പതാക

പതാക
*********
സ്വാതന്ത്യ്രദിനത്തിൽ
ഉറക്കച്ചടവോടെ
പതാക ഉയർത്താൻ ചെന്ന എന്നോട്
മൂവർണ്ണക്കൊടി സംസാരിച്ചു തുsങ്ങി ,

സ്വാതന്ത്യ്രം ഉറക്കത്തിൻ് റേയോ
ഉൻമാദത്തിൻ്റേ യോ
ഉദാസീനതയുടേയോ പേരല്ല
ഉയിരിൽ കെടാതെ നിൽക്കേണ്ട
ഒരു നെയ്ത്തിരിയുടെ
ഉടലുമുയിരും പുതുക്കിപ്പണിത
മഹാ വെളിച്ചത്തിൻ്റെ പേരാണത്

അതിൻ്റെ പ്രകാശത്തിലിരുന്നാണ്
സ്വപ്നങ്ങൾ എഴുത്തു പഠിക്കുക
മൂന്നു വർണ്ണങ്ങളുടെ
ചരിത്രം പഠിക്കുക,.

എറൻ്റ മുകളിൽ ജ്വലിക്കുന്ന
ഈ കുങ്കുമ നിറം
സ്വാതന്ത്യ്രത്തിനു വേണ്ടി
പകലാ യുദിച്ചവരുടെ സന്ധ്യാകാശത്തു നിന്ന്

നടുക്ക് കാറ്റിൽ വിറയ്ക്കുന്ന
വെളുപ്പ്
സമാധാനത്തിനു വേണ്ടി ഉറക്കം കളഞ്ഞവരുടെ
സ്വപ്നത്തിൽ വിടർന്ന
മുല്ലപ്പൂക്കളിൽ നിന്ന്

താഴെ തുടിക്കുന്ന പച്ച
രാജ്യസ്നേഹികളുടെ
നിസ്വാർത്ഥമായ സേവനത്തിൻ്റെ
വാടാത്ത പച്ചപ്പിൽ നിന്ന്

ഏതു കൈക്കും ഉയർത്താവുന്ന
ഏതു കാറ്റിനും ഇളക്കാവുന്ന ഒരു തുണിയല്ല ഞാൻ

നിൻ്റെ കൈകളിൽ
കാലുകളിൽ
സ്വപ്നങ്ങളിൽ
വാക്കുകളിൽ
പ്രവൃത്തിയിൽ ഒരു ബഹുവർണ്ണച്ചങ്ങല
കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്

നീയതിൻ്റെ വർണ്ണങ്ങൾ മാത്രം കാണുന്നു
നിന്നെ അതിൻ്റെ കണ്ണികൾ കാണുന്നു
ഒരു കണ്ണിക്ക്
നിൻ്റെ മതത്തിൻ്റെ നിറം
മറ്റൊന്നിന് നിൻ്റെ ജാതിയുടെ.
മറ്റൊന്നിന് നിൻ്റെ പാർട്ടിയുടെ
ഇനിയൊന്നിന് നിൻ്റെ
സംഘടനയുടെ
മറ്റൊന്നിന് നിൻ്റെ
ജോലി സ്ഥാപനത്തിൻ്റെ
ഇനിയൊന്നിന് കടത്തിൻ്റെ ...
മറ്റുള്ളവയ്ക്ക് എനിക്കു തിരിച്ചറിയാൻ വയ്യാത്ത
നൂറു നൂറു നിറങ്ങൾ

അതിൻ്റെ മാസ്മരികതയിൽ
നീ മയങ്ങിപ്പോകുന്നു
സ്വാതന്ത്ര്യ മറിയാതെ
സ്വാതന്ത്യ്രദിന മറിയാതെ
സ്വതന്ത്രനാവാതെ.

Like

അവൾകടൽ

അവൾകടൽ
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
അവനെ കൊണ്ടുപോയ
കടലിൻ്റെ തീരത്ത്
അവളൊരിക്കലും കാറ്റു കൊള്ളാൻ വരില്ല
പക്ഷേ
കാറ്റവളെ തിരഞ്ഞു വരും
അവൻ കെടുത്തയക്കുന്ന
നേർത്ത തലോടൽ
അവൾക്കു കൊടുക്കാൻ.

ഇനിയാ കടൽ
അവളെങ്ങനെ കാണും ?
പക്ഷേ
കടൽ അവളെ
കടൽ പോലെ കാണും
അവളിൽ തിരയടി ക്കുന്നതറിയും
ആ തിരകളിൽ
അവൻ്റെ തോണി മാത്രം.
അവളുടെ ആഴത്തിലെ വിടെയോ
അവൻ നീന്തുന്ന സ്വർഗ്ഗം.
കടൽ അവളെ നോക്കി
കണ്ണു ചുവക്കുവോളം
അവളുടെ തീരത്ത് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കും

അവളൊന്നുമറിയില്ല
ഇല്ല,
അവളിനി കടപ്പുറത്തേക്കു വരില്ല
കാറ്റുകൊള്ളലും കൈകോർക്കലും
പിടഞ്ഞു മരിച്ച വല
അവളുടെ കടലിൽ
കടലിനിയും വീശും.

അതു കൊണ്ട്
കാലു കാണാൻ വരുന്നവരേ
അവളെ വിളിക്കരുതേ !

Like

കടലിനെ കുറിച്ച് 10 ഹൈക്കുകൾ

കടലിനെ കുറിച്ച് 10 ഹൈക്കുകൾ

1.തിര

ജലരഥവുമായ് വെളളക്കുതിരകൾ
നീലപ്പരപ്പിൽ യുദ്ധ സന്നാഹം,
തിരകളുടെ മുന്നേറ്റം

2. കsലാൾ

ആഴത്തിന്നാഴത്തിലൊളിച്ച
സുന്ദരിമീനിന്നഴകിൽ
കടലാളുടെ മൂക്കുത്തി

3. അമ്മ

വീണു കിടന്നു പിടയ്ക്കും
മഴത്തുള്ളികളെയെടുത്തു മ്മവെച്ച്
നെഞ്ചോടു ചേർക്കുന്നു കടലമ്മ

4. സ്നേഹം

കാത്തിരുന്നവളുടെ ചാരെ
കരഞ്ഞെത്തിയ തിരയിൽ
ഒരു സ്നേഹമുത്തം

5. തോണിയിൽ

നിലാവേറ്റു തുഴയുന്നു
സ്വപ്നങ്ങൾ
ഒരു ദരിദ്ര മുക്കവൻ

6.ആനന്ദം

ആഴക്കടലിൽ
സൂര്യനെ കാണാതെ
ആനന്ദിക്കുന്നു മീനുകൾ

7. കിടപ്പ്

കവിതയിൽ കിടക്കുന്നു കടൽ
നിലാവു പുതയ്ക്കുന്നു
കാറ്റു താരാട്ടുന്നു

8 .ധൈര്യം

ചൂണ്ടലിൽ കൊത്താതെ
ചുണ്ടൽക്കാരനെ വിഴുങ്ങുന്നു
പെരുമീൻ ധൈര്യം

9. കളി

പുഴകളെല്ലാം
ഉള്ളിലെവിടെയോ
ഒളിച്ചുകളിക്കുന്നെന്നു കടൽ

10. ലൈറ്റ് ഹൗസ്

തിളച്ചുമറിയുമിരുട്ടിൽ
തിര മുറിച്ചൊരു നാവിക ൻ
ദൂരെ പ്രതീക്ഷയുടെ ചുവപ്പു താരകം

(Muneer agragaami)

കൊണ്ടാട്ടങ്ങൾ

കൊണ്ടാട്ടങ്ങൾ
****************
കൊണ്ടാട്ടം
കൊണ്ടവരുടെ ആട്ടമാണ്
അതെപ്പോഴും തിളയ്ക്കുന്ന
എണ്ണയിലാണ്
സംഭവിക്കുക

കാരണം
മറ്റെല്ലാ തണുത്ത ഇടങ്ങളും
നിങ്ങളുടേതാകുമ്പോൾ
നിങ്ങൾ അവരെ എടുത്തെറിയുന്ന
ഏതെണ്ണയിലും അവരാടും
തീരും മുമ്പ്
മറ്റൊരു ജീവിതത്തിന്
തീരാ രുചിയാകണേ
എന്ന പ്രാർത്ഥനയിൽ.

നിങ്ങളുടെ രുചിക്കു വേണ്ടി
അവർ 'കൊണ്ട് ' ആടുന്നതാണ്
ഉണക്കനിറമുള്ള
പച്ചജീവിതം.
നിങ്ങളുടെ രുചി
അതെത്ര കൊണ്ടാടിയാലും
രസിച്ചാലും
അവർക്കവരുടെ ജീവിതം
രസമേയല്ല

വെയിലിൽ
ഭരണിയിൽ
ജയിലിൽ
തിളയ്ക്കലിൽ
പൊരിയലിൽ
വേദനയിൽ
അത് തീർന്നു പോകുന്നു

കടം / സങ്കടം

കടം / സങ്കടം
..........................
കടം തീരാത്തവൻ്റെ
സമ്പാദ്യമാണ് സങ്കടം
കടപ്പാടിൽ ആരും കാണാതെ
ചിലപ്പോൾ അതൊളിച്ചു വെയ്ക്കും

കടമയിൽ പലിശ സഹിതം
അതു നിക്ഷേപിക്കും
ഒരു കടപ്പത്രത്തിലും
കണ്ണീർ തുള്ളി കൊണ്ട്
രേഖപ്പെടുത്തിയ അതിൻ്റെ പാടുകൾ കാണില്ല

എല്ലാ കടങ്ങളും
വീട്ടുവാനുളളതല്ലെന്ന്
മനസ്സിൽ വന്നിരുന്ന്
ഒരു കുട്ടി
പഴങ്കഥ പറയുന്നു,

സ്വന്തമാക്കിയ മഴയും വെയിലും
തിരിച്ചു കൊടുക്കാനാവാതെ
അവൻ ഏതു പ്രായക്കാരിലും
വന്നിരിക്കും

അവനാണ്
സങ്കടങ്ങളുടെ ഖജനാവിന് കാവലിരിക്കുക.

അമ്മ ഇല്ലാതായ അന്നത്തെ
അമ്മേ എന്ന വിളിയിൽ
വച്ചതിൻ ബാക്കി
അച്ഛനെന്ന
ഓർമ്മ പ്പേടിയിൽ
അവനെടുത്തു വെക്കും

ബാക്കിയുള്ളത്
പെങ്ങളുടെ രഹസ്യ പുസതകത്തിലോ
ഏട്ടൻ്റെ എഡ്യുക്കേഷൻ ലോ ണിൻ്റെ
ചീട്ടിലോ
ഒതുക്കി വെക്കും
***
2 .
കടം കടപ്പാടുകളുടെ
കുന്നുകയറുന്ന
കഴുതയാണ്
അതിൻ്റെ പുറത്ത്
സങ്കടം കയറ്റി വെക്കുമ്പോൾ
അതിൻ്റെ മുഖം മാറുന്നു
കാലു മാറുന്നു
കാലം അതിനെ ഒരു
മനുഷ്യനാക്കുന്നു
അറ്റമില്ലാത്ത കയറ്റം
അതു കയറുന്നു
കയറുന്നു
***
3.
കടന്നു പോയ വാതിലുകൾ
കടം തന്ന സമ്പത്ത്,
അടഞ്ഞ വാതിലുകൾക്ക്
മുന്നിൽ നിന്നു വിയർക്കുമ്പോൾ
ഉപയോഗിക്കാൻ
കൂട്ടിവെച്ച സങ്കടങ്ങൾ മാത്രം
കടം കടന്നു നടക്കുന്നവൻ്റെ
ഇടത്താവളത്തിൽ
നിറയെ
അതുണ്ട്.
നിഷ്കളങ്കനായ ആ പഴയ കുട്ടി
അതിനടുത്ത് കാവലിരിക്കുന്നു
കാവലിരിക്കന്നു.

വറ്റൽ

വറ്റൽ
............
എവിടുന്നോ പറന്നു വന്ന്
ഒരുത്തന്റെ
കഴുത്തിനു പിടിച്ചു പറയുകയാണ്‌
തുമ്പിയെന്നു പേരുള്ളവൾ ,

"ചെമ്പരത്തിപ്പൂവിൽ
വിശ്രമിച്ചിരുന്നോരെന്നെ
പിടിച്ച്
ഡാഫ്ഫോടിൽസിൽ
കൊണ്ടുവെച്ച്
അസ്വസ്ഥനാക്കിയവനെ
തിരഞ്ഞു നടക്കുന്നേൻ

അടിയാധാരമില്ലാത്ത
പുരയിടം പോലെ
ജീവിക്കുന്നേൻ

കല്ലെടുത്ത്‌ കല്ലെടുത്ത്
കളിയെല്ലാം മറന്നു പോയേൻ "

ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നില്ല ന്നേരം
തുമ്പയെന്നു പേരുള്ളവൻ.

അവൻ പറഞ്ഞു
"നിനക്ക് ജീവിക്കുവാൻ
ഒരിടമെങ്കിലുമുണ്ട്
എനിക്കോ
പുറമ്പോക്കു പോലുമില്ല
പുറത്ത് വീഴു മിന്റെർ ലോക്കുകട്ടകൾ
തടുക്കുവാൻ പൊലുമാവതില്ല

കൈയ്യെടുക്കൂ, കൈയ്യെടുക്കൂ
ഒന്നു വെളുത്തു ചിരിക്കുവാൻ
പൊലുമനുവാദമില്ല"

പിന്നെയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലോമലാൾ
തുമ്പപ്പൂവിൽ വിശ്രമിക്കുവാനൊരുനാൾ വരുമെന്ന്
വെറുതെ നിനച്ച,വനെയോർത്തു
കണ്ണീരായ്
വറ്റിപ്പോയ്

Like

വർഷം

വർഷം
*******
ഒരു വർഷത്തെ
വർഷമെന്ന്
വെറുതെ പറയുന്നതല്ല

മുന്നൂറ്റി അറുപത്തഞ്ചു
തുള്ളികളുള്ള
മഴയാണത്

അതു കൊളളുമ്പോഴാണ്
വയസ്സാവുന്നത്

തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത ഒഴുക്കാണ്
പോയ വർഷം
വർഷിച്ചത്

തോർന്ന മഴ ഇനിയൊരിക്കലും കൊള്ളാനാവാത്ത
അനുഭവത്തുള്ളികളാണ്

വർഷം വർഷമാകുന്നത്
അങ്ങനെ
വർഷിക്കുമ്പോഴാണ്

വാർത്തകൾ

വാർത്തകൾ
...................
മുന്നിലെത്തിയ വാർത്തകൾ
പഴയതുപോലെ ആയിരുന്നില്ല
അവയുടെ കഴുത്തിൽ
വലിയ
ചങ്ങലയുണ്ടായിരുന്നു

ചാട്ടവാറുമായ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ
അവയ്ക്കു പിന്നാലെ നടന്ന്
ഡ്യൂട്ടി നിർവ്വഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
എല്ലാ വാർത്തളുടേയും മുഖത്ത്
അതിയായ സന്തോഷമുണ്ടായിരുന്നു
അവ ഭരണാധിപൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

നഗ്നനായ രാജാവിനെ
ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച കുട്ടി
എൻ്റെ കൂട്ടുകാരനാണ്
അവനിപ്പോൾ വലുതായിരിക്കുന്നു
ഞാനവനോട് പറഞ്ഞു,
സത്യാന്വേഷകരായ നാമിപ്പോൾ
സത്യത്തിൻ്റെ സെമിത്തേരിയിലാണ്
വാസ്തവം
അവാസ്തവമായ ഒരു
കെട്ടുകഥയാണ്

അന്വേഷിച്ചു ചെന്നാൽ
കഥകളുടെ കെട്ടുകളിൽ
നാം കഥയില്ലാത്തവരായി
കുടുങ്ങിക്കിടക്കും

വാസ്തവം
തിരഞ്ഞു പോകാൻ നിനക്കുമെനിക്കും
അവകാശമില്ലാത്ത ഒരു ബില്ല്
ഉടനെ നിയമമാകും

വാർത്തകൾ
അങ്ങോട്ടുള്ള വഴിയിലാണ്

അവയുടെ പച്ചകുത്തിയ ലിപികൾ
വായിച്ചെടുക്കുവാൻ
നമ്മുടെ പഠിപ്പ്
മതിയാവില്ല

ഭാഷ നമ്മുടേതല്ലാതാകുമ്പോൾ
വാർത്ത നമ്മുടേതല്ലാതാകുമ്പോൾ
കുട്ടുകാരാ
നമുക്കു ചുറ്റും നിന്ന്
ആരാണ് നമ്മെ പുറത്താക്കുന്നത്?
അല്ല : അകത്താക്കുന്നത് ?

പേടി

പേടി
..........
എന്നോ മുറിച്ചിട്ട വാല്
തിരഞ്ഞു നടക്കുന്ന
രണ്ടു പല്ലികളാണവർ

ഏതപകടത്തിനു മുന്നിൽ നിന്നാവും
അതു മുറിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക?

ഏതു കാലത്തിലാവും
അത് പിടഞ്ഞു നിശ്ചലമായിട്ടുണ്ടാകുക ?

വിരഹത്തിൻ്റെ രണ്ടതിരുകളിൽ
വിറച്ചിരിരിക്കുമ്പോൾ
അവർ തന്നെ
ചോദിക്കുന്നു

മുറിച്ചു കളഞ്ഞതിൻ്റെ
തിരിച്ചുവരവാണോർമ്മ

ഏതോ പേടിയിൽ
അവയവങ്ങളോരോന്നായ്
മുറിച്ചു കളഞ്ഞ്‌
അതിജീവിക്കുന്നു

ബാക്കിയായ
മനസ്സുകൾ രണ്ടിൻ്റേയും
അറ്റം കൂട്ടിമുട്ടിക്കുവാൻ
കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത
സ്വപ്നങ്ങളുടെ പുറത്ത്
അവർ കുതിക്കുന്നു.

ഇപ്പോൾ അവർ പല്ലികളല്ല;
പാവം മനുഷ്യർ
വെറും മനുഷ്യർ

LikeComme

ഉത്തരം

ഉത്തരം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
പരീക്ഷകൾ
സമയത്തിൽ
കൊത്തുപണി ചെയ്യുന്നു

കൊത്തി വച്ച
ഉത്തരങ്ങൾ
പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക്
മൂർത്തികളാകുന്നു

കൈകൾ കൂപ്പി
കടലാസിൻ്റെ തിരുനടയിൽ
സാഷ്ടാംഗം വീഴുന്നു

ലാസ്റ്റ് ബെഞ്ചിലിരുന്ന്
പൊട്ടിച്ച കതിന വെടികൾ
മാത്രമായിരുന്നു
വഴിപാട്

അദ്ധ്യാപകരും
സിലബസ്സും
കൈവിട്ട വന്
ഉത്തരമേ നീ തന്നെ
ശരണം

സെൽഫി

സെൽഫി
.................
സെൽഫിയെടുക്കും മുമ്പ്
എത്ര പേരെന്നെ
ഒതുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു !

വാക്കുകൾ കൊണ്ടും
നിയമം കൊണ്ടും
അവരുടെ ചരിത്രം കൊണ്ടും.

പാട്ടും കൊണ്ടും
പഴങ്കഥ കൊണ്ടും
പട്ടങ്ങൾ കൊണ്ടും.

ഒന്നിലും ഒതുങ്ങാതെ
അന്നൊക്കെ
ആട്ടിൻകുട്ടിക്കൊപ്പം
ഒതുക്കു കല്ലുകളിറങ്ങി നടന്നു.

പിന്നെയെങ്ങനെ
സെൽഫിയുടെ
നാലതിരുകളിൽ
ഒതുങ്ങുമഹങ്കാരമായ്
നീ മാറി ( ?) യെന്നവൾ.

എഴുപതുകളിൽ ഏറു കിട്ടിയ
നായയ്ക്ക ്
മുഖം നോക്കാനും
കാണിക്കാനുമിതൊരു കണ്ണാടിയെന്നു ഞാൻ

നിറങ്ങളുടെ മുഖം മൂടികൾ
വലിച്ചു കീറി
എന്നിലെ 'നര' നോടേ
അവൾ സംസാരിക്കൂ

വൈകൃതങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ച
ചിത്രം മെല്ലെ പൊക്കി നോക്കുന്ന
സർറിയലിസ്റ്റാണ് അവൾ

എനിക്ക് എടുത്താലും
എടുത്താലും തീരാത്ത
ഒരു ചിത്രമാണ്
അല്ല
വലിയ ഭാരമാണ്
സെൽഫി.
എന്നിട്ടും ഞാനതെടുക്കുന്നു

എന്നെ എനിക്കല്ലാതെ
അവൾക്കെങ്ങനെ
ഒതുക്കാനാകും ?

ദേ പിന്നെയും
ഞാൻ സെൽഫിയെടുക്കുന്നു
ഒതുക്കു കല്ലുകൾ നിന്നിടത്ത്
വന്നു കിടന്ന
കറുത്ത റോഡിൽ നിന്ന് .

വായന

വായന
.................
ഉടലിൽ
ചാരി വെച്ച
നിസ്സംഗതയിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന
അനുഭവത്തിൻ്റെ
നിശ്ശബ്ദതയിലാണ്
എൻ്റെ വായന

നിൻ്റെ ഭാഷയിൽ
എൻ്റെ ഭാഷയിൽ
വാക്കുകളില്ല

കണ്ണിലെഴുതിയ ലിപികൾ
കണ്ണുകൾ വായിക്കുമ്പോലെയോ
കവിളിൽ എഴുതിയത്
ചുണ്ടുകൾ വായിക്കുമ്പോലെയോ
അല്ല

ഭാഷകൾക്കതീതമായി
ഒരു വായന
കണ്ണീരു കൊണ്ട്
തുടങ്ങുന്നു

തണുത്തുറഞ്ഞ
സ്വപ്നത്തിൻ്റെ വിരലുപിടിച്ച് നടക്കുന്നു

നീ എന്നു വായിക്കുമ്പോൾ
ഞാനെന്നു മാറുന്നു

ഞാൻ മാത്രം
വായിക്കുന്നു,
നിശ്ശബ്ദമായി

ഉണ്ടാകില്ല (അധോലോക കവിതകൾ 16 ).

അവർ നിനക്ക്
രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം തരും
ആ രുചി കൊണ്ട്
നിൻ്റെ നാക്കിനെ ബന്ധിക്കും
പിന്നെ നിനക്കൊച്ചയുണ്ടാകില്ല
നിൻ്റേതായ വാക്കുകളേ ഉണ്ടാകില്ല

വിരഹം

വിരഹം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,
പറന്നു പോയ കിളി
കണ്ണിലെഴുതിയ ചിത്രം
ഹൃദയത്തിൽ പകർത്തുന്ന 
കലാകാരനാണ് വിരഹം

ആറ് അവൾ കവിതകൾ

ആറ് അവൾ കവിതകൾ
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
1
ഒരു നാൾ അവൾ
കെട്ടിയിട്ട വാക്കുകളെയെല്ലാം
അഴിച്ചുവിടും
എന്നിട്ട്
അവ എല്ലാവർക്കുമിടയിലൂടെ
നടന്നു പോകുന്നതു നോക്കി
സന്തോഷിക്കും
*********
2
ഒരു കവിതയും മതിയാവാതെ
അവൾ അവൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന്
അവൾക്കു മാത്രം കാണാവുന്ന
തെളിച്ചം എടുത്തു വായിക്കുന്നു
*********
3
പറവകൾ തൂവലുകൾ കൊണ്ട്
കാറ്റിലെഴുതിയത്
അവളുടെ സ്വപ്നമായിരുന്നു
അതുകൊണ്ട്
സ്വപ്നത്തിൽ
അവൾ പറവയായി
********
4
ഉയരാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും
ഉയരം അവളെ കൊണ്ടു പോയില്ല
ആ ആഗ്രഹം അടച്ചു വെച്ച്
അവൾ ആഴത്തിലേക്കു പോയി
ആഴം അവളെ
വിട്ടുതന്നതേയില്ല
******
5
വാക്കുകളേറ്റു പൂക്കുന്ന
ഒരുവളേയുള്ളൂ;
കാമുകി.
വാക്കൊന്നു പിഴച്ചാൽ
വേഗം കൊഴിയുന്നവളും
******
6
വിളറിപ്പോയ മനസ്സിന്
നിറം കൊടുക്കാൻ
അവൾ പല നിറങ്ങളുടുക്കുന്നു
*****

ഓരോ തുള്ളിയിലും

അനുദിനം പെയ്യും
അനുഭവമഴയിൽ
ഓരോ തുള്ളിയിലും
അനുതാപമലിഞ്ഞു
അനുഭൂതി തന്നാനന്ദമാം
അനുനയത്തിൽ
നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞേൻ!

ഇത്രമാത്രം

ഇത്രമാത്രം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
സങ്കടം കടന്നു
മറുകര കണ്ടവന്നു
കടലൊരു കൈത്തോട്
വേദനയിൽ നിന്നിറങ്ങി നടന്നവന്
താരകമൊരു മുല്ലപ്പൂ
ആധി തന്നാഴത്തിൽ
നിന്നുംകയറി വന്നവന്
കൊക്കയൊരു കളിസ്ഥലം
കവിളിൽ കണ്ണീർ പാടുള്ളവന്
പുഴകളൊക്കെയും
വെളുത്ത മുടിയിഴകൾ
ഹൃദയത്തിലെരിയും
കാട്ടുതീയുള്ളവന്
കാടെല്ലാം പുൽക്കൊടികൾ
സ്വപ്നങ്ങൾ ശവക്കുഴിയിൽ കിടക്കുന്നവന്
പുഞ്ചിരിയെല്ലാം
പുനർജ്ജൻമങ്ങൾ

.............................

'പൂച്ച'

'പൂച്ച' 
,,,, ,,,,
...
വാക്കുകൾ കൊണ്ട്
എത്ര ഏറു കിട്ടിയിട്ടും
നിന്നെ വിട്ടു പോകാത്ത
ഒരു പൂച്ചയെ
നീ എന്നിൽ വളർത്തുന്നു

ആശയം

ആശയം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ഒരാശയം മറ്റൊരാശയത്തെ
തൂക്കിലേറ്റുമ്പോൾ
സംവാദമാണ് കൊല്ലപ്പെടുന്നത്
ചർച്ചകളാണ് നാടുനീങ്ങുന്നത്
സഹിഷ്ണുതയാണ്
തീപ്പെടുന്നത്
ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ
വെടിയാണ് തീരുന്നത്

എത്ര വലിയ കയറായാലും
എത്ര മൂത്ത ആരാച്ചാരായാലും
അവർ നോക്കി നിൽക്കെ
ആശയം ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കും
ദൈവപുത്രനേയും പിന്നാലാക്കി
തുക്കുമരത്തോട്
അതു പടവെട്ടും

ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല
ചരിത്രത്തിൽ മറഞ്ഞു നിന്ന്
ആനന്ദങ്ങളിൽ
ഒളിഞ്ഞു നിന്ന്
ന്യായാധിപൻ്റെ പിന്നിൽ നിന്ന്
ഒരാശയം വിധി പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും
മാറ്റാശയങ്ങളെല്ലാം
തൂക്കിലേറ്റപ്പെടും

ഫാഷിസം എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥം അറിയുന്നവർ
ജയിലഴികൾക്കുള്ളിൽ നിന്നു മാത്രം
ജനാധിപത്യത്തെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കും
എന്തെന്നാൽ പകൽ വെളിച്ചം
അവരുടെ നാവിന്
തടവറയാണ്

ഒരാശയം മാത്രം കൊടിമരത്തിൽ പാറുമ്പോൾ
പേടിയുടെ പേരാകുന്നു കാറ്റ്
നിറം കെട്ട ഒരു പന്താകുന്നു ഭൂമി
പറക്കുവാൻ പറ്റാത്ത
നീലയാകുന്നു ആകാശം

ഒരാശയം മറ്റൊരാശയത്തെ
കഴുമരത്തിലേറ്റുമ്പോൾ
അതു വടിയാകുമോ?

എല്ലാ വടികളും കൂടി
തിരിച്ചടിക്കുവാൻ
ഒരാശമായി ഒരു നാൾ
പുനർജ്ജനിക്കുമോ?

കൊല്ലപ്പെട്ടെന്നു തോന്നിയാലും
ആശയങ്ങൾ മരിക്കുന്നതെങ്ങനെ

അമ്പെയ്തവനേയും
വെടിവെച്ചവനേയും
ബോംബിട്ടവനേയും
തിരഞ്ഞ് അത് നടക്കുന്നുണ്ടാകുമോ ?

ആശയങ്ങൾ ചിരഞ്ജീവിളായിട്ടും
അവയെ കൊന്നു എന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന മാന്ത്രികനാണ് അധികാരം

(മുനീർ അഗ്രഗാമി)

ആഗ്രഹം

ആഗ്രഹം
..................
എക്കാലവും വിസ്മയ ച്ചിപ്പിയിൽ
വെച്ചെന്നെ മുത്താക്കും
ഇക്കാവ്യഭൂമിയുടെ
നെഞ്ചു പറ്റിക്കിടക്കട്ടെ ഞാൻ
പൂക്കാലവും മഞ്ഞും മഴയും
വിരിച്ചിട്ടമെത്തയിൽ
വാക്കാലെന്നെ തലോടുമവളെ
ജീവനിൽ ചേർക്കട്ടെ ഞാൻ

ചോദ്യം

ചോദ്യം
.............
ഈ മഴയെല്ലാം
എവിടെപ്പോയെന്ന് ചോദിച്ച്
ഉത്തരം കിട്ടാതെ
വിയർക്കുന്നു
കർക്കടകം

കനം

പുൽക്കൊടീ
ഒരു കാര്യംപറയട്ടെ ,
ഒരു തുള്ളി
കാമുകനിലേക്കെന്ന പോലെ
മണ്ണിലേക്കു പോകുമ്പോൾ
എങ്ങനെയാണതിനെ
തടഞ്ഞുവെക്കാനാവുക ?
എങ്ങനെയാണതിൻ്റെ
ഭാരം താങ്ങാനാവുക?

ഒരു ചെറിയ തടസ്സം പോലും
അതിനെത്രഭാരം കൂട്ടുമെന്നറിയുമോ?
അതിൻ്റെ ഭാരവും
ഹൃദയ ഭാരവും
ജീവിതഭാരവും ചേർന്ന
വലിയ ഗണിതമാണത്

നിൻ്റെ തുമ്പിൽ
കനം വെച്ച്
ഏതു കണ്ണീരിനേയും
തോൽപിച്ച്
അത് മണ്ണിലേക്കു തന്നെ വീഴും

വെറുമൊരു പുൽക്കൊടിയായ ഞാൻ
പുൽക്കൊടിയായ നിന്നെ ഉപദേശിക്കുവാനാളല്ലെങ്കിലും
തുമ്പില്ലാത്തവൻ്റെ
സങ്കടത്തുള്ളികളായീ -
വരികളിറ്റി വീഴുന്നു

പൗർണ്ണമി

പൗർണ്ണമി
.........................
തേൻമാവിൻ ചോട്ടിൽ
ഇരുളുടുത്തു നിൽക്കുന്നു
നിലാവിൻ്റെ കുട്ടികൾ

അതു കണ്ടു
വന്ന കാര്യം മറന്നു നിന്നുപോയ്
മാങ്കൊമ്പിൽ
കയറുമായ് കയറിയവൻ

ഇരുളുടുക്കുമ്പോൾ
ഇത്ര ഭംഗിയെങ്കിൽ
അതു കാണാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന്
നിലാവുടുത്തവൻ
പറഞ്ഞു പോയ്

പിന്നെയവൻ
ഏതിരുളിലും
അടുത്ത പൗർണ്ണമിക്കു വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു

ശൂന്യത .............

ശൂന്യത
.............
ഏറിയ തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല
പറഞ്ഞതൊന്നും ഏറിയില്ല

ഏറെ പറയുവാൻ
പറഞ്ഞതിലേറുവാൻ
പറഞ്ഞവൻ നിന്നില്ല

അവൻ പറയാതെ പോയ ഇടങ്ങളിൽ
അവൻ്റെ ശൂന്യത സംസാരിക്കുന്നു

എന്നും താരമായവനെ കുറിച്ച്

അമ്പിളീ
ഇരുളിൽ വെളിച്ചമാകുന്നവളേ
എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്
ഇന്നലെ നക്ഷത്രമായവനെ കുറിച്ച്.

മരിച്ചവൻ്റെ വാക്കുകളിൽ
ജീവിക്കുവാൻ
ഒരു ഭാഗ്യം വേണം
വാക്കുകൾ സ്വപ്നങ്ങളുടെ
ചിറകുകളായവരുടെ
തണലിൽ
അവൻ മരിക്കുന്നില്ല.
ഓരോ ദിനവും
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ
അവനായി നമുക്കിടയിൽ
സ്നേഹത്തോടെ
വന്നിരിക്കുന്നു.

രോഗം ബാധിച്ച പ്രജകളും
രാജാവും
രാജ്യം തന്നെയും
അവൻ്റെ വാക്കുകളിൽ
കിടന്ന്
രോഗശുശ്രൂഷ നടത്തുന്നു.
ഏതുമരുന്നിനേക്കാളും
വലിയ
മനസ്സായിരുന്നല്ലോ
അവൻ്റെ കൈമുതൽ

മരണം അവൻ്റെ
ഉടലെടുത്തു കൊണ്ടുപോയി
അവൻ്റെ ചിറകും
അതിലെ അഗ്നിയും
കൊണ്ടുപോയില്ല
ആ അഗ്നിയിൽ
പാകമാകാതിരിക്കുന്ന
കിനാവുകൾ
അടുത്ത തലമുറ പാകം ചെയ്യും.

ഒരൊഴിവു ദിനത്തിനും
അവൻ്റെ ഇളകാത്ത നിഴൽ
കാണാൻ കഴിയില്ല
അത്രയ്ക്ക്
ഊർജ് ജ്വസ്വലമായ
ചുവടുകളാൽ
അവൻ വാക്കുകൾക്കും മുമ്പേ നടന്നിരുന്നു

മരിച്ചെന്ന് നൂറു വാക്കുകൾ പറഞ്ഞാലും
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ
അവ കേൾക്കാതെ നടക്കുന്നു
മരിച്ചവൻ്റെ വാക്കുകളിൽ
ജീവിക്കുന്ന രാജ്യത്ത്
ജീവിക്കുമ്പോൾ
സ്വപ്നം സ്വപ്നത്തിന്
തീ കൊടുക്കുന്നു
ഒരു റോക്കറ്റിൻ്റെ ഉപമയായ്
ഉയരുന്നു .

അമ്പിളീ
നിലാവില്ലാത്ത ഞാനതു കാണുന്നു
നീയതു കാണുന്നുണ്ടോ !?

വലിയ മഴ

ഉടലുകത്തിപ്പോയ
ഒരു മരത്തിൻ്റെ വേര്
ജലത്തിനോട് സംസാരിക്കുമ്പോലെ
വല്യമ്മ
കർക്കിടക മഴയോട്
സംസാരിക്കുന്നു

പനിക്കോളുമായ്
മുറ്റത്തിരുന്ന്
കരയുന്ന തുള്ളികൾ
പൂർവ്വജന്മത്തിെല
ഏതോ സംഭാഷണത്തിൻ്റെ
മധുരം ഓർത്ത്
ഒഴുകിപ്പോകുന്നു

ആകാശത്തിൽ നിന്ന്
ചാടിയിറങ്ങിയ തുള്ളികൾ
കരിയോലകൾക്കിടയിൽ
വല്യമ്മയെ കണ്ടെത്തുന്നു

കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ കിട്ടിയ ദാഹജലം കുടിച്ച്
വല്ല്യമ്മ
ഒരു വലിയ മഴയാവുന്നു.

ഇനി പുഴയിലേയ്ക്ക്
പുഴയിലേയ്ക്ക്.

വിഷം ...........അധോലോക കവിതകൾ- 15 - ............

പച്ചക്കറികളിൽ പഴങ്ങളിൽ
പച്ചരിയിൽ പച്ചപ്പിൽ
വിഷം തന്നെ വിഷം
വിഷം തിന്നു തിന്ന്
വാക്കിലും നോക്കിലും
നടപ്പിലും നാട്ടിലും
വിഷം തന്നെ വിഷം.

വിഷാദ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
വിഷം തീണ്ടിയ യൗവനം
നീലിച്ചു കിടക്കുന്നു
സമരവും സഹനവും
നഗരത്തിൽ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പച്ച
എന്ന പോലെ
അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു .

വിരൽത്തുമ്പിലും
വിമോചന സ്വപ്നങ്ങളിലും
വിഷം തന്നെ വിഷം
അമൃതിൽ വിഷം കണ്ടെത്തിയെന്ന്
പത്രവാർത്ത...

വിടരാത്ത പൂവിലെ
മധു പോലും ഇപ്പോൾ
വിഷമവൃത്തത്തിലാണ്.

പ്രണയം.....................തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 159.

നീ പെയ്തതിൽ ശേഷമാണ്
എന്നിതളിൽ സൂര്യനുദിച്ചത്
ഓരോതുള്ളിയിലും
പ്രണയം തുളുമ്പിയത്

അടുപ്പം

പരാതിപ്പെട്ടിയിൽ
കടലാസു പോൽ
തമ്മിൽ തൊട്ടു
തൊട്ടിരിക്കുന്നു

കാലം താക്കോലുമായ്
വരു മൊരുനാൾ
പേടിച്ചിരിക്കുന്നു

അന്നീ പരാതികൾ
ചിറകു കുടഞ്ഞുയരവേ
അടുപ്പം തന്നൊരിനിപ്പുമീ നിപ്പും
തകരുമെങ്കിലും
അതു വരെ അടുത്തതിന്നാനന്ദം
അതിരില്ലാതെ രുചിക്കുന്നു

മഴയിൽ ഒരു കൃഷ്ണ ഭക്ത

ഭഗ്നഹൃദയായായ് ഞാൻ
നടന്നു തളരവേ
വിളിച്ചൂവർഷ കാല-
ഭക്തിതൻ തിരു നട

കൃഷ്ണമേഘങ്ങൾ പെയ്യും
പകലിരവുകളിൽ
ഉഷ്ണ ദു:ഖമൊലിച്ചു
പോകുന്നു മാധവാ

ഓരോ പെയ്ത്തും പ്രണയ
സരോവരം നിറയ്ക്കും
തുള്ളികൾ തരുമ്പോളെ
ന്നുള്ളു പൂക്കുന്നു സഖേ

കണ്ണിലും കാതിലും നിൻ
മുരളീരവമായി
ക്കാലവർഷക്കാറ്റെന്നിൽ
ജീവവായു വൂതുന്നു

മഴനൂലുകൾ മിന്നും
ഇറയത്തെൻ വിരൽ
ഇഴയുന്നു ,നിൻ നെഞ്ചിൽ
പ്രണമെഴുതുമ്പോലെ

കണ്ണിലെഴുതാൻ നല്ല
പുൽക്കൊടിത്തുമ്പിൽ മുറ്റി
നിൽക്കുന്ന രാഗ ത്തുള്ളി
തുളുമ്പുന്നെന്നുള്ളിലും

ജീവന്നിതളിൽ വെള്ള
ത്തുള്ളികളായ് തുള്ളുന്നു
മനസ്സിൽ നീ യെഴുതു_
മാപ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ

ഏതു ധ്യാനത്തിലും ഞാൻ
ഒറ്റയാണെങ്കിലും നീ
എന്നിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകെ
മീരയാവുന്നുവോ ഞാൻ

വറ്റിയ തെല്ലാം മെല്ലെ
പച്ചയാവുന്ന കാലം
കണ്ണിൽ തിളങ്ങുന്നു നീ
ഞാൻ നിൻ്റെ രാധ തന്നെ

ഒറ്റയാവുമ്പോൾ തമ്മിൽ
ഒറ്റുവാൻ പോലുമാളില്ല
യെങ്കിലും നീയുണ്ടെങ്കിൽ
രാധയും മീരയും ഞാൻ

അനുവാദമില്ലാതെ

................... .............
നിൻ്റെ ഓർമ്മകളിൽ
വീണു കിടക്കുന്ന ഒരിലയിൽ
എൻ്റെ മോഹമഞ്ഞ ;
എൻ്റെ സ്നേഹ ഞരമ്പ്;
പച്ചയായിരുന്ന എൻ്റെ രാഗം
കാത്തു നിന്ന്
ചുവന്നു പോയ പാടുകൾ...
ഞാൻ പോലും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത
വേദ നയുടെ പാടുകൾ...

പച്ചക്കരയുള്ള സാരിയുടുത്ത്
നീയതിലെ നടന്നു പോകും
പീലി വിടർത്തിയ
മയിലിനെ പോലെ
നീ നടന മാസ്വദിക്കും
വീണു കരിഞ്ഞ ഇലകൾക്കിടയിൽ
ഞെട്ടറ്റ ഒരു സ്വപ്നം
പാതി ജീവനുമായ്
നിൻ്റെ നടനം
കണ്ണിൽ ചേർക്കും

തിരക്കിലായ
നീയൊന്നും കാണില്ല
എങ്കിലും
നിൻ്റെ ഓർമ്മകളിൽ കിടന്ന്
അതുണങ്ങാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കും
ഞെട്ടറ്റ മരത്തെ കുറിച്ചോർത്തല്ല
വീണു കിടക്കാൻ
അനുവാദമില്ലാതെ
കിട്ടിയ ഇടത്തെ കുറിച്ചോർത്ത്

നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ നിന്ന്

നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ നിന്ന്
എനിക്ക് പൊള്ളലേൽക്കുന്നു
കത്തിനിൽക്കുന്ന അതിൻ്റെ കനലിൽ
നിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ ചുവപ്പ്.

ചുവപ്പിൽ പച്ചപ്പിൻ്റെ മോഹങ്ങൾ
മറന്നു തുടങ്ങിയ രക്തപ്രവാഹം.

എൻ്റെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ
അതു തളം കെട്ടുന്നു
ഓരോ വാക്കും വീണു തകരും മുമ്പേ ഞാൻ
എടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു
കയ്യിൽ നിറയെനിൻ്റെ കണ്ണീർത്തുള്ളിയുടെ
നനവു പടരുന്നു

ഏതോ ആത്മവേദനയിൽ
ഞാൻ പുളയുന്നു
അകലേയ്ക്കെന്നു പറഞ്ഞു
നീയെറിയുന്ന ഓരോ ശബ്ദവും
തൊട്ടടുത്തു നിന്ന് ഇപ്പോൾ
എന്നെയെടുക്കുന്നു
ഞാനത്രയ്ക്കും അവശനായിന്നുവല്ലോ

നിൻ്റെ വാക്കുകൾ പെറുക്കി 

പെറുക്കി 

നിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ ഉടമയായിരുന്നല്ലോ

നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ നിന്ന്.

കണ്ണീർത്തുള്ളി

കണ്ണീർത്തുള്ളി
...............................
മുറ്റത്തെ മാവിൻ ചോട്ടിൽ
ഇറ്റി വീണുല്ലാസത്താൽ
കാറ്റിനോടെന്തോ ചൊല്ലി
മുറ്റുമെൻ മഴത്തുള്ളി!

ചിരിച്ചു കളിക്കുമ്പോൾ
മാരിവിൽ തെളിയുമ്പോൾ
നേരിയ വെളിച്ചത്തിൽ
തിരിച്ചറിയുന്നു ഞാൻ ,

കണ്ണിലുണ്ടതിന്നേതോ
ദണ്ണമെന്നറിയുന്നു,
വിണ്ണിലെ കിനാവുകൾ
മണ്ണിലായതിന്നാലോ

പ്രണയം വിളിച്ചനാൾ
നുണയും സ്നേഹത്താൽ
കാണാതെ മറഞ്ഞതാം
കേണുതീരാ മാനസം

ഓർമ്മകൾ കളിക്കുന്നു
നീർത്തുള്ളികൾ വാഴുന്നു
കാർമേഘമായ് തീരുന്നു
വർഷാകാലക്കണ്ണുകൾ

മാരിവിൽ തെളിഞ്ഞാലും
മാരിയെത്ര പെയ്താലും
പാരിൽ പെയ്യുന്നു നീയെൻ
അരിയ കണ്ണീർത്തുള്ളി !

ഇനി അവൾക്കും പനിപിടിക്കും

ഏതോ ഒരൊഴുക്ക്
കൊണ്ടു തന്ന
സ്നേഹിതയോട്‌
പഴയ പനിയുടെ
ഓർമ്മയിൽ തൊട്ട്
ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു
,
നിനക്കിഷ്ടമുള്ള മഴ
നിനക്കരികിലെത്തും
അലറി വിളിക്കാതെ
ആരെയും ഉപദ്രവിക്കാതെ
നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ
ചെവിയിൽ സ്വപ്നംപറഞ്ഞ്
കുളിരായ് കൂട്ടുകാരനായ്
നിൻ്റെ ജലമോഹങ്ങളിൽ
ചുംബിക്കും

ഇനി അവൾക്കും പനിപിടിക്കും

കാറ്റു പോകുവോളം

കാറ്റു പോകുവോളം
..... .:...........................
കാറ്റു കാണുക
കാറ്റു പോകുവോളം.
കാറ്റ് കാണുന്നു
മഴയുടെ കൈപിടിച്ച്
മുറ്റത്തിലൂടെ നടക്കുന്നു
മരങ്ങൾ നോക്കി നിൽക്കെ
ആട്ടക്കാരാവുന്നു
കാറ്റ്
ആൾമറകൾക്കും അതിരുകൾക്കും മുകളിലൂടെ
സന്തോഷത്തോടെ നടക്കുന്നു
പടി കയറി വരുന്നവരെ
ഉമ്മറപ്പടിയോളം
വേഗത്തിലാക്കുന്നു
എല്ലാ ദേവാലയങ്ങിലും
ജനലിലൂടെയും
അല്ലാതെയും കയറി
സ്നേഹം താനാണെന്ന്
പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു
കടലിൽ തിരഞ്ഞ്
തിര കണ്ടെടുത്ത്
കരയിലെത്തിക്കുന്നു
കടലു കാണാൻ പോയവരോട്
ദൂരത്തിെൻ്റ ഭാഷ
കൈമാറുന്നു
കാറ്റു കാണുക
കാറ്റു പോകുവോളം
കാറ്റു പോയാൽ
കരിയിലകൾ
ആരോടു സംസാരിക്കും
മുളങ്കൂട്ടങ്ങളെങ്ങനെ പാടും
ഹൃദയമെങ്ങനെ
പ്രപഞ്ചത്തോട്
നിശ്വാസത്തിലൂടെ
സംവദിക്കും
മഴക്കുഞ്ഞുങ്ങളെങ്ങനെ
വരാന്തയിലേക്ക് ചാടും
സ്കൂൾ വിട്ടു വരുമ്പോൾ
മഴത്തുള്ളികളാര്
ദേഹത്ത് വാരിയെറിയും?
കാറ്റു കാണുക
കാറ്റു പോകുവോളം

ഏകലവ്യൻ ..........................അധോലോക കവിതകൾ - 14- .......................

കാത്തിരുന്നിട്ടും
നിങ്ങൾ പാഠപുസ്തകം തന്നില്ല
പഠിക്കുവാൻ വന്നപ്പോൾ
നിങ്ങൾ സമരം ചെയ്യുവാൻ പോയി

ഞാൻ കഴിവു പുറത്തെടുത്തപ്പോൾ
നിങ്ങൾ നെറ്റിനകത്തായിരുന്നു
ഇനിയെനിക്കൊന്നും
നിങ്ങൾ തരേണ്ട
എനിക്കെൻ്റെ കോപ്പും
കൊടച്ചക്രവും മതി

ഭാവിയിൽ
ഗുരുദക്ഷിണയായ്
നിങ്ങളെൻ തള്ളവിരൽ ചോദിക്കുമെന്നെനിക്കറിയാം
നിങ്ങളിന്നോളമെന്നെ
ശരിക്കു കണ്ടില്ലെങ്കിലും.

ചോർന്നു പോയല്ലോ...........................................................................................തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 157.

മഴ വീട്ടിൽ വന്നു
തോരാമഴ തന്നു.
ചോർന്നു പോയല്ലോ
നമ്മുടെ സന്തോഷം!

നിന്നെത്തൊട്ടിരിക്കുമ്പോൾ

പൂവിൽ തേനായതു വാടുവോളം
കറുകയിൽ പച്ചയായതു
ചീയുവോളം
മഞ്ഞു തുള്ളിയിൽ
തിളക്കമായതു വറ്റുവോളം
ശലഭച്ചിറകിൽ
വർണ്ണമായതു
വീഴുവോളം
പ്രിയേ എൻ്റെ
പല ജന്മങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയതറിയുക
നിന്നെത്തൊട്ടിരിക്കുമ്പോൾ
പൂക്കാലമായ് ഞാൻ
പീലി വിടർത്തവേ
തൊട്ടടുത്തുള്ള നിമിഷങ്ങളിൽ
ഞാൻ വസന്തദേവനാകവേ
പവിത്രമാകുന്നു
ജീവിതം

സന്നദ്ധനായൊരുവേദനതൻ വിത്തു ഞാൻ

സ്നേഹം 
സൂര്യനായുദിക്കുംഭൂമിയിൽ
നിനക്കൊപ്പം പടർന്നു
കയറുമൊരു വള്ളിയായ് തീരുവാൻ
ഏതു കാറ്റിലുമലയുവാൻ
സന്നദ്ധനായൊരുവേദനതൻ
വിത്തു ഞാൻ

വാക്കനൽ

വാക്കനൽ
....................
കെട്ടുപോകുവതെങ്ങനെ
കൂട്ടുകാരാ
ചിട്ടയോടെ നാം ജ്വലിപ്പിച്ച കനലുകൾ
വാക്കിൽ സ്നേഹാഗ്നിയിൽ
വിടർന്നു പനിനീർപ്പുവായ്
ചോര തുടിക്കും ഹൃദയമായ്
നമ്മിലതു വിടരുമ്പോൾ

പട്ടു പോകുവതെങ്ങനെ
കൂട്ടുകാരാ നാം
വാക്കിലൊളിച്ച തെളിച്ചം കൊണ്ടു
പട്ടു പോൽ മൃദുലമാക്കിയ
ജീവിതത്തിൻ പരുപരുപ്പുകൾ?

കെട്ടുപോകുവതെങ്ങനെ
കൂട്ടുകാരാ
വാക്കിന്നാനന്ദ വാടിയിൽ
മൊട്ടിട്ടു നിൽക്കുമൊരഭൗമ ഗാനത്തിന്നിതളുകളായ്
നാം വിടരുവാൻ വെമ്പവേ

പൊട്ടിപ്പോകുവതെങ്ങനെ
കൂട്ടുകാരാ
ദേശാന്തരങ്ങളിൽ നിന്നു നാം
ചേർത്തു കോർക്കുന്ന
കനൽ വെളിച്ചമോലും
വാക്കിൻ മണിമുത്തുമാലകൾ

കൂട്ടുകാരാ
കെട്ട കാലത്തിൽ
കെട്ടിടപ്പെരുമയിയിൽ
കെട്ടവിളക്കുകൾ കത്തിക്കുവാൻ
വാക്കുകളല്ലാതെ
നമുക്കില്ലൊരു നെയ്ത്തിരി

അതിനാൽ
കെട്ടുപോകാതിരിക്കട്ടെ
നമ്മുടെ വാക്കനലും
വാക്കിൻ നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്താൽ
നാം കെട്ടുമുറുക്കിയ
കൂട്ടും കുടുംബവും

പ്രണയം ഒരു അബ്സ്ട്രാക്റ്റ് ചിത്രം

പ്രണയം ഒരു അബ്സ്ട്രാക്റ്റ് ചിത്രം
..................................
നിന്നെ പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ
കാൻവാസിൽ നീ
തിളച്ചുമറിയുന്ന കടലായ്

വേദനകൾ നിറങ്ങളിൽ ചാലിച്ച്
പനിച്ചു നിൽക്കും നിമിഷങ്ങളുടെ
ചുഴികളായ്

നടക്കാതെ പോയ സംഗമങ്ങൾ
നിറങ്ങൾ തമ്മിൽ
ഇണ ചേരുന്ന സന്ധ്യയിൽ
കിളികളായ് വന്നിരിക്കുന്നു

ദൂരെ അകന്നു പോകുമൊരു കപ്പലിൽ
കടൽ കടന്നു പോയ നിൻ്റെ നിലവിളിയുടെ
നരച്ച കറുപ്പ്

കടൽത്തിരകളിൽ
നമ്മെത്താരാട്ടുന്ന
അനശ്വര സിംഫണി
കാൻവാസിൽ നിന്നതെന്നെ തൊടുവാൻ
പുറത്തിറങ്ങുന്നു

മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ
നീയെന്ന പോലതിൻ താളമെൻ
മടിയിലിരിക്കുന്നു

അകലേയ്ക്കകലേക്ക്
പറക്കുന്ന കിളികളിൽ
അടുത്തേക്കടുത്തേക്ക്
നടക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ

നാം നടന്നതിൻ വെളിച്ചത്തിൽ
നിറഞ്ഞാടുന്ന നിറങ്ങളിൽ
നീയും ഞാനും
നമുക്കു പരിചിതമാം തിരക്കും
തിരയും
വരച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
പ്രണയത്തിൻ്റെ
അബ്സ്ട്രാക്റ്റ് ചിത്രം

ഉയരുന്നു;തകരുന്നു

അയാൾ ഉയർന്നു,
പടിപടിയായി
നില നിലയായി
ഭൂമിയിൽ നിന്നും
ആകാശത്തിലേയ്ക്ക്

ഇപ്പോൾ അയാൾക്ക്
അയാളുടെ ആകാശം
കുടുംബം
കുട്ടികൾ

ഒരിക്കൽ അയാൾ
കുട്ടികളോട്
അയാളുടെ കഥ പറഞ്ഞു

കുട്ടികൾക്കതു
മനസ്സിലായില്ല
" ഭൂമിയോ അതെന്ത് ?"
അവർ ചോദിച്ചു

താഴ്മയുടെ ആഴത്തിൽ
അയാൾ
ഉയരം പോലും മറന്ന്
തകർന്നു പോയി .

അധോലോക കവിതകൾ -13- പ്രതിജ്ഞ

ഡിജിറ്റൽ ഇന്ത്യ 
എൻ്റെ രാജ്യമാണ്
കള്ളപ്പണത്തിലും അഴിമതിയിലും
തെളിവില്ലായ്മയിലും
അത് നിലകൊള്ളുന്നു
പുസ്തകം ലഭിക്കാത്ത
എല്ലാ കുട്ടികളും
എൻ്റെ സഹോദരി സഹോദരൻമാരാണ്
ശമ്പളം ലഭിക്കാതെ
ജോലി ചെയ്യുന്നവർ
എൻ്റെ അദ്ധ്യാപകരാണ്
കടക്കെണിയിലായവർ
മാതാപിതാക്കളാണ്
വടിവാളും സ്റ്റീൽ ബോംബും സോളാറും
നാനാത്വത്തിൽ ഏകത്വത്തോടെ
എല്ലാ പാർട്ടിയിലും
കുടികൊള്ളുന്നു ...
(പ്രതിജ്ഞതീരുംമുമ്പേ ഞാൻ
തല കറങ്ങി വീണതിനാൽ
രാവിലെ ചായ കുടlച്ചു വന്നവർ
ബാക്കി ചൊല്ലിയിരിക്കാം )

എൻ്റെ ഭൂമി

കൊല്ലപ്പെട്ട ഗ്രാമങ്ങളുടെ
ശ്മശാനത്തിൽ വന്നിരുന്ന്
ഭസ്മം ശേഖരിച്ച്
വിൽക്കുന്ന നഗരമേ
ഓർമ്മയുടെ തുമ്പത്ത്
കണ്ണീരു പോലെ
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളി
എല്ലാം ഓർത്ത് വിതുമ്പുന്നു
അതിനു വില പറയരുതേ
അത് ഒരു പണപ്പെട്ടിയിലും
ഒതുക്കരുതേ
ജീവിതത്തിെൻ്റ നനവ്
അതിലാണ്
അതിലുദിക്കുന്ന സൂര്യനിലാണ്
എൻ്റെ ഭൂമി.
നഗരമേ
അതു കൊണ്ടു പോകരുതേ

മണം

പെർഫ്യൂമുകളുടെ വലയത്തിൽ
അപരിചിതമായ മണത്തിൽ
എന്നെ കെട്ടിയിട്ട നിന്നോട് 
എന്റെ ഉടലിനു
അതിന്റെ ചരിത്രം പറയാനുണ്ട് ;

മാങ്ങയുടെയും ചക്കയുടെയും
മണങ്ങൾ മാറി മാറി അണിഞ്ഞു നടന്ന പകലുകൾ
വൈക്കോൽ മണത്തിൽ കിടന്നുറങ്ങിയ
നട്ടുച്ചകൾ

പച്ചപ്പുല്ലിൻ മണം പടർന്ന വയലിൽ
പുള്ളിപ്പയ്യിന്റെ പിന്നാലെ
പശുമണം തൂവിയ സായന്തനം
ഇരുളിൽ ആരുമറിയാതെ
അടുത്തു വന്നു കിടന്ന മുല്ലമണം

അകത്തുനിന്നും എന്നോട് കയർക്കുന്ന
കാച്ചെണ്ണ മണം
അടുക്കളയിലെത്തി എന്നെ തഴുകിക്കരയുന്ന
കുഴമ്പു മണം
മഴ ചാറുമ്പോൾ പുറത്തിറങ്ങി നോക്കുന്ന
പുതു മണ്ണിൻ മണം

യാമങ്ങൾ തുരന്നു പോകുന്ന ചുണ്ടെലി മണം
ജനല് കടന്ന് അടുത്ത് വന്നു വിളിക്കുന്ന
ദോശ മണം
വടി കുത്തി വയ്യാതെ നടന്നു
കുളക്കടവിലിരിക്കുന്ന രാസ്നാദി മണം
പെട്ടെന്ന് പറന്നെത്തുന്ന കോഴിമണം
പച്ചപ്പായലിൽ പതിയിരുന്നു
പിടികൂടുന്ന പേടിമണം

എന്റെ ചരിത്രം നിന്റെ ഉടലിനു മനസ്സിലാവില്ല
നിലാവിന്റെ മണം കുടിച്ചു വളർന്നവൻന്
നീ കനത്ത ഇരുട്ടാണ്‌
ഇരുട്ടിൽ ചെമ്പക പ്പൂമണമാകാൻ
നിനക്ക് ഒരു കാറ്റിലും സാദ്ധ്യമല്ല

നീ കെട്ടിയ മാന്ത്രിക പ്പൂട്ടുകൾ
അഴിച്ചു വിടുക
പെർഫ്യൂമുകൾ ഓരോന്നായി അഴിച്ചെടുക്കുക
എന്റെ ഉടലിന് അതിന്റെ മണം
തിരിച്ചെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്

മനസ്സിന്റെ മണം വയലിലെവിടെയോ
വെച്ചു മറന്നതാണ്
അത് തിരഞ്ഞു പോകേണ്ടതുണ്ട് .

അധോലോക കവിതകൾ -12-ആലോചിച്ച് ആലോചിച്ച് മനുഷ്യനല്ലാതായി

താനുണരാതെ
നേരം വെളുക്കില്ലെന്ന് ഒരു കവി
താൻ പറയാതെ കാര്യം നടക്കില്ലെന്ന്
ഒരു സഖാവ്
താൻ ഭരിക്കാതെ ഭരണമില്ലെന്ന്
ഒരു നേതാവ്
താനറിയാതെ
ഒന്നും നടക്കരുതെന്ന്
സ്വയം പ്രഖ്യാപിത
ഏകാധിപതി
എന്നിട്ടും രാത്രിയും പകലും
മാറി മാറി വന്നു
കിളികൾ പറന്നു
പൂക്കൾ വിടർന്നു
പാവം മനുഷ്യർ മാത്രം
ഇവർക്കിടയിൽ നിന്ന്
എന്തു ചെയ്യണമെന്ന്
ആലോചിച്ച്
ആലോചിച്ച്
മനുഷ്യനല്ലാതായി

മഴവെള്ളം

നാടുകാണാൻ വന്നവളെ
നാൽക്കവലയിൽ
തടഞ്ഞുവെയ്ക്കാതെ
പോകുവാൻ
വഴി കൊടുക്കുക

ഭരണാധികാരികളേ
വെള്ളമായാലും
വെളിച്ചമായാലും
മനുഷ്യനായാലും
മൃഗമായാലും
വഴികൊടുക്കുക

ഭരണം നേർവഴിക്കു പോകുവാൻ
വഴി
വഴിയായ് നിലനിർത്തുക !

മഴവെള്ളം പറഞ്ഞതാണിത്രയും
തെരുവിൽ ഞാനുമവളും
വഴിമുട്ടി തമ്മിൽ മുട്ടി
കയർത്തു നീന്തുമ്പോൾ.

ചങ്ങലകൾ

സ്വന്തം കഴുത്തിലെ ചങ്ങല കണ്ടു പിടിക്കാൻ
നന്നേ പ്രയാസപ്പെട്ടു
എന്തൊരു ചങ്ങലയാണത് !
പല നിറങ്ങളിൽ
പലതരത്തിൽ കിലുങ്ങുന്നു
നോക്കുമ്പോൾ അതിന്
ഫാഷിസത്തിൻ്റെ നിറം
പല പല ടോണുകൾ
മതത്തിൻ്റെ കിലുക്കം
പല പല താളങ്ങൾ

പാർട്ടിയുടെ നിറം
ചില പ്പോൾ
അധികാരത്തിൻ്റെ താളം
ചിലപ്പോൾ

തൊലിയുടെ വെളുപ്പ്
കരിമരുന്നിൻ്റെ കറുപ്പ്
ടാങ്കറിൻ്റെ ശബ്ദം
ആളില്ലാ വിമാനത്തിൻ്റെ ഇരമ്പൽ

കയ്യിലും കാലിലും
ഒരു കനം
ചങ്ങലകൾ അവിടെയും ഉണ്ടാകണം
ഇനിയുള്ള നാളുകൾ
അത് കാണിച്ചു തരുമോ?

മുമ്പ്,
അടിയന്തിരാവസ്ഥയെ
അതിജീവിച്ചത്
നാവിലെ ചങ്ങല കണ്ടെത്തുന്നതിൽ
പരാജയപ്പെട്ടവർ

വിജയിച്ചവർ
അത് പൊട്ടിച്ചെറിയാൻ ശ്രമിക്കെ
പൊട്ടിപ്പോയവർ

അധികാരം മിക്കപ്പോഴും
ചങ്ങല നിർമ്മാണ ഫാക് ടറിയാണ്

ജനിക്കുന്ന കുഞ്ഞു പോലും
ചങ്ങലക്കണ്ണികളിൽ
കിടന്നാണു ചിരിക്കുന്നത്.

അവളുടെ നഷ്ടം, ><അധോലോക കവിതകൾ -11-

നോട്ടക്കാരുടെ തെരുവിലൂടെ
നടന്നുപോയവൾ തിരിച്ചു വന്നില്ല
നോട്ടം വേട്ടക്കാരുടേതായിരുന്നെന്ന്
ഒരന്വേഷണത്തിലും
വ്യക്തമായില്ല

അവളുടെ നഷ്ടം
എല്ലാവരുടേയും നഷ്ടമായപ്പോൾ
മാദ്ധ്യമങ്ങൾക്കായിരുന്നു നേട്ടം

അനന്തരം
മുത്തശ്ശിയുടെ തിരോധാനം
പഠിച്ച പെൺകുട്ടികൾ
മുടിയും മുലകളും
ഊരിവെച്ച് നടന്നു പോയിട്ടും
തിരിച്ചു വന്നില്ല

നോട്ടം വേട്ടയുടെ
ആദ്യ ത്തെ ആയുധമാണെന്ന്
അതിജീവിച്ചവർ
എഴുതിപ്പഠിക്കുകയാണിപ്പോൾ

ഏതോ ബ്ലാക്ക് മാജിക്കിലെ...,,<അധോലോക കവിതകൾ - 10-

വെട്ടിക്കൊന്നവരേയും
അഴിമതിക്കാരേയും
ഫാഷിസ്റ്റുകാരേയും
കൈ വെട്ടുകാരേയും
റബ്ബർ വെട്ടുകാരേയും
എനിക്കറിയാം

പക്ഷേ
പാരമ്പര്യമായി ചെയ്തു പോരുന്ന
ആചാരമായതുകൊണ്ട്
അതു മാറ്റാൻ സാധിക്കുന്നില്ല
ആരാധിക്കുന്ന മൂർത്തിയ്ക്ക് എന്നും
ഒരേ വഴിപാട് .
മാറണമെന്നു വിചാരിക്കും
വോട്ടു ചെയ്യാൻ കയ്യുയർത്തുമ്പോൾ
സിസ്റ്റം സ്റ്റക്കായ് പോകുന്നു

ആയതിനാൽ
ഏതോ ബ്ലാക്ക് മാജിക്കിലെ
ഒരിനമായ് ജനാധിപത്യ ജീവിതം ചുരുങ്ങുന്നു
അവരുടെ കുതിരകൾ മേയുന്ന
പുറം പോക്കായ്
രാജ്യം മരവിച്ച്
മലർന്നു കിടക്കുന്നു