പുഴവക്കത്ത്

പുഴവക്കത്ത്
.....................
തൊടുമ്പോൾ വാടുന്ന
ഇലയാണ് ഉടൽ മുഴുവൻ
തൊടാതെ തെട്ടടുത്ത് നിൽക്കണേ
വെളിച്ചം നിൽക്കുമ്പോലെ.

പ്രതിരോധിക്കാൻ
മറന്നു പോകും
മുള്ളുകൾ.
പുഴവക്കത്ത്
പൂവിടാനായ്
ഇത്തിരി നേരമിരുന്നതാണ്
ഒഴുക്കിന്റെ തെളിച്ചമേ
ഉടൽ തളിർക്കുന്നു
വേരുകളിലെവിടെയും
നിന്നിലേക്കുള്ള വഴികൾ
കരയിലേക്ക് കയറല്ലേ
തൊടല്ലേ
വാടുവാൻ വയ്യ
നിന്നെയിങ്ങനെ
കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ .
-മുനീർ അഗ്രഗാമി

No comments:

Post a Comment