പ്രണയകവിത................


നീ കവിതയാകുന്നത്
എങ്ങനെയെന്നറിയുക
ഞാൻ നിന്നെ വായിക്കുമ്പോൾ
നിൻ്റെ വാക്കുകളതിൻ
താളം ചൂടുന്നു
നീ കേകയായ്
വൃത്തത്തിൽ പീലി വിടർത്തുന്നു
നിന്നീരടികളിളകുന്നു
നിൻ്റെ
പുഞ്ചിരിയിലുപമ
തുമ്പപ്പൂവുകളിടുന്നു
രൂപകം നിന്നുടലിലെ
ചന്ദനം തൊട്ടു നോക്കുന്നു
നതോന്നതമായ്
നെഞ്ചിടിപ്പിൻ
വഞ്ചിപ്പാട്ടുമായ്
നീ
എൻ്റെ തോണി തുഴയുന്നു
രസാനന്ദ സാരമായെൻ
വായന ചുണ്ടുകളുടെ
പ്രാസമറിയുന്നു
അറിയുന്നുവോ
നീയിപ്പോളൊരു
അസ്സല് പ്രണയ കവിത!

ഇരുൾ

ഇരുൾ
...........
ഒന്നും കണ്ടില്ല
ഇരുൾ എൻ്റെ കണ്ണു പൊത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു
വടിവാളിൻ്റെ ഒച്ച കേട്ടു
പുറത്തു വരാത്ത നിലവിളിയുടെ
ഒരു ചീള്
എൻ്റെ കാതിൽ തറച്ചിരുന്നു
പിന്നെ?
ഒന്നും കണ്ടില്ല
ഇരുൾ എൻ്റെ മുന്നിൽ
മറഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു
ഒരു ലോറിയുടെ ഇരമ്പം കേട്ടു
അതിൽ നിന്നും
കുന്നിൻ്റേതോ പുഴയുടേതോ എന്നു വ്യക്തമല്ലാത്ത കരച്ചിൽ
എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ
ഓടി വന്നിരുന്നു
സത്യായിട്ടും ഞാൻ
ഒന്നും കണ്ടിട്ടില്ല
ഇരുൾ എന്നെ വിഴുങ്ങിയിരുന്നു
കുറ്റിക്കാട്ടിനുള്ളിൽ നിന്നും
എന്നോടെന്തോ പറയാൻ
മുലപ്പാലിൻ്റെ മണം
വന്നിരുന്നു
അമ്മയോ കുഞ്ഞോ എന്ന്
അത് പറയും മുമ്പേ
ഇരുൾ എന്നെ പിന്നോട്ടു വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി
നിങ്ങൾ കാഴ്ചയുള്ളവനല്ലേ ?
ജഡ്ജി ചോദിച്ചു
അതേ .
പക്ഷേഞാൻ തന്നെ
എൻ്റെ വെളിച്ചം കാണാൻ
ശ്രമിക്കുമ്പോൾ
ഇരുൾ എന്നെ മൂടുന്നു
ആരുടെയൊക്കെയോ
വാഗ്ദാനങ്ങൾ മാത്രം കേൾക്കുന്നു
സത്യമായിട്ടും
ഞാനൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല
അങ്ങനെയാണ്
സാക്ഷി പറഞ്ഞ കുറ്റത്തിന്
ഞാൻ ജയിലിലായത്
പ്രതികളെ വെറുതെ വിട്ടത്
നോക്കൂ
ഇപ്പോളെനിക്ക് ജയിലഴികൾ മാത്രമല്ല
എല്ലാം വ്യക്തമായി കാണാം
എന്തോ അത്ഭുതം നടന്നിട്ടുണ്ട്
തീർച്ച .
പൂമ്പാറ്റകൾ
.....................
സ്നേഹിക്കുമ്പോൾ
സഫലമാകാതെ പോയ
ചുംബനങ്ങളാണ് പൂമ്പാറ്റകൾ
വിഷാദത്തിൻ്റെ
ഒറ്റപ്പെട്ട കൊക്കൂണിൽ നിന്നും
അവ പറന്നു പറന്നുവരുന്നു

