സൂഫി

സൂഫി
............
ജീവിതം മരുഭൂമിയാകുമ്പോൾ
ഞാൻ ഗാഫുമരം
നീ ഒറ്റത്തുള്ളി മഴ

ചിറകുകളുള്ള
കടലുകളായ്
ഇലകൾ വിടരുന്നു

കടലാവാൻ വർഷങ്ങൾ
കാത്തിരുന്നവനറിയാം
തിരകളുടെ ശക്തി
ഒറ്റത്തുള്ളിയാൽ
നിറഞ്ഞു തൂവുന്നവനറിയാം
ആർദ്രതയുടെ രഹസ്യം

നീ പെയ്തതിൻ പിന്നെ
എെൻ്റ മണൽത്തരികൾ അക്ഷരങ്ങളാണ്
മരുഭൂമി കവിതയും

ഇപ്പോൾ
മരമാണോ
മണലാണോ ഞാനെന്ന്
തിരിച്ചറിയാത്ത
അദ്വൈതത്തിൽ നിന്നെ ധ്യാനിച്ച്
സൂഫിയാകുന്നു

ഇലകൾ
ഇമകളാകുന്നു
വിജനതയിൽ നിന്ന് നിന്നെ നോക്കി
കണ്ണുകൾ സന്തോഷം കൊണ്ട്
നിറയ്ക്കുന്നു

- മുനീർ അഗ്രഗാമി