പൂവാലി

 പൂവാലി

..............

വെളുത്ത വിരലാൽ

പുലരി

നേരത്തിന്റെ പാലു കറക്കുമ്പോൾ

അമ്മ പൂവാലിയെ

തൊട്ടുതലോടിയതിൻ

പാലു ചോദിക്കുന്നു

എനിക്കല്ലേ

തടുക്കല്ലേ

നീയല്ലാതാരുണ്ട്

ദുരിതത്തിൽ കര കേറ്റാൻ!

അമ്മ പൂവാലിക്കൊപ്പം

പൂ പോലെ ചിരിക്കുമ്പോൾ

ഞാനുണരും

ആലയിലേക്കോടും

അമ്മയും പൂവാലിയും

പറയുന്നതത്രയും കേൾക്കും

കഥ പറയാൻ

കളിപറയാൻ

അകത്താരുമില്ലല്ലോ

പകൽ പോലെ

പതയുന്ന പാലുമായ്

നാലു വീടുകൾ താണ്ടും

ഉണരാത്ത വീടിന്റെ

ഇടനെഞ്ച് തൊട്ടുണർത്തും

പാലിന്റെ വെളിച്ചം പരക്കും

ഞാനതു കുടിച്ചു മുതിരും

അമ്മ പൂവാലിയെ അഴിച്ചു കെട്ടും

ദുരിതത്തിൽ നിന്നും

ഉയരത്തിൽ.

-മുനീർ അഗ്രഗാമി