ഞരമ്പിലെ കാടുമായെത്തുക തോഴരേ

എന്റെ നീലഞരമ്പുകളിൽ
അതി നിഗൂഡമായൊരു
കാടൊഴുകുന്നുണ്ട്

എന്നിലെത്തുന്നവരിൽ ചിലർ
കാടു കണ്ടു സ്വയം കവിതയായ്
എനിക്കു വായിക്കുവാൻ
വസന്ത മൊരുക്കും

ചിലർ ആയുധങ്ങളും
വേട്ടപ്പട്ടികളുമായ് വന്ന്
സമാധാനം തകർക്കും

കണ്ണിൽ പരസ്പരം കണ്ണാടിനോക്കുന്ന
മാനിനേയും മയിലിനേയും
അവർ കൊണ്ടു പോകും

ചിലർ ശാന്തമായ് കാട്ടുചോലയിൽ
ലയിച്ചതിൻ കുളിരാകും
ചിലർ സിംഹഗർജ്ജനമായ്
ഞരമ്പു തകർക്കും

തീയായും മഴയായും
തളിരായും തണലായും
കാട്ടിലെത്തുമ്പോൾ
ഞരമ്പിലെ കാടുമായെത്തുക
തോഴരേ

തൊട്ടുരുമ്മിയതൊക്കെയും -

അടുത്തുവന്ന കുറിഞ്ഞിപ്പൂച്ച
അതിന്റെ വാൽ മനസ്സിൽ വെച്ചു

അകലെ നിന്നും ഓടി വന്ന സന്ധ്യ
കുറെ ചുവന്ന പൂവുകൾ തന്നു

ആകാശം ഇരുൾ തുറന്ന്
തിളങ്ങുന്ന സ്നേഹം വിതറി

കടൽ നീലപ്പരപ്പിൽ ഇളകുന്ന
നിർമ്മലമായ ഒരു കാറ്റു തന്നു

തടാകം അതിന്റെ കണ്ണിലെ
തിളക്കം കുടിച്ചുകിടക്കുന്ന
പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങൾ എടുക്കാൻ പറഞ്ഞു

ഇന്നലെ തൊട്ടടുത്തിരിക്കുമ്പോൾ
മഴ മണ്ണിനോടെന്നപോലെ
നനയുവാൻ അവളും പറഞ്ഞു

നനഞ്ഞു ,
ആഴത്തിലാഴത്തിൽ
നനവുവേരിറക്കി

തൊട്ടുരുമ്മിയതൊക്കെയും
ചില്ലയിൽ വന്നിരുന്നു
ജീവിതം
ഓരോ ചില്ലയിലും പൂവിട്ടു .

ആ ഒരു ചിരി മതി അതിജീവിക്കുവാൻ .

അശാന്തമായ നിലവിളിയിൽ
തുഴ നഷ്ടപ്പെട്ട തോണിയിൽ
ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുന്നവരെ സമ്മതിക്കണം

കണ്ണീർ വേരുകളിലൂടെ വലിച്ചെടുത്ത്
വളരുന്ന വൻ മരമാണവർ

അവരുടെ തണലിലൊരിക്കൽ
അല്പനേരമിരുന്നാൽ
ജീവിതത്തിന്റെ ശാന്തത
പെയ്യാൻ തുടങ്ങും

യുദ്ധവും സംഘർഷവും
ഒരൊറ്റ നിശ്വാസത്താൽ
സമാധാനമാക്കുന്ന മാന്ത്രികരല്ല അവർ

എങ്കിലും
യുദ്ധത്തിൻറെ നിലവിളി കുടിച്ച്
അവർ പതിയെ പുഞ്ചിരിക്കും

ആ ഒരു ചിരി മതി
അതിജീവിക്കുവാൻ .

എന്നിട്ടും അവനവൾക്ക് ....

എന്നിട്ടും അവനവൾക്ക്
പ്രണയത്തിന്റെ ആപ്പിൾ കൊടുക്കുന്നു.
അവളുടെ ഉടലിൽ പറ്റിയ
നരകത്തിന്റെ കഷണങ്ങൾ
ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് എടുത്തു കളയുന്നു.
അവളുടെ വിയർപ്പു തുള്ളിയുടെ തേങ്ങൽ
കുഞ്ഞുപുഞ്ചിരി കൊടുത്ത്
അവൻ പൂക്കാലമാക്കുന്നു
അവന്റെ നരകവേദനയിലുമവൻ
അവൾക്ക് ചുറ്റും
സ്വർഗ്ഗം പണിയുന്നു

വാടക

പത്തുമാസത്തിന്റെ വാടക
കുടിശ്ശിക തീർത്ത് തന്നു.
പത്തുമാസത്തെ സ്വപ്നം
നൽകിയ സംഗീതം തന്നില്ല
അമ്മയെന്ന വിളി തന്നില്ല
ഈണം പോയ പകലിലും രാവിലും
അറിയാതെയിറ്റിവീഴും
മുലപ്പാലവനെ ചോദിക്കുന്നു

അവനിനി വരില്ല ,വരില്ല
അവൻ പോയ വഴിയുമവർ പറഞ്ഞില്ല

കണ്ണീരേ മുലചുരക്കുന്നു ,
നിനക്കു നുകർന്നാശ്വസിക്കാൻ
അവനെയോർത്തൊഴുകാൻ.

എനിക്കും തുമ്പിക്കും മനസ്സിലാകാത്ത ഭാഷയിൽ

തുമ്പികൾ വരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു
അവയെ നോക്കി നിന്നു

മുറ്റത്തു നിന്ന്
ഉണക്കയില കാറ്റിലെന്ന പോലെ
ഇളകുകയായിരുന്നു

പെയ്തതിന്റെ നനവ്‌
വിട്ടു മാറിയിട്ടില്ല.

തുമ്പികൾ !

അവ സന്തോഷം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ
ജീവികളാണ്.

അകത്തേക്കു നോക്കിയില്ല

അവിടെ പച്ചിലകൾ ചിരിക്കുമ്പോലെ
എനിക്കും തുമ്പിക്കും
 മനസ്സിലാകാത്ത ഭാഷയിൽ
മക്കൾ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു .