യാത്രകൾ ................... തെക്കോട്ട് എത്രയെത്ര യാത്രകൾ കടന്നു പോയെടീ ? അവസാനത്തെ വെറ്റിലച്ചെല്ല ത്തോടൊരാൾ ചോദിക്കുന്നൂ
രണ്ടു കാലിൽ രണ്ടായിരം കാലിൽ വില്ലുവെച്ച വണ്ടിയിൽ കുതിരവണ്ടിയിൽ കാളവണ്ടിയിൽ കാലുമാറിയും കാലുവാരിയും സ്വയമറിഞ്ഞുമറിയാതെയും
പല നിറപ്പൊലിമയുള്ളവ പല നിരയിൽ നിരന്നവ പല നിലയിൽ വന്നവ പല കണ്ണുകളുള്ളവ ത്രിവർണ്ണക്കൊടിയേന്തിയിട്ടും ഒന്നും തിരിയാത്തവ ചുവപ്പിനെ മാത്രം കണ്ടവ പച്ചയെ മാത്രം കണ്ടവ നീലയെ മാത്രമറിഞ്ഞവ മഞ്ഞയെ മാത്രം നോക്കിയവ കാവി പുതച്ചവ
എ സി യിൽ ,പുറം ലോക സ്പന്ദനമറിയാത്തവ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടും അകമറിയാത്തവ
ഓരോ യാത്രയും ഓരോ ചുളിവുകൾ മാത്രം നെറ്റിയിലവ വന്നു നിൽക്കുന്നു ചെല്ലമേ... വെറ്റിലച്ചെല്ല മേ അവയറിയുവാൻ വരുമോ മനുഷ്യനെ കാണുന്ന യാത്രകൾ ? വരുമോ മണ്ണു തൊട്ടു നടക്കുന്ന യാത്രകൾ?
വരുമോ ഉപ്പുമണമുള്ള ഒരു യാത്രയെൻ്റെ ചുളിവുകളിലെ വെളുത്തു നരച്ചസങ്കടങ്ങൾ നിവർത്തി വായിക്കുവാൻ?
തെക്കോട്ടുപോകും മുമ്പ്, തേക്കുപാട്ടുകളുറങ്ങും മുമ്പ് അതു കേൾക്കുവാൻ വരുമോ കാതുള്ളൊരു യാത്രക്കാരൻ? കണ്ണുള്ളൊരു യാത്രക്കാരി?
അമ്മൂമയെപ്പോൽ വെറ്റിലച്ചെല്ലമൊന്നു മൂളിയോ ! ഏതോ യാത്രയുടെ ശബ്ദത്തിലത ലിഞ്ഞുവോ!
ഊന്നുവടിയിലയാൾ ഗാന്ധിജിയെ പോൽ കൈയൊന്നമർത്തി ഏതോ വേദനയന്നേരമയാളി ൽ പിടഞ്ഞുണർന്നുവോ!
വെറ്റിലച്ചെല്ലം തുരുമ്പിച്ച കണ്ണാൽ നിസ്സംഗമതു നോക്കി നിന്നു
രണ്ടു കാലും രണ്ടു കൈയും പരന്നതലയുമുള്ള വിചിത്ര ജീവിയാണ് കോണിപ്പടി ഇറങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ തല ഉയർത്തി അതു നോക്കും അമ്മയെ പോലെ. കയറിപ്പോകുമ്പോൾ തല ചെരിച്ച് നോക്കും ചാരുകസേരയിലിരിക്കുന്ന അച്ഛനെ പോലെ. തിരിച്ചു വരാതാവുമ്പോൾ പടിപ്പുരയിലിരുന്ന് ഉരുകുന്നത് അതിനേ അറിയൂ
"ഞാനിതെങ്ങനെ കയറും?" എൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു വന്നവൾ ക്കൊരാശങ്ക.
നിലത്തു കാലു വെയ്ക്കും മുമ്പ് അമ്മയുടെകൈ പിടിച്ച് നെഞ്ചിലേക്കെന്ന പോലെ ഞാൻ കയറിയ പടികൾ അച്ഛൻ്റെ മടിയിൽ നിന്ന് മണ്ണിലേക്കെന്ന പോലെ ഞാനിറങ്ങിയ പടികൾ കയറിയില്ലവൾ
പരുന്തു പോലെയൊരു യന്ത്രംവന്നു കോഴിക്കുഞ്ഞിനെയെന്നപോൽ അതിനെ ഒറ്റക്കൊത്തിനു കൊണ്ടുപോയി
കയറ്റവുമിറക്കവുമില്ലാതെ അവൾക്കൊപ്പം നടന്നു കാറിൽ കാറ്റിലെന്ന പോൽ പറന്നു
അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നു കിടക്കുമ്പോഴും കോണിപ്പടിയുടെ ഓർമ്മകൾ വന്ന് എന്നെ അനാഥനാക്കും
കഴുതയാകുമ്പോൾ പുറത്ത് കൊടിയാണോ കോടിയാണോ കൊടിച്ചിയാണോ എന്നൊന്നുമറിയില്ല നാലു കാലിൽ നടത്തിക്കുന്നവരുടെ മുഖമോ വഴിയോ മനസ്സിലാവില്ല വീണ്ടും കഴുതയാകുമ്പോൾ കൊടിയുടെ നിറം കൂടും കോടിയുടെ എണ്ണമേറും കൊടിച്ചിയുടെ കനമധികം കണ്ണിലിരുട്ടു കയറും നടത്തുന്നവരെ കാണുകയേയില്ല സ്വന്തം കിതപ്പു കേട്ടു റ ങ്ങി എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും വീണ്ടും കഴുതയാകും ...........................മുനീർ അഗ്രഗാമി
ഗോളി ........... ഗാലറിയിലെ ആരവങ്ങൾക്കും ആക്രോശങ്ങൾക്കുമിടയിൽ കളിക്കളത്തിലെ വീറിനും വാശിയ്ക്കുമിടയിൽ ചതുരത്തിൽ ഫ്രെയിം ചെയ്തു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഏകാന്തതയാണു ഞാൻ
ഏകാഗ്രത യുടെ അദൃശ്യമായ ചില്ലിനകത്തിരിക്കുന്ന എന്നെ കാണുന്ന പതിനൊന്നു പേരുണ്ട് എനിക്കു ചുറ്റുമുള്ള ശൂന്യതയിലേക്ക് കത്തിയേറുകാരെ പോലെ അവർ ഷൂട്ട് ചെയ്യുന്നു ഒരൊറ്റത്തട്ടലിനൊച്ചയിൽ ചില്ലുതകർക്കാതെ അവരുടെ സ്വപ്നമുടയ്ക്കുന്ന കുട്ടിയാകുമന്നേരം കുത്തനെ വെച്ച ചതുരക്കുളത്തിൽ മീനെന്ന പോൽ നീന്തും കോർണ്ണ ർ കിക്കെടുക്കുമ്പോൾ കുളത്തിൽ നിന്നും വായുവിലേക്കുയർന്ന് താഴും.
വലയിൽ വീഴരുതേ വലയിൽ വീണാൽ തോറ്റു പോകുമെന്ന് എനിക്കു പിന്നിൽ നിന്ന് അനുഭവങ്ങളുടെ വല .
കളിക്കമ്പക്കാരൻ്റെ തോന്നലിൽ വലയുടെ നടുക്ക് ഒരെട്ടുകാലി പക്ഷേ സ്വന്തം വലയിൽ ഒന്നും വീഴാതിരിക്കാൻ എട്ടു കാലുകൾ പുറത്തെടുക്കുന്ന ഇരു കാലിയാണു ഞാൻ
പെനാൾട്ടി കിക്കെടുക്കും മുമ്പ് എല്ലാ നോട്ടങ്ങളും വന്നു തറച്ച് നിശ്ചലമാകുന്ന പ്രതിമ. കിക്കെടുക്കുന്ന മാത്രയിൽ ചതുരാകാശത്തിലെ ഒരേയൊരു കിളി; കൊക്കിൽ ഒരു സൂര്യൻ; വിജയത്തിൻ്റെ വെളിച്ചം വിതറുന്ന കിതയ്ക്കുന്ന പന്ത്. .....................................മുനീർ അഗ്രഗാമി
........... സ്വപ്നം കത്തിപ്പോയവൻ ഒരു ദിവസം സ്വന്തം ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോയി
നിങ്ങളവനെ ബുദ്ധനാവാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ ഗാന്ധിയാകാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ ഉദ്യോഗങ്ങളിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങി പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ പ്രവാചകനാവാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ സ്വന്തം ദേശത്തിൽ നിന്നേ അവൻ പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ
നിങ്ങളവനെ എഴുത്തുകാരനാകാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ റുഷ്ദിയെ പോലെ രാജ്യത്തിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോകുമായി രുന്നുള്ളൂ
നിങ്ങളവനെ വീടുണ്ടാക്കാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ വീട്ടിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ നിങ്ങളവനെ അവനാകാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അംബേദ്ക്കറെ പോലെ അവൻ അവൻ്റെ ജാതിയിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങി പോരുമായി രുന്നുള്ളൂ
നിങ്ങളവനെ ചിത്രകാരനാകാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഹുസൈനെ പോലെ അവൻ നിങ്ങളിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങി പോകുമായി രുന്നുള്ളു
നിങ്ങളവനെ മൈക്കിൾ ജാക്സനാവാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ചിലപ്പോളവൻ സ്വന്തം നിറത്തിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോകുമായിരുന്നുള്ളൂ
അവനെ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയാകുവാനെങ്കിലും അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ ക്ലാസ്സിൽ നിന്നേ ഇറങ്ങിപ്പോരുമായിരുന്നുള്ളൂ
സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം എന്നിങ്ങനെ പഠിച്ച പാഠങ്ങളിലൊന്നും അവനാരും ഇടം കൊടുത്തില്ല അവനവൻ്റെ ഉടൽ മാത്രമേ അവൻ്റേ തായി ഉണ്ടായി രുന്നുള്ളൂ
അതുകൊണ്ടാവും ആരോടും പറയാതെ
കത്തിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചാരം അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ ഒരു കുറിപ്പിൽ വെച്ച് സ്വന്തം ശരീരത്തിൽ നിന്നും അവൻ ഇറങ്ങിപ്പോയത് . .................................മുനീർ അഗ്രഗാമി
കനിഞ്ഞു കിട്ടിയ ജലം കുനിഞ്ഞു കോരുമ്പോൾ അറിയാതെ അമ്മയെന്നെയതു പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു
പാളയിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ പുഞ്ചിരിയാൽ എൻ്റെ കൈക്കുമ്പിൾ നിറയ്്ക്കുവാൻ മണ്ണമ്മയും ശ്രമിച്ചിരുന്നു
അമ്മ ഓർമ്മയായ പോൽ ജലവിതാനം താഴ്ന്നുപോയ് കിണറ്റിൻ കരയിലെ കഥകളും തീർന്നു പോയ് സ്നേഹം പോലിത്തിരി വറ്റാതെ ബാക്കിയായ് കോരുവാനും കുടിക്കുവാനുമാവില്ലത് കാണുവാൻ മാത്രം
പൈപ്പുവെള്ളത്തിൽ ഷവറിൻ ചുവട്ടിൽ നിവർന്നു നിന്നു കുളിക്കുമ്പോൾ ചെറിയൊരോർമ്മ
ഞങ്ങളിൽ നിന്നും മരിച്ചു പോയ വിനയമായിരുന്നല്ലോ വിനീതനായ ഗുരുവായിരുന്നല്ലോ പാളയും കയറും!
നിർവ്വികാരമായ ഒരു കാറ്റ് എന്നെ തൊട്ടു മുമ്പതോ കാറ്റിൽ തമ്മിൽ തൊട്ടതിൻ്റെ ഓർമ്മയന്നേരം മെല്ലെയിളകി, കരിയിലകൾ കരയുമ്പോലെ .................................മുനീർ അഗ്രഗാമി
ഞങ്ങളുടെ നഗരത്തിൽ വന്നവനേ നിന്നെ കാത്തിരുന്ന ശൂന്യതയിലേക്ക് നീ നിൻ്റെ നാദം നീട്ടിയെറിഞ്ഞു. എന്തൊരത്ഭുതം ! ഓരോ വാക്കും ഓരോ തേൻ കുരുവിയായി; ഞങ്ങൾ ഓരോ പൂക്കളും
പ്രതിമകളുടെ നഗരമായി രുന്നു ഞങ്ങളുടേത് മരിച്ചവരുടെ പുഞ്ചിരികളിൽ പിടിച്ച് വീഴാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.
ദാഹജലം പോലെ നീ പാടുമ്പോൾ മകരമഞ്ഞിൻ്റെ പുതപ്പു വലിച്ചു മാറ്റി ഞങ്ങളെഴുന്നേൽക്കുന്നു
നീ മഹാമാന്ത്രികനാണ് ഗസൽമാന്ത്രികൻ വിയോഗത്തെ കുറിച്ചും വിരഹത്തെ കുറിച്ചും നീ പാടുമ്പോൾ, വിഭജനത്തിൻ്റെ മുറിവുണങ്ങുന്നു
പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് നീ പാടുമ്പോൾ പ്രതിമകളും പ്രതികളും ഒരു പൂവു ചോദിക്കുന്നു
നീ മുന്നിലിരിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കൊരേ ജാതി ഞങ്ങൾക്കെരേ മതം
ഞങ്ങളുടെ നഗരത്തിന് എന്നും സ്നേഹത്തിൻ്റ ജാതി പ്രണയത്തിൻ്റെ മതം അതു കൊണ്ടാണ് നിന്നെ ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്നത് ; മുമ്പ് മനുഷ്യനെന്ന ഒറ്റ ക്കാരണത്താൻ മാൻഹോളിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയത്
അതിർത്തിയിൽ കരിമ്പിൻ തോട്ടത്തിൽ അതിക്രമിച്ചു കയറിയ കാട്ടാനകൾ നിൻ്റെ പാട്ടു കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ പൂമ്പാറ്റകളായേനെ അതിർത്തിവേലി കളിൽ അവ പൂക്കളെ പോലെ വന്നിരുന്നേനെ
നിൻ്റെ ഗാനത്തിനുള്ളിലെവിടെയോ ഒരു സങ്കടമുണ്ട് രണ്ടു രാജ്യങ്ങളുടെ ആത്മാവിൻ്റെ തേങ്ങലാണത് നിൻ്റെ വരികളിൽ പ്രണയവും വിരഹവും പെയ്യുമ്പോൾ നഗരത്തിൻ്റെ ആത്മാവും അവിടെ ചെന്നിരിക്കുന്നു
പെട്ടെന്ന് നീ സ്നേഹത്തെ കുറിച്ച് ഒരു വരി മൂളുന്നു എല്ലാ സങ്കടങ്ങൾക്കും മുകളിൽ ഒരരിപ്രാവായ് അതു പറന്നു പൊങ്ങുന്നു പൊങ്ങുന്നു...
ഇഴയുമ്പോൾ എന്നെ എടുത്തു പറന്ന ചിറകേ... നിന്നിലെൻ്റെ വേദനകൾ ചിത്രമെഴുതുന്നു, വെറുത്തവരെന്നെ കണ്ടു സന്തോഷിക്കുവാൻ ! .................................. മുനീർ അഗ്രഗാമി
മഞ്ചാടിക്കവിത - 8- പാത്രം ..... ......... സങ്കടങ്ങൾ തിന്നു തീർന്നു പാത്രം ബാക്കിയായി നെടുവീർപ്പുകളതു കഴുകുന്ന മാത്രയിൽ വീണു ചിതറുന്ന കുളിരിൽ സന്തോഷം മാത്രമായി ; നിറഞ്ഞു പോയ് കഥാപാത്രം ! ................................... മുനീർ അഗ്രഗാമി
എൽ.കെ .ജി ,യു.കെ ജി . ........................................... ഉണരും മുമ്പ് പറിച്ചെടുത്ത് അമ്മ സ്ക്കൂൾ ബസ്സിൽ കൊണ്ടു വെയ്ക്കും കിളിയൊന്നു മണത്തു നോക്കി സീറ്റിൽ എടുത്തു വെയ്ക്കും ചേച്ചിമാർ മാറി മാറി മടിയിൽ വെയ്ക്കും ഉമ്മ തന്ന് അരികിലേക്ക് മാറ്റിവെയ്ക്കും
കോടമഞ്ഞു കളിക്കും വഴിയിലൂടെ ബസ്സുപോകും ചെറിയ നിരത്തു തീരുമ്പോൾ ബസ്സു തിരിയും ഒരുഞെട്ടലാൽ വാടിത്തുടങ്ങിയ ഇതളുകൾ ഇളകും ഇരുന്നിരുന്ന് പിന്നെയും വാടും
ക്ലാസിലെത്തിയാൽ ഇല്ല കലപില; കളിമ്പങ്ങളും. പൂവട്ടിയിലെന്നപോൽ ഒതുങ്ങിയിരിക്കും എഴുതും പഠിക്കും പാട്ടു പാടും തത്തമ്മയെ പോൽ പാടമില്ലാ പാഠമുരുവിടും പകലു കഴിയും
തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ വാടിക്കൊഴിഞ്ഞ പോൽ സീറ്റിലിരിക്കും അമ്മ വന്നെടുക്കും വെള്ളമൊഴിച്ചു വിടർത്തുവാൻ നോക്കും " എറൻ്റ പൂവേ... പൂവേ ... " എന്നച്ഛൻ വിളിക്കും ഏതോ സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോൽ അതു കേൾക്കും
"വീണപൂവുപോൽ വീണുപോയല്ലോ അച്ഛാ ..." എന്നു കരയുമുളളം
വീട്ടിലച്ഛനുള്ള നാൾ പുനർജനിച്ച് വിടരുവാനായ് അന്നത്തെ ദിവസം മരിക്കും.
ഓർമ്മകൾ തുന്നിയ തൂവാലയാം മനസ്സിൽ നമ്മെ നോക്കി ച്ചിരിച്ച റോസാ പൂവുകൾ ഇതളുകളഴിഞ്ഞ് ഇറ്റി വീഴുന്നു, രക്തത്തുള്ളികളായ് നീയകന്നു പോയ കാറ്റിൽ ! ...................................... മുനീർ അഗ്രഗാമി
ഹേ ഗുലാമലി ! പാടുക, പാടുക നീ വർഷകാലം പോലെ ഞങ്ങളിലലിഞ്ഞു ചേർന്ന ഗസൽമഴയായ് നിൻ്റെ ശബ്ദത്തുള്ളികൾ വീണു കിളിർക്കട്ടെ ഞങ്ങൾ പച്ച മനുഷ്യരായ് സഹിഷ് ണുതതൻ നേർത്ത കാറ്റിൽ നെൽച്ചെടികളായ് തമ്മിൽ വിദ്വേഷമില്ലാതെ തൊട്ടു തൊട്ടിളട്ടെ
മഴയിലും കാറ്റിലും മഞ്ഞുതുള്ളി പ്പെയ്ത്തിലും മറഞ്ഞിരുന്നു പാടും ജീവിത സ്നേഹ ഗായകൻ നിൻ്റെ ശബ്ദമാധുരിയായ് ഞങ്ങളിൽ വെളിപ്പെടട്ടെ
ഹേ ഗുലാം അലി പാടുക പാടുക നീ ആനന്ദ രസധാരയായ് ഞങ്ങളിൽ നിറയ്ക്കുക ഭാഷയും ദ്വേഷവും ദേശവും വിദ്വേഷവുമില്ലാത്ത പ്രണയ സുധാരസം
മരിച്ചു പോകുന്നവർ അവരിൽ നിന്നേ പോകുന്നുള്ളൂ ആ യാത്രയ്ക്ക് അവരവരുടെ ശരീരം വാഹന മാക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ ആ വാഹനം ഉപേക്ഷിച്ച് തിരിച്ചു വരാൻ സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ മനസ്സാണവർക്ക് വാഹനം അതുകൊണ്ട് അവർ തിരിച്ചു വന്നെന്നറിയിക്കുവാൻ നമ്മളിൽ നിന്ന് ഒരു പൂ പറിക്കുമ്പോൾ കണ്ണീരു പൊടിയും അവർക്ക് നീന്തിക്കുളിക്കുവാൻ! ..........................................മുനീർ അഗ്രഗാമി
അതിർത്തി .................... ഇല്ല. ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലെ അത്ര എളുപ്പം അതിർത്തി മാഞ്ഞു പോവില്ല
ആരെയും ഗൗനിക്കാതെ അപ്പുറത്തു നിന്നും ഇപ്പുറത്തു നിന്നും പടർന്നു കയറി അതിർത്തി മൂടി വെച്ച പച്ചിലകൾ ഒരു വെടിയൊച്ചയിലാണ് കരിഞ്ഞത്
കറുത്ത സങ്കടങ്ങളുടെ മുകളിലൂടെ ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ കരിഞ്ഞ പാടിൽ ഒരു ചുവന്ന വര കനക്കുന്നു മനുഷ്യ രക്തം അതിലൂടെ ഒഴുകുന്നു
അതിനടുത്ത് ആഗ്രഹങ്ങൾ ഓരോന്നെടുത്തു വെച്ച് കെട്ടിപ്പൊക്കിയ കോട്ടയിൽ ആയുധം പിടിച്ച് ഒരു ജവാൻ. കോട്ടയ്ക്കടിയിൽ ഒരു രഹസ്യ വഴിയുണ്ട് പിടിക്കപ്പെടുമെന്നു തോന്നുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണീരിന് രക്ഷപ്പെടാനാണത്
