________
രാധേ
നീലക്കടമ്പില്ല
യമുനാ പുളിനങ്ങളില്ല
വള്ളിക്കുടിലില്ല

ഇവിടെയി നഗരവൃത്തത്തിൽ
ഒരു ചതുരം മാത്രം
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുവാൻ
വിരിച്ചിട്ട പുല്ലുകൾ മാത്രം
രാധേ
വേണുവൂതുവാൻവയ്യ
അപരന്നു ശല്യമാകുന്നു
നിനക്കൊപ്പമിരിക്കുവാൻ വയ്യ
സദാചാരപ്പോലീസായ്
കാളിയൻ മാരെന്നെ
മർദ്ദിക്കുവാൻ വരുന്നു
ചുറ്റും കറുത്തൊഴുകുന്ന
കാളിന്ദി മാത്രം
വാഹനങ്ങളതിൽ
ഓളങ്ങളായൊഴുകുന്നു.
രാധേ
നിനക്കു വരാനുളള വഴിയെല്ലാം
അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു
നീയെന്നിലെത്തില്ലയെങ്കിലും
നിന്നിലെത്തുന്നു
നിത്യവും ഞാനീ
നഗര മുറ്റത്തെ
വൃന്ദാവനമെന്നു പേരിട്ട
ഈയിടത്തിലിരുന്ന് .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി
2067

നദിയുടെ ജീവചരിത്രം

നദിയുടെ ജീവചരിത്രം
.......................................
ഉറങ്ങിക്കിടന്ന നദി
സ്കൂളിലേക്കെന്ന പോലെ
ഉണർന്ന്
ഇടവത്തി (നരികി)ലൂടെ
ഓടിപ്പോയി
മിഥുനത്തി (നിടയി)ലൂടെ
ഒഴുകിപ്പോയി

വിളിച്ചുണർത്തിയവരാരും
ഇപ്പോഴില്ല
ഒറ്റയ്ക്ക് ഒഴുകി
വളർന്നു വലുതായി
നദി നിറയുന്നതു നോക്കി
കർക്കടകം
നടന്നു.
കര കവിഞ്ഞു
നദീ തീരത്ത്
തുമ്പക്കാട്ടിൽ
ചിങ്ങം വന്നിരുന്നു
വിതുമ്പിയും വിങ്ങിയും
ഓണത്തിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ
തല ചായ്ച്ചു
കന്നി വന്നു
കുടം നിറച്ച്
തിരിച്ചു പോയി
നദി ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു
കിതച്ചും ചുമച്ചും
ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു
ഒരു കരയിൽനിന്ന മരങ്ങൾ
തളിരിലകളെ വിളിച്ച്
നദിയുടെ ഓട്ടം കാണിച്ചുകൊടുത്തു
മറുകരയിൽ നിന്ന്
നാട്ടുപൂക്കളെ വിളിച്ച്
ചെടികൾ പുഴ കാണിച്ചു കൊടുത്തു
കുംഭത്തിലേക്കാണാ നദി
പോകുന്നത്
നിറഞ്ഞിരുന്നാലും
പെളളി വറ്റുമത്.
പോകല്ലേ പോകല്ലേ
ജീവിതമേ എന്ന്
ജലമനസ്സ്
വിളിച്ചു
ജലകോശങ്ങൾ വിളിച്ചു
ഓർമ്മകൾ പോലെ
സമയയത്തിൻ്റെ
കൊഴിഞ്ഞ ഇലകളും ഇതളുകളും കൊണ്ട്
നദിയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
പഴയ പോലെ
അത്ര വേഗത്തിലല്ലാതെ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ചിനുങ്ങിക്കരയുമ്പോൾ

ചിനുങ്ങിക്കരയുമ്പോൾ
ഓർമ്മകൾക്കേകാനായി,
പൂത്താലമൊരുക്കുന്നു
ചിങ്ങവും പൊന്നോണവും.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിറയ്ക്കൂ

നടക്കൂ മഴയ്ക്കൊപ്പം
പുലരിയിൽ ,നിറയ്ക്കൂ
മഴ നീന്തുവാൻ തന്ന
മനസ്സിൻ ജലാശയം.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നഗരം

നഗരം
............
നഗരത്തിൻ്റെ മതിലിൽ
ഒരു പെൺകിളി വന്നിരുന്നു
ഭംഗിയേറിയ മതിലിൽ
ഇളകുന്ന പാടുപോലെയിരുന്നു

മതിലിൻ്റെ ഉടമ വന്നു
മാറാൻ പറഞ്ഞു
ചുറ്റിപ്പറക്കാൻ ഒരു മരം തരുമോ?
ചിറകൊതുക്കാൻ ഒരു ശിഖരം തരുമോ ?
ഒരില തരുമോ ?
നഗരത്തിരക്കിൻ്റെ വേഗത്തോടു ചോദിച്ചു
ഒഴുകുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ കണ്ണുനിറഞ്ഞില്ല
വീഴുന്ന ചപ്പുചവറുകളുടെ മുഖം വിളറിയില്ല
അലങ്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു പശു
ആരവങ്ങളാൽ നയിക്കപ്പെട്ട്
അതിലെ നടന്നു പോയി
കൊടി കൊണ്ടു മൂടിയ ശവമഞ്ചം
കടന്നു പോയി
മരം പോലെ ഉയർന്ന
ഫ്ലാറ്റിലെ ജനലിലൂടെ
കുറെ കൊമ്പുകൾ നീണ്ടു വന്നു
കിളിയതിലിരുന്നില്ല
അതാരുടേതാണ് ?
പെട്ടെന്ന്
കുറെ ഇലകൾ പറന്നു വന്നു
കാളിയതു തൊട്ടില്ല
അതാരയച്ചതാണ് ?
ആ കിളിയുടെ വലത്തേ ചിറകിൽ
എനിക്കു പരിചയമുള്ള
ഒരു തൂവലുണ്ട്
കുട്ടിക്കാലത്ത് ഇലഞ്ഞി മരച്ചുവട്ടിൽ നിന്ന്
ഞാനതു കണ്ടിട്ടുണ്ട്
ആറാം നിലയിലെ
എൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിലെ ചുമരിൽ
ഒരു പടുമാവിൻ്റെ ചിത്രമുണ്ട്
അതിൻ്റെ കൊമ്പുകളിളകുന്നതായ് തോന്നി
മടിച്ചില്ല
ആ ഇളക്കമെടുത്ത്
കിളിക്ക് കൊടുത്തു
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മുമ്പു സ്നേഹിച്ചൊരാളെ

മുമ്പു സ്നേഹിച്ചൊരാളെ
കണ്ടുമുട്ടുമൊരിക്കൽ,
കാഴ്ചതൻ മഴ കൊണ്ടു
തളിർക്കുവാൻ മാത്രമായ്!

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിശ്ശബ്ദനദി

നിശ്ശബ്ദനദി
.........................
നിശ്ശബ്ദത ഒരു നദിയാണ്
തെളിഞ്ഞ ജലമുള്ളത്
ശാന്തമായി ഒഴുകുന്നത്

നീയതിലേക്ക്
ഒരു മഞ്ചാടിയിടുന്നു
ഒരു കുന്നിക്കുരു ഇടുന്നു
വാക്കുകൾ കൊണ്ട്.
നേർത്ത ഓളങ്ങൾ
നിന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു
ചെറിയ ശബ്ദങ്ങൾ
നിന്നെ ചുംബിക്കുന്നു
അതിൻ്റെ ലഹരിയിൽ
നീയതിലേക്ക് ചാടുന്നു
മുങ്ങി നിവരുന്നു
അന്നോളം നനയാത്ത നനവിൽ
കുളിക്കുന്നു
ഒരിലയിൽ ഞാനൊഴുകി വരുന്നു
മാറ്റാരെ പോലെയുമല്ലാതെ
എന്നെ പോലെ ഒഴുകി വരുന്നു
പ്രിയമുള്ള കുഞ്ഞു വാക്കു കൊണ്ട്
നീയെന്നെയെടുക്കുന്നു
മാറോടു ചേർക്കുന്നു
നദി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു
നദി കുടിച്ചു വളർന്ന ഒരു തോട്ടം
ബാക്കിയാവുന്നു
നീ മഞ്ചാടിമരം
ഞാനതിൽ ചുറ്റിപ്പടരുന്ന
കുന്നി വള്ളി.
ഇളങ്കാറ്റു വരുമ്പോൾ
ഇലകൾ തമ്മിൽ
ആ കഥ പറയും
നിശ്ശബ്ദത ഒരു നദിയാണ്
ശാന്തമായി ...
പ്രണയമതു കേട്ടു നിൽക്കും
അപ്പോൾ നിശ്ശബ്ദത ഒരു നദിയാകും
നീയൊരു മഞ്ചാടിമണിയെറിയും
ഞാനൊരു കുന്നിക്കുരുവും.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആ രാജ്യത്തിൽ

ആ രാജ്യത്തിൽ
.............................
ആ രാജ്യത്തിൽ
ബുദ്ധൻ കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
അവിടെ പ്രാവുകളില്ല
തേൻ കുരുവികളില്ല
എങ്ങും കഴുകൻമാർ .
.

കഴുകന് വംശനാശം സംഭവിക്കുന്നു എന്ന്
ഇനിയാരും പറയില്ല
ബുദ്ധൻ്റെ ഉടയാടകളും
പര്യായങ്ങളും അവർ കവർന്നിരിക്കുന്നു
അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു
അതിനുളളിൽ നിന്ന്
അവരുടെ പല്ലും നഖവും
നീളുന്നു

അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിറയെ
ആയുധങ്ങളാണ്.
മുറിവേറ്റ കിളികളേയും
നാല്ക്കാലികളേയും
ശുശ്രൂഷിച്ചവർ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട്
മരിക്കുന്നു.

തഥാഗതാ എന്ന വിളി
ഉത്തരമില്ലാതെ
പിടഞ്ഞു വീഴുന്നു
സിദ്ധാർത്ഥനെന്നു വിളിക്കേണ്ട
കുഞ്ഞുങ്ങൾ
വിശന്നു തളരുന്നു.

ബുദ്ധൻ്റെ വേഷത്തിൽ വന്ന ഒരാൾ
അവരെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോയി
കടലിലെറിയുന്നു
ബുദ്ധനെ അവർ കടലിലെറിയുന്നു
ബോധി വൃക്ഷം വെട്ടി വിറകാക്കുന്നു.

കടലിൽ
അഹിംസയുടെ ജഡം
അനാഥമായി ഒഴുകുന്നു
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആഹാ! നീ

 ആഹാ! നീ
@@@@@@@@@@

ആഴങ്ങളിലുണ്ട് നീ,
ജലാർദ്രയായ് ,വറ്റിയ
പുഴ,കടൽ, മഴയും
മഞ്ഞുമായെൻ വേനലിൽ

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിശ്വാസത്തിൽ

കനലേ,അടങ്ങാതെ
നീ അകത്തിരിക്കുക ,
പ്രിയമുള്ളൊരാളുടെ
നിശ്വാസത്തിൽ തെളിയാൻ.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

അവരെയാരെയും കണ്ടില്ല,കണ്ടില്ല

ഒരു മരം മുറിച്ചപ്പോൾ
അവർ വന്നു
കവിത കൊണ്ടും
കൈ കൊണ്ടും തടഞ്ഞു
കുഞ്ഞിനെ കടിച്ച
തെരുവുപട്ടിയെ
പിടിക്കാൻ ചെന്നപ്പോഴും
അവർ വന്നു
ലേഖനം കൊണ്ടും
നിയമം കൊണ്ടും തടഞ്ഞു
ആലീസിൻ്റെ ആട്ടിൻ കുട്ടിയെ
പുലി പിടിച്ചപ്പോൾ
പുലിയെ എറിയാൻ
കല്ലെടുത്തു
അവർ വന്നു
വാർത്ത കൊണ്ടും
വാറോല കൊണ്ടും തടഞ്ഞു
മനുഷ്യർ വെട്ടേറ്റു
തെരുവിലും
വെടിയേറ്റു വീട്ടിലും വീണു
അവരെയാരെയും കണ്ടില്ല

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിന്നെ ഓർത്ത് ഇറ്റി വീഴുമ്പോൾ

ഒരു തുള്ളി
ഒരു കടലാണ്
നിന്നെ ഓർത്ത്
ഇറ്റി വീഴുമ്പോൾ.

മരുഭൂമി
അതിൽ കുതിരുന്നു
മഞ്ഞ വെയിൽ
അതിൽ നീന്തുന്നു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

വിടരുന്നു

രാത്രിവണ്ടിയിൽ
നിന്നെ പോലൊരു കാറ്റ്
ഞാൻ,
നീ ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കിയ
ജലാശയം
ആമ്പൽ മൊട്ടുകൾ
വിടരുന്നു

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു വാക്ക്

സത്യം
വീണ്ടും
കൊല്ലപ്പെട്ടു
എന്നിട്ടും
എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
വെടിയുണ്ടകൾ
പൂക്കളാകുവാൻ
സത്യം
എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നു
സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്
അതിലെ ഒരു വാക്ക് .
.....

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നാലുമണി മഴ

നാലുമണി മഴ
.........................
എല്ലാവരേയും ഓർത്തു
ഓർമ്മയിൽ ബെല്ലടിച്ചു
നാലു മണിയായതറിഞ്ഞില്ല

അകത്തും പുറത്തും മഴ പെയ്തു
സ്കൂൾ വരാന്തയിൽ
ഇപ്പോഴും നിൽക്കുന്നുണ്ട്
തീർന്നു പോകാത്ത ഒരു നോട്ടം.
വീടെത്തുവോളം
ഞാനറിയാതെ ഞാൻ നടന്നിരുന്ന
എത്രയോ മനസ്സുകളുണ്ടായിരുന്നു
അവർ
ഞാനറിയാതെ
കൈ പിടിച്ചിരുന്നു
ഇപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെട്ടപ്പോൾ
ആ വിരലുകൾ പിടിച്ചു നടന്നു
സമയമതു കണ്ടു നിൽക്കുന്നു
ആരോടും പറയാതെ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

അക്ഷരവെളിച്ചം

അക്ഷരവെളിച്ചം പോലെ
മറ്റൊരു വെളിച്ചവും
പ്രകാശിച്ചില്ല
അക്ഷരം പഠിപ്പിച്ചവരെ പോലെ
മറ്റാരും തെളിഞ്ഞില്ല

ഓരോ വാക്കിലും
വരിയിലുമുണ്ടവർ
അദൃശ്യമായ്
ആത്മാവു പോൽ .
സാർത്ഥകം ജീവിതമെന്നവർ
മറ്റെവിടെയുമെഴുതിയില്ല;
നമ്മുടെ മനസ്സിലല്ലാതെ .
അദ്ധ്യാപകരേ
നിങ്ങളുണ്ടാക്കിയ
വാക്കിൻ്റെ വാടിയിൽ
അർത്ഥം വിടരുന്ന പൂക്കാലത്തിൽ
ഞാനൊരു കുഞ്ഞു ശലഭം മാത്രം!
ഓരോ പൂവിലും ചെന്നിരുന്നു
പ്രണമിക്കും ചിത്രപതംഗം മാത്രം
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മധു, മധുരം, മരന്ദം.

നീ എന്നിൽ നിറയുമ്പോൾ
ഞാനൊരു വിടർന്ന പൂവ്
മധു,
മധുരം,
മരന്ദം,
തേൻ...
മധുരത്തിൻ്റെ പേരൊക്കെയും
നീ.
നിശ്ശബ്ദമായ്
എനിക്കുള്ളിൽ
ചിങ്ങമഴ പോലെ
നീ നനയുന്നു
വസന്തത്തിന്
വരാൻ മറ്റുവഴികളില്ല
നീ നടക്കുന്ന പാതയല്ലാതെ.
വിടരുകയെന്നാൽ
വെളിച്ചത്തെ കുടിക്കലാണ്
അടരുവാൻ വയ്യാതെ .

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

അമ്മ വീട്

അമ്മ വീട്
...................
പകലു നെയ്യുന്ന
മഴനൂലുകൾ പിടിച്ച്
ഒരു വൃദ്ധ
ഇപ്പോൾ വിരിഞ്ഞ പൂവിനോട്
ഓണത്തെ കുറിച്ചു
സംസാരിക്കുന്നു,
വീണുപോവാതെ.

കാലം ഒഴുകിപ്പോയ ചാലുകൾ
ചുളിവുകളായി
ഉടലാകെ ഉമ്മ വെയ്ക്കുന്നു
തളരാതെ അവ
തെളിയുന്നു .
അതിലൂടെ അറിയാതെ
ചിങ്ങമൊലിച്ചിറങ്ങുന്നു
ചുളിവുകളുടെ പ്രണയത്തിനും മുമ്പ്
ഇപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്ന പൂവിൻ്റെ
മുതുമുത്തച്ഛൻ
ആദ്യാനുരാഗം പോലെ
ചിങ്ങപ്പുലരിയിൽ
കൈവിരലിലുമ്മവെച്ചത്
അവർ പൂവിനോട് പറയുന്നു
വാട്സപ്പിൽ ആശംസകളും
ഫോട്ടോകളുമായി
മക്കളും മരുമക്കളും
നിറഞ്ഞ് മൊബൈൽ ഫോൺ
സ്തംഭിച്ചു നിൽക്കുന്നു
പൂവിനടുത്തു നിന്ന്
മൊബൈലിനടുത്തേക്ക് അവർ പോയില്ല
കുട്ടികൾ കളിച്ചു
ബാക്കിയാക്കിയ ശൂന്യത പോലും
അടുത്തില്ല
പൂട്ടിയിട്ട വീട്ടിൽ ആ ശൂന്യത
തടവിലാണ്.
ഇപ്പോൾ
തടവു പോലുമത് തടവി നോക്കുന്നുണ്ടാവും
വൃദ്ധരൊരുപാടുണ്ട്
അപ്പുറത്തുമിപ്പുറത്തും
ഒരാൾ പഴയൊരു ലക്കോട്ടിനോട്
കരയുന്നു
ഒരാൾ ഒരു കുഞ്ഞിപ്പൂച്ചയോടു മിണ്ടുന്നു
ഒരാൾ കിടന്നു കരച്ചിലിനെ
സമാധാനിപ്പിക്കുന്നു
പലരും പലതിനോടും
ഉറ്റവരോടെന്ന പോൽ
മിണ്ടുന്നു
അവരാരോടുമൊന്നും പറയാതെ
വൃദ്ധ
പൂവിനോടു മാത്രം
പൂക്കളെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞു
പൂക്കാലത്തെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞു
കേട്ടു കേട്ടു പഴകിയ പ്രമേയമെങ്കിലും
പൂവു കേട്ടതു പോലെ
ആരുമിനോളമവരെ കേട്ടിട്ടില്ല
അതുകൊണ്ടാവാം
വൃദ്ധയിപ്പോൾ വൃദ്ധയല്ല
കുഞ്ഞു പൂവിൻ്റെ കുഞ്ഞു മുത്തശ്ശി മാത്രം
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഓണപ്പൊട്ടൻ.

