............കവിതാലഹരി............ മുനീർഅഗ്രഗാമിയുടെ മലയാള കവിതകൾ

.....ലയലഹരി.......

ഞാട്ടിപ്പാട്ടിന്നീണം
നേർത്തുപോകും വഴി
കാട്ടിത്തരുന്നൂ;

പാടമൊരു പച്ചക്കടൽ

വരമ്പിലൂടെ
ഇളവെയിലേറ്റു നീന്തവേ
ഇരമ്പിയെത്തുന്നൂ;
വേഗമില്ലാതൊരു കാറ്റ്

ആകാശം നോക്കി

ചിറകിളക്കി

പറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന തെങ്ങുകൾ

അടുത്തേക്കു വിളിക്കുന്നൂ,

പച്ചത്തിരകളിൽ സ്നാനം ചെയ്ത്
മനസ്സുകഴുകി ശുദ്ധിയാകുവാൻ
ഒച്ചയില്ലാതീവഴി വരൂ

ലയലഹരിലൊരു

കുഞ്ഞു തത്തയാവുക
പാറുക,

തെങ്ങോലയിലിരിക്കുക

തേങ്ങാതെ

തുളുമ്പാതെ ...

............സത്യം.......

സത്യം നമുക്കുള്ളിൽ

കിടന്നു തിങ്ങുമ്പോൾ
ചിലപ്പോൾ പാറക്കല്ലുപോലെ
ഉറച്ച ഉടലുള്ള ഏറുകളായ്
മറ്റുള്ളവരിൽ പതിക്കും

ചിലപ്പോൾ

അനാഥമായ് പറന്നുപോകും

ചിലപ്പോൾ

നെഞ്ചിലാഞ്ഞു കൊത്തും

സത്യം ചിലപ്പോൾ

മറ്റുള്ളവരെ
നമ്മിൽനിന്നും പറിച്ചെറിയും

എങ്കിലും

സത്യസന്ധമായ്

നാം പറഞ്ഞതത്രയും
സത്യമാകാതിരിക്കില്ല

-പ്രവാസം -

കാട്ടറബികളേ കടൽക്കുതിരകളേ
പറാവുകാരേ തടവുകാരേ

നാട്ടിലേക്കുള്ള വഴി മറന്നവരേ
മണൽക്കാറ്റായലഞ്ഞവരേ

നാട്ടിലേക്കുള്ള വെളിച്ചം കാണാൻ
എന്റെ കണ്ണു തുറക്കുന്നു

നാട്ടിലെ ഓരോ പകലും
ഓരോരോ പൂക്കൾ വിടരുന്ന മരമായ് ‌
രക്തത്തിലിപ്പോഴും വളർന്നു നിൽക്കുന്നു

ഓരോ രാത്രിയും

ഓരോരോ നക്ഷത്രങ്ങളായ്
ഓരോ കോശത്തിലും ഉദിച്ചു പൊങ്ങുന്നു

നാട്ടിലെത്തണം

നാട്ടുവഴികളിലൂടെ നടക്കണം.

ജയിൽക്കൊട്ടാരമേ നീ പൊളിഞ്ഞുവീഴുമോ ?
ജയിൽജീവിതമേ നീ ആവിയായി പോകുമോ ?

...........അഭയാർത്ഥി..........

ഓരോ അഭയാർത്ഥിയിലും
ജീവിക്കുന്ന ഒരു ശ്‌മശാനമുണ്ട്.

കലാപം തിന്നവരുടെ എല്ലുകൾ
മറവുചെയ്യാനാളില്ലാതെ
അവിടെ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു.

വംശീയതയും

വർഗ്ഗീയതയും
പിടികൂടിയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ
കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ ചിത കത്തിക്കുന്നു

തമ്മിൽ തല്ലിമരിച്ചവരുടെ
ഓർമ്മ

മീസാൻ കല്ലുകളിൽ
മരിക്കാനുള്ളവരെ

കാത്തിരിക്കുന്നു