പുലി

 പുലി

.........................................

വാക്കുകൾ കത്തിപ്പടർന്ന

കാട്ടിൽ നിന്നും

രക്ഷപ്പെട്ട പുലി

ഹോസ്റ്റൽ വരാന്തയിലൂടെ

ഉലാത്തുന്നു

ഏതു തോക്കിനിരയാകുമെന്നറിയാതെ

ഗാന്ധിജിയെ കുറിച്ച് പഠിക്കുന്നു

ഏതു കാലത്തിലെന്നറിയാതെ

നിറം മങ്ങിയ കൊടി നോക്കി നിൽക്കുന്നു

ഏതു വേദനയെന്നറിയാതെ

സ്ക്രീനിൽ പ്രസവം കാണുന്നു

ഏതു സമയമെന്നറിയാതെ

വെളിച്ചത്തിൽ പകച്ചു നിൽക്കുന്നു

ഏതു ചെടിയെന്നറിയാതെ

പൂ പറിക്കുന്നു

എന്തെന്നറിയാതെ

തിന്നുന്നു

കുടിക്കുന്നു.

പുലിയാണവൻ

കളി സൂക്ഷിച്ചു വേണം

വീടടച്ച് നിങ്ങൾ

പുലിവേട്ടയ്ക്കിറങ്ങിയോ

തിരിച്ചു ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും

നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ

മരങ്ങൾ വളർന്നിരിക്കാം

അതൊരു കാടായ്

മാറിയേക്കാം

നിങ്ങളുടെ മകളൊരു പുലിയായ്

നിങ്ങൾ കൊളുത്തും

തീ പേടിച്ചിരിക്കാം.

ലഹരി

 ലഹരി

...........

ലഹരിയുടെ

മഴനൂലുകളിലൂടെ

കയറിപ്പോയി

ആകാശത്തിന്റെ

ഏഴടരുകളിലൂടെ നടന്നു

പിഞ്ഞിപ്പോയ ജീവിതത്തിന്റെ

നൂലിഴകൾ

ഓരോന്നായി

താഴേക്കെറിഞ്ഞു

ഹിമവാന്റെ മുകളിൽ

വെളിച്ചം നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോലെ

ചുവടുകൾ വെച്ചു

മഴവില്ലായ്

മലർന്നു കിടന്നു

ഭൂമിയുടെ ഏറ്റവും താഴത്തെ

പറമ്പിൽ

നീ മഞ്ഞളിന്

തടം കോരിയ ദിവസം

ഓർക്കാതെ പെയ്ത മഴയിൽ

താഴേക്കു പതിച്ചു

ചെളിയിൽ

വെറും ചെളിയിൽ

പണ്ടെന്നോ പുഞ്ചിരിച്ച

പൂവിന്റെ ഓർമ്മയിൽ

ചതഞ്ഞളിഞ്ഞ ഇതളു പോലെ

നിന്നെ നോക്കിക്കിടന്നു

ഒഴുക്കിലിളകിയും

കാറ്റിൽ വിറച്ചും തളർന്നു

നടന്നു പോകേണ്ട ദൂരമത്രയും

ഇഴയാൻ ബാക്കി കിടന്നു

മഴ പോലെ നീ വന്നു

കഴുകിയെടുത്തു

എനിക്കു വേണ്ടി തടം കോരി

എന്നെ നിന്നിൽ നട്ടു

ഞാൻ ഇനിയും

പച്ചപ്പണിയും

എന്റെ വേരുകൾ

നിന്റെ ആഴമറിയും

ലഹരിയുടെ

ജലസ്പർശമായ്

നീയെന്റെ സിരകളിൽ

സവാരി ചെയ്യുന്നു

മഞ്ഞൾ പൊടിഞ്ഞുണരുന്ന

മഴക്കാല രാവിൽ

ഞാൻ അനേകം ഇലകളോടെ

മഴ കൊണ്ടു

അരുവിയുടെ രഹസ്യമൊഴികൾ

എനിക്കിപ്പോൾ വായിക്കാം

ലഹരിയുടെ പതയായ്

ഓരോ മൊഴിയും

തട്ടിയൊഴുകുന്ന പാറയിൽ

ഞാനിരുന്നു

അടുത്ത് നീയും

ഒരു മഴ പെയ്തു

അദ്വൈതം

അദ്വൈതം

എന്നോരോ തുള്ളിയും

നമ്മിൽ വീണു ചിതറി.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഏവനക്കുന്നിലേക്ക്

 ഏവനക്കുന്നിലേക്ക്

....................................................

