നിള

നിലാവേ
എന്റെ കണ്ണാടി പൊട്ടിപ്പോയി
ചില പൊട്ടും പൊടിയും
പരമീനിനെപോൽ മിന്നി
ഇളക്കം മറന്നു പോകുന്നു

കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നാം
നോക്കി നിന്നകാലം
രാത്രിയൊഴുക്കിൻ തിളക്കം
ആഴത്തിലാഴത്തിൽ
പെരുമീൻ ചാട്ടങ്ങൾ
ആനന്ദിച്ച ഗർഭചലനങ്ങൾ
ഓർക്കുന്നു ഞാനും

വറ്റിപ്പോയ സ്നേഹ സ്മരണകളിൽ
മണൽത്തരികൾ
പ്രണയ ശ് മശാനമായ്
പുകയുന്നു

നിലാവേ
നിന്നിലവ മിന്നി
ഇരുളിലൊഴുകും വേദനപ്പൊട്ടിൻ
വിലാപമായ്
കാറ്റിൻ കൈപിടിച്ചു കരയുന്നു
അത്രമേലാർദ്രമായ്
എന്നിട്ടും നീയെന്നെ
നിളാനദിയെന്നു വിളിച്ചുവോ....