പുതുമഴ വന്നതറിഞ്ഞ്
വിത്തിൽ നിന്നെത്തിനോക്കുന്നു
കുഞ്ഞിലക്കളിക്കുട്ടികൾ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 118.കുഞ്ഞിലക്കളിക്കുട്ടികൾ
പുതുമഴ വന്നതറിഞ്ഞ്
വിത്തിൽ നിന്നെത്തിനോക്കുന്നു
കുഞ്ഞിലക്കളിക്കുട്ടികൾ
വീട്ടമ്മ
സൂര്യനുണർന്നു വരുമ്പോൾ
അവന്നു കണിയായെന്നും
ചൂലുമായൊരാൾ
കരിയിലകൾക്കൊപ്പം
ഏതോ കാറ്റിലൊഴുകുമൊരു
കരിയിലയായവൾ മുറ്റമടിക്കുന്നു
പുലരിത്തണുപ്പിൽ
പുതപ്പിനോടു പിണങ്ങി
അടുപ്പിലെ കനലിനൊപ്പം
പുകഞ്ഞുകത്തുന്നു
പാത്രങ്ങളുടെ കലപിലയൊച്ചയിൽ
ഒച്ചയില്ലാത്തൊരു പാത്രമായ്
സ്വയം കലമ്പുന്നു
പുതപ്പിനോടു പിണങ്ങി
അടുപ്പിലെ കനലിനൊപ്പം
പുകഞ്ഞുകത്തുന്നു
പാത്രങ്ങളുടെ കലപിലയൊച്ചയിൽ
ഒച്ചയില്ലാത്തൊരു പാത്രമായ്
സ്വയം കലമ്പുന്നു
ചോറിനൊപ്പം തിളച്ച്
നീരെല്ലാം വാർന്ന്
വറ്റിൻ വെൺമപോലൊരു
വെളിച്ചമായ്
അടുക്കളയിൽ തെളിയുന്നു
ആ വെളിച്ചത്തിൽ
അക്ഷരം പഠിച്ചവന്റെയോർമ്മയിൽ
അവൾ കഥചൊല്ലുമമ്മക്കിളി
കളിചൊല്ലും കുഞ്ഞിക്കിളി
നീരെല്ലാം വാർന്ന്
വറ്റിൻ വെൺമപോലൊരു
വെളിച്ചമായ്
അടുക്കളയിൽ തെളിയുന്നു
ആ വെളിച്ചത്തിൽ
അക്ഷരം പഠിച്ചവന്റെയോർമ്മയിൽ
അവൾ കഥചൊല്ലുമമ്മക്കിളി
കളിചൊല്ലും കുഞ്ഞിക്കിളി
പലരുചികളിൽ
പലവർണ്ണങ്ങളിൽ
സന്തോഷത്തിൻ ചിത്രത്തൂവാലതുന്നി
രുചിയറിയാതെ ചിരിക്കുന്നു
ചിതയിൽ തീയിനോടേറ്റം
പ്രിയമായ്ച്ചേർന്ന്
പഞ്ചഭൂതങ്ങളായ്
പുറംലോകം കാണുന്നു
പലവർണ്ണങ്ങളിൽ
സന്തോഷത്തിൻ ചിത്രത്തൂവാലതുന്നി
രുചിയറിയാതെ ചിരിക്കുന്നു
ചിതയിൽ തീയിനോടേറ്റം
പ്രിയമായ്ച്ചേർന്ന്
പഞ്ചഭൂതങ്ങളായ്
പുറംലോകം കാണുന്നു
വീടു പൊളിഞ്ഞു പോയിട്ടും
വീട്ടുവാനായില്ല
വീടിനവളോടുള്ള കടം
വീട്ടുവാനായില്ല
വീടിനവളോടുള്ള കടം
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 116.മരുഭൂമിയിൽ
മരുഭൂമിയിൽ
ജീവിതം പൊള്ളിനിൽക്കുമ്പോൾ
മണൽക്കാറ്റു വന്നു ചോദിക്കുന്നു,
"സന്തോഷം നാട്ടിലെ
പച്ചപ്പിലെങ്ങോ വെച്ചുമറന്നു അല്ലേ?"
പാവം(മാറ്റൊലിക്കവിത)
അയ്യായിരത്തിന്റെ
ഇടയനായിരുന്നു
ഫെയ്സ് ബുക്കിന്റെ
സൗഹൃദച്ചെരിവിലായിരുന്നു
സന്ദേശങ്ങളുടെ മഴയിൽ
തളിർത്തു നിന്നവനായിരുന്നു
പിൻതുടർച്ചക്കാരുടെ പ്രളയത്തിൽ
ആലിലയിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ
വരലു കുടിച്ചു
കിടന്നവനായിരുന്നു
എന്നിട്ടും മരിക്കുമ്പോൾ
ഒരുതുള്ളി പച്ചവെള്ളം കൊടുക്കുവാൻ
ആരും അടുത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല;
പാവം
ഇടയനായിരുന്നു
ഫെയ്സ് ബുക്കിന്റെ
സൗഹൃദച്ചെരിവിലായിരുന്നു
സന്ദേശങ്ങളുടെ മഴയിൽ
തളിർത്തു നിന്നവനായിരുന്നു
പിൻതുടർച്ചക്കാരുടെ പ്രളയത്തിൽ
ആലിലയിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ
വരലു കുടിച്ചു
കിടന്നവനായിരുന്നു
എന്നിട്ടും മരിക്കുമ്പോൾ
ഒരുതുള്ളി പച്ചവെള്ളം കൊടുക്കുവാൻ
ആരും അടുത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല;
പാവം
ചിങ്ങപ്പകലിൽ
തുമ്പികൾ പാറും ചിങ്ങപ്പകലിൽ
തുമ്പപ്പൂവു തിരഞ്ഞു നടന്നൂ
ഞാനൊരു ചെറു കാറ്റായലസം
കാടും മേടുമലഞ്ഞു നടന്നൂ
തുമ്പിപ്പെണ്ണേയെൻ മകളേ നിന്നെ
തുമ്പച്ചെടിതൻ പുഞ്ചിരി കാട്ടാൻ
ആ പുഞ്ചിരിയിൽ ഞാനെന്നോ വെച്ചു
മറന്നൊരു നൽകൊഞ്ചലിരിപ്പൂ
തുമ്പച്ചെടിതൻ പുഞ്ചിരി കാട്ടാൻ
ആ പുഞ്ചിരിയിൽ ഞാനെന്നോ വെച്ചു
മറന്നൊരു നൽകൊഞ്ചലിരിപ്പൂ
ആ കൊഞ്ചലിൽ ഞാനൊരു കുഞ്ഞായ്‌
പൂക്കളിറുത്ത കാലമിരിപ്പൂ
കാലത്തിൻ ചെറുവിരലിൽ തൂങ്ങി
നടന്ന കുട്ടിക്കാലമിരിപ്പൂ
പൂക്കളിറുത്ത കാലമിരിപ്പൂ
കാലത്തിൻ ചെറുവിരലിൽ തൂങ്ങി
നടന്ന കുട്ടിക്കാലമിരിപ്പൂ
തുമ്പികൾ പാറും ചിങ്ങപ്പകലിൽ
തുമ്പപ്പൂവു തിരഞ്ഞു നടന്നൂ
ഞാനൊരു ചെറു കാറ്റായലസം
കാടും മേടുമലഞ്ഞു നടന്നൂ
തുമ്പപ്പൂവു തിരഞ്ഞു നടന്നൂ
ഞാനൊരു ചെറു കാറ്റായലസം
കാടും മേടുമലഞ്ഞു നടന്നൂ
മകളേ നിന്നുടെ കുഞ്ഞിക്കയ്യിൽ
മണ്ണി ൽ പൂക്കും വിശുദ്ധി വെക്കാൻ
പൊന്നോണക്കുഞ്ഞിപ്പല്ലുകൾ തൂവും
പാൽ പുഞ്ചിരിയൊന്നായ് നല്കാൻ
മണ്ണി ൽ പൂക്കും വിശുദ്ധി വെക്കാൻ
പൊന്നോണക്കുഞ്ഞിപ്പല്ലുകൾ തൂവും
പാൽ പുഞ്ചിരിയൊന്നായ് നല്കാൻ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 115.ശൂന്യത
അടുത്തുണ്ടായിരുന്നൊരാൾ
ഇല്ലാത്തതിൻ ശൂന്യതയിൽ
എന്നിലെ ഞാനുമില്ലാതാകുന്നു
ശൂന്യതമാത്രം ബാക്കിയാകുന്നു
കടപ്പുറത്തുകൂടെ
കടപ്പുറത്തുകൂടെ നടന്നു
ഇരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല
കടൽ തിളയ്ക്കുമ്പോൾ
കടലിനെ നോക്കിയില്ല
കാറ്റുമാത്രം കുടെ വന്നു
കടലിനെ അരിച്ചരിച്ച്
കൂട്ടുകാരുടെ തോണി വന്നു
വലയിൽ മത്തിയില്ല മാന്തളില്ല
കടലരിച്ചു മടുത്തവരുടെ വേദനമാത്രം
വലയിൽ
സങ്കടം വലവിരിച്ചതിൻ