ചുറ്റും പെരുമഴ കാവൽ നിൽക്കുന്ന

ഏവനക്കുന്നിലേക്ക് 

ആഞ്ഞിലിക്കണ്ടി

രാരിച്ചക്കുട്ടിയും

മൊതലാളിയും

 മൂന്നു പേരും

മൂന്നു മണിക്ക്

ഇതിലേ പോയി

കയറിച്ചെല്ലാൻ വയ്യാതെ

മഴ' മണ്ണുകൊണ്ടും

വെള്ളം കൊണ്ടും

കയ്യേറ്റക്കാർക്കെതിരെ 

നടത്തിയ യുദ്ധത്തിൽ

കാൽ വഴുതിവീണ്

രാരിച്ചക്കുട്ടി

കിടപ്പിലായി

ഏഴാം നാൾ

 പീച്ചിപ്പനങ്ങാട്ട്

സതീശനും ഞാനും

ഓനെ കാണാൻ പോയി

ഏവനക്കുന്നിന്റെ താഴെ

ഓന്റെ കുടിയിൽ

ഓർമ്മകൾ ചീഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുറ്റത്ത്

മുത്തച്ഛന്റെ തേഞ്ഞ ചെരുപ്പ്,

നിലം തല്ലി ,

അലിഞ്ഞു തീരാറായ സഞ്ചി

രാരിച്ചക്കുട്ടി പറഞ്ഞു

ഏവനക്കുന്ന്

ലേലത്തിനെടുത്ത

സാവിച്ചേട്ടൻ

 തീർച്ചയായും കുന്നു കയറും

ഓലോട് 

ഒരു മഴയും കളിക്കൂല്ല

അന്നു രാത്രി

ഒരു മഴ കുന്നിറങ്ങി

 ജീവനോടെ രാരിച്ചക്കുട്ടിയെ

താഴേക്ക് കൊണ്ടുപോയി

പുലരെ

പുരുഷാരം ചെന്നു നോക്കുമ്പോൾ

മണ്ണ് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

മഴ അപ്പോഴും

കുന്നിന് കാവലുണ്ടായിരുന്നു

വേനലിൽ

കുന്നുമാന്തിത്തിന്നവർ

 എവിടെ!

എന്നു മഴകൾ

അലറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

-മുനീർ അഗ്രഗാമി

കടൽ

 കടൽ

തണുപ്പിൽ

തിളച്ചുമറിയുന്നു

പുലരിയിൽ

സന്ധ്യയിൽ

സൂര്യചുംബനത്തിൽ

ചുവന്ന്

ഋതുമതിയായി

ഇളകിയുണരുന്നു.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

സ്നേഹം രാത്രിയുടെ പുളിമരക്കൊമ്പിലിരുന്നു കുലുക്കുന്നു

 സ്നേഹം

രാത്രിയുടെ

പുളിമരക്കൊമ്പിലിരുന്നു

കുലുക്കുന്നു

നക്ഷത്രങ്ങൾ വീഴുന്നു

അവയുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന്

മുല്ലപ്പൂക്കളിറുത്ത്

കോർത്ത മാലകൾ

നീ മുടിയിൽ ചൂടുന്നു

ചുറ്റും നിന്റെ മുടിയിഴകൾ

ഞാൻ അതിന്റെ ഇളക്കത്തിന്റെ

ഒഴുക്കിൽ

നീന്തുന്ന ഒരു മീൻ

എന്റെ ചലനങ്ങൾ കോർത്ത്

ഞാൻ നിന്റെ കഴുത്തിൽ

ഒരു മാല ചാർത്തുന്നു

ഒരു ചുംബനം

അതിന്റെ ലോക്കറ്റ്

ഇരുട്ടിൽ

അതു വീണു പോവാതിരിക്കാൻ

നീ ചിരിച്ച്

വെളിച്ചമാവുന്നു .

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

 ആറു പ്രണയ കവിതകൾ

1st May 2019

0

കവിത

മുനീർ അഗ്രഗാമി

എട്ടാമത്തെ കടൽ

എന്റെ ഉള്ളിൽ എട്ടു കടലുകളുണ്ട്
എഴെണ്ണത്തിൽ നീ ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചരിച്ചാലും
ഏട്ടാമത്തെതിൽ
ഞാനില്ലാതെ നിനക്ക്
സഞ്ചരിക്കാൻ സാദ്ധ്യമല്ല.
കാരണം അതിലെ ജലം ഞാൻ
ജലത്തിന്റെ ഇളക്കം നീ.