ഭീകരരുടെ നുഴഞ്ഞുകയറ്റം എത്ര തകർത്തിട്ടും തകർക്കാനാവാത്ത മറ്റൊരു നുഴഞ്ഞുകയറ്റം അയാളിലുണ്ട് അതൊരു പുഞ്ചിരിയാണ് അയാളുടെ പുഞ്ചിരി സൂക്ഷിക്കുന്ന മറ്റൊരു പുഞ്ചിരി
ഒരു വെടിയുണ്ടയോ ഷെല്ലോ അയാളെ തകർക്കുമ്പോൾ അയാൾ കയറി നിൽക്കുന്ന ആ കോട്ടയും ആ പുഞ്ചിരിയും ഇല്ലാ താകുന്നു
അതിർത്തിയിൽ കാവൽ നിൽക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരനെ കാത്തു നിൽക്കുന്ന അയാളുടേതു മാത്രമായ അതിർത്തിയില്ലാത്ത ഒരു രാജ്യം മാത്രം അനാഥമാകുന്നു
രണത്തിലൂടെയോ മരണത്തിലൂടെയോ അതിർത്തി ഇല്ലാതാകുന്നില്ല
ഇല്ല അതിർത്തി മായുകയേ ഇല്ല. വെടിയുണ്ടകൾ അലിഞ്ഞ് സ്നേഹത്തുള്ളികളാകും വരെ
ഒരേ മരത്തിൽ ........................ വേരുകാണാതെ ചിരിച്ചിളകുന്ന പൂവുകളാണു നാം ഒരേ യൂണിഫോമിൽ ഒരേ മരത്തിൽ തമ്മിലറിയാതെ തൊടാതെ സെൽഫിയെടുത്തു കളിക്കുന്നു മരത്തിൽ ഭാരതമെന്ന് ഏതോ ഭ്രാന്തൻ പേരു കൊത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നു! .......................................................... മുനീർ അഗ്രഗാമി
പുതുവർഷം ....................... രാജ്യസ്നേഹികളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് പാകമാകും മുമ്പേ പറിച്ചെറിഞ്ഞ രാജ്യം കാശ്മീരി ആപ്പിൾ പോലെ പുതുവർഷത്തിലേക്ക് ഉരുണ്ടുരുണ്ട് പോകുന്നു
കലാപം കൊണ്ട് വികൃതമായ ഭൂപടം പോലെ ചതഞ്ഞും പോറിയും അതിൻ്റെ പുറംതൊലി
പ്രതിമകളുടെ തെരുവിലൂടെ തണുത്ത പ്രഭാതത്തിലൂടെ അതുരുളുന്നു
മഞ്ഞു കുതിരകൾ വലിക്കുന്ന രഥത്തിൽ ഞാനും നീയും ഡിസംബറിൽ നിന്ന് ജനുവരിയിലേക്ക് പോകന്നു കാഴ്ചക്കാരുടെ ഭാഷയിൽ ഒരു വർഷത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു വർഷത്തിലേക്ക് നമ്മുടെ ഭാഷയിൽ വർഷിച്ചതിൽ നിന്ന് വർഷിക്കാനുള്ളതിലേക്ക്
കുളിരിൻ്റെ ചക്രങ്ങളിൽ അറിയാതൊഴുകുമ്പോലെ തൊട്ടു തൊട്ടിരുന്ന് ഒഴുകിപ്പോകുന്നു
നമ്മുടെ നിശ്വാസത്തിൻ്റെ ചരിവിലെ സമയത്തിൻ്റെ പഴയ പാളത്തിലൂടെ കടന്നുപോയ തീവണ്ടിയിൽ നമുക്കൊപ്പം നടന്നവരുടെ കിതപ്പുകൾ പൊട്ടിച്ചിരികൾ കരച്ചിലുകൾ... ആരോ കൊണ്ടു പോകുന്നു മയക്കത്തിൽ നാമതു കേട്ട് ഞെട്ടിയുണരുന്നു
പാലം കടക്കുമ്പോലെ നാം പാതിരയുടെ ഒരു നിമിഷം കടക്കുന്നു ഒരു മിടിപ്പിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു മിടിപ്പിലേക്ക് കുതിക് കുന്നു
