സൗഹൃദം

.സൗഹൃദം................

ഏതേതോ സങ്കടത്താൽ

ഒഴുകി പോയ ഒരാൾ

മറ്റേതോ വേദനയാൽ

വറ്റി വരണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ

പെയ്യുന്ന വാക്കുകളുടെ

മേഘമാണ് സൗഹൃദം

അലിഞ്ഞിറങ്ങി

നിറഞ്ഞ് അയാളിലൂടെ

മറ്റയാൾ നടക്കുമ്പോൾ

നടത്തിന് എന്തൊരൊഴുക്ക് !

പ്രണയമെന്നതിനെ

വിളിക്കാൻ

കുളിരുള്ള

ഒരു കാറ്റിൻ്റെ വരവുണ്ടന്നേരം

ആ കുളിരാണ് കുളിര്.

അവർ രണ്ടു പേരും

ഒഴുക്കറിയാതെ

ഏതോ സ്വപ്നത്തിൻ്റെ വക്കിൽ

വഴി തെറ്റി നിൽക്കുമ്പോൾ

അവർ അതിനെ

ഒരു പേരും വിളിച്ചില്ലെങ്കിലും

വേദനയോ സങ്കടമോ

അവർ

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല

സത്യം

-.മുനീർ അഗ്രഗാമി

കാലുകൾ

കാലുകൾ
.................
കാലുകളുടെ എണ്ണം കൂടിയിരിക്കുന്നു
തലയിലും പുറത്തും നെഞ്ചത്തും
ഇടതടവില്ലാതെ അവ പതിക്കുന്നു
സാധാരണക്കാരനിലേക്ക്
അവ ചുവടുവെക്കുന്നു
നീതിയെയും ന്യായത്തെയും
ഷെൽഫിലുറക്കി ക്കിടത്തി
ഇരുളുടലുള്ള കാലുകൾ വിധി പറയുന്നു

പണ്ട് യുവാക്കളെയും
വ്യദ്ധൻമാരേയും തേടി
കാലുകൾ വന്നിരുന്നില്ല
എല്ലാ നന്മകളുടെയും
ആൾരൂപമായ രാജാവിനു നേരെ വന്നു
തലയിൽ
ഒരു കാലേ വെച്ചിരുന്നുള്ളൂ
ചവിട്ടിയാൽ താഴുന്നതിലുമധികം
അദ്ദേഹം താഴ്ന്നു
താഴ്മയുടെ അഭ്യുന്നതിയിൽ നിന്ന്
സ്നേഹവും രാജ്യസ്നേഹവും പഠിപ്പിക്കാൻ
അദ്ദേഹം കഴിയാത്തകഥയായി
ഭാവിയുടെ രാജ്യം
ഇപ്പോഴേ നിർമ്മിക്കുന്ന
യുവത്വത്തിൻ്റെ നെഞ്ച് കലക്കുന്ന കാലുകൾ മറ്റേതോ
കഥകളിൽ നിന്നാണ് ഇറങ്ങി നടന്നത്
അവയെ പേടിക്കണം
അവ വെറും കാലുകളല്ല
ഒരു കഥയുടെ കെട്ട്
അതിന് ബലം കൊടുക്കുന്നു
വായനയുടെ മട്ട്
അതിന് നിറം കൊടുക്കുന്നു
ആ കാലുകൊണ്ട്
ആരാണ് അവനെ ചവിട്ടുന്നത് !
തെറ്റു ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ
ഒരു പദേശം കൊണ്ട് നാന്നാകുമായിരുന്നല്ലോ
അവൻ
തെറ്റു ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിൽ
ഏറ്റവും നല്ല യുവാവായി
രാജ്യത്തെ സേവിക്കുമായിരുന്നല്ലോ അവൻ
കാലുകൾ തലയല്ലാത്ത തിനാൽ
ചവിട്ടാനല്ലാതെ അവയ്ക്കെന്തറിയാം!
അവൻ യുവാവായതു കൊണ്ട്
അവൻ കൊണ്ട ചവിട്ടുകൾ
മുഴുവൻ യുവാക്കളും കൊള്ളുന്നു
രാജ്യം ഒന്നാകെ പിടഞ്ഞുണരുന്നു
അവർക്കെതിരെ
ആരാണ് പട നയിക്കുന്നത് ?
കാലാൾപ്പടയിലുള്ള ആളുകൾക്ക്
മുഖം നഷ്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു
കാലുകൾ ,കാലുകൾ മാത്രം!
അവയ്ക്കടിയിൽ യുവാക്കൾ ഉറുമ്പുകളായെന്ന്
അവർ ധരിക്കുന്നു
യുവാക്കൾ നിവർന്നു നിന്ന്
ആ കാലുകളുടെ മുഖം കണ്ടു പിടിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും
കാരണം അവരുടെ സ്വപ്നത്തിൽ
പൗരൻമാരുടെ രാജ്യമുണ്ട്


-.മുനീർ അഗ്രഗാമി

വര

വര
......
രാത്രിയുടെ കൺമഷിയിൽ നിന്ന്
അല്പമെടുത്ത് പകൽ
എൻ്റെ നിഴൽ വരയ്ക്കുന്നു

-.മുനീർ അഗ്രഗാമി

രണ്ടു പ്രണയികൾ

രണ്ടു പ്രണയികൾ
...............................
വാലൻ്റൈ നെ കുറിച്ചോ
വാസവദത്ത യെ കുറിച്ചോ
കേൾക്കാത്ത വീടിൻ്റെ മുറ്റത്തായിരുന്നു അവൾ

കൊഴിഞ്ഞു വീണ പ്രണയം
അടിച്ചു വാരുകയായിരുന്നു അവൾ
കടക്കണ്ണിട്ട് ഭർത്താവിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു;
അയാൾ വാടിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു
പത്രം വായിച്ചിരിക്കുന്ന ഭർത്താവ്
പ്രണയ ദിനങ്ങളെ കുറിച്ച്
ഓർക്കുകയായിന്നു
ചൂലമായി അടുത്ത് പരിചയമില്ലാത്തതിനാൽ
അയാൾക്കൊന്നും അത്ര എളുപ്പം
തൂത്തുകളയാൻ പറ്റില്ല
പക്ഷേ
ഓരോന്നും വീണ്ടും വിണ്ടും എടുത്തു വായിച്ച്
മടക്കി വെയ്ക്കും
ഇപ്പോൾ
വാടാനും കൊഴിയാനും സാധിക്കാതെ
ധർമ്മസങ്കടത്തിലായ
പൂക്കളുടെ പൂന്തോട്ടമാണ് അയാൾ
അതു കൊണ്ടാണ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞ്,
നടുനിവർത്തി അവൾ ചിരിച്ചപ്പോൾ
അയാൾ ചിരിക്കാൻ പോലും മറന്നു പോയത്.
-.മുനീർ അഗ്രഗാമി

നീ തീർന്നു പോകുന്നതെങ്ങനെ!

നീ തീർന്നു പോകുന്നതെങ്ങനെ!
(ഒ എൻ വി ക്ക്)
........................
ഭൂമിയിപ്പോൾ നിനക്കു വേണ്ടിയെഴുതിയ
ചരമഗീതം പാടുകയാണ്
ഓരോ മൺതരിയും അതേറ്റു പാടുന്നു

ഓരോ പുല്ലും പുഴുവും
നിൻ്റെ വരികൾ മൂളി
കരയുകയാണ്;
നീ എഴുതി ജീവൻ കൊടുത്ത പുഴ
വറ്റാതെ
നിനക്കു ദകക്രിയ ചെയ്യാൻ
ഒഴുകിവരുന്നു
കാലമെഴുതിയ നീയെന്ന കവിത
പൂർത്തിയാവുന്നു
ഞങ്ങളതു വായിച്ചു
തീരുന്നതെങ്ങനെ !
അതിലെ ഓരോ വാക്കും
നീയെഴുതിയ കവിതകളാകുമ്പോൾ
അമ്മയിൽ
കുഞ്ഞേടത്തിയിൽ
ഗോതമ്പുമണികളിൽ
നാലുമണിപ്പൂക്കളിൽ
നിൻ്റെ ഹൃദയസ്പന്ദനം
ഇപ്പോഴുമുണ്ട്
നീയെഴുതിയ തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങളിൽ
അക്ഷരമായ്
മലയാളത്തിൻ
മധുരസം മരിക്കാതെ
നിറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ
മരിച്ചാലും നീ മരിക്കുന്നതെങ്ങനെ!
ഒരു തുള്ളി വെളിച്ചമായ്
ഭാഷ തന്നാത്മാവിന്നിരുട്ടിലെ
സൂര്യനായ്
നീ മിന്നുമ്പോൾ
മരണം നിന്നെ കൊണ്ടു പോകുന്നതെങ്ങനെ !
തുവിയവെളിച്ചം കെട്ടുപോകാതെ
സൂര്യൻ്റെ മരണം
മരണമാകുന്നതെങ്ങനെ !
ഭൂമിയെ സ്നേഹിച്ചു തീരാതെ
നീ ഭൈരവൻ്റെ തുടിയിൽ
താളമായ് ജീവിക്കുമ്പോൾ
നിന്നെ കാണാതാവുന്നതെങ്ങനെ
നറുമൊഴിയായ്
മലയാള നിറമൊഴിയായ്
ഉജ്ജയിലെ യക്ഷനായ്
കിന്നരഗായകനായ്
നീ ആയിരം നാവിനാൽ
പാടുമ്പോൾ
നിൻ്റെ ശബ്ദം നിലയ്ക്കുന്നതെങ്ങനെ!
സ്നേഹിച്ചു തീരാത്തവരായ്
അരികിൽ നീ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്ന്
നീ ബാക്കി വെച്ച പാടവും
നറുനിലാവും ഗ്രാമ സൗഭാഗ്യവും
നിന്നെയോർത്തു കരയുമ്പോൾ
നീ ഇല്ലാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ !
എൻ്റെ ഭാഷ തന്നുപ്പായ്
നീയെൻ്റെ നീലക്കണ്ണുകളിൽ
തിരയടിക്കുമ്പോൾ
നീ വറ്റിപ്പോകുന്നതെങ്ങനെ !
എൻ്റെ ഭാഷയുടെ
ഏതോ താളിൽ
നിൻ്റെ മയിൽ പീലിയുണ്ട്
അതു നിറയെ അക്ഷരങ്ങളാണ്
ഒരു കാലത്തിനും മരണത്തിനും
നശിപ്പിക്കാനാകാത്ത
പാഥേയമായത് എനിക്കന്നമാകുമ്പോൾ
നീ തീർന്നു പോകുന്നതെങ്ങനെ!
...............മുനീർ അഗ്രഗാമി