ഗ്രാമഞരമ്പിലെ
ഒരു തുള്ളി രക്തം;
ഓണപ്പൊട്ടൻ.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

പൂക്കളുടെ വെളിച്ചം
..................................
പൂർണ്ണമായും
ഇരുട്ടിലാകുമ്പോൾ
പൂക്കളുദിക്കുന്നു

പച്ചയും ചുവപ്പും
നീലയും കുങ്കുമവും
ഇരുട്ടിൻ്റെ പര്യായങ്ങളായി
പടരുമ്പോൾ
പൂക്കളുടെ
ആ വെളിച്ചത്തിലേ
ഓണം വരൂ
പൂക്കളുടെ
ആ വെളിച്ചത്തിലേ
ഒരുമ പുലരൂ
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

പൂക്കളെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തുന്ന വാമനൻ

പൂക്കളെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തുന്ന വാമനൻ
.............................................
വരിക തിരുവോണമേ ,
വരിക!
വരിക പൊന്നോണമേ,
വരിക !
എത്രയോ വട്ടം വിളിച്ചു.
വന്നില്ല,
വന്നില്ല മാവേലിയും

ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു
ചുരമിറക്കി
പാണ്ടി ലോറിയിൽ
കൊണ്ടുവന്നു
വസന്തവും സമൃദ്ധിയും പോലെ
കൊണ്ടുവന്നു
കുട്ടികൾക്ക് കാണുവാൻ വേണ്ടി
ഞങ്ങൾക്കുണ്ണുവാൻ വേണ്ടി
കൊണ്ടുവന്നു
കെട്ടിക്കൊണ്ടു വന്ന
പൂക്കൾ കാണാൻ
പൂമ്പാറ്റ വന്നില്ല
പൂത്തുമ്പി നിന്നില്ല
തേനീച്ച പോലുമടുത്തില്ല
ഓണം ഓർമ്മയുടെ ചിറകുള്ള
ശലഭമാണ്
അതെവിടെ ?അതെവിടെ? എന്ന്
ചിറകിലെ ചിത്രങ്ങളോർമ്മയുള്ള
കണ്ണുകൾ ചോദിച്ചു
കണ്ണുകളിൽ പറന്നു നടക്കുന്ന
വസന്തമാണ് ഓണം
അതെവിടെ അതെവിടെ? എന്നന്വേഷിച്ച്
കണ്ണിലെ തെളിഞ്ഞ ആകാശം
അതിനെ കാത്തിരുന്നു
ആദ്യം നാട്ടുപൂക്കളിൽ വന്നിരുന്ന്
മുറ്റത്ത് പറന്ന്
കണ്ണുകളിൽ വിശ്രമിക്കയത്രേയതിൻ രീതി
അതിനു വന്നിരിക്കാനുള്ള
നാട്ടുപൂക്കളെവിടെ ?
ഞാൻ തിരഞ്ഞു നടക്കവേ
തൂമഴത്തുള്ളി ചോദിക്കുന്നൂ,
സ്കൂളിൽ പോകുന്ന
ബൂട്ടിട്ട കുട്ടീ ,
വാമനനെന്നു പേരുള്ളവനേ
ക്വിസ്സിനു ഫസ്റ്റ് കിട്ടിയ വനേ
സ്കൂൾ ബസ്സിലേക്ക് കയറും വഴി
നീയെന്തിനാണ് കുഞ്ഞു പൂക്കളെ
പാതാളത്തിലേക്ക്
ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തിയത് ?
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മൂലധനം

മൂലധനം
..................
സർവ്വലോക കുടിയൻമാരേ
നിങ്ങളുടെ രാജ്യം വന്നു
ദേശീയ പാതകളെ
നിങ്ങൾക്കിഴഞ്ഞു പോകാൻ
പാകത്തിൽ
തരം താഴ്ത്തിയിരിക്കുന്നു

വിദ്യാലയങ്ങൾക്കും
ബീവറേജുകൾക്കുമിടയിലുള്ള അകലം
നിങ്ങൾക്ക് ക്യൂ നിൽക്കുവാൻ വേണ്ടി
എളുപ്പമാക്കി തന്നിരിക്കുന്നു
കുടിയൻ്റെ കുമ്പസാരങ്ങളും
ആത്മകഥകളും
വേദപുസ്തകങ്ങളാക്കിയിരിക്കുന്നു
സർവ്വലോക കുടിയൻമാരേ
നിങ്ങളുടെ വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയിതാ
സത്യമായിരിക്കുന്നു
നിങ്ങൾ ചെലവഴിക്കുവാൻ വേണ്ടി
നിങ്ങൾക്ക് പിമ്പിരിയായി
കിടന്നുറങ്ങുവാൻ വേണ്ടി
പാതയോരങ്ങളെ വിശാലമാക്കി
തന്നിരിക്കുന്നു
നിങ്ങൾ രാജ്യത്തിനു വേണ്ടി
ചെലവഴിക്കുവിൻ
ഓണവും സംക്രാന്തിയും
നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി
ലളിതമാക്കിയിരിക്കുന്നു
നിങ്ങളുടെ മൂലധനമാണ്
രാജ്യത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത് .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു രഹസ്യ വഴിയുണ്ട്

എഴുത്തുകാർക്ക് സന്തോഷ വാർത്ത

ISBN number ഓടു കൂടി

മലയാളം

ഇംഗ്ലിഷ് ഹിന്ദി പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കേണ്ടവർക്ക് സഹായമാകുന്ന നമ്പർ

call 8281201496 ( Skybooks ,calicut)

ആകാശം കൈവിട്ടു,
വലിയ പതനമായിരുന്നു
ഇളം പൂവ് അഭയം തന്നു
പ്രണയം പോലെ
അൽപസ്മയം അതിലിരുന്നു
സൂര്യനായി

കണ്ണീരു പോലെ
ഇറ്റി വീണു
മണ്ണിൽ പരന്നു
അത്തവും
തിരുവോണവുംവന്നു
തുമ്പികളും വന്നു
നെഞ്ചിലൂടെ കടന്നു പോയി
വേരുകൾ അലയുന്ന വഴിയിൽ
കരച്ചിൽ പോലെയിരുന്നു
തിരിച്ചറിയാതിരിക്കില്ല
വേരിൻ്റെ കണ്ണുകൾ
അതിന്നറിയാം
ഇലഞരമ്പുകളുടെ ദാഹം
വേരുകളിലൂടെ
പൂവിലേക്ക്
ഒരു രഹസ്യ വഴിയുണ്ട്
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

രണ്ടു നീല ജലാശയങ്ങൾ

നിനക്ക്
എന്നിൽ നിറയാൻ
രണ്ടു നീല ജലാശയങ്ങൾ;
കര കവിയുമ്പോൾ
പുറത്തേക്കൊഴുകുവാനും.

_ മുനീർ അഗ്രഗാമി

സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഇൻസ്റ്റലേഷനാണ് രാത്രി

സ്വപ്നങ്ങളുടെ
ഇൻസ്റ്റലേഷനാണ് രാത്രി
ഉറങ്ങുന്നവരുടേയും
ഉണർന്നിരിക്കുന്നവരുടേയും
സ്വപ്നങ്ങൾ
ഇരുട്ടിലും വെളിച്ചത്തിലും കോർത്ത്
തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നു
കയറില്ലാതെ.

