ലഹരി
...........
ലഹരിയുടെ
മഴനൂലുകളിലൂടെ
കയറിപ്പോയി
ആകാശത്തിന്റെ
ഏഴടരുകളിലൂടെ നടന്നു
പിഞ്ഞിപ്പോയ ജീവിതത്തിന്റെ
നൂലിഴകൾ
ഓരോന്നായി
താഴേക്കെറിഞ്ഞു
ഹിമവാന്റെ മുകളിൽ
വെളിച്ചം നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോലെ
ചുവടുകൾ വെച്ചു
മഴവില്ലായ്
മലർന്നു കിടന്നു
ഭൂമിയുടെ ഏറ്റവും താഴത്തെ
പറമ്പിൽ
നീ മഞ്ഞളിന്
തടം കോരിയ ദിവസം
ഓർക്കാതെ പെയ്ത മഴയിൽ
താഴേക്കു പതിച്ചു
ചെളിയിൽ
വെറും ചെളിയിൽ
പണ്ടെന്നോ പുഞ്ചിരിച്ച
പൂവിന്റെ ഓർമ്മയിൽ
ചതഞ്ഞളിഞ്ഞ ഇതളു പോലെ
നിന്നെ നോക്കിക്കിടന്നു
ഒഴുക്കിലിളകിയും
കാറ്റിൽ വിറച്ചും തളർന്നു
നടന്നു പോകേണ്ട ദൂരമത്രയും
ഇഴയാൻ ബാക്കി കിടന്നു
മഴ പോലെ നീ വന്നു
കഴുകിയെടുത്തു
എനിക്കു വേണ്ടി തടം കോരി
എന്നെ നിന്നിൽ നട്ടു
ഞാൻ ഇനിയും
പച്ചപ്പണിയും
എന്റെ വേരുകൾ
നിന്റെ ആഴമറിയും
ലഹരിയുടെ
ജലസ്പർശമായ്
നീയെന്റെ സിരകളിൽ
സവാരി ചെയ്യുന്നു
മഞ്ഞൾ പൊടിഞ്ഞുണരുന്ന
മഴക്കാല രാവിൽ
ഞാൻ അനേകം ഇലകളോടെ
മഴ കൊണ്ടു
അരുവിയുടെ രഹസ്യമൊഴികൾ
എനിക്കിപ്പോൾ വായിക്കാം
ലഹരിയുടെ പതയായ്
ഓരോ മൊഴിയും
തട്ടിയൊഴുകുന്ന പാറയിൽ
ഞാനിരുന്നു
അടുത്ത് നീയും
ഒരു മഴ പെയ്തു
അദ്വൈതം
അദ്വൈതം
എന്നോരോ തുള്ളിയും
നമ്മിൽ വീണു ചിതറി.
- മുനീർ അഗ്രഗാമി
No comments:
Post a Comment