ഒരിക്കൽ ഇറങ്ങിയാൽ
നനവുമാറാത്ത സ്പർശനത്തിൽ
നാം രണ്ടു പേരും
ആദ്യത്തെ തിരയുടെ ആദ്യത്തെ വിരലുകൾ പിടിച്ച്
രണ്ടു മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ നടക്കും

കാറ്റാടി മരം പോലെ
കാറ്റിൽ ഇളകുന്ന ആ രണ്ടു മരങ്ങളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ
നമ്മുടെ ഉടലിന്റെ ഛായ കാണാം
വേരുകൾ കൊണ്ട്
മണ്ണിലമർത്തിപ്പിടിച്ച്
നടന്നടുത്ത് വന്ന്
ഒരു ചുംബനം തരാൻ പോലുമ ശക്തരായ
രണ്ടു രൂപങ്ങൾ

ഏഴു കടൽത്തീരത്തും
അവരുണ്ട്
അവരിൽ ഞാനും നീയുമുണ്ട്
എട്ടാമത്തെ കടൽത്തീരത്ത്
മറ്റാരുമില്ല
മൗനത്തിന്റെ
മൺതരികൾ മാത്രം

ശക്തമായി തിരയടിക്കുമ്പോൾ
നാമാ മൗനം നനയ്ക്കും
ആരുമറിയാതെ കരയും
മറ്റൊന്നിനുമല്ല
തമ്മിലറിയാൻ മാത്രം

…

മിണ്ടൽ

യൗവനത്തിന്റെ കൊമ്പുകളിലിരുന്ന്
ഞാൻ ആദികാവ്യത്തിനും മുമ്പത്തെ
ഒരു വാക്ക്
നിന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു
അന്ന്
വേടൻ ഇല്ലാത്ത ഒരു സ്വപ്നം
മഴത്തുള്ളികളായി കാലത്തിൽ
ഇറ്റി വീണു
അതിൽ നമ്മുടെ പ്രതിബിംബം തെളിഞ്ഞു

അപ്പോൾ
മഴക്കാലം നമ്മെ പാടത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി
നെല്ലോലകളിൽ ഇളം പച്ചയായിക്കിടന്ന്
നാം മഴയാസ്വദിച്ച
മറ്റേതോ ജന്മത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു

നീ ഉച്ചരിച്ച വാക്കുകൾ
നദീതീരത്ത് ഇപ്പോഴുമുണ്ട്
പുല്ലുകളിൽ അവ പൂവിടുന്നു
നീ എന്നെ നോക്കിയ നോട്ടങ്ങൾ
എങ്ങും പോയിട്ടില്ല
അവ എന്നെ എടുത്തു നടക്കുന്നു

നീ കണ്ണുകൊണ്ടും
ചുണ്ടുകൊണ്ടും മിണ്ടിയവ
ഈ വേനലിലും എന്നോടു മിണ്ടുന്നു,
അസാന്നിദ്ധ്യത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ.

ഒന്നും ഇല്ലാതാവുന്നില്ല
മഴ മാറി നിൽക്കുമ്പോലെ
ഒരിടവേള മാത്രം
ചിലപ്പോൾ നീ ഓർക്കാതെ പെയ്യും
എന്റെ ജീവൻ
അന്നേരം തളിരിടും.

…

ഒരിക്കൽ

ഒരിക്കൽ
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ നീ മുങ്ങിത്താഴും
ഞാൻ അലഞ്ഞ്
ചുഴികളിൽ പെട്ട് വഴി തെറ്റും
പക്ഷേ ദിശാ സൂചിയായ
നക്ഷത്രം എന്നെ
നിന്നിലെത്തിക്കും
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഉദിച്ച്
എന്നിൽ അത് തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു
എന്റെ മരണത്തോടെയല്ലാതെ
അതസ്തമിക്കില്ല
അതുവരെ
നിന്നിലെത്താനുള്ള വെളിച്ചം
അതെന്റെ രക്തത്തിലൊഴിക്കും
അതിനാൽ എനിക്ക്
നിന്നെ തേടി വരാതിരിക്കാനാവില്ല
എത്ര വട്ടം വഴി നഷ്ടപ്പെ ട്ടാലും.