ശൂന്യവേള
കടലിനോടുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ
കരച്ചിലായ് മനസ്സിൽ നീന്തുന്നു
കടപ്പുറത്തിരിക്കുവാൻ തോന്നിയില്ല
കണ്ണിൽ കടൽത്തിരകളിളകുന്നു
തോണിയതു നോക്കിനിന്നു
തോണിയെ തഴുകി
തോറ്റുപോവില്ലെന്നുറപ്പു കൊടുത്തു
മുക്കുവാ മുങ്ങുവാൻവായെന്ന്
കടൽ വിളിച്ചെങ്കിലും
കേൾക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു
കൊണ്ടാട്ടം
കൊണ്ടാട്ടം,,,,,,,,,,,,,,,,,
കൊണ്ടാടുന്നവർക്കറിയില്ല
കൊണ്ടാട്ടമായവൻ്റെ സങ്കടം
അവർക്ക് അവരുടെ രുചി
കൊണ്ടാടുന്നവരെല്ലാം പൂച്ചകൾ
അവർക്ക് അവരുടെ വീണ വായന
പ്രാണൻ പൊള്ളിയും വറ്റിയും
പൊരിഞ്ഞും ഞെരിഞ്ഞും
അവർക്ക് രുചികൊടുത്തവന്
ചരിത്രമില്ല
അവൻ്റെ പച്ചപ്പ്
അവർ വെളുപ്പിച്ചു
അവൻ്റെ വെളുപ്പ്
അവർ കറുപ്പിച്ചു
ഒടുവിൽ കറുപ്പിൽ
അവർക്കുര സിക്കുവാൻ
മാത്രമുള്ള യെരിവായ്
അവൻ തീർന്നു പോകുന്നു
അവരവനെ തിന്നു തീർക്കുന്നു
കൊണ്ടാടുന്നവർക്കറിയില്ല
കൊണ്ടാട്ടമായവൻ്റെ സങ്കടം
അവർക്ക് അവരുടെ രുചി
കൊണ്ടാടുന്നവരെല്ലാം പൂച്ചകൾ
അവർക്ക് അവരുടെ വീണ വായന
പ്രാണൻ പൊള്ളിയും വറ്റിയും
പൊരിഞ്ഞും ഞെരിഞ്ഞും
അവർക്ക് രുചികൊടുത്തവന്
ചരിത്രമില്ല
അവൻ്റെ പച്ചപ്പ്
അവർ വെളുപ്പിച്ചു
അവൻ്റെ വെളുപ്പ്
അവർ കറുപ്പിച്ചു
ഒടുവിൽ കറുപ്പിൽ
അവർക്കുര സിക്കുവാൻ
മാത്രമുള്ള യെരിവായ്
അവൻ തീർന്നു പോകുന്നു
അവരവനെ തിന്നു തീർക്കുന്നു
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 113.സങ്കടത്തിന്റെ ചിറകുകൾ
കണ്ണിലെ
ആകാശത്തിൽ പറക്കുന്ന
കിളികൾക്കൊക്കെയും
സങ്കടത്തിന്റെ ചിറകുകൾ
ആകാശത്തിൽ പറക്കുന്ന
കിളികൾക്കൊക്കെയും
സങ്കടത്തിന്റെ ചിറകുകൾ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 112.വരാതെ വേനലേ
വേനൽമഴയിൽ
എന്നുടലിൽ വന്നിരിക്കുന്നു
കുളിർത്തുമ്പികൾ
അവയെ പിടിക്കുവാൻ
വെയിൽകയ്യുമായ്
വരാതെ വേനലേ...
വെയിൽകയ്യുമായ്
വരാതെ വേനലേ...
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 110.ഒറ്റപ്പെടുമ്പോൾ
ഒറ്റപ്പെട്ടൊരോർമ്മ
കാത്തിരിക്കുന്നു
ഒറ്റപ്പെടുമ്പോൾ
കൂട്ടായിരിക്കുവാൻ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 107.ഇരുളൊരു വേട്ടപ്പക്ഷിയായ്
രമണനും ചന്ദ്രികയും
കടപ്പുറത്തിരിക്കെ
കിളികൾ പറന്നു
സന്ധ്യയും പറന്നു
ഇരുളൊരു വേട്ടപ്പക്ഷിയായ്
പിന്നാലെയും
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 105.സ്ത്രീയേ
സ്ത്രീയേ
ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കാൻ
മാതൃകയില്ലാതെ
നീയെന്നുമദൃശ്യമാം കുരിശിലേറുന്നു
പ്രണയലേഖനം ..................................
