ഡിസംബർ നക്ഷത്രം

ഡിസംബർ നക്ഷത്രം
...................................
രാത്രിമരത്തിൽ
ചേക്കേറുന്നു,
ചിറകു തളർന്ന കിളികൾ
ഇരുകാലികൾ
ഏതോ സ്വപ്ന ഭംഗത്തിന്നിരകൾ

പകൽമഹോത്സവം
കഴിഞ്ഞു തളർന്നൂ
വേഗങ്ങളൊക്കെയും
കാറ്റു വരും ദിക്കു നോക്കി
പ്രാണനെ ഉടലിൽ ഛായയിൽ
ആറിയിടുന്നു,
നിസ്സഹായർ
നിശ്ശബ്ദരായിപ്പോയവർ
മോളുടെ ചാരെയൊരു കുഞ്ഞു താരാട്ടിൻ
തൊട്ടിൽക്കയർ പിടിച്ചോ_
മനിച്ചാലോലമാട്ടുന്നു
ഞാനോർമ്മയെ
കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരിയേറ്റു ടലിൽ
തളർച്ച മാറുന്നു
പൗർണ്ണമി ച്ചന്ദ്രൻ മനസ്സു
തൊട്ടു നോക്കുന്നു
കുഞ്ഞു ചുണ്ടിലോമൽ
നിലാവൊളി
അന്നേരം
രാത്രിയിലേക്ക് തണുപ്പ് അമ്പെയ്യുന്നു മെല്ലെ
എവിടെ നിന്നാണത് ?
ഞാനും മോളും
ദേഹത്തു ചേർന്നു കിടക്കും
കുളിരിനോടു ചോദിച്ചു
ജനലിൻ പഴുതിലൂടെ
വീണ്ടും വന്നു വീഴുന്നു
ഒളിയമ്പുകൾ
അദൃശ്യനല്ലവൻ
പുറത്തവന്റെ തൂവെള്ളച്ചിരി
പരന്നു കിടക്കുന്നൂ
കുഞ്ഞേ
ആദ്യമായ് നിന്നക്കാണാൻ
വന്നതാണാ നക്ഷത്രം
ത്തണുത്ത രശ്മികളുള്ളവൻ,
ഡിസംബർ.
മഞ്ഞുപ്രകാശമുള്ളവൻ .
-മുനീർ അഗ്രഗാമി