മുന്തിരിത്തോപ്പുകൾ

മുന്തിരിത്തോപ്പുകൾ

..................................

(പ്രവാസി സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് സമർപ്പിച്ച കവിത )

നിനക്കു പാർക്കാൻ

മുന്തിരിത്തോപ്പുണ്ടാക്കുന്ന പണിയാണ് എനിക്ക്

മഞ്ഞവെയിൽ ഉഴുതുമറിച്ച

മരുഭൂമിയിൽ അതിൻ്റെ

ആദ്യത്തെ വിത്തിടുന്നു

അതിൽ നിന്ന്

കാത്തിരിപ്പിൻ്റെ പച്ചപ്പാടം

മുള പൊട്ടുന്നു

രണ്ടാമത്തെ വിത്ത്

അതിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ

പ്രാർത്ഥനയെക്കാടുവിലെ

പ്രസാദമെന്ന പോലിടുന്നു

നിനക്ക് നടന്നെത്താവുന്ന ദൂരത്തിലേക്ക്

അത് വളർന്നു പടരുന്നു

എൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പന്തലിൽ

അതു തോട്ടമായ് പൂക്കുന്നു

അവിടെ നീ പാർക്കുന്നു

എന്നെ കൺപാർത്ത് .

നീ നോക്കുമ്പോൾ

ഓരോ മുന്തിരിയും പുളിക്കും

ഞാൻ വരുമ്പോൾ അവ പഴുക്കും

നമുക്കു രണ്ടാൾക്കുമവ മധുരിക്കും

ഞാൻ തിരിച്ചുപോരുമ്പോൾ

നിനക്കു മുന്തിരിവള്ളി പോലും പുളിക്കും

പിന്നെയുംഞാൻ

മണൽക്കാറ്റിൽ

വിയർപ്പൊഴുക്കും

പുളിയും മധുരവുമറിയാതെ

മഞ്ഞായും മഴയായും പെയ്യും

അതിൽ മുളച്ച് മുളച്ച്

നിനക്കു പാർക്കാൻ മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങൾ

ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.

-muneer agragami മുനീർ അഗ്രഗാമി

പ്ലാസ്റ്റിക്ക്

പ്ലാസ്റ്റിക്ക്
...................
വഴിയിൽ ബസ്സുകാത്തു നിൽക്കുന്നു;
പുലരിയെന്നെ നോക്കി വിരിയുന്നു;
രാത്രിമഴയിൽ കുളിച്ച പ്രകൃതി
തല തോർത്തി നിവരുന്നു.

പെട്ടെന്നു
പിന്നിൽ നിന്നൊരുനാദം കേട്ടു,
നേർത്തതെന്നൽ പോൽ:
" പ്ലാസ്റ്റിക്കേ, ഒന്നു മാറൂ ...
ഞാനൊന്നു തലയുയർത്തട്ടെ!"
നോക്കുമ്പോൾ
വിത്തിൽ നിന്നൊരു കുഞ്ഞ്
നിലത്തിറങ്ങി നിൽക്കുന്നു;
ചലിക്കുവാനാകാതെ
പ്ലാസ്റ്റിക്കിൽ കുടുങ്ങി നിൽക്കുന്നു.
പരോപകാരിയായ് ഞാൻ
മെല്ലെയതെടുത്തു മാറ്റുന്നു:
അയ്യോ !
ഒന്നല്ലൊ മ്പതു കുഞ്ഞുങ്ങൾ!
നട്ടെല്ലു വളഞ്ഞ്
ഏതോ സ്കൂളിലെ അസ്സംബ്ലിയിലെന്നപോൽ
ഇലകളിളക്കുവാനാകാതെ...
വെളിച്ചം കാണാതെ
വെളുത്തു വിളറി വേദനിച്ച്...
മെല്ലെ സൂര്യനതെത്തി നോക്കുന്നു
നിശ്ശബ്ദതയുടെ ശബ്ദം പോലു
മെനിക്കിപ്പോൾ പരിചിതം
മെല്ലെ നിവരുന്ന കുഞ്ഞിലകളതറിയുന്നു
പെട്ടെന്നു ബസ്സു വരുന്നു;
പരിചിത ശബ്ദത്തിൽ
ഞാൻ വീണ്ടും ലയിക്കുന്നു;
നേരം വെളുക്കുന്നു.
........................മുനീർ അഗ്രഗാമി .....

ഒരു രാജ്യത്തിൻ്റെ കഥ

ഒരു രാജ്യത്തിൻ്റെ കഥ
കേൾക്കുക
വയസ്സായവർ
വയസ്സറിയിക്കുന്ന രാജ്യമാണത്
ഒരു വൃദ്ധൻ
വെടിയുണ്ടയ്ക്കു മുന്നിൽ
നെഞ്ചുവിരിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു
വെടിയുണ്ട കയറിയിറങ്ങുന്നതു പോലും
അയാളറിയുന്നില്ല

മറ്റൊരു വൃദ്ധൻ
തോക്കിനു മുന്നിലൂടെ
സ്വപ്നങ്ങൾ പിടിച്ച്
തലയുയർത്തി നടന്നു പോകുന്നു
തോക്കുകൾ ബോംബുകളായി രൂപാന്തരപ്പെടുമ്പോഴും
അയാൾ അതേ നടത്തം നടക്കുന്നു.
ഒരു വൃദ്ധൻ
ഫാഷിസക്കരിയോയിലിൽ
മുങ്ങിയിട്ടും
പ്രകാശിക്കുന്നു
ചില വൃദ്ധൻമാർ
അസഹിഷ്ണുതയ്ക്കെതിതെ
എഴുതിയും പറഞ്ഞും
ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നു
മുടി നരച്ച പേനയാൽ
എഴുതിയ കവിത കറുത്ത മസിലു വിറപ്പിക്കുന്നു
ചില പ്രായമേറിയവർ
എല്ലാ ചുളിവുകളും നിവർത്തി
പ്രശസ്തി പത്രങ്ങളും
അവാർഡുകളും തിരിച്ചേൽപിക്കുന്നു
ജനിച്ചു എന്ന കാരണം പറഞ്ഞ്
മരണത്തിലേക്ക് നടന്ന ചെറിയവൻ്റെ വേദന എറ്റെടുത്ത്
യുവാവാകുന്നു
ഒരു വൃദ്ധൻ മാതാതീതനായ്
മതങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
സ്വന്തം കാലിൽ
നടന്നു പോകുന്നു
വേദിയിലും വേദനകളിലും
പൊതു സ്ഥലത്തും
വാക്കിലും നോക്കിലും
നിറയെ വൃദ്ധൻമാരാണ്.
വൃദ്ധരാണ് അവിടത്തെ യുവാക്കൾ.
യഥാർത്ഥ യുവാക്കളൊക്കെ
എവിടെയാണ് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നത് ?
അവരുടെ അവാർഡുകളും
പേനകളും നാവും ഏത് എ സി മുറിയിലാണ്
മരവിച്ചിരിക്കുന്നത് ?
അവരിനി വെളിപ്പെട്ടാലും
അവരെങ്ങനെ ഇവരെ പോലെ
യുവാകാകും ?