നീ പൂത്തുലയാത്ത
വെളിച്ചത്തിലില്ലെനിക്കു പകലെന്നറിയൂ
കൃഷ്ണേ
നീലക്കടമ്പുകൾ
കാറ്റിലിളകിയാടി വിളിക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല ക്യഷ്ണേ
കോലക്കുഴൽ നാദം കാതോർത്തു
ഗോകുലം മുഴുവനും
മധുധാരയിൽ മുഴുകി നിൽക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
പകലോൻ പലതരം രശ്മികൾ തൂവി വെളിച്ചത്തിൽ കുളിപ്പിക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
കാറ്റിലിളകിയാടി വിളിക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല ക്യഷ്ണേ
കോലക്കുഴൽ നാദം കാതോർത്തു
ഗോകുലം മുഴുവനും
മധുധാരയിൽ മുഴുകി നിൽക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
പകലോൻ പലതരം രശ്മികൾ തൂവി വെളിച്ചത്തിൽ കുളിപ്പിക്കിലും
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
നീ പതിയെ വെളിച്ചമായെൻമുന്നിൽ
വഴിത്തെളിച്ചമാകുവോളം
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
വഴിത്തെളിച്ചമാകുവോളം
പകലെനിക്കില്ല കൃഷ്ണേ
ഉടലാകെ വെളുത്തു വിളറി
മനസ്സിലിരുൾമൂടി വിരഹതാപത്താലുരുകി
കരിഞ്ഞു കാർവർണ്ണമായ്
മനസ്സേതോവേദനയാൽ
മനസ്സിലിരുൾമൂടി വിരഹതാപത്താലുരുകി
കരിഞ്ഞു കാർവർണ്ണമായ്
മനസ്സേതോവേദനയാൽ
നീയേതിരുളിൻ കോട്ടയിൽ
അകപ്പെട്ടെന്നറിയാതെ
നിലാത്തെളിയോടു നിന്നെച്ചോദിച്ചു
വിഷണ്ണനായലഞ്ഞേൻ
അകപ്പെട്ടെന്നറിയാതെ
നിലാത്തെളിയോടു നിന്നെച്ചോദിച്ചു
വിഷണ്ണനായലഞ്ഞേൻ
കൂരിരുൾ കുടിച്ചു ഞാനൊരു കാർവർണ്ണനായ്
അന്ധവൃന്താവനത്തിലായ്
അന്ധവൃന്താവനത്തിലായ്
കൃഷ്ണേ‐നീയേതു താരകത്തിൻ കീഴിൽ
ഏതു മണ്ണിൽ
ഏതിരുളിൽ
നിശാഗന്ധിയായ് എന്നെക്കാത്തിരിക്കുന്നു?
ഏതു മണ്ണിൽ
ഏതിരുളിൽ
നിശാഗന്ധിയായ് എന്നെക്കാത്തിരിക്കുന്നു?
ഏതു വിഷാദമഴ നിനക്കുചുറ്റുമെന്നെ
മറച്ചു പെയ്യുന്നു?
മറച്ചു പെയ്യുന്നു?
നിന്നിലെത്തുവാൻ പകലിലിരുളായ്
ഇരുളിൽ കൂരിരുളായ്
സൂര്യനില്ലാ ഭൂമിപോലലയുന്നു ഞാൻ
ഇരുളിൽ കൂരിരുളായ്
സൂര്യനില്ലാ ഭൂമിപോലലയുന്നു ഞാൻ
ഉടൽ തണുത്ത ചിറകുമായ്
രാപ്പക്ഷിയായ് ഞാൻ പറന്നുയരുന്നു
കുളിരിൻ ചിറകടി ഓരോ
ദേശദേശാന്തരങ്ങളിൽ നിന്നെത്തിരഞ്ഞു ചുവടു വെക്കുന്നു
രാപ്പക്ഷിയായ് ഞാൻ പറന്നുയരുന്നു
കുളിരിൻ ചിറകടി ഓരോ
ദേശദേശാന്തരങ്ങളിൽ നിന്നെത്തിരഞ്ഞു ചുവടു വെക്കുന്നു
കൃഷ്ണേ ഓടക്കുഴൽ നാദമില്ലിപ്പോൾ
കേൾക്കുവാൻ കാതുകൂർപ്പിക്കും
പ്രണയാർദ്രമാം നിൻ നിശ്വാസം
കേൾക്കണമതിന്നു കാതരയായ്
ഒരിക്കൽക്കൂടിയൊഴുകുവാൻ
കേൾക്കുവാൻ കാതുകൂർപ്പിക്കും
പ്രണയാർദ്രമാം നിൻ നിശ്വാസം
കേൾക്കണമതിന്നു കാതരയായ്
ഒരിക്കൽക്കൂടിയൊഴുകുവാൻ
കൃഷ്ണേ കേൾക്കുക
തണുപ്പിൻ ചിടകടി ഞാൻ തന്നെ
തണുപ്പിൻ ചിടകടി ഞാൻ തന്നെ
കാതോർക്കുകയെൻ പറക്കലിൻ നിസ്വനം
ചിറകുകുടയലിൻ ദീനമാം നാദം
ചിറകുകുടയലിൻ ദീനമാം നാദം
നിന്നെത്തിരഞ്ഞു നിശാമാരുതന്റെ
കൈപിടിച്ചെൻ തൂവലുകൾ
പറന്നുപറന്നുവരാം
കൈപിടിച്ചെൻ തൂവലുകൾ
പറന്നുപറന്നുവരാം
നീ നിലാവു മുട്ടിവിളിക്കും‐
ജനലുകൾ തുറക്കുക കൃഷ്ണേ
ജനലുകൾ തുറക്കുക കൃഷ്ണേ
അതുവഴിയകത്തേക്കു മെല്ലെ
കടന്നെത്തും അദൃശ്യമായ് ഞാൻ
കുളിർരജനിയായ്
കടന്നെത്തും അദൃശ്യമായ് ഞാൻ
കുളിർരജനിയായ്
കൃഷ്ണേ കിളിക്കൊഞ്ചൽ കേൾക്കുവാൻ
നമുക്കൊന്നിച്ചൊരു പകൽ പിറക്കുവാൻ
നമുക്കൊന്നിച്ചൊരു പകൽ പിറക്കുവാൻ
(മുനീർഅഗ്രഗാമി)
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 103.കൊത്തല്ലേ
ചൂണ്ടലിട്ടവർ കാത്തിരിക്കുന്നു
നമ്മെ കരയ്ക്കു കയറ്റുവാൻ
വിശപ്പാലൊന്നും കൊത്തല്ലേ;
ജലരാശി തന്നെ നമുക്കു മഹാരാശി
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 100.മരുഭൂമിയിൽ‐
നഷ്ടസ്വപ്ങ്ങളാൽ
കാടുകയറിയ
വയൽ നീ
മരുഭൂമിയിൽ‐
നിന്നെന്റെ ചിന്തകൾ
കാടുകയറുമ്പോൾ
മീട്ടലാൽ
നിന്റെ വിരലില്ലെങ്കിലില്ല
വില
പാടുവാൻ പാടുപെടുന്നു
നിൻ വിരൽമീട്ടും
മീട്ടലാൽ പൊട്ടുവോളമീ
വീണക്കമ്പി
വില
പാടുവാൻ പാടുപെടുന്നു
നിൻ വിരൽമീട്ടും
മീട്ടലാൽ പൊട്ടുവോളമീ
വീണക്കമ്പി
ലിഫ്റ്റിൽ ഉയരങ്ങളിലേക്കു പോകുന്നു കുട്ടികൾ
ലിഫ്റ്റിൽ ഉയരങ്ങളിലേക്കു
പോകുന്നു കുട്ടികൾ
മുതിർന്നവരെപോലെ
പോകുന്നു കുട്ടികൾ
മുതിർന്നവരെപോലെ
അവർ
കോട്ടും ടൈയും‐അഴിച്ചുവെക്കുന്നു
ആകാശത്തോളം ഉയരത്തിൽ നിന്നവർ
ആകാശമോ ഭൂമിയോ കാണാതെ
ഗൂഗിളിൽ ഗൃഹപാഠം തിരയുന്നു
കോട്ടും ടൈയും‐അഴിച്ചുവെക്കുന്നു
ആകാശത്തോളം ഉയരത്തിൽ നിന്നവർ
ആകാശമോ ഭൂമിയോ കാണാതെ
ഗൂഗിളിൽ ഗൃഹപാഠം തിരയുന്നു
എ സിയുടെ തണുപ്പിൽ
വിയർക്കലെന്നൊരനുഭവത്തെ
കൊന്നൊടുക്കുന്നു
അന്നേരം
ആരും വന്നെത്തിനോക്കാത്ത പറമ്പിൽ
മഞ്ചാടിമണികൾ പൊഴിയുന്നു
അപ്പുപ്പൻതാടി അതിന്നടുത്തു
വന്നു നോക്കുന്നു
ആരും വന്നെത്തിനോക്കാത്ത പറമ്പിൽ
മഞ്ചാടിമണികൾ പൊഴിയുന്നു
അപ്പുപ്പൻതാടി അതിന്നടുത്തു
വന്നു നോക്കുന്നു
കുഞ്ഞണ്ണാൻ അതുവഴി
ആരോടോ പിണങ്ങി കടന്നു പോകുന്നു
സന്ധ്യ വന്ന് അവരെനോക്കി
ചുവന്ന ചിറകുകുടയുന്നു
ചുവന്ന ചിറകുകുടയുന്നു
കുട്ടികൾ അതൊന്നുമറിഞ്ഞില്ല
അവ കുട്ടികളെയും കണ്ടില്ല
കുട്ടികൾ ബി ബി സി ന്യൂസ്
കാണുകയായിരുന്നല്ലോ.
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 98.ഗ്രാമം
വികസനം വരുംവഴി നോക്കി
നോക്കി നിൽക്കെ
അപ്രത്യക്ഷയായൊരു
മഞ്ഞുതുള്ളിയാണെൻ ഗ്രാമം
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 97.ജീവാമൃതം
തോരുവാൻ വ െയ്യന്നു നീ
ഹാ പെ െയ്യന്നു ഞാൻ!