സ്വപ്നങ്ങൾ കൊണ്ട്
വെളുപ്പിച്ച
പഴയ കറുപ്പു തന്നെയാണ്
ഇപ്പോഴും രാത്രി
എത്ര വെളുപ്പിച്ചാലും
വെളുപ്പെല്ലാം തിന്നുന്ന കറുപ്പ് .
കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന
സ്വപ്നങ്ങളുടെ വേനലിൽ
രാത്രി നനഞ്ഞു കുതിരുന്നു
രാത്രി
ഇപ്പോൾ പെൺമുഖമുള്ള
ഒരു കുതിരയാണ്
നിശാഗന്ധി പോലെ
വിടരുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ
എടുത്തു വച്ച തോട്ടത്തിലേക്ക് നോക്കൂ ,
പ്രണയ ലേഖനങ്ങളാണ്
ഓരോ ഇലകളിലും
പച്ച കാണാത്ത രീതിയിൽ
കറുപ്പു കൊണ്ട്‌ അതെഴുതിയിരിക്കുന്നു
ഒരു വെളിച്ചത്തിനും
അതു വായിക്കുവാനാവില്ല
വെളിച്ചം കാണാത്ത സ്വപനങ്ങളുടെ
ആത്മാവാണ് അതിലെ
വാക്കുകളുടെ ജീവൻ
അർദ്ധരാത്രിയിൽ
പെയ്യുന്ന മഴയിൽ
ഒഴുക്കിവിട്ട സ്വപ്നങ്ങൾ നോക്കൂ
അവ ചിറകറ്റു പോയ
നിലവിളികളാണ്
അതിൻ്റെ ഉടലിൽ ചില വിരലടയാളങ്ങളുണ്ട്
കറുപ്പതു മൂടി വെച്ചിരിക്കുന്നു
മിന്നലിൽ നഗ്നമാമുമ്പോൾ
അതു തെളിയും
ഒരാൾക്ക് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ കാണുവാൻ മാത്രം
ഓരോരുത്തരും ഓരോ കലാകാരനാണ്
സ്വപ്നങ്ങൾ അടുക്കിയും അഴിച്ചും
രാത്രിയുടെ കറുപ്പിൽ
നിരത്തുമ്പോൾ
അവരുടെ ഭാവന
മാറ്റിപ്പണിയുന്ന ഇരുട്ട് അവരെ വിഴുങ്ങുന്നു
വെളിച്ചം സത്യമല്ല
ഇരുട്ടിലതു കെട്ടുപോകാം
അതുകൊണ്ടാണ്
സ്വപ്നങ്ങൾ കൊണ്ട് ഒരാൾ
രാത്രിയുണ്ടാക്കുന്നത്.
രാജ്യവും അതിരുകളും
രാത്രി മറികടക്കുന്നു
രാത്രി ഇപ്പോൾ
സ്വപ്നങ്ങളുടെ കുളമ്പുള്ള
മറ്റൊരു പെൺകുതിര.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മൂന്നു ഭീകര കവിതകൾ

മൂന്നു ഭീകര കവിതകൾ
തുമ്പ
.........
വിടർന്നു
പരിലസിച്ചു
ഓമലാളായ് ചിരി തൂകവേ
ഇറുത്തു കൊണ്ടു പേയേതോ
പൂക്കളത്തിൻ്റെ നാഥൻ

***
സെറ്റുസാരി
.....................
എല്ലാ വസ്ത്ര വൈവിദ്ധ്യങ്ങളും
അഴിച്ചു വെച്ച്
സെറ്റുസാരിയുടുത്തു
ടാ , മലയാളിയായോ എന്ന്
അവനോടു ചോദിച്ചു
എന്നിട്ട്
അവൻ്റെ ഉത്തരത്തിൽ
തൂങ്ങി മരിച്ചു.
***
പൂക്കാലം
.................
പൂവു കൊണ്ടുവന്ന വണ്ടി മറിഞ്ഞു
ചുരത്തിൽ പൂക്കൾ നിരന്നു
പൂക്കാലം കൊണ്ടുവരുന്ന
വണ്ടിമറിഞ്ഞു
കുട്ടികളെല്ലാമങ്ങോട്ടോടി
പൂക്കളം കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിച്ചു
മുതലാളി അവരെ
കല്ലെറിഞ്ഞോടിച്ചു
പൂവേ പൂവേ എന്നാർത്തുവിളിച്ച്‌
കുട്ടികൾ കരഞ്ഞു
പൂവേ പൊലിഞ്ഞു ... പൊലിഞ്ഞു
എന്നു കരഞ്ഞു
എന്താണ് പൊലിഞ്ഞതെന്ന്
ആർക്കും മനസ്സിലായില്ല.
-മുനീർ അഗ്രഗാമി____

മൗനത്തിൻ്റേയും മനസ്സിൻ്റേയും ഭാഷ

മൗനത്തിൻ്റേയും
മനസ്സിൻ്റേയും ഭാഷ
*********************
മൗനത്തിൻ്റേയും
മനസ്സിൻ്റേയും ഭാഷ ഒന്നു തന്നെ.
മിണ്ടാനുള്ളതെല്ലാം
മിണ്ടിക്കഴിഞ്ഞ
അപാരതയായ് മൗനം
പ്രപഞ്ചം പോലെ നിന്നു.

എന്നാൽ ഇനി മിണ്ടാനുള്ളതെല്ലാം
വന്നു വിങ്ങുന്ന
അനന്തതയായ് മൗനം
അതിനെ പൊതിഞ്ഞു
അതിനുള്ളിൽ
സമുദ്രത്തിൽ മീനെന്ന പോലെ
എണ്ണാനും അളക്കാനുമാവാതെ
മനസ്സ് അതിൻ്റെ ഭാഷയിൽ
നീന്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു
മൗനത്തിൻ്റേയും
മനസ്സിൻ്റേയും തീരത്തിരുന്ന്
നീയതു പഠിക്കുക
ഉദയവും അസ്തമയവും
അതിനിടയിലെ തിളക്കങ്ങളും
വായിക്കുക
മറ്റൊന്നിനുമല്ല ,
തമ്മിലറിയാൻ മാത്രം.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഉറവ

ഉറവ
.........
ഇടവഴിയിലൂടെ
തിരക്കിട്ട് പാടത്തേക്ക്
ഓടിപ്പോയ ഉറവു വെള്ളം
ഞാനാണ്

അമ്മജലാശയത്തിൽ
മീനുകളുടെ നീന്തൽ മത്സരം
ചാറ്റൽ മഴക്കൊപ്പം
ഞാനും കൂട്ടുകാരുമതു കണ്ടു നിന്നു
മുട്ടോളം വെള്ളത്തിൽ നിന്ന്
നെൽച്ചെടികൾ പച്ചക്കൈകൾ വീശി
കളിക്കുവാൻ വിളിക്കുന്നു
പോയില്ല
അറ്റമില്ലാത്ത പാടത്ത്
മഴത്തുള്ളിയായലഞ്ഞു
കുളക്കോഴി വന്നു
അതിൻ്റെ പിന്നാലെ നടന്നു
കൈതക്കാട്ടിലെത്തി
കാഴ്ച കണ്ട് പൂവിട്ടു നിന്നു പോയ്
സന്ധ്യയുമന്തിച്ചോപ്പും തിരഞ്ഞു വന്നു
കള്ളക്കാറ്റിനൊപ്പം
വിറച്ചു നിൽക്കും
കുഞ്ഞാസ്വാദകനെ
കണ്ടു പിടിച്ചു,
കാട്ടുപൊന്തകൾ ചിരിച്ചു
പാട വക്കിലെ പുല്ലാഞ്ഞിപ്പൂവുകൾ
നാളെ കാണാമെന്നു പറഞ്ഞു.
അമ്മയെ പോലെ
കണ്ണു നിറഞ്ഞ്
വലിയൊരു പേമാരി വന്നു
ചെവി പിടിച്ചു
പുറത്തും കാലിലുമടിച്ചു;
വീട്ടിലേക്കോടി
ഇരുളു പോലെയച്ഛൻ
ആടിയാടി പിന്നാലെ
വരമ്പു ചവിട്ടി കടന്നു വന്നു,
രാത്രിയായി
കുത്തൊഴുക്കിൽ
ഉറവു വെള്ളം കലങ്ങി
പേമാരിയിൽലയിച്ചു
ആ ഉറവു വെള്ളം ഞാനാണ്
മിന്നാമിനുങ്ങേ നോക്കൂ
എൻ്റെ കണ്ണിലതിൻ
കലങ്ങൽ കാണാം.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

തെരുവുകൾ വെടിയേറ്റു പിടഞ്ഞു

തെരുവുകൾ
വെടിയേറ്റു പിടഞ്ഞു
*************************
തെരുവുകൾ
വെടിയേറ്റു പിടഞ്ഞു
രാജ്യത്തിൻ്റെ രക്തം
വാർന്നൊഴുകി

അരുത് കാട്ടാളാ!
എന്ന പഴയ അപേക്ഷ
ഓരോ മനുഷ്യനും
പറഞ്ഞു പോയി
കലാപത്തിൽ
സന്തോഷവും സമാധാനവും
എരിഞ്ഞു
സഹോദരൻ്റെ കണ്ണു പോയി
അയാൾക്ക്
എന്നെയും എൻ്റെ പെണ്ണിനെയും
തിരിച്ചറിയാതായി
അവൻ ആഞ്ഞുവീശിയ വാളിനാൽ
അമ്മയുടെ മുലയറ്റു
അവനെയുമെന്നെയും
ആദ്യ മൂട്ടിയ വിരലറ്റു
ആൾ ദൈവങ്ങൾ
എല്ലാം കണ്ടു നിന്നു
നശിപ്പിക്കുന്നതു തടയാനോ
കരിഞ്ഞു പോയ ഉറുമ്പിനെ
ജീവിപ്പിക്കാനോ
പുതിയതൊന്നും
ഉണ്ടാക്കാനോ അവർക്കായില്ല
കൊട്ടാരമായ ആശ്രമത്തിൽ നിന്നും
ബുദ്ധനെ പോലെ അവരിറങ്ങി വന്നില്ല
രാജ്യമുപേക്ഷിച്ച് രാമനെ പോലെ
കാട്ടിലേക്ക് അവർ പോയില്ല
നഗരങ്ങൾ ഭസ്മമാകാതിരിക്കാൻ
നിറപ്പകിട്ടിൻ്റെ ഉടയാടകളിൽ നിന്ന്
ഗാന്ധിയെ പോലെ
ലളിതമായ ഒരു മനുഷ്യനായിപ്പോലും
ഇറങ്ങി വരാൻ അവർക്കായില്ല
അവർ എവിടെയുമുണ്ട്
സിംഹാസനങ്ങളിൽ
രാഷ്ടീയക്കസേരകളിൽ
ആശ്രമങ്ങളിൽ
ആനന്ദവിഹാരങ്ങളിൽ
ജയിലിൽ, ജനപദങ്ങളിൽ ...
രാജ്യം കത്തിയെരിയുമ്പോഴും
അവർ വീണ വായിച്ചു കൊണ്ടിരിന്നു
ഉടലു കത്തിയെരിയുമ്പോഴും
അനുയായികൾ
അതു കേട്ട് തലയാട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മനസ്സിലൂടെ നടക്കുന്നു

മനസ്സിലൂടെ നടക്കുന്നു
........................................
ഒരു മഴ നടന്നു പോകുമ്പോലെ
നീ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു
എൻ്റെ
വഴികളാകെ തളിരിടുന്നു

ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ
വെറും പച്ചയാണ്
പച്ച മനുഷ്യൻ
എത്ര നിറങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും
എത്ര ഉണങ്ങിപ്പോയാലും
തളിർക്കാതിരിക്കാനാവില്ല ,
മഴ പോലെ
മനസ്സിലൂടെ നടന്നുപോകാൻ
ഒരാളുണ്ടെങ്കിൽ
മഴ പോലെ നീ നടന്ന വഴികളിൽ
തളിരിട്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ
ഋതു നോക്കാതെ
പൂക്കൾക്ക് വരാതിരിക്കാനാവില്ല
കൊന്നപ്പൂക്കളിൽ
വിഷുവെന്ന പോലെ
തുമ്പപ്പൂക്കളിൽ
ഓണമെന്ന പോലെ
മാമ്പൂക്കളിൽ
തിരുവാതിരയെന്ന പോലെ
നീയെൻ്റെ പൂക്കളിലൂടെ
നടന്നുപോകുന്നു
സന്തോഷം ഇപ്പോൾ
നമ്മുടെ മകളാണ്‌
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

കൂട്ടുകാരി

കൂട്ടുകാരി
.....................
രാത്രി
പെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു,
ഉറക്കമില്ലാതെ ഒഴുകുന്ന നദിയിൽ

അതിലെ ജലനാഗങ്ങൾക്കറിയാം
മുങ്ങിയവരുടേയും
ഒഴുകിയവരുടേയും
ചലന ഗണിതം
രാത്രിയിൽ കുതിർന്ന്
കിടക്കുന്ന കൂട്ടുകാരിയാണിപ്പോൾ
നദി
നാദത്തിൽ നിന്ന് പിറന്നവൾ
രാത്രി ഇറ്റി വീഴുന്നു
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ,
കവിളുകളിൽ
അല്ല ,ഉടലാകെ .
ഒഴുകുമ്പോൾ
ഉള്ളിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്ന
ആ ശബ്ദമാണ്
അവൾ
പകലു വെയിലറയ്ക്കുമ്പോൾ
അവളെ മുഴുവനും കേൾക്കില്ല
കിളിയൊച്ചയിൽ
അവളുടെമിടിപ്പുകൾ മറഞ്ഞിരിക്കും
നദി നാദങ്ങളായ്
ഇരുട്ടു കടക്കുന്നു
കനത്ത് കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടിലൂടെ
ഉറക്കമില്ലാതെ ഒഴുകുമ്പോൾ
അവളെൻ്റെ കൂട്ടുകാരി
ഋതുക്കളുടെ പുഞ്ചിരി കൊണ്ട്
മുറിവേറ്റവൾ
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

എന്നെയൊന്ന് വന്നു നോക്കണേ

എന്നെയൊന്ന് വന്നു നോക്കണേ
....................
ഇന്റർലോക്ക് ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തിയ
തുമ്പച്ചെടികളേ
മാനുഷരോടൊന്നുപോലെ ചിരിച്ച
മഹാവെൺമകളേ ,
മുക്കുറ്റികളേ
ഓർമ്മ മഞ്ഞകളേ,
പച്ചപ്പുല്ലുകളേ,
പച്ചജീവിതമേ
വർഷത്തിലൊരിക്കൽ
എന്റെ മുറ്റത്ത് വന്നിട്ട് പോകണേ

കർക്കിടക മഴ
തിരഞ്ഞിറങ്ങിയ കുഞ്ഞു വഴികളിലൂടെ
ഏതു പാതാളത്തിലാണെങ്കിലും
ഒന്നു വന്നിട്ടു പോകണേ!
എന്നെ കുഞ്ഞാക്കി മാറ്റുവാൻ
ഒന്നു ചിരിച്ചിവിടെ
നിന്നിട്ടു പോകണേ!
അന്നൊരവധിക്കാലത്ത്
പുലർകാല മഞ്ഞിൽ മൊട്ടിട്ട സൗഹൃദം
ഇന്നുമുണ്ടുള്ളിൽ
പൂക്കളമിടുന്നു
കൂടെയെന്ന് കുന്നുകയറി വന്നവരാരും
 കൂട്ടിനില്ലെങ്കിലും എന്നെയൊന്ന് വന്നു നോക്കണേ
അല്പനേരം നിന്നു നോക്കണേ !
ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കയറും വഴി
വറ്റിപ്പോയ കണ്ണുകൾ
ജലസമൃദ്ധമാകുമന്നേരം;
മഞ്ഞുതുള്ളികളാണവ
നിങ്ങളെ കണ്ട സന്തോഷത്താൽ
ഇലകളിലേക്ക് ഇറ്റി വീഴുവാൻ പെയ്തുപോയതാണവ .
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

സ്വകാര്യതയിൽ ഉറുമ്പരിച്ചിരിക്കുന്നു

എൻ്റെ സ്വകാര്യതയിൽ
ഉറുമ്പരിച്ചിരിക്കുന്നു
ആധാറിൻ്റെ കടലാസിൽ
ആരോ അത് തുറന്നു വെച്ചിരിക്കുന്നു

ഇനിയെന്തു ചെയ്യും ?
അത് മൗലികാവകാശത്തിൻ്റെ
ഡപ്പിയിൽ എടുത്ത് വെയ്ക്കാൻ പറയുന്നു
ഉറുമ്പു ചോക്കുകൊണ്ട്
അതിനു ചുറ്റും വരയ്ക്കാനാകുമോ?
എങ്കിലും പാറ്റകൾ വരും
ഉറുമ്പരിക്കാത്തവയിൽ തൊടും
അതിർത്തി കാക്കുമ്പോലെ
കാക്കുവാൻ സൈന്യമില്ല
ദരിദ്രന്
വിവരങ്ങളുടെ അതിരിനുളളിൽ
ശരീരത്തിൻ്റെ വലുപ്പത്തിൽ
ഒളിച്ചിരിക്കാനാവില്ല
എങ്കിലും സ്വകാര്യത
വീട്ടുമുറ്റത്തെ കിണറു പോലെ
മലിനമാകാതിരിക്കാൻ
ഒരാൾ മറ കെട്ടുന്നു
നിയമം കല്ലിറക്കുന്നു.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഇലകൾ

ഇലകൾ
...............
സമയത്തിന്റെ ഒരിലയിലൂടെ നീ നടക്കുന്നു സമയത്തിന്റെ മറ്റൊരിലയിൽ ഞാനിരിക്കുന്നു
ഇതാ ഞാൻ നടന്നു തുടങ്ങുന്നു
മറ്റൊരിലയിൽ വച്ച് നാം രണ്ടു പേരും കണ്ടുമുട്ടിയേക്കും
ഇല കൊഴിയും മുൻപ്
അൽപം നേരം നമുക്കവിടെ ഇരിക്കണം
ദൈവമേ
പച്ചിലകളുടെ ഈ മഴക്കാലം
തീരരുതേ!

- മുനീർ അഗ്രഗാമി
,

നിറരഹസ്യം

നിറരഹസ്യം
......................
രാത്രിയിൽ നിന്നും
ഒരു തുള്ളിയെടുത്തു
പകലിൽ നിന്നും
നിനക്കിഷ്ടമുള്ള
നിറത്തിൻ്റെ ഒരു തുള്ളിയുമെടുത്തു

നീ പകൽ
ഞാൻ രാത്രി
എത്രയോ കാലം
അടുത്തുണ്ടായിരിന്നിട്ടും
തമ്മിൽ കാണാത്തവർ
തൊട്ടിരുന്നിട്ടും
തമ്മിലറിയാത്തവർ
വിരലുകോർക്കുമ്പോലെ
രണ്ടു തുള്ളികളും ചേർത്തു
എൻ്റെ കറുപ്പു തുളളിയും
നിൻ്റെ വെളുപ്പു തുള്ളിയും
ഒരേ നീതി
ഒരേ നിയമം
ഒരേ കാലം എന്നു പറഞ്ഞ്
നാം ലിംഗസമത്വത്തെ കുറിച്ച്
സംസാരിച്ചു
പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കെ
രണ്ടു തുള്ളികളും
തമ്മിൽ ചേർന്ന്
പ്രണയത്തിൻ്റെ ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കി
നോക്കൂ
എൻ്റെ കറുപ്പിൽ
നിൻ്റെ വെളുപ്പ് ലയിച്ചിരിക്കുന്നു
ഇപ്പോൾ
കറുപ്പേ കാണുന്നുള്ളൂ
ഇത്തിരി നേർത്താണെന്നു മാത്രം
സമമായെടുത്ത
സമത്വമെങ്ങനെ
ഇത്ര കറുത്തു പോയ്
പ്രണയത്തിൽ !
ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
നീ ചിരിച്ചു
എൻ്റെ കറുപ്പിനുള്ളിലിരുന്ന്.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