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

മഞ്ചാടിക്കവിത - 14- നിൻ്റെ വെളിച്ചം

മഞ്ചാടിക്കവിത - 14-
നിൻ്റെ വെളിച്ചം
............................
നിൻ്റെ വെളിച്ചമെൻ്റെ
കൈ പിടിക്കുന്നു
മെല്ലെ , മെല്ലെയീ
കൂരിരുളു കടക്കുവാൻ

-  muneer agragaami
 

വിചാരം

ചങ്ങമ്പുഴയെ പോലെയാണ്
ആരാമത്തിലെത്തിയത്
പൂവുകണ്ടപ്പോൾ
ആശാനായി
വീണു കിടക്കുന്ന
പൂവുകൾക്കടുത്തിരുന്ന് കരഞ്ഞു

എൻ്റെ താടി പിടിച്ചുയർത്തുന്നു പൂമണം
കണ്ണു തുടയ്ക്കുന്നു പൂങ്കാറ്റ്
കാതിലൊരു പൂമൊഴി കേൾക്കുന്നു ,
കൊഴിയുന്നതെന്തിനെന്നാ വിചാരം ?
എന്നെ ഞാനാക്കിയ വേരുകൾ കാണാൻ
അലിഞ്ഞിലിഞ്ഞു ള്ളൊരു പോക്കാണത്.
***
( കാത്തിരിക്കുവാൻ ,
ചുംബിച്ച് അമ്മയെ പോൽ
താലോലിക്കുവാൻ
വേരുകളുണ്ടെങ്കിൽ
വീഴ്ചയുമുയർച്ച തന്നെ.)

പണം പയറ്റ്

പണം പയറ്റ്
......................
ഈസ്റ്റുമുക്കിൽ
ഈന്തോല കൊണ്ട ലങ്കരിച്ച
ചായപ്പീടികയിൽ
പണം പയറ്റിനാളുകൾ
വന്നു ചേരുന്നു
ഒരു കയ്യിൽ പണവും
മറുകയ്യിൽ സ്നേഹവുമായവർ
വന്നിരിക്കുന്നു

ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരിയുമായ്
തമ്മിൽ തമ്മിൽ
നാട്ടുകഥകളെടുത്ത്
പയറ്റു തുടങ്ങുന്നു
പണി കഴിഞ്ഞ്‌
കുളി കഴിഞ്ഞ്
ഗ്രാമം
പയറ്റു പീടികയിലേക്ക്
മലയിറങ്ങിയും
പുഴ കടന്നും നടക്കുന്നു
വയലുതാണ്ടിയും വരമ്പു ചാടിയും
ചൂട്ടുമായവർ
പയറ്റിനെത്തുന്നു
പുര കെട്ടുവാൻ
പുതിയ പശുവിനെ കിട്ടുവാൻ
മകൾക്കൊരു മോതിരം വാങ്ങുവാൻ
ആശകൾക്കൊപ്പം നടക്കുവാൻ
കടം വീട്ടുവാൻ
പയറ്റു തുടങ്ങുന്നു
പത്തിരുന്നൂറു കുറ്റികൾ
പത്തും അമ്പതും പയറ്റുന്നവർ
നൂറു മിരുന്നൂറും പയറ്റുന്നവർ
ചുണ്ടിൽ ബീഡി വെച്ച്
ഉശിരോടെ പയറ്റുന്നവർ
കയ്യിൽ കപ്പ തൂക്കിപ്പിടിച്ച്
എളിമയോടെ പയറ്റുന്നവർ
തേക്കിലയിൽ പൊതിഞ്ഞ മീനുമായ് വന്ന്
നേരമില്ലാതെ പയറ്റുന്നവർ
അവിലും പഴവും തിന്ന്
മുറുക്കി നടന്നു പോകുന്നവർ
സ്നേഹമാണവർക്കായുധം
ആണ്ടിലൊരിക്കൽ തമ്മിലേറ്റുമുട്ടുവാൻ
നിവൃത്തികേടിൽ നിന്നു
കൈ പിടിച്ചു കയറുവാൻ
ഗ്രാമത്തിലെത്തിയാൽ
പോക്കുവെയിലിൽ മിന്നും
ഈ ന്തോലപ്പട്ടകൾ നിങ്ങളെ
മാടി വിളിക്കു മെങ്കിൽ
ഒന്നു ചെന്നു നോക്കണേ
അവിടെ
പയറ്റു കണക്കെഴുത്തു കാരനായ്
ഞാനിരിക്കുന്നുണ്ട്.
ശരിക്കെഴുത്തു പഠിച്ചതിന്
പയറ്റുകാരെനിക്കു തന്ന
സിംഹാസനമാണത് .
.......................,......മുനീർ അഗ്രഗാമി

ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത

ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത
.................................
ഉണക്കാനിട്ട സമയത്തിൽ നിന്നും
ഇറ്റി വീഴുന്ന വേദനയിലേക്ക്
നോക്കിയിരിക്കുന്നു ,
സീത .

കിണറ്റിൻകരയിൽ
പ്ലാവിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ
അലക്കുകല്ലു പോലെ ഒറ്റയ്ക്ക്
ഏന്തോ ഓർത്ത് .
ഒറ്റയ്ക്കായതു കൊണ്ട്
അവളുടെ നിറം മങ്ങാത്ത, പുളളികളുള്ള
സമയത്തിൻ്റെ ഇന്നലെകളെ കുറിച്ച്
കേൾക്കുവാൻ
ഒരു മഴമേഘം
അടുത്തെന്നപോൽ വന്നു നിൽക്കുന്നുണ്ട്
ഓരോ തുള്ളികളാൽ
അത് ഓരോ കാര്യങ്ങൾ
അവളോട് ചോദിക്കും ;
തുള്ളികളായ്
അവളതിനു മറുപടി പറയും
വാടിയില്ലാത്ത ഇടമായതിനാൽ
അവളാകെ വാടി
വീഴുമെന്ന പേടിയാൽ
കല്ലിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നുണ്ട്
അവനിപ്പോൾ എവിടെയായിരിക്കും?
അവളുടെ സൂര്യനായ അവനിതു വല്ലതും
അറിയുന്നുണ്ടാകുമോ ?
...............................muneer agragaami

പുതപ്പ്

വാക്കുകൾ കൊണ്ട്
മെടഞ്ഞുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടിൽ
എന്നും
കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ച്
നാമിരിക്കുന്നു

അതിൻ്റെ മുമ്പിലെ വാതിൽ
ഒരു രാജ്യത്തിൽ നിന്ന്
നീയടയ്ക്കുന്നു
പിന്നിലെ വാതിൽ
മറ്റൊരു രാജ്യത്തിൽ നിന്ന്
ഞാനുമsയ്ക്കുന്നു

എന്നിട്ട്
ഒരേ സ്വപ്നത്തിൽ
കിടന്നുറങ്ങുന്നു
വ്യത്യസ്ത ഋതുക്കൾ തുന്നിയ പുതപ്പ്
കാലം നമ്മെ പുതപ്പിക്കുന്നു

പട്ടം

പട്ടം
........
എൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് പറക്കുന്ന
കിളിയാണ് പട്ടം
വർണ്ണത്തൂവലിൻ
ഉടുപ്പണിഞ്ഞ്.

കടപ്പുറത്തു കൂടെ
ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോൾ
ഉയരത്തിലേക്ക് പറന്നാലും
കൂടെയവനുണ്ടാകും
ചിറകില്ലാഞ്ഞിട്ടും എത്ര ഉയരത്തിലാണവൻ
പറക്കുന്നത്!
അതിനെന്താ
കാറ്റവന് ചിറകുകൾ കൊടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ
പല പല കാറ്റുകൾ
പല പല തരത്തിൽ.
അവനെ നോക്കി നോക്കി
അത്ഭുതപ്പെടുകയാണ്
എൻ്റെ കണ്ണുകൾ
പെട്ടെന്ന് കയറു പൊട്ടിയപ്പോൾ
അറിയാതെ 'മകനേ 'യെന്നു
വിളിച്ചു പോയ്
ഏതോ കാറ്റിലവൻ
എനിക്കെത്താ കൊമ്പത്ത്.
കയറുപൊട്ടും മുമ്പ്
കൈപിടിച്ചു പറക്കുമ്പോൾ
അന്നൊക്കെ അവൻ
എത്രതവണ
എൻ്റെ കയ്യിൽ വന്നിരിക്കുമായിരുന്നു!
............................മുനീർ അഗ്രഗാമി

സംഭാഷണം

സംഭാഷണം
.. :::...:.......'....
യുവാവേ നിനക്ക് ആഴമില്ല
ഉപദേശി പറഞ്ഞു ,
നിനക്ക് ഉയരവുമില്ല

ആഴമെന്നാൽ
ജലാശയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതാണോ ?
ഉയരമെന്നാൽ
കുന്നിനുണ്ടായിരുന്നതാണോ ?
ഞങ്ങൾ യുവാവായ കാലത്ത്
ഉണ്ടായിരുന്ന ആ കാര്യങ്ങളെങ്ങനെ
നിനക്കറിയാം ?
ഉപദേശി കണ്ണു മിഴിച്ചു
ഞങ്ങളുടെ കാലത്ത്
ഇല്ലാത്തതെങ്ങനെ
എന്നിലുണ്ടാകും ?
ഉപദേശി മിണ്ടിയില്ല
ആഴമുള്ളൊരു കുളം
എനിക്കു തരൂ
ഉയരമുള്ളൊരു കുന്ന്
എനിക്കു തരൂ
ഉപദേശി ബോധംകെട്ട്
പരന്നു കിടന്നു
യുവാവ് അയാൾക്കു മുകളിലൂടെ
അനായാസം നടന്നു പോയി .

കാറ്റും പൗരനും

കാറ്റും പൗരനും
.......................
രാത്രിയുടെ വിരലു പിടിച്ച്
ഒരു കുഞ്ഞു കാറ്റ് നടക്കുന്നുണ്ട്
അകത്തേക്കു കയറാതെ .
ചെടികളെ പിടിച്ചുകുലുക്കി
സങ്കടം പറഞ്ഞ് .

പേടിച്ച് കുറ്റിക്കാട്ടിൽ
അൽപ നേരമിരുന്ന്
കരഞ്ഞ്
പാമ്പിനേയോ പട്ടിയേയോ
കൊല്ലാൻ പാടില്ലാത്ത തെരുവിൽ
അടിയേറ്റു മരിച്ച യുവാവിനെ കണ്ട
വിറയൽ മാറാതെ.
ഏതു നിമിഷവും
ഇരുളിൽ നിന്ന്
മിന്നലെറിയുന്ന
വടിവാൾ കണ്ട് .
എങ്ങനെയാണത്
ഇത്ര മത്രം സങ്കടവും കൊണ്ട്
അകത്തേക്കുകയറുക ?
അകത്ത്
സങ്കടമെന്തെന്നറിയാത്ത ഒരു കുട്ടി
പഠിക്കുകയാണ്
അവൻ നാളെ ഡോക്ടറോ കലക്ടറോ ആകും
കാറ്റവനെ പൗരനെന്നു വിളിച്ചില്ല
അവന് ഏസിയുണ്ട്
അവൻ്റെ അപ്പൻ ടി വി യിൽ
ഭരണകാര്യം കണ്ട് ചിരിക്കുകയാണ്
അവരുടെ ചിരി എങ്ങനെയാണ് തകർക്കുക !
കാറ്റ് പുറത്തു തന്നെ നിന്നു;
അകത്തുള്ളവർ ഒന്നുമറിഞ്ഞില്ല
ഒന്നും .

മഞ്ചാടിക്കവിത - 13 -എൻ്റെ പ്രണയമേ എന്ന ഒരു വിളിയിൽ

മഞ്ചാടിക്കവിത - 13 -


നിനക്കുമെനിക്കും പൂത്തുലയുവാൻ
ഒരു വസന്തമേയുള്ളൂ
എൻ്റെ പ്രണയമേ എന്ന ഒരു വിളിയിൽ
ഒരായിരം പൂക്കൾ വിടരുന്ന ഒന്ന്
എൻ്റെ തേനേ എന്ന വിളിയിൽ
ഉള്ളു നിറയുന്ന ഒന്ന്

ആയ

ആയ
...........
രാത്രി,
മാമ്പൂക്കളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്
ഉറങ്ങുന്നു.
മാവിനു തണുപ്പിലുണ്ടായ
കുഞ്ഞുങ്ങളാണവ.

കവിൾ ചുവപ്പു കാണാൻ
വന്നു നോക്കുന്നു നിലാവ്.
നിശ്ശബ്ദതയുടെ
കട്ടിലൊന്നിളക്കിയൊരു കാറ്റും
താരാട്ടുമായേതേതോ നിശാചാരികളും
പറന്നും നടന്നും വന്നു പോയ്
ആയ യാണവൾ;രാത്രി.
താലോലമെന്നതിന്നർത്ഥമെന്നും താലോലിക്കുന്നവൾ
പുലരിയിലവൾ
വീട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ
കരഞ്ഞുവോ മാമ്പൂക്കൾ?
മാഞ്ചോട്ടിലുണ്ടവയുടെ
കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ
മണ്ണിനോടു സങ്കടം പറയുന്നു
പല്ലു തേയ്ക്കുമെൻ
നെറുകയിലും വന്നു വീണവയുടെ
വിതുമ്പലിൻ കുഞ്ഞു തുള്ളികൾ !

കാഴ്ചയിൽ ചോർന്നു പോയ ജലമാണ് എൻ്റെ കടൽ

നീയെന്തിനാണ്
എൻ്റെ കടലിൻ്റെ ഫോട്ടോയെടുത്തത്?
അതിൻ്റെ ഇളക്കമെടുക്കാതെ
അതിൻ്റെ ആഴമെടുക്കാതെ
അതിൻ്റെ പ്രയാസമെടുക്കാതെ!

വാസ്തവത്തിൽ
നിൻ്റെ കാഴ്ചയിൽ ചോർന്നു പോയ
ജലമാണ് എൻ്റെ കടൽ

നമ്മളൊന്നാകുന്നു(മഞ്ചാടിക്കവിത - 12-)

മഞ്ചാടിക്കവിത - 12-

കൈ കോർത്ത് നടന്നു ,
രണ്ടു വാക്കുകൾ
നമ്മളറിയാതെ 
നമ്മിൽ നിന്നിറങ്ങി പോയവ.
അവ ചുംബിക്കുമ്പോൾ
നമ്മളൊന്നാകുന്നു

...........മുനീർ അഗ്രഗാമി 

ദേശം

ദേശം 

സ്വന്തം മുഖം നോക്കിയിരുന്ന കണ്ണാടിയാൾ
നോട്ടങ്ങളെല്ലാം ബാക്കിവെച്ച്
മാഞ്ഞു പോയി

ആ കാഴ്ചകൾ ചേർത്തുവെച്ച്
ദേശീയതയുടെ ചിത്രം നിർമ്മിക്കുകയാണ്
ദേശ മിപ്പോൾ

.............................മുനീർ അഗ്രഗാമി 

യാത്രകൾ

യാത്രകൾ
...................
തെക്കോട്ട് എത്രയെത്ര യാത്രകൾ കടന്നു പോയെടീ ?
അവസാനത്തെ വെറ്റിലച്ചെല്ല ത്തോടൊരാൾ
ചോദിക്കുന്നൂ

രണ്ടു കാലിൽ രണ്ടായിരം കാലിൽ
വില്ലുവെച്ച വണ്ടിയിൽ
കുതിരവണ്ടിയിൽ കാളവണ്ടിയിൽ
കാലുമാറിയും കാലുവാരിയും
സ്വയമറിഞ്ഞുമറിയാതെയും

പല നിറപ്പൊലിമയുള്ളവ
പല നിരയിൽ നിരന്നവ
പല നിലയിൽ വന്നവ
പല കണ്ണുകളുള്ളവ
ത്രിവർണ്ണക്കൊടിയേന്തിയിട്ടും
ഒന്നും തിരിയാത്തവ
ചുവപ്പിനെ മാത്രം കണ്ടവ
പച്ചയെ മാത്രം കണ്ടവ
നീലയെ മാത്രമറിഞ്ഞവ
മഞ്ഞയെ മാത്രം നോക്കിയവ
കാവി പുതച്ചവ

എ സി യിൽ ,പുറം ലോക സ്പന്ദനമറിയാത്തവ
പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടും
അകമറിയാത്തവ

ഓരോ യാത്രയും
ഓരോ ചുളിവുകൾ മാത്രം
നെറ്റിയിലവ വന്നു നിൽക്കുന്നു
ചെല്ലമേ... വെറ്റിലച്ചെല്ല മേ
അവയറിയുവാൻ
വരുമോ മനുഷ്യനെ കാണുന്ന യാത്രകൾ ?
വരുമോ
മണ്ണു തൊട്ടു നടക്കുന്ന യാത്രകൾ?

വരുമോ ഉപ്പുമണമുള്ള ഒരു യാത്രയെൻ്റെ ചുളിവുകളിലെ
വെളുത്തു നരച്ചസങ്കടങ്ങൾ
നിവർത്തി വായിക്കുവാൻ?

തെക്കോട്ടുപോകും മുമ്പ്,
തേക്കുപാട്ടുകളുറങ്ങും മുമ്പ്
അതു കേൾക്കുവാൻ വരുമോ
കാതുള്ളൊരു യാത്രക്കാരൻ?
കണ്ണുള്ളൊരു യാത്രക്കാരി?

അമ്മൂമയെപ്പോൽ
വെറ്റിലച്ചെല്ലമൊന്നു മൂളിയോ !
ഏതോ യാത്രയുടെ ശബ്ദത്തിലത ലിഞ്ഞുവോ!

ഊന്നുവടിയിലയാൾ
ഗാന്ധിജിയെ പോൽ
കൈയൊന്നമർത്തി
ഏതോ വേദനയന്നേരമയാളി ൽ
പിടഞ്ഞുണർന്നുവോ!

വെറ്റിലച്ചെല്ലം തുരുമ്പിച്ച കണ്ണാൽ
നിസ്സംഗമതു നോക്കി നിന്നു

.........................മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു വിളക്കുണ്ട്മ(ഞ്ചാടിക്കവിത-11-)

മഞ്ചാടിക്കവിത-11-

മിന്നാമിനുങ്ങിനെ
അസൂയയോടെ നോക്കി
ഒട്ടും പ്രകാശമില്ലാതെ
ഇരുട്ടിൽ നിൽക്കുന്നു
ഉള്ളിൽ ആരും കാണാത്ത
ഒരു വിളക്കുണ്ട്
നിൻ്റെ ചിരിയെന്നതിനെ ഞാൻ വിളിക്കുന്നു

കോണിപ്പടി

കോണിപ്പടി
....................

രണ്ടു കാലും രണ്ടു കൈയും
പരന്നതലയുമുള്ള
വിചിത്ര ജീവിയാണ് കോണിപ്പടി
ഇറങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ
തല ഉയർത്തി അതു നോക്കും
അമ്മയെ പോലെ.
കയറിപ്പോകുമ്പോൾ
തല ചെരിച്ച് നോക്കും
ചാരുകസേരയിലിരിക്കുന്ന
അച്ഛനെ പോലെ.
തിരിച്ചു വരാതാവുമ്പോൾ
പടിപ്പുരയിലിരുന്ന് ഉരുകുന്നത്
അതിനേ അറിയൂ

"ഞാനിതെങ്ങനെ കയറും?"
എൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു വന്നവൾ ക്കൊരാശങ്ക.

നിലത്തു കാലു വെയ്ക്കും മുമ്പ്
അമ്മയുടെകൈ പിടിച്ച്
നെഞ്ചിലേക്കെന്ന പോലെ ഞാൻ കയറിയ പടികൾ
അച്ഛൻ്റെ മടിയിൽ നിന്ന്
മണ്ണിലേക്കെന്ന പോലെ ഞാനിറങ്ങിയ
പടികൾ
കയറിയില്ലവൾ

പരുന്തു പോലെയൊരു യന്ത്രംവന്നു
കോഴിക്കുഞ്ഞിനെയെന്നപോൽ
അതിനെ ഒറ്റക്കൊത്തിനു കൊണ്ടുപോയി

കയറ്റവുമിറക്കവുമില്ലാതെ
അവൾക്കൊപ്പം നടന്നു
കാറിൽ കാറ്റിലെന്ന പോൽ പറന്നു

അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നു കിടക്കുമ്പോഴും
കോണിപ്പടിയുടെ ഓർമ്മകൾ വന്ന്
എന്നെ അനാഥനാക്കും

.....................മുനീർ  അഗ്രഗാമി 

ഇങ്ങനെയല്ലാതെ

ഇരുളു കൊണ്ടിങ്ങനെയല്ലാതെ
വെളിച്ചത്തിലെങ്ങനെ നിന്നെ
ഇത്ര ശക്തമായ് വരയ്ക്കു മെന്നു
നിഴൽ മൊഴി നിശ്ശബ്ദമായ് !
.........................മുനീർ അഗ്രഗാമി 

മീൻ വളർത്തൽ

മീൻ വളർത്തൽ
.............................
മീനുകൾ സ്വപ്നം വളർത്തുന്ന
കുളമാണ് അയാൾ

അയാൾക്കുള്ളിൽ
ചിറകുള്ള അനേകം സ്വപ്നങ്ങൾ നീന്തുന്നുണ്ട്

മീനുകൾ വളരുന്നതിനൊപ്പം
അവയും വളരുന്നു
അവ വളരുന്നതിെനാപ്പം
മീനുകളും വളരുന്നു

മീൻ വളർത്തുകയായി രുന്നു അയാൾ
മീനുകൾ അയാളെയും

നെൽകൃഷിയുടെ അവസാനത്തെ ഓർമ്മ
തിന്നുകയായിരുന്നു മീനുകൾ
അയാൾ അവസാനത്തെ നെന്മണിയും
കുളത്തിൽ മുക്കി കൊല്ലുകയായി രുന്നു

നെൽച്ചെടികൾ തകർത്ത സ്വപ്നങ്ങളെയാണ്
മിനുകളി പ്പോൾ പുതുക്കിപ്പണിയുന്നത്

പുന്നെല്ലു മണത്തിരുന്ന
അയാളുടെ വീടിനി
മീൻ മണക്കും
അതാണി നി
അയാളുടെ സുഗന്ധം .

................................മുനീർ അഗ്രഗാമി

കഴുതയാകുമ്പോൾ

കഴുതയാകുമ്പോൾ
പുറത്ത് കൊടിയാണോ
കോടിയാണോ
കൊടിച്ചിയാണോ
എന്നൊന്നുമറിയില്ല
നാലു കാലിൽ നടത്തിക്കുന്നവരുടെ
മുഖമോ വഴിയോ
മനസ്സിലാവില്ല
വീണ്ടും കഴുതയാകുമ്പോൾ
കൊടിയുടെ നിറം കൂടും
കോടിയുടെ എണ്ണമേറും
കൊടിച്ചിയുടെ കനമധികം
കണ്ണിലിരുട്ടു കയറും
നടത്തുന്നവരെ
കാണുകയേയില്ല
സ്വന്തം കിതപ്പു കേട്ടു റ ങ്ങി
എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ
വീണ്ടും വീണ്ടും കഴുതയാകും
...........................മുനീർ അഗ്രഗാമി 

ഗോളി

ഗോളി
...........
ഗാലറിയിലെ ആരവങ്ങൾക്കും ആക്രോശങ്ങൾക്കുമിടയിൽ
കളിക്കളത്തിലെ
വീറിനും വാശിയ്ക്കുമിടയിൽ
ചതുരത്തിൽ
ഫ്രെയിം ചെയ്തു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഏകാന്തതയാണു ഞാൻ

ഏകാഗ്രത യുടെ അദൃശ്യമായ ചില്ലിനകത്തിരിക്കുന്ന
എന്നെ കാണുന്ന പതിനൊന്നു പേരുണ്ട്
എനിക്കു ചുറ്റുമുള്ള ശൂന്യതയിലേക്ക്
കത്തിയേറുകാരെ പോലെ
അവർ ഷൂട്ട് ചെയ്യുന്നു
ഒരൊറ്റത്തട്ടലിനൊച്ചയിൽ
ചില്ലുതകർക്കാതെ
അവരുടെ സ്വപ്നമുടയ്ക്കുന്ന
കുട്ടിയാകുമന്നേരം
കുത്തനെ വെച്ച ചതുരക്കുളത്തിൽ
മീനെന്ന പോൽ നീന്തും
കോർണ്ണ ർ കിക്കെടുക്കുമ്പോൾ
കുളത്തിൽ നിന്നും വായുവിലേക്കുയർന്ന്
താഴും.

വലയിൽ വീഴരുതേ
വലയിൽ വീണാൽ
തോറ്റു പോകുമെന്ന്
എനിക്കു പിന്നിൽ നിന്ന്
അനുഭവങ്ങളുടെ വല .

കളിക്കമ്പക്കാരൻ്റെ തോന്നലിൽ
വലയുടെ നടുക്ക് ഒരെട്ടുകാലി
പക്ഷേ
സ്വന്തം വലയിൽ ഒന്നും വീഴാതിരിക്കാൻ
എട്ടു കാലുകൾ പുറത്തെടുക്കുന്ന ഇരു കാലിയാണു ഞാൻ

പെനാൾട്ടി കിക്കെടുക്കും മുമ്പ്
എല്ലാ നോട്ടങ്ങളും വന്നു തറച്ച്
നിശ്ചലമാകുന്ന പ്രതിമ.
കിക്കെടുക്കുന്ന മാത്രയിൽ
ചതുരാകാശത്തിലെ ഒരേയൊരു കിളി;
കൊക്കിൽ ഒരു സൂര്യൻ;
വിജയത്തിൻ്റെ വെളിച്ചം വിതറുന്ന
കിതയ്ക്കുന്ന പന്ത്.
.....................................മുനീർ അഗ്രഗാമി

രഹസ്യ പ്രണയം(മഞ്ചാടികവിത -10 -)

മഞ്ചാടികവിത -10 -
രഹസ്യ പ്രണയം
....................... :....
എൻ്റെ രഹസ്യങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ
ഒരു രഹസ്യമുണ്ട്
അതിൻ്റെ വെളിച്ച ത്തിലാണ്
എൻ്റെ വെളിച്ചം

രാജ്യത്തിൻ്റെ ചിരി

എൻ്റെ രാജ്യം
എൻ്റേ താണ്
എൻ്റേതായ രാജ്യം
എൻ്റേതു മാത്രമല്ല.

മാത്രമല്ല;
ഞാൻ എൻ്റെ രാജ്യത്തിൻ്റേതാണ്
ഞാൻ മാത്രമല്ല
എൻ്റെ രാജ്യത്തിൻ്റേത്

അതു കൊണ്ട്
ഞാൻ ചിരിക്കുമ്പോൾ
രാജ്യം ചിരിക്കും
അതുകൊണ്ട്
എൻ്റെ ചിരി മാത്രമല്ല
രാജ്യത്തിൻ്റെ ചിരി

..................മുനീർ അഗ്രഗാമി 

അപ്പോഴും

അപ്പോഴും

....................