ഇതുവരെ പുറത്തു കാണിക്കാത്ത
മനസ്സിൻ്റെ ചിത്രവുമായി
അവ ചിറകടിക്കുന്നു
പൂവുകളിൽ നിന്ന്
പൂവുകളിലേക്ക്
മനസ്സിൻ പൂവുകളായ്
അവ സഞ്ചരിക്കുന്നു
ഓരോ പൂവിലും
അവ ചെന്നിരിക്കുന്നു
അഭൗമമായ പുരാതന
പ്രണയഗാനമാലപിക്കുന്നു
പൂവുകളന്നേരം
ഭൂമിയുടെ ആദ്യത്തെ
പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്നു

വില



കുത്തനെ കയറിപ്പോകുന്ന
വിലയുടെ പിന്നാലെ
എത്ര നടന്നിട്ടും എത്തുന്നില്ല
കുത്തനെയുള്ള കയറ്റങ്ങൾ
പലവട്ടം കയറിയവനാണ്
കുന്നിൻ്റെ തുമ്പത്തെ വീട്ടിലേക്ക്
എന്നും നടക്കുന്നവനാണ്
ഉയരത്തിൽ കയറി
തേങ്ങയുമടയ്ക്കയും
പറയ്ക്കുന്നവനാണ്
ഉയരങ്ങളിലേക്ക്
കൈകളുയർത്തി
വിളിക്കുന്നവനാണ്
പക്ഷേ
എന്നും വേണ്ട
ഉള്ളിയിലേക്കോ
മുളകിലേക്കോ
പഞ്ചാരയിലേക്കോ
എത്തുന്നില്ല
വില അവയെ
ഉന്നതങ്ങളിലേക്ക്
കൊണ്ടു പോകുന്നു
വില
വീടു നിന്ന കുന്നിനെ
താഴേക്ക് കൊണ്ടു വരുന്നു
എൻ്റ പച്ച വയലുകളെ
മലയുടെ രക്തം കൊണ്ട്
ചുവപ്പിക്കുന്നു
എനിക്കാ രക്തത്തിൽ
ചവിട്ടാൻ വയ്യ
എനിക്ക് വില വിളിക്കും വഴി
പോകാനും വയ്യ
എൻ്റെ കൈക്കോട്ടേ
നീയും ഞാനും
തുരുമ്പിൻ്റെ വിശഷങ്ങൾ പറഞ്ഞിരിക്കെ
വിലയതാ
വീണ്ടും ഉയരത്തിലേക്ക്
കുതിക്കുന്നു
പിന്നാലെ പോകുവാൻ
നമ്മുടെ കിതപ്പുകൾ മതിയാവില്ല
നമ്മുടെ പറമ്പിലേക്ക്,
ചീറിപ്പാഞ്ഞ കാറിൽ നിന്നും
ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞ
പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ വീഴുമ്പോൾ
നാം നമ്മുടെ ഇടം തിരിച്ചറിയുന്നു
എല്ലാ വിലവിവരപ്പട്ടികകൾക്കും താഴെ
ഒരു ചതുപ്പ്.

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 141.പൂവിതളിൽ


വാക്കുകൾ
 മരിച്ചു പോയവളുടെ വീട്ടിൽ
ഒരു പൂവും സംസാരിക്കില്ല
നിങ്ങളെത്ര പൂവിതളിൽ
അവളെ ഇഷ്ടമാണെന്നെഴുതിയാലും.

നോട്ടം!

നോട്ടം
..............
കുളി കഴിഞ്ഞെന്നെ
നോക്കി നിൽക്കുന്നു
മേടമാസപ്പകലൊരു
പുതുനാരിയെപ്പോൽ
മാമ്പഴമരതകക്കമ്മൽ
കാതിലുണ്ടവൾക്ക്
കഴുത്തിൽ പൂക്കണിക്കൊന്നതൻ
കനകമാലകൾ
കാറ്റിലിളകും ചുരുൾ മുടിയിൽ
ഗുൽമോഹറിൻ
മോഹവസന്തം
പുൽക്കൊടിത്തുമ്പി
ലവളുടെ വജ്രമോതിരങ്ങൾ
വീണു കിടപ്പുണ്ടവ
മഴത്തുള്ളികൾ
തിരഞ്ഞു നടപ്പൂ
നോക്കി നിന്നു പോയ്
മധുര മൂറുമാ പകൽച്ചിരി ഞാനും;
ഇടവപ്പാതിയിൽ
കരഞ്ഞെന്നെ കാത്തിരിക്കും
നിത്യപ്രണയിനിയെ
തിരഞ്ഞു പോകുന്ന പോക്കിലും

വോട്ടർ പട്ടികയിൽ നിന്ന് പുറത്തു കടന്നു

ആളെ കൊന്നയാൾ
ജയിലിൽ പോയില്ല
അഴിമതി നടത്തിയവൾ
ജയിൽ മോചിതയായി
കൊടും കുറ്റവാളി
സന്യാസിയായി
പെരുങ്കള്ളൻ
ഭരണാധികാരിയായി
അന്നേരം
ജനാധിപത്യത്തെ കുറിച്ചറിയുന്ന
നാലു മഹാൻമാർ
നാടുകാണാനിറങ്ങി
ഒരാൾ
അഹിംസയെ കുറിച്ച്
സംസാരിക്കെ വെടിയേറ്റു മരിച്ചു
ഒരാൾ സ്വാതന്ത്യ്രത്തെ കുറിച്ച്
പ്രസംഗിച്ചുനടക്കവെ
തെരുവിൽ വെട്ടേറ്റു മരിച്ചു
ഒരാൾ
നീതിയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞ്
മനുഷ്യനും മണ്ണിനും
കാടിനും കാവൽ നിൽക്കെ
തsങ്കലിലായി
ഒരാൾ
സത്യത്തെ കുറിച്ചും
ധർമ്മത്തെ കുറിച്ചും
സംസാരിക്കവെ
അപ്രത്യക്ഷനായി
ഇതെല്ലാം കണ്ടു നിന്ന ഒരാൾ
അയാളുടെ പ്രകാശം
അണഞ്ഞുപോകുന്ന തുകണ്ട്
വോട്ടർ പട്ടികയിൽ നിന്ന്
പുറത്തു കടന്നു

ചുംബനപ്പെരുമഴ(തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 140 .)


ചൂടായിരിക്കുമ്പോൾ
മഴ 
മുടിയിഴകളാലൊരു
 തഴുകൽ .
കുളിർ

 ചുംബനപ്പെരുമഴയായി
പിന്നെ!

സ്‌നേഹശീതളമാം വരികൾ

കൂട്ടുകാരാ
നീയും നിൻ്റെ ചിരിയും
 മറഞ്ഞുേപായെങ്കിലും
മാഞ്ഞു പോവതെങ്ങനെ
പുഞ്ചിരി കൊണ്ടു
 നീയെൻ്റെ
തപ്തഹൃദയത്തിലെഴുതിയ
സ്‌നേഹശീതളമാം വരികൾ ?

ഞങ്ങളുടെ നാട്

ഞങ്ങളുടെ നാട്
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ഞങ്ങളുടെ നാട്
കടൽത്തീരത്ത് അനങ്ങാൻ പറ്റാതെ
കിടക്കുന്ന
പച്ച നിറമുള്ള ഒരു പുഴുവാണ്
കുറെ ഉറുമ്പുകൾ
അതിനെ പൊതിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്
അവ ഒരോന്നും ഓരോ കഷണം മുറിച്ചെടുത്ത്
സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക്
പോകാനുള്ള തിരക്കിലാണ്
ഞങ്ങൾ നോക്കുമ്പോൾ
ഉറുമ്പുകൾ
അഴിമതിയുടെ കാലുകളിൽ സഞ്ചരിക്കന്നു
അഹങ്കാരത്തിൻ്റെ കണ്ണുകളാൽ
നോക്കുന്നു
സ്വാർത്ഥതയുടെ
നിറങ്ങളിൽ തിളങ്ങുന്നു
ഞങ്ങളുടെ നാട്
നിസ്സഹായയായി
മുറിവുകളിൽ മരുന്നില്ലാതെ
കടലിൻ്റെ തലോടലേറ്റ്
അനങ്ങാൻ വയ്യാതെ
കിടക്കുകയാണ്
അമ്മയുമ്മയിലേ
 ഉൺമയുള്ളൂ