അടി

അടി
........................
ലോകം കാണുന്നു,
അടികൊണ്ടു മരിച്ച
കറുത്ത പക്ഷിയുടെ
സ്വപ്നത്തിൻ്റെ ചിറകിലിരുന്ന്

വേദനയാണ്
അതിൻ്റെ തൂവലുകൾ
ആദിമമായ അനന്തതയിൽ
തളം കെട്ടി
ഒഴുകി വന്ന രക്തത്തിൻ്റെ
മുകളിലൂടെ
വിറച്ചു പറന്ന്
ലോകം കാണുന്നു
ചൂരലുകളിൽ
ആരോ കൊടി കെട്ടുന്നു
ലോകം ആക്രോശങ്ങളുടെ
മഹാസാഗരമാണ്
വിശപ്പതിൽ മുങ്ങിച്ചാവുന്നു
ബ്രഡ്
നെയ്യ്
നെയ്പായസം എന്നീ
അപരിചിതമായ വാക്കുകളുടെ
കുത്തേറ്റ് തകർന്ന കുടിലിൽ
അനാഥമായ
മൂന്നു നെൽവിത്തുകൾ,
വന്യമായ ഒരു മരുന്നില,
ഒരു തുള്ളി കാട്ടു തേൻ.
നഗരം വടികൾ കൊണ്ടു നിർമ്മിച്ച
വലിയ കെണിയാണ്
അതിൽ കുടുങ്ങി
അടി കൊണ്ടവശരായ
മലയണ്ണാനോട്
അതിനെ കാത്തിരിക്കുന്ന
കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച്
ആരും ചോദിക്കുന്നില്ല
കട്ടപിടിച്ച് കറുത്ത ചോരയിൽ നോക്കി
അവർ വെളുക്കെ ചിരിക്കയാണ്
അപ്പോൾ
ചിറകുപറഞ്ഞു,
വേണ്ട വേണ്ട
താഴെയിറങ്ങേണ്ട !
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

പാട്ട്

പാട്ട്
.......
ഒരു പാട്ടിലെ ആദ്യത്തെ
രണ്ടു വരിയാണ് നമ്മൾ
പുല്ലുകൾ തലയാട്ടിയും
മഴത്തുള്ളികൾ താഴേക്ക് ചാടിയും
കേട്ടു നിന്ന പാട്ട്

വയൽ വരമ്പിലൂടെ
സ്കൂളിലേക്ക് ഓടിപ്പോയ
പാട്ട്
അതിനെത്രയോ വരികളുണ്ടായിരുന്നു
മാന്തണലതു പാടിയിരുന്നു
കാക്കപ്പൂവുകൾ കണ്ണെഴുതുമ്പോൾ
തുമ്പപ്പൂക്കളതു കേട്ടിരുന്നു
ഇപ്പോഴുമതു കേൾക്കുന്നു
നേർത്ത തേങ്ങൽ പോലെ കേൾക്കുന്നു
ഞാനുമേട്ടനുമതു കേട്ടു നിന്നു
രണ്ടു വരികളായ്
ഒരേ താളത്തിൽ നിന്നു
അതിനെ പിന്തുടർന്നു നടന്നു
പഴയവീട്ടിലെ പിച്ചകപ്പടർപ്പിൽ
മഞ്ഞമന്ദാരത്തിന്നിതളിൽ
അതിൻ്റെ അവസാന വരികൾ
തീരുവാനാകാതെയൊഴുകുന്നതു കണ്ടു
ഇപ്പോഴുമതു കേൾക്കുന്നു
അമ്മ പാടുമ്പോലെ ,
മണ്ണിനടിയിൽ നിന്ന്.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

നമ്മുടെ കിളി

എങ്ങോട്ടാണ്
നമ്മുടെ കിളി
പറന്നു പോയത് ?
ഞാനും കുഞ്ഞുമോളും
കുഞ്ഞു കാറ്റും കടലും
കാറ്റാടിയും
മിണ്ടി മിണ്ടിയിരിക്കുമ്പോൾ
ഒരു ചോദ്യം ചിറകടിക്കുന്നു

ദൂരെയൊരു നെന്മണി മുത്ത്
മൂത്തു വിളഞ്ഞതിനെ
കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവണം
അകലെയൊരുകുഞ്ഞു കിളിച്ചുണ്ട്
അതിനെയോർത്ത്
വിടരുന്നുണ്ടാവണം
ദൂരെയേതോ മരക്കൊമ്പിൻ ഹൃദയം
അതിനെ കാത്തു കാത്ത്
മിടിക്കുന്നുണ്ടാവണം
ഞാനും കുഞ്ഞുമോളും
തിരകളുമിളം വെയിലും
നോക്കി നോക്കി സ്വന്തമാക്കിയ
നമ്മുടെ കിളിയെങ്ങു പോയ്?
ചോദ്യമുണ്ടു കുഞ്ഞു കണ്ണുകളിൽ
തിരകളിൽ
സായന്തനച്ചോപ്പിൽ
ചക്രവാളത്തിൻ കവിളിൽ.
അടുത്തെവിടെയോ നിന്നൊരു
നിന്നൊരു കളിത്തോക്കിലെ
ഉണ്ടയതു കണ്ടിട്ടുണ്ടാവണം
മണൽത്തരികളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന
കൂരമ്പുകളതിനെ നോക്കിയിട്ടുണ്ടാവണം
അല്ലെങ്കിലാരുടേയോ
നോട്ടത്തിൽ നിന്നൊരു തീപ്പൊരിയതിൽ
കുഞ്ഞു ചിറകിൽ വീണിരിക്കാം
എവിടെയാണ്
നമ്മുടെ കിളി പറന്നൊളിച്ചത് ?
സ്വസ്ഥമായ് എവിടെയെങ്കിലുമതു
പോയിരിക്കട്ടെ
നമ്മെ കാണുവാൻ
വീണ്ടും വീണ്ടും പറന്നെത്തുവാൻ !
- മുനീർ അഗ്രഗാമി

കോരിയെടുക്കുന്നു

നീ കുത്തിയ കിണറിൽ
എൻ്റെ ദാഹജലം
സമയം കൊണ്ടതു
കോരിയെടുക്കുന്നു.

.
.
.- മുനീർ അഗ്രഗാമി