സ്വാതന്ത്യ്രം
ഓരോ മനുഷ്യനേയും
ഓരോ റിപ്പബ്ലിക്കാക്കുന്നു
എന്ന്
ഒരു കുഞ്ഞ് , 
നടക്കുന്നതിനു മുമ്പ്
അതിൻ്റെ പുഞ്ചിരി കൊണ്ട്
ഹൃദയത്തിലെഴുതി വെക്കുന്നു

ആഗ്രഹങ്ങളിൽ തടഞ്ഞു വീണവരു ടെ
സങ്കടങ്ങൾ
ഇടയ്ക്കതെടുത്ത് വായിക്കും
ഏതെങ്കിലുമൊരു വായന
എല്ലാ ചങ്ങലകളും
ഉരുക്കിക്കളയുമെന്ന
പ്രതീക്ഷയാൽ!

അപ്പോഴും
മതവും ജാതിയും
പാർട്ടിയും
മറ്റു പലതും
മാറി മാറി ഭരിക്കുന്ന
രാജ്യങ്ങളാണു നാം.

..............................മുനീർ അഗ്രഗാമി

മനസ്സിലെഴുതിയ പുഞ്ചിരികൾ

ഏതു കല്പനയാൽ മറഞ്ഞാലും 
മണ്ണിലേക്കു പോയാലും 
മാനത്തേക്കുയർന്നാലും 
മറയുന്നതെങ്ങനെ നീ
തെളി നിലാവു കൊണ്ടെന്റെ 
മനസ്സിലെഴുതിയ പുഞ്ചിരികൾ?

മലയാളത്തിൻ്റെ വാൽ

മലയാളത്തിൻ്റെ വാൽ
...... .......................... ......

സർ ഇനി വാലും കൂടിയുണ്ട്,
ശിഷ്യൻ പറഞ്ഞു.
ഗവേഷകനവൻ
വാസ്തവമേ പറയൂ.

ശിരസ്സിപ്പോഴും സംസ്കൃതത്തിൻ്റെ
വായിൽ തന്നെ.
രണ്ടു ചിറകുമുടലും
ഇംഗ്ലീഷിൻ്റെ വായിലും
കാലുകൾ നക്കിത്തീർക്കുവാൻ
മറ്റു ചില ഭാഷകളും
മത്സരത്തിലാണ്.

സർ ഇനിയെങ്ങനെ
മലയാളം ഫ് ളൈ ചെയ്യും ?
മികച്ച പഠിതാവൻ
സംശങ്ങൾ ക്കുറ്റതോഴൻ
ചോദിക്കുന്നൂ

മകനേ
വാലുണ്ടല്ലോ
ഇളകുന്നുണ്ടല്ലോ
ജീവൻ ബാക്കിയുണ്ടല്ലോ
നമുക്കതിൻ നേർത്ത കാറ്റിൽ
ഇത്തിരി നേരമിരിക്കാം
സങ്കടം മറക്കാം

നീ സ്കൂട്ടാവാതെ കുഞ്ഞേ
എൻട്രൻസ് എഴുതി വന്ന വനല്ലോ നീ,
യിതിൻ ഗതിയറിഞ്ഞി നി
പരിഹാരമന്വേഷിക്കൂ
കൂട്ടിനു ശാരികയോ തത്തയോ എന്നതു നിന്നിഷ്ടം!
വാലിൻ തണലേയുള്ളൂ
നിനക്കുമെനിക്കുമെന്നതു
മറക്കാതെ 

(വള്ളത്തോളിന്റെ മലയാളത്തിന്റെ തല എന്ന കവിത ഓർക്കുക )

മുനീർ അഗ്രഗാമി 

മഞ്ചാടിക്കവിത -10 - നനയുന്നു

................. .

എൻ്റെ കണ്ണുകളുടെ തീരത്ത്
ഉറക്ക് വന്നിരിക്കുന്നു
എല്ലാം മറക്കുവാൻ നാം
കടപ്പുറത്തിരുന്ന പോലെ
പക്ഷേ
നീ നീന്തിയെത്തുന്ന തിരകളിൽ
അതു നനഞ്ഞു കുതിരുന്നു

....... ..മുനീർ അഗ്രഗാമി

അമരലോകത്തിൽ ഒരു മയിൽ

അമരലോകത്തിൽ ഒരു മയിൽ (മൃണാളിനി  സാരാഭായിയെ ഓർത്ത് 2016 ജന 23 ന് എഴുതിയത്

)
......................... ..................
എത്ര നേരമായെന്നറിയില്ല
എൻ്റെ കണ്ണീർത്തുള്ളിയിൽ
നിൻ്റെചിലങ്ക കിലുങ്ങുന്നു.
കരളിനുള്ളിലെ കലാവേദിയിൽ
നീയിപ്പോഴും നൃത്തമാടുന്നു

മഴ പോൽ നീ ചുവടു
വെച്ച വഴികളിൽ
മുളച്ച വിത്തുകൾ
ചെടികളായ്
നിന്നോർമ്മമഴ കൊള്ളുന്നു.

നീ പീലി വിടർത്തിയാടിയ ദിക്കുകൾ
നിൻ്റെ താളമേകിയ
ജീവതാളത്തിൽ
നിനക്കു വേണ്ടി
ചുവടുവെയ്ക്കുന്നു.

ഏതോ വേദനയിൽ
ഏതോ മരത്തണലിൽ ഞാൻ
തളർന്നുവീഴെ,
കാറ്റിൻ്റെ താളത്തിൽ
ഇലനിഴലുകളുടെ നിശ്ശബ്ദഗാനത്തിൽ
വെയിൽ ചീളുകൾ
നിനക്കു നൃത്താഞ്ജലി തരുന്നു.

നിന്നെയോർത്തു മഴയിൽ നടക്കെ
മഴവിരലുകളെന്നെ മീട്ടി
നിനക്കു ചുവടുവെയ്ക്കുവാൻ
നാദമൊഴുക്കുന്നു,

നീയടുത്തില്ലെന്നറിയെ
ഒരു കുഞ്ഞരുവി
നിനക്കുദകക്രിയയായതിൻ
കുഞ്ഞു പാദമിളക്കുന്നു.

നീ കൊടും ശൈത്യമായ്
മറഞ്ഞൊരോർമ്മ,
മഞ്ഞുകണങ്ങളുടെ
കൈമുദകൾ
മരങ്ങളിലെഴുതുന്നു
നീ ചുവടു വെച്ച താഴ്വരകൾക്കതു ദർപ്പണമായ്
മിഴി നനഞ്ഞതു കാണിക്കുന്നു

നീ പറന്നു വന്ന ദിക്കും
നീ പരിലസിച്ച ദിക്കും
നീ പറന്നു പോയ ദിക്കും
എനിക്കു തരുന്നൂ ,
നിന്നെണ്ണമറ്റ ചുവടുകൾ
വരച്ച കഥകളും കൗതുകങ്ങളും.

എത്ര നേരമായെന്നറിയില്ല
മേഘമായിരിക്കുന്നു ഞാൻ!
എത്ര പെയ്യുമെന്നറിയില്ല
എനിക്കു മുന്നിൽ
പീലി വിടർത്തി
നിന്നോർമ്മകൾ ചുവടുവെയ്ക്കുന്നു.

മരിച്ചമര ലോകം പൂകിയ മയിലേ
നിൻ്റെ പീലികൾ
എൻ്റെ ഹൃദയ പുസ്തകത്തിൽ
പെറ്റുപെരുകന്നൂ .
അതിലുദിക്കുന്നു
നിൻ്റെ പീലിക്കണ്ണു പോൽ
എൻ്റെ സൂര്യൻ !

.....................മുനീർ അഗ്രഗാമി

മഞ്ചാടിക്കവിത - 9 - അധരം വിറയ്ക്കുന്നു

മഞ്ചാടിക്കവിത - 9 -

പ്രണയത്തിൻ്റെ ചുണ്ടുകളാണ്
പനിനീർപൂവുകൾ
കാറ്റ് 
ഉമ്മ വെയ്ക്കാനടുക്കുമ്പോൾ
അതിൻ്റെ അധരം
വിറയ്ക്കുന്നു .
..................... ...:..... ....മുനീർ അഗ്രഗാമി

ദളിതം
(രോഹിത് വെമുലയെ ഓർത്ത് )

...........
സ്വപ്നം കത്തിപ്പോയവൻ
ഒരു ദിവസം സ്വന്തം ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോയി

നിങ്ങളവനെ ബുദ്ധനാവാൻ
സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അവൻ കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങിപ്പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ
ഗാന്ധിയാകാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അവൻ ഉദ്യോഗങ്ങളിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങി പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ
പ്രവാചകനാവാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
സ്വന്തം ദേശത്തിൽ നിന്നേ
അവൻ പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ

നിങ്ങളവനെ എഴുത്തുകാരനാകാൻ
സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അവൻ
റുഷ്ദിയെ പോലെ
രാജ്യത്തിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങിപ്പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ

നിങ്ങളവനെ
വീടുണ്ടാക്കാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അവൻ വീട്ടിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങിപ്പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ
നിങ്ങളവനെ
അവനാകാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അംബേദ്ക്കറെ പോലെ
അവൻ അവൻ്റെ ജാതിയിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങി പോരുമായി രുന്നുള്ളൂ

നിങ്ങളവനെ ചിത്രകാരനാകാൻ
അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
ഹുസൈനെ പോലെ
അവൻ നിങ്ങളിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങി പോകുമായി രുന്നുള്ളു

നിങ്ങളവനെ
മൈക്കിൾ ജാക്സനാവാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
ചിലപ്പോളവൻ സ്വന്തം നിറത്തിൽ നിന്നേ
ഇറങ്ങിപ്പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ

അവനെ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയാകുവാനെങ്കിലും
അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ
അവൻ ക്ലാസ്സിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോരുമായിരുന്നുള്ളൂ

സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം,
സാഹോദര്യം
എന്നിങ്ങനെ പഠിച്ച പാഠങ്ങളിലൊന്നും
അവനാരും ഇടം കൊടുത്തില്ല
അവനവൻ്റെ ഉടൽ മാത്രമേ അവൻ്റേ തായി ഉണ്ടായി രുന്നുള്ളൂ

അതുകൊണ്ടാവും
ആരോടും പറയാതെ

കത്തിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചാരം
അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ
ഒരു കുറിപ്പിൽ വെച്ച്
സ്വന്തം ശരീരത്തിൽ നിന്നും
അവൻ ഇറങ്ങിപ്പോയത് .
.................................മുനീർ അഗ്രഗാമി

പാളയും കയറും

പാളയും കയറും
............................
കിണറിനാഴത്തിലെ
തെളിനീരിനോടുള്ള
വിനയമായിരുന്നു
അതിനടുത്തേക്ക്
താണിറങ്ങിയ
പാളയും കയറും

കനിഞ്ഞു കിട്ടിയ ജലം
കുനിഞ്ഞു കോരുമ്പോൾ
അറിയാതെ അമ്മയെന്നെയതു
പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു

പാളയിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ പുഞ്ചിരിയാൽ
എൻ്റെ കൈക്കുമ്പിൾ
നിറയ്്ക്കുവാൻ മണ്ണമ്മയും ശ്രമിച്ചിരുന്നു

അമ്മ ഓർമ്മയായ പോൽ
ജലവിതാനം താഴ്ന്നുപോയ്
കിണറ്റിൻ കരയിലെ
കഥകളും തീർന്നു പോയ്
സ്നേഹം പോലിത്തിരി
വറ്റാതെ ബാക്കിയായ്
കോരുവാനും കുടിക്കുവാനുമാവില്ലത്
കാണുവാൻ മാത്രം

പൈപ്പുവെള്ളത്തിൽ
ഷവറിൻ ചുവട്ടിൽ
നിവർന്നു നിന്നു കുളിക്കുമ്പോൾ
ചെറിയൊരോർമ്മ

ഞങ്ങളിൽ നിന്നും
മരിച്ചു പോയ വിനയമായിരുന്നല്ലോ
വിനീതനായ ഗുരുവായിരുന്നല്ലോ
പാളയും കയറും!

.................................

മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു വാക്കല്ല

ഫാഷിസം
ക്ലീഷേയാകുമ്പോൾ
ദളിതം
ഒരു വാക്കല്ല
ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കേണ്ട
അർത്ഥമാണ്

നിർവ്വികാരമായ

നിർവ്വികാരമായ ഒരു കാറ്റ്
എന്നെ തൊട്ടു
മുമ്പതോ കാറ്റിൽ
തമ്മിൽ തൊട്ടതിൻ്റെ 
ഓർമ്മയന്നേരം
മെല്ലെയിളകി,
കരിയിലകൾ
കരയുമ്പോലെ
.................................മുനീർ അഗ്രഗാമി

നര

നര
..........
വർഷങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നത്
നോക്കി നിൽക്കെ
മരമായിപ്പോയ് ഒരാൾ !

തണലിൽ
വീണു കിടക്കുന്ന ഇലകൾ കണ്ട്
സങ്കടം വന്ന്
അയാളുടെ പകലു പോലും
കറുത്തു പോയ്

മകരമഞ്ഞിലൊറ്റയ്ക്ക്
വിറച്ചു നിൽക്കെ
കൂട്ടു വന്നിരിക്കുന്നു ചില
വെളുത്ത മാലാഖമാർ

സങ്കടപ്പെടല്ലേ
ഞങ്ങളുണ്ടടുത്തുണ്ടെന്നു
കുറുകി ചില്ല തോറുമവർ
വന്നിരിക്കുന്നു

വിട്ടു പോവില്ല വ
നരയാ ണവയുടെ ചിറകുകൾ
മരണമെത്തുവോളമവ
കറുപ്പിലൊക്കെയും
തഴുകിയിരിക്കും

ഞൊടിയിട അയാൾ ,
ഹാ എൻ്റെ പ്രാവുകൾ!
എന്നു സന്തോഷിച്ചു പോയ്.

................................മുനീർ അഗ്രഗാമി

പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് നീ പാടുമ്പോൾ

ഞങ്ങളുടെ നഗരത്തിൽ വന്നവനേ
നിന്നെ കാത്തിരുന്ന ശൂന്യതയിലേക്ക്
നീ നിൻ്റെ നാദം നീട്ടിയെറിഞ്ഞു.
എന്തൊരത്ഭുതം !
ഓരോ വാക്കും ഓരോ തേൻ കുരുവിയായി;
ഞങ്ങൾ ഓരോ പൂക്കളും

പ്രതിമകളുടെ നഗരമായി
രുന്നു ഞങ്ങളുടേത്
മരിച്ചവരുടെ പുഞ്ചിരികളിൽ പിടിച്ച്
വീഴാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ദാഹജലം പോലെ നീ പാടുമ്പോൾ
മകരമഞ്ഞിൻ്റെ പുതപ്പു വലിച്ചു മാറ്റി ഞങ്ങളെഴുന്നേൽക്കുന്നു

നീ മഹാമാന്ത്രികനാണ്
ഗസൽമാന്ത്രികൻ
വിയോഗത്തെ കുറിച്ചും
വിരഹത്തെ കുറിച്ചും
നീ പാടുമ്പോൾ,
വിഭജനത്തിൻ്റെ മുറിവുണങ്ങുന്നു

പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് നീ പാടുമ്പോൾ
പ്രതിമകളും പ്രതികളും
ഒരു പൂവു ചോദിക്കുന്നു

നീ മുന്നിലിരിക്കുമ്പോൾ
ഞങ്ങൾക്കൊരേ ജാതി
ഞങ്ങൾക്കെരേ മതം

ഞങ്ങളുടെ നഗരത്തിന് എന്നും
സ്നേഹത്തിൻ്റ ജാതി
പ്രണയത്തിൻ്റെ മതം
അതു കൊണ്ടാണ്
നിന്നെ ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്നത് ;
മുമ്പ്
മനുഷ്യനെന്ന ഒറ്റ ക്കാരണത്താൻ
മാൻഹോളിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയത്

അതിർത്തിയിൽ കരിമ്പിൻ തോട്ടത്തിൽ
അതിക്രമിച്ചു കയറിയ കാട്ടാനകൾ
നിൻ്റെ പാട്ടു കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ
പൂമ്പാറ്റകളായേനെ
അതിർത്തിവേലി കളിൽ അവ
പൂക്കളെ പോലെ വന്നിരുന്നേനെ

നിൻ്റെ ഗാനത്തിനുള്ളിലെവിടെയോ
ഒരു സങ്കടമുണ്ട്
രണ്ടു രാജ്യങ്ങളുടെ ആത്മാവിൻ്റെ തേങ്ങലാണത്
നിൻ്റെ വരികളിൽ പ്രണയവും വിരഹവും പെയ്യുമ്പോൾ
നഗരത്തിൻ്റെ ആത്മാവും
അവിടെ ചെന്നിരിക്കുന്നു

പെട്ടെന്ന്
നീ സ്നേഹത്തെ കുറിച്ച്
ഒരു വരി മൂളുന്നു
എല്ലാ സങ്കടങ്ങൾക്കും മുകളിൽ
ഒരരിപ്രാവായ് അതു പറന്നു പൊങ്ങുന്നു
പൊങ്ങുന്നു...

(മകരമഞ്ഞിൽ ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി പാടിയവന് )

...................................

മുനീർ അഗ്രഗാമി

സന്തോഷിക്കുവാൻ !