തോർച്ചയുടെ ശാന്തിയില്ലെങ്കിലും
പെയ്ത്തിന്റെ സംഗീതം
നമുക്കു ജീവാമൃതം
എന്റെ കാക്കേ
എന്നാലും എന്റെ കാക്കേ
വെളുക്കുമ്പോൾ
കറുപ്പായ്
കറുക്കുവോളം നീ പറക്കുന്നു
വെളുക്കുമ്പോൾ
കറുപ്പായ്
കറുക്കുവോളം നീ പറക്കുന്നു
പറക്കാനറിയാതെ ഞങ്ങൾ
വെളുക്കുമ്പോൾ
ഉടലിനകത്തും പുറത്തും
കറുപ്പുമായ് നടക്കുന്നു
വെളുക്കുമ്പോൾ
ഉടലിനകത്തും പുറത്തും
കറുപ്പുമായ് നടക്കുന്നു
എന്നാലുമെന്റെ കാക്കേ
നടന്നാലും പറന്നാലും
കറുപ്പ്
നിനക്കെന്നും കറുപ്പുതന്നെ
നടന്നാലും പറന്നാലും
കറുപ്പ്
നിനക്കെന്നും കറുപ്പുതന്നെ
എത്ര കറുപ്പായാലും
കുറെ നടന്നാൽ കറുപ്പെല്ലാം
വെളുക്കുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്
കുറെ നടന്നാൽ കറുപ്പെല്ലാം
വെളുക്കുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്
അല്ല
വെളുക്കുവോളം നടക്കുന്നു
ഞങ്ങൾ
വെളുക്കുവോളം നടക്കുന്നു
ഞങ്ങൾ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 96.മഹായുദ്ധമാണ്
മരണം മഹാരണമാണ്
ജീവിതവും ജീവനും തമ്മിലുള്ള
പോരാട്ടമാണ്
ഇരുപക്ഷവും ബാക്കിയാവാത്ത
മഹായുദ്ധമാണ്
മരണവീട്
മരണവീട്
ഓർമ്മയുടെ ചിറകുള്ള പക്ഷിയാണ്
മരിച്ചയാളുടെ വേദനകളെല്ലാം തിന്ന്
അത് ചിറകൊതുക്കിയിരിക്കുന്നു
വന്നവർ വന്നവർ
ഓരോ തൂവൽ കൊണ്ടു പോകുന്നു
അത് അയാളെ ചിറകിനടിയിൽ
ഒളിപ്പിച്ച്
സങ്കടത്തോടെയിരിക്കുന്നു
ഇനി അതിന്റെ ചിറകടിയിലാണ്
അയാൾ ജീവിക്കുക
അതിന്റെ ശബ്ദത്തിലാണ്
അയാൾ സംസാരിക്കുക
ഇനി എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞുപോയാൽ
അതു പറന്നു പോകുമോ?
വീടു മാത്രം ബാക്കിയാകുമോ?
ഓർമ്മയുടെ ചിറകുള്ള പക്ഷിയാണ്
മരിച്ചയാളുടെ വേദനകളെല്ലാം തിന്ന്
അത് ചിറകൊതുക്കിയിരിക്കുന്നു
വന്നവർ വന്നവർ
ഓരോ തൂവൽ കൊണ്ടു പോകുന്നു
അത് അയാളെ ചിറകിനടിയിൽ
ഒളിപ്പിച്ച്
സങ്കടത്തോടെയിരിക്കുന്നു
ഇനി അതിന്റെ ചിറകടിയിലാണ്
അയാൾ ജീവിക്കുക
അതിന്റെ ശബ്ദത്തിലാണ്
അയാൾ സംസാരിക്കുക
ഇനി എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞുപോയാൽ
അതു പറന്നു പോകുമോ?
വീടു മാത്രം ബാക്കിയാകുമോ?
മഹാമനസ്വിനീ!
വേദനകൾ
വേട്ടയാടും കാട്ടിൽ
ഞാനലയുമ്പോൾ
കാട്ടുതീയും പിന്നാലെ വരുന്നു
നീയേതു ദുഷ്ഷന്തന്റെ
ശകുന്തളയെന്നെനിക്കറിയില്ലയെങ്കിലും
നീതന്നെയെനിക്കു മഴയുമഭയവും
മഹാമനസ്വിനീ!
വേട്ടയാടും കാട്ടിൽ
ഞാനലയുമ്പോൾ
കാട്ടുതീയും പിന്നാലെ വരുന്നു
നീയേതു ദുഷ്ഷന്തന്റെ
ശകുന്തളയെന്നെനിക്കറിയില്ലയെങ്കിലും
നീതന്നെയെനിക്കു മഴയുമഭയവും
മഹാമനസ്വിനീ!
ഓടിത്തളർന്നു വരളുമ്പോൾ
പോകണം നമുക്കൊരുവട്ടം കൂടി
പണ്ടുപഠിച്ചൊരാ സ്കൂളിൽ
ഓർമ്മകൾ വറ്റിവരണ്ട മനസ്സുമായ്
ഓടിത്തളർന്നു വരളുമ്പോൾ
പണ്ടുപഠിച്ചൊരാ സ്കൂളിൽ
ഓർമ്മകൾ വറ്റിവരണ്ട മനസ്സുമായ്
ഓടിത്തളർന്നു വരളുമ്പോൾ
പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ്
പഴയ കെട്ടിടമെങ്കിലും
നമുക്കതിന്നടുത്തിത്തിരി നേരമിരിക്കണം
നൻമ നമ്മിൽ വർഷിച്ച പരുക്കൻ ഭിത്തികൾ കാണണം
പഴയ കെട്ടിടമെങ്കിലും
നമുക്കതിന്നടുത്തിത്തിരി നേരമിരിക്കണം
നൻമ നമ്മിൽ വർഷിച്ച പരുക്കൻ ഭിത്തികൾ കാണണം
നമുക്കു മാമ്പഴം തന്ന ക്ലാസ്മുറി
നമുക്കു മാമ്പഴക്കാലം തന്ന മാവിൻചോട്ടിലെ കളിസ്ഥലം
നമ്മെ തിരിച്ചറിയും നാമേതിരുട്ടിൽ
തപ്പിത്തടഞ്ഞു ചെന്നെത്തിലും
നമുക്കു മാമ്പഴക്കാലം തന്ന മാവിൻചോട്ടിലെ കളിസ്ഥലം
നമ്മെ തിരിച്ചറിയും നാമേതിരുട്ടിൽ
തപ്പിത്തടഞ്ഞു ചെന്നെത്തിലും
ലോകവേഗങ്ങളിൽ ഞാനും നീയും
കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ പുഴയായ്
ഒഴുക്കു നിലച്ചു പിടഞ്ഞു കളിക്കെ
മരുന്നായെത്തുമോർമ്മകളെവിടെ?
കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ പുഴയായ്
ഒഴുക്കു നിലച്ചു പിടഞ്ഞു കളിക്കെ
മരുന്നായെത്തുമോർമ്മകളെവിടെ?
അതുകൊണ്ടു പോകണം നമുക്കു കൂട്ടുകാരാ
കോമ്പസ്സുകൊണ്ടു മരത്തിലും കല്ലിലും
നാം കൊത്തിവെച്ച കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ
ചിത്രകഥകൾ വായിക്കുവാൻ
മഷിതീരുവോളം ബെഞ്ചിൽ നിഗൂഢമാം
കോമ്പസ്സുകൊണ്ടു മരത്തിലും കല്ലിലും
നാം കൊത്തിവെച്ച കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ
ചിത്രകഥകൾ വായിക്കുവാൻ
മഷിതീരുവോളം ബെഞ്ചിൽ നിഗൂഢമാം
സ്മിതത്തോടെ‐അന്നോളം മിണ്ടാത്തവളുടെ പേരെഴുതിയ
പ്രണയകൗതുകം നെഞ്ചേറ്റുവാൻ
പ്രണയകൗതുകം നെഞ്ചേറ്റുവാൻ
എത്ര വറ്റിവരണ്ടാലും എത്ര ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞാലും
പണ്ടു പഠിച്ചതിന്നോർമ്മത്തുമ്പികൾ പാറും
സ്കൂൾ മുറ്റത്തെത്തിയാൽ
താനേ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു നാം
താനേ വരാന്തയിൽ
താഴ്മയോടൊരു കുട്ടിയായ്
ചുളിവും നരയും മറന്ന്
ചുറുചുറുക്കുള്ള ചുവടുകൾ വെക്കുന്നു.....
പണ്ടു പഠിച്ചതിന്നോർമ്മത്തുമ്പികൾ പാറും
സ്കൂൾ മുറ്റത്തെത്തിയാൽ
താനേ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു നാം
താനേ വരാന്തയിൽ
താഴ്മയോടൊരു കുട്ടിയായ്
ചുളിവും നരയും മറന്ന്
ചുറുചുറുക്കുള്ള ചുവടുകൾ വെക്കുന്നു.....
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 94.ജലജീവിയായ്
കണ്ണിൽ കടലുള്ളവളിൽ
നീന്തി
കരപറ്റാനാശിക്കെ ഞാൻ
ജലജീവിയായ് പരിണമിക്കുന്നു
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 93.കരിയിലത്തുള്ളികൾ
വേനൽമഴ കൊണ്ടുപോകുന്നു
വെയിൽ തട്ടിക്കളിച്ച വേദനകൾ;
ഉതിർന്നുപോയ കരിയിലത്തുള്ളികൾ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 92.അഹങ്കാരി
അഹങ്കാരിയാം ഞാൻ
പാരച്ചൂട്ടിലിറങ്ങുമ്പോൾ
മണ്ണിൽ നിന്നും നോക്കി
ചിരിക്കയാണപ്പൂപ്പൻ താടി!
നിലാവിന്റെ ഭാഷ
എനിക്കും നിലാവിനും
മാത്രമറിയുന്ന ഒരു ഭാഷയുണ്ട്
ഓരോ രാത്രിയും
ആ ഭാഷയിൽ
എന്റെ കണ്ണീർത്തുള്ളിയിൽ
എഴുതുന്നത്
നിലാവിനു മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ
സൂര്യനാ ഭാഷയറിയില്ല
സൂര്യൻ ഓരോപുലരിയിലും
വെളിച്ചമൊഴിച്ച് കുളിപ്പിച്ച്
എന്നെ ഒരു പൂച്ചെടിയാക്കി
നിങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ വെയ്ക്കും
സൂര്യൻ ഓരോപുലരിയിലും
വെളിച്ചമൊഴിച്ച് കുളിപ്പിച്ച്
എന്നെ ഒരു പൂച്ചെടിയാക്കി
നിങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ വെയ്ക്കും
നിങ്ങൾ രസിക്കും;
പൂക്കളെല്ലാം നിങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകുമ്പോഴും
എന്റെവേരുകൾ
ആ കണ്ണീർത്തുള്ളിയിലെ അക്ഷരങ്ങളിൽ
മുറുകെ പിടിക്കും
പൂക്കളെല്ലാം നിങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകുമ്പോഴും
എന്റെവേരുകൾ
ആ കണ്ണീർത്തുള്ളിയിലെ അക്ഷരങ്ങളിൽ
മുറുകെ പിടിക്കും
എന്തുവേണമെങ്കിലും
കൊണ്ടു പോകുക
എനിക്ക് നിലാവിന്റെ കൂട്ടുണ്ട്
എനിക്കും നിലാവിനുമൊരു
ഭാഷയുണ്ട്
കൊണ്ടു പോകുക
എനിക്ക് നിലാവിന്റെ കൂട്ടുണ്ട്
എനിക്കും നിലാവിനുമൊരു
ഭാഷയുണ്ട്
തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 91.ചിരിക്കുന്നു
പെരുവഴിയിൽ നഗ്നയായ്‌
മരം മാനം നോക്കി നില്ക്കെ
വെയിൽ വീണുരുണ്ട് ചിരിക്കുന്നു
വെളിച്ചം കുടിച്ചു പുലരുവാൻ
പുലരും നമുക്കൊരു പുലരി,
കിളിയൊച്ചയിലൂഞ്ഞാലാടുവാൻ
പുൽത്തുമ്പിലെ തൂമഞ്ഞു തുള്ളിപോൽ
വെളിച്ചം കുടിച്ചു പുലരുവാൻ
കിളിയൊച്ചയിലൂഞ്ഞാലാടുവാൻ
പുൽത്തുമ്പിലെ തൂമഞ്ഞു തുള്ളിപോൽ
വെളിച്ചം കുടിച്ചു പുലരുവാൻ
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 90.മഴ മഴയായ്
വേനൽ വേദനിപ്പിക്കുന്നു;
കാറ്റിന്റെ നെഞ്ചിൽ
വീണു കിടന്നു
പെയ്യുന്നു മഴ മഴയായ്!
മുറം
വീട്ടിലിപ്പോൾ മുറമില്ല
ചേറലും ചേറിപ്പെറുക്കലും
ഞങ്ങൾ മറന്നു
വിരലിന്റെ താളത്തിൽ
കല്ലും നെല്ലും വേർതിരിച്ചത്
ഞങ്ങൾക്ക് പഴങ്കഥയായി
മകൾക്കത് മനസ്സിലാകാത്ത
കടങ്കഥയായി
കല്ലും നെല്ലും വേർതിരിച്ചത്
ഞങ്ങൾക്ക് പഴങ്കഥയായി
മകൾക്കത് മനസ്സിലാകാത്ത
കടങ്കഥയായി
അതുകൊണ്ട്
അവൾ ആനയെ കണ്ടു
മുറംപോൽ ചെവിയുള്ള
ആനയെ കണ്ടില്ല
അവൾ ചോറു തിന്നു
നെല്ലിൽ നിന്നും ചോറിലേക്കുള്ള വഴി
നടന്നില്ല
അവൾ ആനയെ കണ്ടു
മുറംപോൽ ചെവിയുള്ള
ആനയെ കണ്ടില്ല
അവൾ ചോറു തിന്നു
നെല്ലിൽ നിന്നും ചോറിലേക്കുള്ള വഴി
നടന്നില്ല
മുറം ഒരു ഉപകരണം മാത്രമല്ല
അമ്മ മകളിലേക്കു പകരുന്ന
അരിയിൽ നിന്നും കല്ലെടുക്കുന്നതിന്റെ
സംഗീതം കൂടിയാണത്.
അമ്മ മകളിലേക്കു പകരുന്ന
അരിയിൽ നിന്നും കല്ലെടുക്കുന്നതിന്റെ
സംഗീതം കൂടിയാണത്.
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 89.തുഴഞ്ഞു തുഴഞ്ഞു ഞാൻ!
വീഴുന്നതുപോലുമറിയാതെ
നീയെന്ന കാറ്റിൽ തൂവലായ്
തുഴഞ്ഞു തുഴഞ്ഞു ഞാൻ!
തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 88.അത്യഗാധമാം...
അത്യുന്നതങ്ങളിൽ നിന്നും
വീഴാതെയില്ല ,
വീഴാതെയില്ല ,
അത്യഗാധമാം
കടലാഴത്തിലൊരു തുള്ളിയും
കടലാഴത്തിലൊരു തുള്ളിയും
നിഴലുകൾ ചവിട്ടാതെ
അപ്പോൾ നിലാവ്
ഒരു ദേവത.
നിഴലുകൾ ചവിട്ടാതെ
അയാളിലേക്ക്
നടന്നു വരുന്ന വെൺമ
ഒരു ദേവത.
നിഴലുകൾ ചവിട്ടാതെ
അയാളിലേക്ക്
നടന്നു വരുന്ന വെൺമ
അപ്പോൾ,
രാത്രിപോലും അയാളെ
ഒറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ
അവൾക്കെങ്ങനെ
അയാളെ കാണാതിരിക്കാനാകും!
രാത്രിപോലും അയാളെ
ഒറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ
അവൾക്കെങ്ങനെ
അയാളെ കാണാതിരിക്കാനാകും!
Subscribe to:
Posts (Atom)