കറുപ്പിൽ ഒരു പൂവ്

കറുപ്പിൽ ഒരു പൂവ്
................................
മരിച്ചുപോയ
മയിലിൻ്റെ പീലിയിൽ
ഒരു പൂക്കാലം

അവൾ
കറുപ്പുടുത്ത അക്ഷരങ്ങൾക്കൊപ്പം
ഡയറിയിൽ
അതെടുത്തു വെച്ചു
വസന്തം വരുമെന്ന് മോഹിച്ചു
കുറിച്ച
വാക്കുകൾ കറുത്ത പൂക്കളായി ;
കാലം അവളുടെ കണ്ണിൽ കാത്തിരുന്ന്
ഉരുണ്ടുകൂടി കാർമേഘമായി
ഉളളിലെവിടെയോ
ഒരു താഴ് വരയുടെ ഞരമ്പിൽ
അവൻ്റെ നൃത്തം കണ്ട്
അറിയാതെ അവൾ പെയ്തു പോയി
ഒരു തുള്ളി പോലും പുറത്തു വന്നില്ല
ഒരു തുളുമ്പലുമുണ്ടായില്ല
അന്നേരം
അമ്മേ എന്നൊരു വിളിയിൽ നിന്നിറങ്ങി വന്ന
ഏഴു നിറങ്ങൾ
അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു
...............................
മുനീർ അഗ്രഗാമി