മഴയിൽ വെച്ചു മറന്നതൊന്നും

മഴയിൽ വെച്ചു മറന്നതൊന്നും
വെയിലടിച്ചു നോക്കിയിട്ടും
കണ്ടില്ല
മഴയെടുത്തു വെച്ചതാവണം
വേനലിൻ്റെ
ചിരിക്കു പിന്നിലാ
ശബ്ദശേഖരം

മഴ വരണമിനി
പച്ച മൂളുമാപാട്ടുകൾ
തിരിച്ചുകിട്ടുവാൻ

ഇനിയെൻ്റെ ആഴവും പരപ്പും....

മലയിൽ നിന്നും
കടലിലോളമേ
ഒഴുക്കുള്ളൂ
എന്നിട്ടും
"അകന്നുപോ
പോ " എന്നു നീയാട്ടുമ്പോൾ
തിരിച്ചൊഴുകുന്ന തെങ്ങനെ ?
ഇനിയെൻ്റെ
ആഴവും പരപ്പും
ആനന്ദവും
നീ തന്നെ കടലേ!

തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 139.നഗ്നയായ്...


നഗ്നയായ് പൊതുവഴിയിൽ
കുറച്ചു നേരമേ നിന്നുള്ളൂ,
സ്വയമലിഞ്ഞ് ഇല്ലാതായി;
ആലിപ്പഴമെന്നവൾ

തേൻതുള്ളിക്കവിതകൾ 138.ആലിപ്പഴങ്ങൾ


മഴയാവും മുമ്പ് ഭൂമികാണാൻ വന്ന
മേഘക്കുഞ്ഞുങ്ങളാണ്
ആലിപ്പഴങ്ങൾ

ഭാഷകൾ പൂവുകൾ

ഭാഷകൾ പൂവുകൾ
............ ...............
ചെടികളുടെ ഭാഷയാണ് പൂവ്
ഓരോ ജാതിക്കും ഓരോ ഭാഷ
ഓേരാ ഭാഷ യ്ക്കും ഓരോ നിറം
ഓരോ നിറത്തിനുംഅതിൻ്റെ വ്യാകരണം
ഓരോ പ്രദേശത്തും
പ്രാദേശിക ഭാഷയിൽ
ചെടികൾ
വെളിച്ചത്തോടു സംസാരിക്കന്നു
ചെമ്പരുത്തി ഒരിക്കലും
ഡാഫോഡിൽ സിൻ്റെ ഭാഷയിൽ സംസാരിക്കില്ല
കണിക്കൊന്ന ഒരിക്കലും
ട്യൂലിപ്പ് പൂക്കളാവാൻ
ശ്രമിക്കില്ല
ഓരോ ഭാഷയും
ഓരോ സ്വത്വമാണ്
ഓരോ സംസ്കാരമാണ്
ഇലഞ്ഞിയുടെ ഭാഷ
അതിൻ്റെ സുഗന്ധമാണ്
മുല്ലയുടെ ഭാഷ
അതിൻ്റെ വെൺമകൂടിയാണ്
അരിപ്പൂവിൻ്റെ ഭാഷ
അതിൻ്റെ രക്തം കൂടിയാണ്
തുമ്പയുടെ ഭാഷ
തുമ്പികൾ വായിക്കുമ്പോൾ
ഓണമുണ്ടാകുന്നു
കൊന്നയുടെ ഭാഷ
വേനൽ വായിക്കുമ്പോൾ
വിഷു വരുന്നു
മാവിൻ്റെ ഭാഷ
മഞ്ഞ് രാത്രിയ്ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കുമ്പോൾ
തിരുവാതിര ചുവടുവെക്കുന്നു
പനിനീരിൻ്റെ ഭാഷ
ഒരാൾ മറ്റൊരാളെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ
ലോകം വലുതാകുന്നു
താമരയുടെ ഭാഷയിൽ
ദൈവത്തിൻ്റെ പേര്
തടാകം
കൊത്തിവെക്കുന്നു
സ്വന്തം ഭാഷ സംസാരിക്കാൻ മടിക്കുമ്പോൾ
തൊടിയിലേക്കൊന്നു നോക്കുവാൻ
തൊട്ടാവാടി അതിൻ്റെ മാത്രം ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞ്
പിണങ്ങുന്നു
എത്ര മനോഹരമായാണ്
ചെടികൾ അവരുടെ ഭാഷയിൽ
സംസാരിക്കുന്നത്!

കൊണ്ടോട്ടി

ഇപ്പോൾ വയസ്സനായ
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനുണ്ടായി രുന്നു
ഞാവൽ മരങ്ങളുടേയും
ഞാട്ടിപ്പാട്ടിൻ്റേയും
തണലിൽ വളർന്നവൻ
തവളയുടേയും ചീവീടിൻ്റേയും
ശബ്ദത്തിൽ നിന്നും
താരാട്ട് വേർതിരിച്ചു കേട്ടവൻ
അവനിപ്പോൾ
കാണാതായ നെല്ലിനങ്ങളെ
സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണരുന്നു
പുലരും മുമ്പേ
അവയുടെ വീടു തിരഞ്ഞ്
നടന്നു പോകുന്നു
അയാൾ ചെന്നു നിന്നിടത്ത്
പുലരി അയാളെ കാത്തു നിന്നു
ഒരു കിളി പോലും അയാളെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല
കുറെ വിമാനങ്ങൾ
അയാൾക്കു മുന്നിൽ പറന്നിറങ്ങി
കുറെ അയാളെ നോക്കാതെ
പറന്നു പോയി
അയാൾ തിരിച്ചു വന്ന്
വീണ്ടും കിടന്നുറങ്ങി
സ്വപ്നത്തിൽ,
മരിച്ചുപോയ നെൽവിത്തുകൾ
വിതയ്ക്കുന്ന തത്തമ്മയെ അയാൾ കണ്ടു.
തത്തമ്മ അയാളോടു
സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു,
കൊണ്ടോട്ടി ഇപ്പോൾ എൻ്റെ നാടല്ല
പിന്നെ അയാൾ ഉണർന്നില്ല
കൊതികൂടി
കെട്ടുകെട്ടി
കെട്ടുപോയി!

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 137.കുതിരപ്പുറത്തു നിന്നും


വാക്കുകളുടെ കുതിരപ്പുറത്തു നിന്നും
ഇറങ്ങുന്നില്ല കൂട്ടുകാരൻ;
രാജാവായെന്നു തോന്നുന്നു.

ഇന്നലെകളിൽ ജീവിക്കുന്നവർ

ഇന്നലെകളിൽ ജീവിക്കുന്നവർ
............................
ഇന്നലെകളിൽ ജീവിക്കുന്നവർ
ഇന്ന് ജീവിക്കുന്നില്ലെന്ന്
പറയുന്നതെങ്ങനെ?
സ്വന്തം മൃതദേഹം വഹിച്ചുകൊണ്ട്
അവർ നമുക്കു മുന്നിലൂടെ
ഒരു തൂവൽ ഒഴു കുമ്പോലെ
നടന്നു പോകുമ്പോൾ .
പുനർജന്മത്തിനോ
ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിനോ വേണ്ടി
അവർ അവരുടെ ദേഹം
സ്വന്തം കൈകളിലേന്തി
അത്യുന്നതങ്ങളിലേക്ക്
നോക്കിയിരിക്കും
ഇന്നലെ കളിൽ നിന്ന്
കാലുകൾ വലിച്ചെടുത്ത്
പുതിയ നിരത്തിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ
അവർ പഴയ വയൽ വരമ്പിൽ തന്നെയാണെന്നു തോന്നും
ഒരാൾ യുദ്ധത്തിനു മുമ്പുള്ള
സ്വപ്നത്തിൽ ചെന്നിരിക്കുമ്പോൾ
മറ്റൊരാൾ ഭുകമ്പത്തെ കുറിച്ച്
ചിന്തിക്കാതിരുന്ന രാത്രിയിൽ നിന്ന്
പുറത്ത് കടക്കാനാവാതെ
മരിച്ചവരെല്ലാം ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വീട്ടിലേക്ക്
തിരിച്ചു നടക്കുന്നു
ഒരാൾ
പ്രണയത്തിൻ്റെ
സംഗീതവഴികളിൽ നിന്ന്
കലാപത്തിൻ്റെ കലമ്പലിലേക്ക്
വന്നു വീണിട്ടും
ഈണം പോകാതെ
വിരഹത്തിൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് നടക്കുന്നു
മറ്റൊരാൾ
ഏഴു കടലുകൾ കടന്നു പോയിട്ടും
ഒരു മാഞ്ചോട്ടിൽ വിശ്രമിയ്ക്കുന്നു
ഒരു മഴവില്ലിന് ഉമ്മ കൊടുക്കുന്നു
ഇന്നലെകളിൽ ജീവിക്കുന്നവർ
വേരുകളുടെ യാത്രകളിൽ കിട്ടിയ നിറങ്ങളിൽ
പൂക്കുമ്പോൾ
ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു
അവർ
ഇന്നലെകളിലും ഇന്നും
ഒരേ പോലെ ജീവിക്കുന്നില്ല
ഇന്നലെ യുടെ ഇലത്തുമ്പിൽ
മുറ്റിനിന്ന മഴത്തുള്ളി
അവർക്കൊരു കടൽ
അവരതിൽ
ഒരു പരൽമീൻ
ഓണത്തുമ്പി അവർക്ക്
പൂക്കാലത്തിലേക്കുള്ള വാഹനം
ചേതന യില്ലാ ത്തസ്വന്തം ഉടലുമായ്
അവർ എപ്പോഴും നടന്നു പോകും
പുനർജന്മത്തിനു വേണ്ടി
പുൽക്കൊടി കളോട്
പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പറഞ്ഞ്.

ചിലരുടെ വിളികളിൽ

ചിലരുടെ വിളികളിൽ
മുല്ല പോലെജീവിതം പൂക്കും
അവരുടെ വാക്കുകൾ
മഴത്തുള്ളികളാകുമ്പോൾ

അഴിമതി

അഴിമതിയുടെ നിറം
കറുപ്പായിരുന്നു
ലോകത്തുള്ള എല്ലാ കറുപ്പും ചേർന്ന
കടും കറുപ്പ്

കാലം പോകപ്പോകെ
അതു നരച്ചു;
നരച്ചുനരച്ചു വെളുത്തു
കറുപ്പു നടന്നു പോകുമ്പോൾ
വെളുപ്പായേ തോന്നൂ

അഴിമതി
ഇപ്പോളങ്ങനെ
വെളുത്ത കാടായ് വളരുന്നു
പുതിയ കുട്ടികൾ
അതിൻ്റെ വെളുപ്പിൽ
വെളിച്ചം തിരയുന്നു

വെളുപ്പായ കറുപ്പിനെ
അവർ കാണില്ല
കാരണം
അവരുടെ കാലം
കറുപ്പെല്ലാം വെളുപ്പായ കാലം

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 136. ചിറകടിക്കുന്നു

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ
136. ചിറകടിക്കുന്നു
വാടും മുമ്പുപൂവുകൾ
കണ്ണിലെഴുതിയ പുഞ്ചിരിയിൽ
പൂക്കാലമിപ്പോഴും ചിറകടിക്കുന്നു

ആഴ്ചച്ചന്ത

ആഴ്ചച്ചന്ത
.. .................
പണ്ടൊരു വിരുന്നുകാരൻ
ആഴ്‌ചയിലൊരിക്കൽ
ഗ്രാമത്തിൽ
വിരുന്നു വന്നിരുന്നു
ഗ്രാമം ആഗ്രഹിച്ചതെല്ലാം
അയാൾ കൊണ്ടു വന്നിരുന്നു
കുപ്പിവളകൾ
കുപ്പായം
കൈതോലപ്പായ
കാട്ടുമരുന്നുകൾ
ഉണക്കമീൻ
അങ്ങനെ പലതുമായ്
നിരത്തു വക്കിൽ
അയാൾ വന്നു നിന്നിരുന്നു
അയാളെക്കാണാൻ
കൗതുകം മലയിറങ്ങി നടന്നിരുന്നു
ആവതില്ലാത്തവർ
വടികുത്തി വയൽ കടന്നിരുന്നു
പൊട്ടിച്ചിരികൾ
മലഞ്ചെരിവിലൂടെ വന്നിരുന്നു
പണക്കുഞ്ചികൾ
സന്തോഷത്താൽ
ചിരിച്ചു കുഴഞ്ഞിരുന്നു
ആഴ്ചച്ചന്തയെന്നാളുകൾ
പറഞ്ഞാലും
ഗ്രാമത്തിനവൻ
സന്തോഷത്തിൻ്റെ
ദേവനായിരുന്നു
മതേതരമായ ഉത്സവത്തിൻ്റെ
ഇടയനായിരുന്നു
തിമിരം മൂടിയ കണണ്ണുകളിലിപ്പോഴും
അവൻ മങ്ങാത്ത കാഴ്ചയാണ്
ചുളിവുവീണ വിരലുകളിൽ അവൻ
ഒരു കുഞ്ഞുമോതിരത്തിൻ്റെ
കെടാത്ത വെളിച്ചമാണ്
പുത്തനങ്ങാടികൾ
അവനെ
പണമെറിഞ്ഞോടിച്ചെങ്കിലും

കാട്ടിൽ നിന്നും കടലിൽ നിന്നും

കാട്ടിൽ നിന്നും കടലിൽ നിന്നും
.....................................................
കാട്ടിൽ നിന്നും വന്നവന്
ഉള്ളിൽ ഒരു കാടു സൂക്ഷിക്കാം
സ്വാതന്ത്യ്രത്തിൻ്റെ
കൊമ്പു കുലുക്കാം
മദം പൊട്ടുവോളം
മയക്കുവെടിയെ പേടിക്കാതെ നടക്കാം
പക്ഷേ
കടലിൽ നിന്നു വന്നവന്
അകത്തും പുറത്തും
കടലില്ലാതെ
കഴിയാനാവില്ല
അവന്
കടലിൽ നിന്നും
വരാനേ കഴിയില്ല
ഇനി പറയൂ
നീ കടലാവുമോ
കാടാവുമോ ?

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ 135.സങ്കടം

തേൻ തുള്ളിക്കവിതകൾ
135.സങ്കടം

സ്വയമൊരു കടലായ് ,
അതിൽ കറങ്ങി ചുഴിയായ്
ആഴമറിയുന്നു സങ്കടം

ചുവന്ന ആനന്ദം

ചുവന്ന ആനന്ദം
...........................
ഗുൽമോഹർ ചുവന്ന ആനന്ദമാണ്
വെയിലിൻ്റെ തിളങ്ങുന്ന കവിളിൽ
അതിൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ 
ഉമ്മവെച്ചുമ്മ വെച്ച്
വേനലിൻ്റെ കണ്ണു പോലും
കുളിർപ്പിക്കുന്നു

ചൂടിൽ തുഴഞ്ഞെത്തുന്ന കിളികൾക്ക്
ഒരു ചുവന്ന സ്നേഹക്കടൽ
കൊടുക്കുന്നു
കരിഞ്ഞു പോയ പുൽക്കൊടിക്ക്
ഒരു ചുവന്ന വാത്സല്യക്കുട
ചൂടുന്നു

വിയർത്തു വരുന്ന തൊഴിലാളിക്ക്
ചുവന്ന കൊടികളുടെ ആകാശം
നൽകുന്നു

തണലിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ
ഗുൽമോഹർ
മോഹിപ്പിക്കുന്ന
ചുവന്ന മഴക്കാലമാണ്

പ്രണയകാലത്ത്
നമ്മുടെ ഞരമ്പുകളിൽ പൂവിട്ട
രക്തത്തുള്ളികൾ പോലെ
അവ കാറ്റിന്
മധുരം കൊടുക്കുകയാണ്