കൂട്ടുകാരാൻ


കൂട്ടുകാരാ


ആറ്റിരമ്പിലൊരു
 മഴയായിരിക്കവെ
കാറ്റിരമ്പിയെത്തി 
 കൂട്ടുകാരനായ്
കുറ്റമെല്ലാം  നോവിക്കുമ്പോഴും
കാറ്റേറ്റുവാങ്ങിയില്ലൊരോർമ്മയും

തെറ്റിയതത്രയും 
 നേരെയാക്കുവാ
തെറ്റെന്നുദ്യമിക്കുവാ പറഞ്ഞു
കാറ്റു കാട്ടാറു കടന്നു മറഞ്ഞു
കാറ്റും കോളുമടങ്ങി , 
മനം തെളിഞ്ഞു

മരജീവിതം


മരജീവിതം


ഇലപൊഴിക്കുന്ന  
മരങ്ങൾക്കിടയ്ക്ക്
ഞാനെങ്ങനെ 
 ഇലപൊഴിക്കാതിരിക്കും
ശിശിരമേ?

അത്രമേ  
വേദന തന്നോ,രോയിലയും
ർമ്മയാകുന്നു

അത്രമേലാനന്തം തന്ന ചലനങ്ങ
കാറ്റു കൊണ്ടുപോകുന്നു
 
മനുഷ്യൻ
ഇലയില്ലാതെ ,
ഉലയാതെ  
നിൽക്കുന്നിതിനെക്കാളും
വലുതല്ല ഒരു മരജീവിതവും

.....കാട്ടിൽ .....


.....കാട്ടി .....


കാട്ടരുവിയി നീന്തും
നാട്ടുവെളിച്ചത്തി  
കൈപിടിക്കുവാ
കൈകോർത്തു  
നിശ്ശബ്ദരായ് നാം വന്നു

ഏറുമാടത്തിലേറി  
കാട്ടുപക്ഷി ൾക്കൊപ്പം
കാട്ടുരാവി  
കാലൊച്ചക കേട്ടു

ഉറക്കം പോയവഴിയിലൂടൊരു 
 കടുവ പാഞ്ഞുപോയി
ഉണർവ്വിലിരുന്നൊരു  
കൂമ മൂളിമൂളിപ്പറന്നു
ഉണ്ണുവാ തുടങ്ങവേ  
ഉറുമ്പുക വന്നു 
ഭിക്ഷ ചോദിച്ചു
 

വീട്ടിൽ


വീട്ടി


അടച്ചിട്ട ജനലും വാതിലും
തുരുമ്പു പിടിച്ച
മനസ്സുകൊണ്ട്
തുറക്കുവാ വയ്യാതെ
വേദന വേവുമടുക്കളയി
വിഷാദരായ്  
വിഹ്വലരായ് നാം
കള്ളനെപേടിച്ചിരിക്കുന്നു