ഇഴയുമ്പോൾ 
എന്നെ എടുത്തു പറന്ന ചിറകേ...
നിന്നിലെൻ്റെ വേദനകൾ
ചിത്രമെഴുതുന്നു,
വെറുത്തവരെന്നെ കണ്ടു
സന്തോഷിക്കുവാൻ !
..................................
മുനീർ അഗ്രഗാമി

നിൻ്റെ ഗസൽ

നിൻ്റെ ഗസൽ
ഞാനിവിടെയിരുന്ന് കേൾക്കുന്നു
നിന്നോടുള്ള പ്രണയമെനിക്കത് 
പാടിത്തരുന്നു
അതിൽ അകലവും
ദൂരവും അലിഞ്ഞു പോകുന്നു

...........................................
മുനീർ അഗ്രഗാമി

മഞ്ചാടിക്കവിത - 8- പാത്രം

മഞ്ചാടിക്കവിത - 8-
പാത്രം
..... .........
സങ്കടങ്ങൾ തിന്നു തീർന്നു 
പാത്രം ബാക്കിയായി
നെടുവീർപ്പുകളതു
കഴുകുന്ന മാത്രയിൽ
വീണു ചിതറുന്ന കുളിരിൽ
സന്തോഷം മാത്രമായി ;
നിറഞ്ഞു പോയ്
കഥാപാത്രം !
...................................
മുനീർ അഗ്രഗാമി 

എൽ.കെ .ജി ,യു.കെ ജി .

എൽ.കെ .ജി ,യു.കെ ജി .
...........................................
ഉണരും മുമ്പ് പറിച്ചെടുത്ത്
അമ്മ സ്ക്കൂൾ ബസ്സിൽ
കൊണ്ടു വെയ്ക്കും 
കിളിയൊന്നു മണത്തു നോക്കി
സീറ്റിൽ എടുത്തു വെയ്ക്കും
ചേച്ചിമാർ മാറി മാറി
മടിയിൽ വെയ്ക്കും
ഉമ്മ തന്ന് അരികിലേക്ക്
മാറ്റിവെയ്ക്കും

കോടമഞ്ഞു കളിക്കും വഴിയിലൂടെ ബസ്സുപോകും
ചെറിയ നിരത്തു തീരുമ്പോൾ
ബസ്സു തിരിയും
ഒരുഞെട്ടലാൽ
വാടിത്തുടങ്ങിയ ഇതളുകൾ ഇളകും
ഇരുന്നിരുന്ന് പിന്നെയും വാടും

ക്ലാസിലെത്തിയാൽ
ഇല്ല കലപില;
കളിമ്പങ്ങളും.
പൂവട്ടിയിലെന്നപോൽ
ഒതുങ്ങിയിരിക്കും
എഴുതും പഠിക്കും
പാട്ടു പാടും
തത്തമ്മയെ പോൽ
പാടമില്ലാ പാഠമുരുവിടും
പകലു കഴിയും

തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ
വാടിക്കൊഴിഞ്ഞ പോൽ
സീറ്റിലിരിക്കും
അമ്മ വന്നെടുക്കും
വെള്ളമൊഴിച്ചു വിടർത്തുവാൻ നോക്കും
" എറൻ്റ പൂവേ... പൂവേ ... " എന്നച്ഛൻ വിളിക്കും
ഏതോ സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോൽ
അതു കേൾക്കും

"വീണപൂവുപോൽ
വീണുപോയല്ലോ അച്ഛാ ..."
എന്നു കരയുമുളളം

വീട്ടിലച്ഛനുള്ള നാൾ
പുനർജനിച്ച്
വിടരുവാനായ്
അന്നത്തെ ദിവസം മരിക്കും.

.........................മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഓർമ്മകൾ തുന്നിയ

ഓർമ്മകൾ തുന്നിയ
തൂവാലയാം മനസ്സിൽ
നമ്മെ നോക്കി ച്ചിരിച്ച
റോസാ പൂവുകൾ
ഇതളുകളഴിഞ്ഞ് ഇറ്റി വീഴുന്നു,
രക്തത്തുള്ളികളായ്
നീയകന്നു പോയ കാറ്റിൽ !

......................................
മുനീർ  അഗ്രഗാമി 

ഹേ ഗുലാം അലി

ഹേ
ഗുലാം അലി !
പാടുക ,
പാടുക നീ
താളമെങ്ങോ വീണു പോയൊരെൻ
നാടിന്നു വേണ്ടിയൊരു ഗാനം
ഈണമെങ്ങോമുറിഞ്ഞു പോയൊരു
നാട്ടു നന്മയ്ക്കു വേണ്ടിയൊരു ഗാനം

വേലി കെട്ടിത്തിരിച്ച മനസ്സുകൾ
തമ്മിലിണങ്ങുവാൻ
സ്നേഹമായൊരു ഗാനം
അതിരുകളലിയിക്കുവാൻ
ആർദ്രമായൊരു
പ്രണയമസൃണമാം ഗസൽ

ഹേ ഗുലാമലി,
ഒഴുകട്ടെ നിൻ്റെ
മൃദുല ഗാനങ്ങൾ
മാമക നാടിന്നാത്മാവിൽ
മധുര സ്നേഹം മാത്രമായ്

മതേതരമായ്
വർണ്ണരഹിതമായ്
ആസ്വദിക്കട്ടെ
നിൻ നാദവീചികൾ തൻ
വർണ്ണരാജികൾ

ലാഹോറും കൽക്കത്തയും
കേരളവും നിൻ്റെ
ഗസലുകാതോർത്തു
കാതരയാകുന്ന പ്രണയികൾ
പ്രണയത്തിലെന്നപോൽ
സംഗീതത്തിനില്ല
ജാതിയും മതവുമെന്ന്
നിന്നെ കേൾക്കുവാൻ
കാത്തിരിക്കുന്ന കാതുകൾ

ഹേ ഗുലാമലി !
പാടുക,
പാടുക നീ
വർഷകാലം പോലെ
ഞങ്ങളിലലിഞ്ഞു ചേർന്ന
ഗസൽമഴയായ്
നിൻ്റെ ശബ്ദത്തുള്ളികൾ
വീണു കിളിർക്കട്ടെ ഞങ്ങൾ
പച്ച മനുഷ്യരായ്
സഹിഷ് ണുതതൻ നേർത്ത കാറ്റിൽ
നെൽച്ചെടികളായ്
തമ്മിൽ വിദ്വേഷമില്ലാതെ
തൊട്ടു തൊട്ടിളട്ടെ

മഴയിലും കാറ്റിലും
മഞ്ഞുതുള്ളി പ്പെയ്ത്തിലും
മറഞ്ഞിരുന്നു പാടും
ജീവിത സ്നേഹ ഗായകൻ
നിൻ്റെ ശബ്ദമാധുരിയായ്
ഞങ്ങളിൽ വെളിപ്പെടട്ടെ

ഹേ
ഗുലാം അലി
പാടുക
പാടുക നീ
ആനന്ദ രസധാരയായ്
ഞങ്ങളിൽ നിറയ്ക്കുക
ഭാഷയും ദ്വേഷവും ദേശവും വിദ്വേഷവുമില്ലാത്ത
പ്രണയ സുധാരസം

.................മുനീർ അഗ്രഗാമി

ബാവുൽ ഗാനം

ബാവുൽ ഗാനം
..........................
ബാവുൽ ഗായകാ
നിൻ്റെ ഗാനത്തിലെന്നാനന്ദ -
മോരോ തുള്ളിയായ്
ഇറ്റി വീണൊഴുകുന്നു

പുഴയായ്
മനസ്സിന്നിരു കരയും തഴുകി
പ്രണയക്കുളിരേകി
കടലിലെത്തുന്നു,
നിന്നിൽ നിന്നെന്നിലേക്ക്
നിറഞ്ഞു തൂവിയ ഉന്മാദക്കടലിലെത്തുന്നു

ബാവുലിന്നൊലികൾ
തിരകളായ് തീരത്തു
കഴിഞ്ഞ കാലം കോറിയിട്ട
സങ്കടം മയയ്ക്കുന്നു

തിര മുറിച്ചൊഴുകുമാദിമ സംഗീതമൊരു തോണിയായതിൽ
ബാവുൽ ഗായകാ നീയെൻ്റെ
പ്രണയിയെയിരുത്തുന്നു
തുഴയില്ലാതെ യേതോ തഴുകലിൽ
ഈണത്തിലയാൾ ഈണത്തിൻ നിമ്നോന്നതങ്ങളറിയുന്നു

എന്നിലെ വിഷാദം കടന്നു പോകുമത്തോണിയിൽ
ദൈവത്തിൻ്റെ മുഖം
അതിലെൻ്റെ
പ്രണയ ചുബനങ്ങൾ.

..........................................

മുനീർ അഗ്രഗാമി 

പാവം നക്ഷത്രങ്ങൾ

പാവം നക്ഷത്രങ്ങൾ
........:..... ....... .:............
രാത്രിയുടെ പർദ്ദയ് ക്കുള്ളിൽ നിന്ന്
രണ്ടല്ല
അനേകം കണ്ണുകൾ നോക്കുന്നു

ഇരുട്ടിൽ കഴിയുന്ന ഒരാൾ
ആ വെളിച്ചത്തിൽ
ലോകത്തെ വായിക്കാൻ നോക്കി
കണ്ണുക ളല്ലാതെ
ഒന്നും കണ്ടില്ല

ഓ
പാവം നക്ഷത്രങ്ങൾ
എന്നു പറഞ്ഞ്
അയാൾ പുലരി കാത്തിരുന്നു

...................മുനീർ അഗ്രഗാമി