…

ഒറ്റപ്പൂവ്

എല്ലാ പൂക്കളും കെട്ടുപോയ ഉദ്യാനത്തിൽ
ഞാനിരിക്കുന്നത്
നീയെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു?

കാരണം ചോദിച്ചാൽ
നിന്റെ പ്രണയം
എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയേക്കാം
ഈ മന്ദാരച്ചെടിയിൽ നിന്നും
തേൻ കുരുവി പറന്നു പോയതു പോലെ പോയേക്കാം

എനിക്കതു സഹിക്കാനാവുമോ ?

ഈ ഇരുട്ടിൽ
നീ മാത്രം ഒരു മുല്ലപ്പൂവായി
ചിരിക്കുമ്പോൾ
ഞാൻ ഇരുട്ടിനോടു നന്ദി പറയുന്നു ,
നിന്നെ ഇത്രയും സൗന്ദര്യത്തോടെ
കാണിച്ചു തന്നതിന് .

…

ഇടം

ഒരേ ഏകാന്തതയുടെ ചില്ലുകൂട്ടിൽ കഴിയുന്ന
രണ്ടു മത്സ്യങ്ങളുടെ കഥയിൽ
നമുക്കെന്തു കാര്യം
എന്നു ചോദിക്കരുത്

അതിലൊന്നിന്റെ കണ്ണിൽ
ഞാനുണ്ട്
മറ്റൊന്നിന്റെ കണ്ണിൽ നീ
എന്നിട്ടും നാമവയെ വളർത്തുന്നത്
എന്തിനാണ്?’

വളർച്ച നിലച്ചാലോ
വറ്റിപ്പോയാലോ
നാം പിന്നെ എവിടെ പാർക്കും?
രണ്ടു പേരെയും ചുറ്റുന്ന ലോകം
എവിടെ കൊണ്ടു വെയ്ക്കും ?

ഒരേ ദിനങ്ങളിൽ
അനേകം സമയങ്ങളിൽ
നമ്മെ
എത്ര അനുതാപത്തോടെയാവും
ആ മത്സ്യങ്ങൾ
കണ്ണുകളിൽ വഹിക്കുന്നത് !

…

പ്രാർത്ഥന

ദൈവമേ ദൈവമേ
എന്നെ നീ അന്വേഷിച്ചുവോ
ഞാൻ നിന്നെ മറന്നതല്ല
എന്നെ ഓർത്തിരിക്കുന്ന ഒരാളുടെ
ഹൃദയത്തിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു
അവളുടെ പ്രാർത്ഥനയുടെ വചനമാവുകയായിരുന്നു.
എല്ലാ വഴികളും നിന്നിലേക്കു തന്നെ
അതിലേറ്റവും ശ്രേഷ്ഠം
പ്രണയത്തിന്റെ ഈ വഴി തന്നെ
ദൈവമേ
നീയെന്നെ അന്വേഷിക്കുമ്പോൾ
ഞാൻ
ഞാനില്ലാത്ത വിധം അവളിലായിരുന്നു
നീ നിറയുമ്പോലെ
അവളെന്നിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു
അതു കൊണ്ട്
എന്നെ ശപിക്കരുതേ
സ്നേഹം എന്നിൽ
അധികം നിറയ്ക്കൂ
അവൾക്ക് കൊടുക്കാൻ
മറ്റൊന്നുമെന്നിലില്ല
തരാൻ മറ്റാരുമില്ല.

…

നീയെന്നെ വിളിക്കുന്നു

 നീയാണ്

ശബ്ദവും നിശ്ശബ്ദതയും

നേരിലും നേരത്തിലും

ചില മാത്രകളിൽ

കടലും മഞ്ഞു തുള്ളിയും

കാഴ്ചയിലും ഇരുട്ടിലും

ചില നേരം

വായുവും ശ്വാസവും

ജീവനിലും മരണത്തിലും

എന്നിട്ടും നിന്നെ വിളിക്കുവാൻ

വൈകുന്നു

വാക്കുകൾ എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു

എന്നിട്ടും

നീയെന്നെ വിളിക്കുന്നു

വാക്കുകൾ തരുന്നു

മരിച്ചു പോയ

ഒരാളെ വിളിച്ചുണർത്തുമ്പോലെ

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

എനിക്കിപ്പോൾ പേടിയില്ല

 എനിക്കിപ്പോൾ പേടിയില്ല

ഈ കല്ലിൽ നിന്നും ഒരാൾ

എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്

അയാളുടെ നോട്ടത്തിന്

എത്ര നൂറ്റാണ്ട് പഴക്കമുണ്ടെന്ന്

എനിക്കറിയിയില്ല.

അയാൾ ഉച്ചരിച്ച വാക്കുകൾ

ഇവിടെയെവിടെയോ ഉണ്ട്

ഞാൻ അവ തിരഞ്ഞ്

മണലിലിരുന്നു

മുമ്പിവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന

കടലിന്റെ ഇരമ്പം കേട്ടു

എനിക്കിപ്പോൾ പേടിയില്ല

തിരകൾ എന്നെ ആട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു

ഞാനോർത്തു

ആരാവും

ഇതിലെ ആദ്യം നടന്നു പോയത്

അയാളുടെ കാലടികൾ പതിഞ്ഞ മൺ തരി

എന്റെ കാൽപാദത്തിൽ

അയാളുടെ സ്പർശനം

തിരയുന്നുണ്ടാവുമോ ?

ആ കല്ല്

മുന്നിൽ തന്നെയുണ്ട്

അതിൽ നിന്നും എന്നെ നോക്കുന്ന

നോട്ടത്തിന്റെ ഉടമയെ കാത്ത്

എന്റടുത്ത്

ആരോ നിൽക്കുന്നുണ്ട്

അയാളെ ഞാൻ കാണുന്നില്ല

പെട്ടെന്ന്

ഒരില പറന്നു വന്നു

അടുത്തെവിടെയോ മരമുണ്ട്

ഞാൻ ആ ദിക്കിലേക്കു നടന്നു.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ഒരു പെൺകുട്ടി വന്നു

 മറ്റൊരാളുടെ ദു:ഖത്തിൽ നിന്നും

തിരിച്ചിറങ്ങാനാവാതെ

ഉയരത്തിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയ

പട്ടമാണ് അയാൾ

അയാളുടെ നിയന്ത്രങ്ങൾ

നഷ്ടമായ നാൾ കഴിഞ്ഞ്

പൊട്ടിയ ചരടിന്റെ ചരിത്രം

പഠിക്കാൻ

ഒരു പെൺകുട്ടി വന്നു

അവൾ അയാളിലേക്കെത്താൻ

ചിറകുകളില്ലാതെ

താഴ് വരയുടെ കറുത്ത മറുകിൽ

ഇരുന്നു പോയി

അയാളെ ഇപ്പോൾ

മറ്റൊരാളുടെ ദുഃഖം

താലോലിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു

മറ്റെയാൾ

സ്വന്തം ദു:ഖത്തിൽ നിന്നും

അയാൾ അടർന്ന് താഴെ വീണു പോകുമോ

എന്ന പേടിയാൽ

വരുന്ന സന്തോഷത്തെ ഉപേക്ഷിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു

താഴ് വരയുടെ വിശാലയിൽ

പൂവു പോലെ വാടിയിരിക്കുന്ന

പെൺകുട്ടിക്ക് അതറിയില്ല

ഞാനവളോടതെങ്ങനെ പറയും ?

അയാൾ ഇറങ്ങി വരുമെന്ന്

അവളിൽ

സമയം കൊത്തിവെച്ച ശില്പം

കണ്ടു നിൽക്കുകയല്ലാതെ .

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

ആ വൈകലിൽ അവളുണ്ട്

 ആ വൈകലിൽ അവളുണ്ട്

അവളുടെ എല്ലാമുണ്ട്

അവൾക്കും എല്ലാവരുമുണ്ട്

വൈകിയില്ലെങ്കിൽ

അവൾ മാത്രമായിപ്പോകില്ലേ !

അവനോ

കുഞ്ഞുങ്ങളോ

അവളുടെ ചില നിമിഷങ്ങളിൽ

അല്പനേരം നിന്നപ്പോഴല്ലേ

അവൾ അല്പമൊന്ന്

അവളായത് !

വൈകലിൽ അവനുള്ള അവളുണ്ട്

വൈകാതെ അവളേയുള്ളൂ

അവൾ മാത്രം.

- മുനീർ അഗ്രഗാമി

51V V Jose Kallada, Sugatha Pramod and 49 others

1 comment

Like

Comment

Share