സ്നേഹം

വിടർന്നു തീരാത്ത ഒരു പൂവ്;
സ്നേഹം .

കാണുന്നവർക്ക്
ഓരോ ഇതളിനും ഓരോ നിറം
തൊടുന്നവർക്ക്
ഓരോ സ്പർശവും
ഓരോ പൂക്കാലം

കണ്ടും തലോടിയും തീരാത്തവർക്ക്
അതിനുള്ളിൽ നിറഞ്ഞ്
മനസ്സലിഞ്ഞിറ്റിയ
തേൻ തുള്ളി കിട്ടുന്നു

എന്നോ വിടർന്നു വന്ന ഒരിതളിൽ അമ്മ
മറ്റൊന്നിൽ അമ്മൂമ
തേനീച്ചയെ പോലെ
അച്ഛൻ
തേൻ കുരുവികളായി
അവനും അവളും

വിടരേണ്ട ഇതളുകളിൽ
കുഞ്ഞു മുഖത്തിൻ്റെചുവപ്പ്
അവസാനിക്കാത്ത വസന്തം പോലെ
കവിത പോലെ
നിഷ്കളങ്കമായി
പിടിച്ചു നടക്കുന്നു.

ഇതളുകൾ
വിടർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു
ഉറുമ്പുകളെപോലെ
ഇഴഞ്ഞ്
അഹങ്കാരം
ചെറുതായിപ്പോകുന്നു
കവിത മാത്രം വലുതാ കുന്നു
സ്വർഗ്ഗം പോലെ

പൂവതിൽ വിടർന്നു വിടർന്ന്
ലോകമായി
ഭൂമിയോളം വൃത്തത്തിൽ
മെല്ലെയിളകുന്നു.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി