കത്തുകള് കൂട്ടത്തോടെ മരിച്ചുവീണ
തീരത്ത്
നാം വാക്കുകളുടെ സ്മാരകമായ് ഇരുന്നു
ഇടയ്ക്ക് വന്നുപോകുന്ന മിസ്കോളുകള്
നമ്മെ ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു
നിന്റെ കാലിനടിയില് ജീവിതം പഠിക്കുന്ന
മണല്ത്തരികള് പോലും നിന്നെ മറന്നു
പിന്നെയാണോ
നാം വാക്കുകളുടെ സ്മാരകമായ് ഇരുന്നു
ഇടയ്ക്ക് വന്നുപോകുന്ന മിസ്കോളുകള്
നമ്മെ ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു
നിന്റെ കാലിനടിയില് ജീവിതം പഠിക്കുന്ന
മണല്ത്തരികള് പോലും നിന്നെ മറന്നു
പിന്നെയാണോ
ദൂരെ
ചുവന്നു
പഴുക്കുന്ന
സൂര്യനെമാത്രം കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കുന്ന ഞാന് !
സൂര്യനെമാത്രം കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കുന്ന ഞാന് !
No comments:
Post a Comment