നമുക്കൊപ്പം ചിലരുണ്ട് സങ്കടം കൊണ്ട് പുറത്തറിയിക്കാത്തവർ; വേദനയേറുമ്പോൾ നീ മുടിത്തുമ്പി ലൊളിപ്പിച്ച രാത്രികൾ വാടി വീഴാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മടിത്തട്ടിലൊളിപ്പിച്ച പകലുകൾ... ഉയിരൊന്നാകെ പൂവിടുന്ന ചുംബന വസന്തങ്ങൾ
നാം തികച്ചും വന്യമായ ഒരു യാത്രയിലാണ് തണുപ്പിൻ്റെ ശീൽക്കാരങ്ങളിൽ കാറ്റിൻ്റെ മോങ്ങലിൽ കുടുങ്ങി പിടയുന്ന പാതിരാ നിരത്തിൽ ഒരു സ്പർശത്തിൻ്റെ സുരക്ഷയിൽ ഒരു നിമിഷത്തിൻ്റെ
വിജയം ............. എല്ലാവരോടും ചിരിക്കാൻ കുഞ്ഞുപൂക്കൾ പഠിപ്പിച്ചു എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി ഉരുകാൻ അച്ഛൻസൂര്യൻ പഠിപ്പിച്ചു എല്ലാവരിലും നിറയാൻ അമ്മ മഴ പഠിപ്പിച്ചു എല്ലാർക്കും കൊടുക്കാൻ മുത്തശ്ശിമാവു പഠിപ്പിച്ചു പഠിച്ചതിൻ കണക്കെടുത്ത നാൾ എഴുതുവാനാകാത്ത ഉത്തരങ്ങൾ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ് ഞാൻ വിജയിച്ചു. ..................................................................മുനീർഅഗ്രഗാമി
കാണാതായി ..................... പേര് സ്നേഹക്കുന്ന്. ഒത്ത ഉയരം പച്ച നിറം വലതു ഭാഗത്ത് ആനപ്പാറയുണ്ട് അതിനടുത്തൊരു കണിക്കൊന്ന ഇടതു ഭാഗത്ത് പച്ചപ്പാടം ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ കേരളത്തിൽ നിന്നും കാണാതായി കണ്ടു കിട്ടുന്നവർ അടുത്തുള്ള പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ വിവരമറിയിക്കുക *** അന്വേഷണം ....................... പരസ്യം കണ്ട് ആളുകൾ വിളിയോടു വിളി. കണ്ടതൊക്കെ മറ്റേതോ കുന്നിൻ്റെ എല്ലും മുള്ളും മറ്റേതോ നാടിൻ്റെ രക്തവും മജ്ജയും. മറ്റേതോ കൊടുമുടിയുടെ ചില മുടിയിഴകൾ ... അന്വേഷണം തുടർന്നു .... *** പുരോഗതി .................... രണ്ടു മാസം കഴിഞ്ഞ് വയലിൽ നിന്ന് അതിൻ്റെ പെരുവിരൽ കിട്ടി അഴുകിയിരുന്നു. കേടായ ലോറിയിൽ നിന്ന് മോതിരവിരൽ. ഒരു കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ച നിലയിൽ ചെറുവിരൽ
അന്വേഷണം അത്ര എളുപ്പം തീരില്ല നാടായ നാടൊക്കെ നിരത്തു വക്കിൽ നിന്ന് ഏതൊക്കെ യോ വാഹനത്തിൽ നിന്ന് അതിൻ്റെ നിലവിളി കേട്ടു പോലും !